Deel 2 van 'Waarom het terecht is dat vrouwen minder verdienen dan mannen':
Dat de hoogst verdienende 1% van de maatschappij voornamelijk mannen zijn zegt niets. Het zegt dat het voornamelijk mannen zijn die niet alleen het talent maar ook de ambitie en doorzettingsvermogen hadden om die top te bereiken, door offers te brengen en te zwoegen. En door waarschijnlijk vroeg te overlijden aan een hartinfarct, of hun vermogen te verliezen in een vechtscheiding. En door alleen maar te leven voor het werk. Dit is niet het soort leven dat de meeste mensen het liefste willen.
Er zijn tientallen redenen voor het bestaan van het verschil in gemiddeld brutoloon, allemaal vanwege gemiddelde verschillen tussen de seksen: geen gevaarlijk werk willen doen, minder overuren willen maken, niet in de regen willen werken, geen smerig werk willen doen, minder uur werken voor een werkgever, minder lang in dienst blijven, tijd bij het gezin belangrijker vinden dan overwerken voor wat extra geld. Dat alles bij elkaar zorgt voor die inkomenskloof. Niet ‘seksisme’.
Waar haalt iemand het lef vandaan om, in een meritocratie, naar haar genitaliën te wijzen en te zeggen ‘Dát is de reden waarom ik geen topfunctie heb!’? Ten eerste: dat weet je helemaal niet. Als je zo’n instelling hebt kan ik een stuk plausibelere redenen bedenken waarom je geen CEO bent. Misschien omdat je al je problemen externaliseert? Ten tweede: je wilt helemaal geen CEO worden. Net zoals mensen die graag een boek willen schrijven maar dat niet doen. Die willen geen boek schrijven, die willen iemand zijn die een boek geschreven heeft. Zonder het werk te doen, zonder eindeloos achter dat beeldscherm met te zitten worstelen, zonder relaties kapot te maken omdat je alleen maar aan het werk bent, zonder de domme mazzel te hebben dat het toevallig te zijn geworden.
http://politiek.tpo.nl/2017/04/19/waarom-terecht-is-vrouwen-minder-verdienen-dan-mannen-slot/
Mike