Mwtje, wellicht dat de waarheid ergens in het midden ligt. Maar zelfs al zouden de homo's een scheldkannonade hebben afgevuurd op deze daders, dan nog is er geen sprake van geweld. Geweld wordt het pas als het fysiek wordt. Met of zonder betonschaar, het zijn de Marokkanen geweest die zich aan daadwerkelijk fysiek geweld schuldig hebben gemaakt. En dat Marokkanen bar irritant en agressief kunnen zijn, daar heb ik weer ervaring mee:
In het jaar 2005 bestond de stad Nijmegen 2000 jaar. Er is veel onenigheid geweest tussen Nijmegen en Maastricht over welke stad nu de oudste stad van Nederland is, maar uiteindelijk blijkt dit toch Nijmegen te zijn. Om dat te vieren was er een doorlopend festijn gedurende het hele jaar genaamd 'Nijmegen 2000'.
Mijn vriendin werd door een Nijmeegse sportorganisatie benaderd voor buurtfeesten. Het idee was dat elke buurt zijn eigen feestje kon vieren, elke week een andere wijk. Zij had toen haar eigen in-line skateschool en als onderdeel van de bewegingsactiviteiten gehouden op de buurtpleintjes had zij een spel dat zij 'stopskate' noemde. Het is een variant op stoelendans: er wordt muziek gedraaid en telkens als de muziek stopt is het de bedoeling dat de kinderen ook stoppen, wat best lastig is als je op wielen staat. Wekelijks ging ik met haar mee en bediende dan de muziek.
Laat ik beginnen met te stellen dat we in heel veel Nijmeegse buurten ongelooflijk veel succes en lol hebben gehad, maar mijn verhaal gaat specifiek over 1 buurt in Nijmegen: Heseveld. In de wijk Hatert was het aantal allochtone kinderen al behoorlijk groot en hadden we hier en daar al wat problemen (je moest vier paar ogen per persoon hebben om te voorkomen dat er spullen werden gejat), maar dat was nog tot daar aan toe. In Heseveld hadden we echter te maken met een buurtpleintje waar drie Marokkaanse pubers kennelijk de dienst uitmaakten. Ons evenement was gericht op een jongere doelgroep van zowel autochtone als allochtone kids, maar de 3 opstandige pubers wilden laten zien dat ze heer en meester waren over het pleintje.
Terwijl de jongere kinderen de skates aanpasten (en we wederom moesten uitkijken dat er niets werd gestolen door UITSLUITEND allochtone kids) besloten de pubers om opzichtig voor mij en mijn muziekinstallatie te gaan lopen. Ik vroeg hen vriendelijk doch dringend om weg te gaan of op z'n minst aan de kant van het plein te gaan zitten, een oproep waar ze in eerste instantie nog gehoor aan gaven ook. Ondertussen vernam ik via mijn mobiele telefoon dat er een probleem was in het nabijgelegen wijkcentrum waar mijn vriendin zich aan het voorbereiden was en verliet ik even de muziekinstallatie, maar liet de muziek aan om alvast wat sfeer te creeren. Terwijl ik mijn vriendin hielp hoorden we allebei dat er aan de volumeknop werd gedraaid en de muziek afwisselend hard en zacht klonk. Meteen haastte ik me naar de installatie waar ik de jongste van de 3 pubers aantrof met zijn vingers aan onze installatie, een echt lefgozertje dus. Nu was ik niet meer zo vriendelijk en vertelde hem dat hij met z'n fikken van onze spullen af moest blijven. Het jochie ging weer aan de zijkant van het plein naast zijn wat oudere maten zitten en ik positioneerde me op een van de speakers en er volgde een blikkenoorlog.
Even later vond datzelfde gozertje het tijd om opnieuw te provoceren. Hij had een tennisbal en hij begon enkele meters voor me heen en weer te lopen, al stuiterend met de tennisbal. Nog voordat ik er iets van kon zeggen stuiterde hij nog een keer met de bal en pakte hem vol op de wreef van zijn schoen (want voetballen kunnen dat soort jongens wel). Het was een voltreffer: de bal kwam met grote snelheid op mijn buik terecht. Pijn heb ik nooit gevoeld. Ik zat al die tijd al schrap en boordevol adrenaline, klaar om elk moment toe te moeten slaan. Waar die jongen niet op had gerekend was dat ik onmiddellijk nadat de bal mij had geraakt opveerde en regelrecht op hem af stormde. Ik stelde geen vragen en begon meteen te slaan, het joch (dat hooguit 15-16 jaar was) wist niet wat hem overkwam. Eerst weerde hij de klappen zo goed mogelijk af en toen probeerde hij me met opnieuw zo'n trefzekere schop bij mijn benen te raken. Ik zag het echter bijtijds en draaide mijn been weg waardoor hij miste.
Inmiddels waren zijn 'matties' tussenbeide gekomen en ook mijn vriendin was aan komen skaten. We werden uit elkaar gehaald en mijn vriendin (voor de duvel niet bang) sprak ze op felle toon toe en wees hen op het feit dat dit een evenement was voor buurtkinderen dat door hen volledig verpest werd nog voordat het was begonnen. Het was een warme zomerdag en mijn vriendin had een plastic flesje water in haar hand. Terwijl mijn vriendin de puberjongens terechtwees lette ik vooral op dat ene lefgozertje. Ik zag hem naar die fles water kijken en dacht bij mezelf: waag het eens om die af te pakken. Dat is precies wat hij in een flits probeerde te doen. En opnieuw was ik hem te snel af en gaf hem een paar rake petsen. En opnieuw was er chaos en bemoeiden de grotere jongens zich ermee en werden we wederom uit elkaar gehaald.
Dat lefgozertje zei nog tegen mij: 'jij bent hartstikke gek, man'. Klopt, ben ik ook, knettergek. Ik ben opgegroeid op de straat, omdat ik vrijwel altijd buiten speelde en heb daar geleerd dat je voor jezelf moet opkomen door altijd 'gekker' te zijn dan de ander. Die les uit mijn kindertijd kwam instinctief terug in de omgang met dit Marokkaanse tuig. Mijn vriendin was er inmiddels helemaal klaar mee en zag de boel alleen maar escaleren, dus ze kondigde aan dat ze haar boeltje ging pakken en de boel afblies. Maar ineens kwam daar een van de ouders, die zei dat het altijd mis was daar op dat pleintje met die jongens en dat ze de politie had gebeld en aan ons vroeg of we toch alsjeblieft de 'stopskate'-activiteit door wilden laten gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Die jongens waren bij het woord 'politie' ineens verdwenen. Toch zat ik daar niet heel erg ontspannen terwijl wij deze activiteit verzorgden. De politie verscheen weliswaar, maar dat was slechts 1 agent op een fiets en deze maakte weinig indruk. Er liepen daar van die kleine Marokkaanse jongetjes rond die huizenhoog opkeken tegen deze dwarse pubers en al een en ander van hen hadden geleerd, want toen wij goed en wel bezig waren meende een klein jochie ineens op datzelfde terrein te gaan voetballen terwijl er een skate-activiteit plaatsvond. Ik keek naar de agent, om te zien of hij hier nog iets aan ging doen, en hij stond er bij en keek er naar! Uiteindelijk ben ik opgesprongen en heb die bal afgepakt en - nou komt-ie - het jochie ging klagen bij de agent, die zei dat hij wel mocht voetballen maar dan alleen aan de rand van het plein. WAT?!
Toen alles klaar was en we de boel hadden opgeruimd en achterin de auto hadden gedaan, moet ik zeggen dat ik niet heel lekker naar huis reed. Ik vreesde dat we gevolgd zouden worden en vervolgens een stuk of 30 boze Marokkanen op ons dak hadden gehad, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Deze ervaring zegt echter genoeg over de straatterreur die slechts een handjevol islamitische jongeren kunnen uitoefenen.
Mike
