Op deze aarde Mike, krijg je per definitie ego-issues en de ego-problemen niet onder ogen zien helpt al helemaal niet.
Ergens las ik dat die ego-problemen ook te maken hebben met onze stoffelijkheid, met het feit dat we nu in een lichaam (je weet wel: die tempel) zitten.
Het is zo raar voor me dat ik dit allemaal schrijf.
Ik heb me hier lang mee bezig gehouden, maar op het laatst kotste ik van het nog langer graven in mijn onderbewuste.
Ik ging zo diep graven dat ik het bewust allemaal niet meer kon bijbenen.
Ik wist niet meer welke plek ik het moest geven in mijn leven en ik werd lichamelijk doodziek.
Mijn focus verschoof bovendien noodgedwongen naar mijn lichaam.
Ik vind het nog steeds een fenomeen dat ik lichamelijk veel klachten kreeg na zeer lang zeer veel intensief bezig geweest te zijn met persoonlijk in psychotherapie te gaan.
Het leek wel alsof ik met dezelfde belasting, zowel emotioneel als lichamelijk, ik ineens niet meer toekon of geen genoegen meer hoefde te nemen van mezelf en ineens mocht ik pas echt gaan protesteren van mezelf.
Dit inzicht heeft mijn beeld van ziek-zijn ook danig bijgesteld.
Dus ook dat ik heb leren inzien dat mensen kennelijk geen klachten kunnen hebben, maar wel erg ziek kunnen zijn tegelijkertijd.
Dit fascineert me nog steeds: verdringing is een krachtig mechanisme om mensen jaren aan de gang te houden terwijl ze van binnen doodziek zijn.
Daarom dat mensen ook als ze chronisch ziek (bijv. ME/CVS) zijn vaak cognitieve gedragstherapie aangepraat krijgen.
Dit helpt mensen verder verdringen, en vaak met succes.
Het vernislaagje wordt dan iets dikker, maar de problemen zijn dezelfde of nog groter.
Natuurlijk gaat het in de medische wereld ook zo: symptoommedicijnen om mensen de pijn maar niet te hoeven laten voelen.
Verschrikkelijk dit!
Alleen dus je verstand kan ook op je inwerken als een symptoommedicijn dat (emotionele maar zelfs ook lichamelijke) pijn bij je weghoudt, maar verder niets oplost.
Zie deze rubriek over ziek zijn zonder klachten: https://www.fatsforum.nl/topic/ziek-zijn-zonder-klachten
Ergens las ik dat die ego-problemen ook te maken hebben met onze stoffelijkheid, met het feit dat we nu in een lichaam (je weet wel: die tempel) zitten.
Het is zo raar voor me dat ik dit allemaal schrijf.
Ik heb me hier lang mee bezig gehouden, maar op het laatst kotste ik van het nog langer graven in mijn onderbewuste.
Ik ging zo diep graven dat ik het bewust allemaal niet meer kon bijbenen.
Ik wist niet meer welke plek ik het moest geven in mijn leven en ik werd lichamelijk doodziek.
Mijn focus verschoof bovendien noodgedwongen naar mijn lichaam.
Ik vind het nog steeds een fenomeen dat ik lichamelijk veel klachten kreeg na zeer lang zeer veel intensief bezig geweest te zijn met persoonlijk in psychotherapie te gaan.
Het leek wel alsof ik met dezelfde belasting, zowel emotioneel als lichamelijk, ik ineens niet meer toekon of geen genoegen meer hoefde te nemen van mezelf en ineens mocht ik pas echt gaan protesteren van mezelf.
Dit inzicht heeft mijn beeld van ziek-zijn ook danig bijgesteld.
Dus ook dat ik heb leren inzien dat mensen kennelijk geen klachten kunnen hebben, maar wel erg ziek kunnen zijn tegelijkertijd.
Dit fascineert me nog steeds: verdringing is een krachtig mechanisme om mensen jaren aan de gang te houden terwijl ze van binnen doodziek zijn.
Daarom dat mensen ook als ze chronisch ziek (bijv. ME/CVS) zijn vaak cognitieve gedragstherapie aangepraat krijgen.
Dit helpt mensen verder verdringen, en vaak met succes.
Het vernislaagje wordt dan iets dikker, maar de problemen zijn dezelfde of nog groter.
Natuurlijk gaat het in de medische wereld ook zo: symptoommedicijnen om mensen de pijn maar niet te hoeven laten voelen.
Verschrikkelijk dit!
Alleen dus je verstand kan ook op je inwerken als een symptoommedicijn dat (emotionele maar zelfs ook lichamelijke) pijn bij je weghoudt, maar verder niets oplost.
Zie deze rubriek over ziek zijn zonder klachten: https://www.fatsforum.nl/topic/ziek-zijn-zonder-klachten
Quote:
Op deze aarde Mike, krijg je per definitie ego-issues en de ego-problemen niet onder ogen zien helpt al helemaal niet voor je eigen ontwikkeling.
Nee, nee, nee! Dit is allemaal aangeprate New Age-onzin! Het is gewoon een andere manier om je wijs te maken dat het leven lijden is! Waarom denk je dat die mythische symbolen en verhalen er zijn? We hebben dit altijd al geweten! Het probleem is dat we gemythologiseerd en gedespiritualiseerd zijn. Mythes (die NIET letterlijk genomen dienen te worden) vertegenwoordigen een hoge metafyschische kennis, die zelfs een spirituele wetenschap is te noemen. Laat je dus geen moderne onzin aanpraten en kijk terug naar de kennis van onze voorouders!
Mike
Op deze aarde Mike, krijg je per definitie ego-issues en de ego-problemen niet onder ogen zien helpt al helemaal niet voor je eigen ontwikkeling.
Nee, nee, nee! Dit is allemaal aangeprate New Age-onzin! Het is gewoon een andere manier om je wijs te maken dat het leven lijden is! Waarom denk je dat die mythische symbolen en verhalen er zijn? We hebben dit altijd al geweten! Het probleem is dat we gemythologiseerd en gedespiritualiseerd zijn. Mythes (die NIET letterlijk genomen dienen te worden) vertegenwoordigen een hoge metafyschische kennis, die zelfs een spirituele wetenschap is te noemen. Laat je dus geen moderne onzin aanpraten en kijk terug naar de kennis van onze voorouders!
Mike
Hallo Mike, ik zit er nu kennelijk anders in dan jij.
Moet kunnen.
Misschien heb je gelijk hoor, ik lees graag wat jij en anderen over dit issue te vertellen hebben.
Ik laat alles wat mensen schrijven de revue passeren en ik sla alles op, ik sla weinig over, als ik het eenmaal lees.
Het kan maar zo dat ik er morgen weer eens anders over denk als ik wat ik weet anders orden.
Moet kunnen.
Misschien heb je gelijk hoor, ik lees graag wat jij en anderen over dit issue te vertellen hebben.
Ik laat alles wat mensen schrijven de revue passeren en ik sla alles op, ik sla weinig over, als ik het eenmaal lees.
Het kan maar zo dat ik er morgen weer eens anders over denk als ik wat ik weet anders orden.
Je moet niet te moeilijk doen als je het hebt over het ego. Als je je bewust bent van je innerlijk dialoog en aan zelf reflectie doet vind je hem gauw genoeg. Het ego kan je enorm in de weg staan als iets dat je verlangt in conflict komt met het ideaalbeeld van jezelf bijvoorbeeld je mening niet uiten omdat je bij een groep wilt horen. Je ego vertelt je dan:'Niet doen! Dan vinden ze je niet meer aardig! Doe alsof je het ermee eens bent!'. en zo komt je ware zelf in het geding. Het kan andersom natuurlijk ook.
Brian
Brian
G
Guest
Guest
De kunst van de eenvoud!
Je ego is onderdeel van jouw unieke kijk op de wereld. Iedereen heeft zijn/haar kijk en deze verandert ook steeds, want het leven is verandering
Je ego is onderdeel van jouw unieke kijk op de wereld. Iedereen heeft zijn/haar kijk en deze verandert ook steeds, want het leven is verandering
Quote:
Opgaan in het geheel
Juist dit is volgens mij helemaal niet de bedoeling in het hier en nu. Ik denk altijd, dat kan altijd nog als ik "dood" ben. Nu is het belangrijk dat IK goed voor mezelf zorg en mijn paradijs op aarde creëer. En soms, vooral erg onverwacht, is het leven 1 groot genieten! En zonder mijn ego zou ik dat niet zien en ervaren. Ben maar wat blij met dat ego van mijn, mijn eigen persoonlijke stukje Alexandra. Helemaal alleen van mij
Opgaan in het geheel
Juist dit is volgens mij helemaal niet de bedoeling in het hier en nu. Ik denk altijd, dat kan altijd nog als ik "dood" ben. Nu is het belangrijk dat IK goed voor mezelf zorg en mijn paradijs op aarde creëer. En soms, vooral erg onverwacht, is het leven 1 groot genieten! En zonder mijn ego zou ik dat niet zien en ervaren. Ben maar wat blij met dat ego van mijn, mijn eigen persoonlijke stukje Alexandra. Helemaal alleen van mij
Lievergezond, dat klopt. In mijn geval hebben mijn ervaringen me juist tot zelf reflectie gezet. Neem is de tijd voor jezelf om met jezelf te zitten zonder afleidingen en kijk wat naar boven komt. Tegenwoordig zijn mensen alleen maar bezig met het dempen van hun innerlijke stem door zichzelf dwangmatig af te leiden. angst, onzekerheid en een gebrek aan zelfliefde maakt dat we afgesloten worden van onze creatieve kracht. Je moet verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, hetzelfde als wat de mensen hier op dit forum doen met hun gezondheid. Dan verandert het van dit:'The world makes me feel sad'. in dit:'I make myself feel sad about the world'. Het kan moeilijk zijn om tot zelfreflectie te komen, maar het is niet onmogelijk.
Brian
Brian
Hallo Alexandra, het ego leren kennen hoeft niet het enige doel te zijn volgens mij.
Het kan ook gaan vervelen.
Het is wel een niet te negeren vehikel (voor meer bewustwording om te leren leven naar die de persoon die je bent), maar ook zeker niet perfect.
Ik voel wel wat voor wat Isasan schreef bij het onderwerp orgaandonatie: dat loslaten bij leven ons veel kan brengen (uiteindelijk ook het ego loslaten).
Echter dit kan ook het doel niet zijn, alleen een gevolg van een proces van bepaalde belevingen doorvoelen en doormaken: je kunt dit ook gewoon "leven" noemen.
Het kan ook gaan vervelen.
Het is wel een niet te negeren vehikel (voor meer bewustwording om te leren leven naar die de persoon die je bent), maar ook zeker niet perfect.
Ik voel wel wat voor wat Isasan schreef bij het onderwerp orgaandonatie: dat loslaten bij leven ons veel kan brengen (uiteindelijk ook het ego loslaten).
Echter dit kan ook het doel niet zijn, alleen een gevolg van een proces van bepaalde belevingen doorvoelen en doormaken: je kunt dit ook gewoon "leven" noemen.
Is het doel van leven niet gewoonweg leven? Leven in plaats van overleven? Ik zeg zeker niet dat mijn ego perfect is, maar het is een deel van mij. Gekregen bij mijn aardse incarnatie. Het is een onderdeel van mijn zijn dat maakt dat ik Alexandra ben en jij Lievergezond. En juist onze verschillendheid geeft het bestaan kleur. En daarom ben ik blij dat ik ik ben en jij jij. Samen spelen we het spel, maken we de muziek en klinken ook de valse noten mooi. Of kunnen we er in ieder geval (uiteindelijk) om (glim)lachen!
Hallo Alexandra, gewoonweg leven is er niet altijd of altijd niet bij.
Waarom hebben we anders dit forum?
Er zijn namelijk veel haken en ogen aan het zogenaamde gewone leven.
Er is in mijn optiek geen gewoon leven.
Als je wilt groeien (en een gemiddeld mens wil dat nu eenmaal diep in zijn of haar hart), dan begint het al met je persoonlijke lijden onder ogen zien en wie wil dat nou vrijwillig?
Het ego wil dat in elk geval al helemaal niet.
Misschien na schade en schande dat mensen begrijpen dat je soms maar beter het lijden onder ogen ziet ipv net doen alsof het er niet is.
Waarom hebben we anders dit forum?
Er zijn namelijk veel haken en ogen aan het zogenaamde gewone leven.
Er is in mijn optiek geen gewoon leven.
Als je wilt groeien (en een gemiddeld mens wil dat nu eenmaal diep in zijn of haar hart), dan begint het al met je persoonlijke lijden onder ogen zien en wie wil dat nou vrijwillig?
Het ego wil dat in elk geval al helemaal niet.
Misschien na schade en schande dat mensen begrijpen dat je soms maar beter het lijden onder ogen ziet ipv net doen alsof het er niet is.
Ik zeg nergens dat er geen lijden is of dat ik geen lijden ervaar. Dus zonder ego geen lijden? Geen verdieping in je leven? Niet leren? Waarom zou ik niet naar mijn persoonlijke lijden kijken? Maar wat ik niet meer doe is mijn lijden keer op keer herbeleven. Want wat schiet ik daar mee op? Heb het al een keer beleefd, ervaren, doorleefd. Ik blijf dat niet doen. Dus ga ik op zoek naar oplossingen. Hoe kan ik dingen veranderen? Wat heb ik daar voor nodig? En hoe zorg ik ervoor dat ik leef in plaats van overleef.
Maar het is en blijft mijn leven, aan mij om dit leven in te vullen, mijn verantwoordelijkheid. Dat je elkaar ontmoet, stukjes samen wandelt, helemaal prima. Maar in het aardse opgaan in het geheel, nee dat is het niet voor mij. Je bent wel mede-verantwoordelijk voor het totale geheel. En je hoeft er niet in op te gaan om je steentje aan het goede ervan bij te dragen.
Maar het is en blijft mijn leven, aan mij om dit leven in te vullen, mijn verantwoordelijkheid. Dat je elkaar ontmoet, stukjes samen wandelt, helemaal prima. Maar in het aardse opgaan in het geheel, nee dat is het niet voor mij. Je bent wel mede-verantwoordelijk voor het totale geheel. En je hoeft er niet in op te gaan om je steentje aan het goede ervan bij te dragen.
Quote:
Is het doel van leven niet gewoonweg leven? Leven in plaats van overleven?
Hallo Alexandra, ik reageerde op je hierboven aangehaalde woorden.
Ik kan persoonlijk niet zoveel daarmee, omdat gewoonweg leven, niet altijd/altijd niet zo gewoonweg is voor mij althans.
Wat is voor jou gewoonweg leven als het geen overleven is?
Quote:
wat ik niet meer doe is mijn lijden keer op keer herbeleven.
Je hoeft ook niet onnodig te lijden.
Maar wat is dan onnodig lijden?
Een mens zal zijn neus tegen dezelfde steen blijven stoten en het lijden zelf dwangmatig op blijven zoeken zolang die de lessen niet heeft getrokken die die eigenlijk wil leren (zo kijk ik ertegen aan).
Is het doel van leven niet gewoonweg leven? Leven in plaats van overleven?
Hallo Alexandra, ik reageerde op je hierboven aangehaalde woorden.
Ik kan persoonlijk niet zoveel daarmee, omdat gewoonweg leven, niet altijd/altijd niet zo gewoonweg is voor mij althans.
Wat is voor jou gewoonweg leven als het geen overleven is?
Quote:
wat ik niet meer doe is mijn lijden keer op keer herbeleven.
Je hoeft ook niet onnodig te lijden.
Maar wat is dan onnodig lijden?
Een mens zal zijn neus tegen dezelfde steen blijven stoten en het lijden zelf dwangmatig op blijven zoeken zolang die de lessen niet heeft getrokken die die eigenlijk wil leren (zo kijk ik ertegen aan).
Forum statistieken
