Hologram? Bedenk eens: wat we als werkelijkheid hebben aangenomen is wat ons brein ervan maakt. Dit lijkt heel echt, maar het is toch een functie van het brein, het is dus niet 100% "hard". Materie, waar dualiteit gezien wordt, is in onze ervaring "hard", echt. Op atomair niveau, blijkt die steen, dat stuk hout, te bestaan uit atoomkernen met elektronen die er omheen vliegen met een noodgang. Dat "dingetje" is vrijwel leeg, waar het vol van is, of liever, wat het laat zijn, is energie, maar geen esoterische energie, nee gewoon energie waar we niets over kunnen weten, want het gaat aan het weten, dat zich ook al afspeelt in materie, vooraf. Daarin vindt je een notie van wat je God zou kunnen noemen, een schepping, maar dan wel een schepping waar geen tijd en dus geen oorzaak en gevolg aan te pas komt, omdat het "steeds" één is, dat is de eenheid die zich uit in dualisme. "Je" die niet afzonderlijk bestaat, is een uiting van één, inclusief het zien, horen, voelen enz.