Zojuist in de ochtendshow van WNL 'Amerikadeskundige' Willem Post gehoord over de toespraak van Trump voor het Amerikaanse congres. Het viel Post op dat Trump zich zeer presidentieel en verzoenend had uitgesproken, niet zo 'boos' als in zijn inauguratietoespraak. Dat horen we voortdurend in de media, dat woord 'boos' als het gaat om populisten die zeggen waar het op staat. Als je dat doet ben je nl. 'boos'. Vroeger noemden we dat 'stoer', 'recht voor z'n raap', 'mannentaal'. Maar nee, nu is dat 'boos'.
Dit geeft aan hoe verwijfd wij in het westen zijn geworden. Het is niet anders dan een man in een huwelijk of relatie die de waarheid zegt, die zal door zijn vrouwelijke partner ook als 'boos' worden weggezet - en vervolgens middels passieve agressie tot op het bot worden afgemaakt door diezelfde vrouw, want dat is nl. niet 'boos'.
Gisteravond werd Jan Roos bij Pauw en Jinek ook weggezet als 'boos', terwijl hij gewoon zei waar het op stond. Pechtold zat aan tafel en nam hem op passief-agressieve wijze de maat - veel dodelijker, maar niet 'boos' volgens de vrouwelijke meetlat die we in onze samenleving zijn gaan hanteren.
Vrouwen zeggen vrijwel meteen als ze een discussie niet kunnen winnen: 'je hoeft niet zo te schreeuwen, hoor'. Dat is er ook zo 1: 'schreeuwen' staat gelijk aan je stem verheffen omdat je je ergens druk over maakt (maar vrouwelijk theater en drama op basis van slachtofferschap is natuurlijk wel volkomen geoorloofd). We vlakken elke mannelijke emotie af, want uitschieters worden meteen gezien als 'boos'. Doe mij maar mannelijk 'boos' (lees: eerlijk en rechtvaardig) i.p.v. die geniepige, vrouwelijke passieve agressie!
Mike
