johan, ik verwijs naar onderstaand citaat uit
deze tekst:
Natuurlijk worden er genen gevonden waarvan gedacht wordt dat deze verantwoordelijk zijn voor een bepaalde ziekte. Zo is er het BRCA1-gen dat borstkanker zou veroorzaken. We zijn in een tijdperk aanbeland waarin inmiddels baby’s gescreend worden op de aanwezigheid van dit gen nog voordat ze geboren worden.
Trots kondigde de Britse media begin 2009 aan hoe doktoren van het University College of London een embryo op dit gen getest hadden. Volgens deze doktoren is de baby vrij van dit gen en zal dus geen borstkanker krijgen. Ik vraag me af of de media minstens zo luidruchtig het verdere verloop van deze baby zullen volgen wanneer deze aan kunstmatige, in de magnetron opgewarmde, magere en cholesterolarme flesvoeding gaat vol met suikers en transvetten uit een plastic fles (waarvan er bewezen oestrogene werking uitgaat die borstkanker veroorzaakt), een eetpatroon volgt van junkfood vol met opnieuw suikers en transvetten, gevolgd door veelvuldig lijnen met vet- en zoutarme diëten in combinatie met een hoofdzakelijk zittende levensstijl en te weinig zonlicht (gebrek aan vitamine D is misschien wel dé hoofdoorzaak van kanker).
Wat een teleurstelling zou het zijn voor dit meisje en haar ouders als er bij haar desondanks in een later stadium borstkanker werd geconstateerd, inclusief het beruchte BRCA1-gen. Of een ander gen waarvan ‘ontdekt’ gaat worden dat het eveneens borstkanker veroorzaakt en dat door de doktoren kennelijk over het hoofd was gezien. Er is namelijk geen enkele garantie dat dit meisje borstkankervij zal leven, omdat er geen enkel gen bestaat dat borstkanker veroorzaakt. De genentheorie is een mythe. Het zogeheten ‘borstkankergen’ is niet de oorzaak van borstkanker maar een uiting ervan, een genetische reactie erop. Dat geldt voor alle specifieke genen die verantwoordelijk geacht worden voor wat dan ook. De wetenschap loopt constant achter de feiten aan.
Deze wetenschappelijke dwaling heeft echter verstrekkende gevolgen, niet alleen voor de betrokkenen zelf maar voor de samenleving in zijn geheel. Nergens worden de ouders van dit meisje en het meisje zelf gewezen op de keuzes die ze kunnen maken om welke vorm van ziekte dan ook te voorkomen. Er wordt een wereld geschetst waarin je ‘pech’ hebt als je met het ‘verkeerde’ gen geboren wordt. Als we niet uitkijken, ontstaan hierdoor tweederangs burgers die met ‘foute’ genen rondlopen. Een soort ‘Untermenschen’ dus.
Geen genetica, maar epigenetica. Niet de cellen, maar de OMGEVING van de cellen. Edwin constateerde dat ik iets tegen wetenschappers heb en Cutler is nu eenmaal een wetenschapper. Ik heb iets tegen deterministische, reductionistische en materialistische wetenschap, dat klopt. De basis ligt bij Darwin, die uit een zielloze gedachtenschool kwam die het universum als een dood mechanisme ziet en niet als bezield. Dit heeft o.a. geleid tot sociaal darwinisme, eugenetica en rassenleer. Ook Weston Price had met deze gestoorde lui te maken, die hoger dan Price zelf stonden op de maatschappelijke, politieke en academische ladder:
Een van de meest voorkomende vraagstukken die bij mij onder de aandacht zijn gebracht, heeft te maken met de verantwoordelijkheid van jonge mannen en vrouwen voor het doorgeven van hun eigen afwijkingen aan hun nageslacht.
Uit angst hiervoor kiezen velen, met grote tegenzin en met een groot gevoel van persoonlijk gemis, om niet te trouwen. Deze angst komt voort uit de huidige leer dat hun kinderen dezelfde uiterlijke kenmerken zullen hebben als zij.
Ervan uitgaande dat alle zwakzinnigen het gevaar lopen deze eigenschappen door te geven aan hun nageslacht is er nu een krachtige beweging die zich bezighoudt met het afscheiden van dergelijke individuen van de samenleving of ze te steriliseren.
Let wel, dit boek is uit 1939, dus zo heel lang geleden is dit nog niet. De moderne academische wetenschap heeft een zeer duistere geschiedenis! Lees ook:
http://www.mikedonkers.com/wetenschap-het-weten-op-de-schap/.
Mijn punt is niet dat Cutler en andere academici (ik moet ook denken aan Flamand) stiekem het liefst alle zwarten, zwakzinnigen, armen en andere 'ongewenste elementen' in de samenleving zouden willen ombrengen, maar dat ze uit een gedachtenschool komen die hen hiermee heeft besmet. Ze gaan uit van de genetica. Ook jij vraagt je niet af waar dat defecte gen vandaan zou komen. Rommelt de natuur maar wat aan en komen daar die defecte genen en mutaties vandaan? De heren wetenschappers kijken vanuit hun darwinistische gedachtenpatroon kennelijk niet veel verder dan hun neus lang is.
De epigenetia leert ons dat dat elk gen een aan- en uit-schakelaar heeft en dat het een positieve of negatieve celomgeving is (schoon of vervuild bloed) die de expressie van de genen bepaalt. Genen leiden niet, ze volgen. Opnieuw een citaat uit mijn artikel:
Als de genetische informatie bij ons mensen zo muurvast lag, zouden we geen enkele vorm van evolutie hebben gekend. Evolutie is aanpassing aan de omstandigheden. Dit betekent dat de genen de capaciteit hebben zich aan te passen aan zowel positieve als negatieve omstandigheden, dat ze in staat zijn tot zowel degeneratie als regeneratie. Belangrijk hiervoor is het interne milieu, de omgeving van de cellen.
Lamarck had een betere evolutietheorie. Ik citeer wederom uit eigen werk, alleen heb ik dit nooit gepubliceerd:
Ook wij bezitten bezielde, intelligentie en scheppende krachten. Had de wereld maar geluisterd naar de Fransman Jean Baptiste de Lamarck (1744-1829) die nog vóór Darwin met zijn eigen evolutietheorie kwam. Het grote verschil met Darwin is dat Lamarck van mening was dat het de omgeving is die verantwoordelijk is voor veranderingen in de cellen en dat deze ook erfelijk kunnen zijn. Dit betekent dat je weliswaar erfelijk belast kan zijn maar tegelijkertijd controle kunt uitoefenen op je genen door je omgeving positief te beïnvloeden met gebruikmaking van de juiste voeding en gedachten. Lamarcks ideeën werden zonder meer aan de kant gezet en hij stierf straatarm.
Dan is er nog Antoine Bechamp, de niet-deterministische tegenhanger van de uit het darwinistische gedachtengoed afkomstige Pasteur. Uit
dit artikel van mijn hand deze keer:
Ziekteverwekkers, micro-organismes horen bij het leven. Zij zijn de oervormen van leven en vervullen een zeer complexe functie. Elke vorm van cellulair leven op deze aarde vertoont genetische verwantschap met elkaar. Zo hebben mensen een genetische verwantschap met zogeheten ziekteverwekkers, of pathogenen. Sterker nog, we zijn opgebouwd uit bacteriën, schimmels, virussen, parasieten en andere micro-organismes en ze vormen onderdeel van ons systeem. Hetzelfde geldt voor planten en dieren. Béchamp ontdekte dat als hij ophield met de micro-organismes te bevechten en in plaats daarvan wat hij noemde het ‘interne milieu’ verbeterde door te werken aan de omgeving van de cellen, deze zogenaamde ‘ziekteverwekkers’ niet verdwenen maar juist meehielpen de cellen te repareren. Hij concentreerde zich dus niet op de ziekte, maar op genezing en de zogenaamde ziekteverwekkers deden hetzelfde. Als hij zich echter concentreerde op de ziekte en deze letterlijk probeerde te bestrijden, dan toonden de ziekteverwekkers zich de ergste vijand. Hiermee toonde hij aan dat micro-organismes de bouwblokken van het leven zijn, die een nauwkeurige relatie onderhouden met zowel het leven als de dood en het stadium er tussenin, ziekte.
Béchamp toonde aan dat micro-organismes genetisch gecodeerd zijn om zwakke organismes op te ruimen omdat ze door de natuur niet meer als levensvatbaar worden beschouwd. Dit proces gebeurt echter langzaam en het leven biedt elke cel de veerkracht om te herstellen en sterker te worden. Deze zelfde micro-organismes blijken vervolgens de genetische code te hebben om de cellen te helpen levensvatbaar te blijven. Dit alles wordt niet veroorzaakt door de micro-organismes zelf, deze komen alleen maar in actie indien de omgeving van de cellen verandert.
Behalve celdegeneratie is dus ook celregeneratie mogelijk. Toch is de basis van onze moderne geneeskunde niet de theorie van Béchamp geworden, maar die van Pasteur. Het gevolg is pasteurisatie, vaccinatie en medicatie, allemaal op basis van het buiten de deur houden van ‘indringers’. We vechten hiermee tegen onszelf, want bacteriën en andere micro-organismes tot vijand verklaren heeft ons niets dan slechts gebracht omdat wij ons feitelijk buiten de natuur plaatsen. Door tegen de natuur in te gaan in plaats van mee te werken met de natuur hebben we een verkeerde basis geschapen voor de huidige geneeskunde. Je vecht namelijk tegen het leven en dat is pure doodsenergie. Het gevolg is alleen maar een toename van dood en ziektes en uiterst toxische medicijnen die ons hiervan moeten genezen. Een heilloze weg.
En dan is er nog Bruce Lipton. Uit mijn niet-gepubliceerde tekst:
Vandaag de dag zijn er biologen als de Amerikaan Bruce Lipton die de theoriëen van Lamarck wetenschappelijk aantoonbaar maken. Met name Liptons boek The Biology of Belief is in dat opzicht zeer de moeite van het lezen waard. In dit boek stelt Lipton onder andere dat het niet geweld en conflict is, het recht van de sterkste, dat aan de basis staat van de evolutie, maar samenwerking en balans, het “recht van de liefste,” zoals hij dat noemt. De enige reden waarom de wereld nog steeds een darwinistische nachtmerrie is vol geweld en conflict is omdat wij geloven dat het zo werkt. En kijk waar het ons heeft gebracht. Lipton is desondanks optimistisch, omdat we volgens hem een keerpunt tegemoet gaan waarbij we wel moeten inzien dat het zo niet langer gaat en dan tot het inzicht komen dat het al die tijd draaide om samenwerking en balans, we hoefden alleen maar in deze andere werkelijkheid te geloven.
Zou het mogelijk zijn dat een gen dat nu uit staat opnieuw aan te zetten is door je niet daarop te focusen maar op het verbeteren van het inwendige milieu waarin dit gen expressie krijgt? Idem met het ontbrekende DPP-IV enzym van Flamand. We kunnen ons daar wel op gaan richten en voeding (rauwmelkse zuivel) vermijden vanwege deze expressie, maar we kunnen ons ook gaan richten op het zelfherstellende vermogen van onze lichaam en geest. Dat betekent niet blindelings varen op basis van protocollen van darwinistische en deterministische 'wetenschappers', maar je eigen epigenetische koers varen. Ik besluit met nog een citaat uit mijn artikel over volgzame genen:
Je cellen vernieuwen zichzelf constant en de werking van de genen is oneindig intelligenter dan de 'wetenschappers' je willen doen geloven. Hoe kan het dat een darwinistische wetenschap de evolutietheorie van Darwin aanhangt en ons vervolgens vertelt dat onze genen muurvast zitten en dat we het daarmee moeten doen? We zijn geen computers met een vast en voorspelbaar softwareprogramma. De 'software' wordt continu herschreven op basis van je voeding, je ervaringen, je gedachten en je emoties. Jij bent de expert. Jij bepaalt wat genetisch is, niet de doktoren, en je kunt dat in dit leven!
Mike
