Jouw wereldbeeld is een progressieve utopie. De progressieve agenda is een wensdroom, de maakbare multiculti-samenleving waarin iedereen onderdeel uitmaakt van de 'regenboog' en iedereen het met elkaar kan vinden. Dit wordt ook wel 'identity politics' genoemd en het is een utopie.
Daar staan de patriotten tegenover die zich vereenzelvigen met de natiestaat en hun volk en cultuur. Deze zijn dus conservatief en behoudend en deze mensen bestaan echt, vooral als ze hun realiteit zien veranderen door ondermijnende progressieve krachten met geen enkele basis in de realiteit. Het feit dat ong. de helft van de bevolking al zo gehersenspoeld is dat ze zijn gaan geloven in de utopie is voornamelijk te danken aan de media, die dit voortdurend uitdraagt als zijnde realistisch, terwijl de geschiedenis uitwijst dat de multiculturele regenboog keer op keer 1 grote mislukking is. Zonder politiek en media was dit allemaal 'a fart in the wind', niets meer en niets minder.
Uiteindelijk heeft de realiteit het in Amerika gewonnen van de droom en dat zal ook hier in Europa gebeuren. De zwakheid van de utopie is nl. dat er uitsluitend diversiteit van identiteit wordt gepropageerd maar geen diversiteit van meningen en visies. Om de utopie te laten slagen MOET iedereen deze uitdragen en kan er onder geen enkel beding van worden afgeweken. Dit gaat zo ver dat als dit toch gebeurt er onderdrukking en zelfs genocide plaatsvindt, iets wat we historisch terugzien bij alle communistische experimenten. Dit systeem is inherent collectivistisch en richt zich op gelijkheid van resultaten en gaat voorbij aan basisgelijkheden met diversiteit van resultaten.
De terugkeer naar de natiestaat is de aloude stamgedachte, waarin individuen hun unieke kwaliteiten ten goede maken van de voltallige gemeenschap. Dit systeem heeft wel een lange en succesvolle geschiedenis en gaat uit van gelijke beginselen (mensenrechten) en de vrijheid om te zijn wie of wat je maar wil, maar gaat uit van uiteenlopende resultaten (de een is nu eenmaal beter of slechter in iets dan een ander). Het is inherent individualistisch en bevordert daadwerkelijke diversiteit, die ook nog eens onbaatzuchtig is omdat deze patriotistisch is en dus ten goede komt van land, volk en cultuur. Dit is geen opgelegde eenheid, maar eensgezindheid, iedereen heeft hetzelfde doel voor ogen. De identiteit wordt niet opgelegd of geforceerd bedacht, maar ontstaat uit een persoonlijke kracht die weer ten goede komt van de gemeenschap en zo een natie vormt.
Vandaar dat ik altijd schrijf niet over wat is geweest of wat kan zijn, maar over wat IS. Dergelijke politieke aardverschuivingen zijn een 'reality check', het ontwaken uit de wensdroom. De utopische samenleving is een illusie, het is de natiestaat die echt is en ook altijd is geweest. De uiteindelijke keuze is dan ook simpel: maak je je als individu ondergeschikt aan de natie, waardoor je helpt deze op te bouwen en vorm te geven, of maak je de natie ondergeschikt aan het individu, waardoor je deze van binnenuit ondermijnt en afbreekt?
Eenieder die zich vereenzelvigt met de landsidentiteit en cultuur is welkom en kan worden beschouwd als een medeburger, ook als deze uit een ander land en cultuur komt. In dit systeem is assimilatie mogelijk zonder verlies van eigen identiteit. Wie zich echter weigert aan te passen en geen enkele band toont met het gastland hoort er niet thuis en moet vertrekken. Alles staat of valt dus in hoeverre je als individu bereid of in staat bent om constructief bij te dragen aan het geheel.
Mike
