bilderberg feestje nadert zijn einde!
- Onderwerp starter zizou789
- Startdatum
@thijs
Ik heb nooit gezegd dat buitenaardsen, andere dimensies en engelen sprookjesverhalen zijn. Ik zeg enkel dat ik er geen bewuste ervaring mee heb en het dus kan ontkennen noch bevestigen. Ik kan het pas bevestigen zodra ik er zelf een bewuste ervaring mee heb, en zelfs dan kan je je afvragen of je ervaring bewijs is van het bestaan ervan. Het misverstand in deze is gelegen in de eigen identiteit. We zijn geen mensen, we zijn bewustzijn. Dat maakt dat alles mogelijk is en vanuit het oogpunt van bewustzijn een labeltje "echt" of "niet echt" bij voorbaat al onzin is. Immers, er is slechts bewustzijn en binnen dat bewustzijn verschijnt en verdwijnt er constant vanalles. Ik heb dit niet zelf bedacht, iedereen kan dit op het meest basale ervaringsniveau zelf constateren. Pas als de verhalen een rol gaan spelen en geloof worden begint de ellende.
Is er wel sprake van bewustzijnsverruiming? Ik heb echt geen idee. Wat is precies bewustzijnsverruiming? Bewustzijn is gewoon bewustzijn en kan zich niet verruimen. Of hebben we het over het bewustzijn van de mens binnen het algehele bewustzijn? Dan wordt het alweer ingewikkeld en doet niets af aan het feit dat alles in beginsel bewustzijn is. Paddo's bewustzijnsverruimend? Feitelijk kan ik alleen zeggen dat ik een andere ervaring heb met paddo's dan zonder paddo's, maar of je echt van verruiming kan spreken? Geen idee.
Magische momenten ervaren doen we waarschijnlijk allemaal. Maar wat kunnen we daaruit concluderen? Dat er meer is dan we ervaren? Ja allicht, we zijn bewustzijn, ALLES is mogelijk! Hoe je het ook draait of keert, het gaat uiteindelijk allemaal om geloof waar we aan vastzitten. Wie van jullie realiseert zich werkelijk dat je puur bewustzijn bent en geen persoon? Waarschijnlijk niemand, terwijl er toch geen ontkennen aan lijkt. Wat ons tegenhoudt de werkelijkheid te zien voor wat het is is.......geloof. Daar worden hele ingewikkelde constructies bedacht om het maar te laten lijken alsof we van punt A naar punt B gaan. Joepie, vooruitgang, gevolg door de illusie van zingeving, de hele mikmak, maar we tuinen er allemaal keer op keer in, omdat we het mechnisme niet zien. Dat is niet erg, we weten immers niet beter, maar het verhindert mij wel mee te praten over dimensies, engelen, entiteiten, etc. Allemaal reuzeinteressant, dat zondermeer, maar wat kan ik ermee als ik er geen enkele ervaring mee heb? Moet ik dan plots weggezet worden als 20e eeuwse materialist? Volgens mij is dat gewoon weer een stukje geloof wat je daar parten speelt. Ik vind het ook lastig dat ik eigenlijk nergens echt iets zinnigs over kan zeggen. Ware kennis bestaat niet, ook al denk ik van wel. Allemaal strohalmen om onszelf staande te houden. We kunnen het onszelf niet verkopen toe te geven dat we niets weten en er ook niets te weten valt en dat ons leven gewoon verloopt zoals dat gebeurt. We zijn slechts bewustzijn dat zich bewust is van een menselijke ervaring. Er valt verder niets over te zeggen.
En voor de goede orde, dat is prachtig! De meest magische momenten in mijn leven hebben allemaal iets gemeen, namelijk dat er niemand zich met de ervaring bemoeide. Op deze momenten heb ik geen persoon ervaren, maar slechts een één-zijn met de ervaring zelf. Dat we dat erna niet meer ervaren wil niet zeggen dat we dan niet meer één-zijn met het leven. Waarom doen we zoveel moeite om de illusie dat we afgescheiden wezens zijn in stand te houden? Angst om niet te bestaan.
Ik heb nooit gezegd dat buitenaardsen, andere dimensies en engelen sprookjesverhalen zijn. Ik zeg enkel dat ik er geen bewuste ervaring mee heb en het dus kan ontkennen noch bevestigen. Ik kan het pas bevestigen zodra ik er zelf een bewuste ervaring mee heb, en zelfs dan kan je je afvragen of je ervaring bewijs is van het bestaan ervan. Het misverstand in deze is gelegen in de eigen identiteit. We zijn geen mensen, we zijn bewustzijn. Dat maakt dat alles mogelijk is en vanuit het oogpunt van bewustzijn een labeltje "echt" of "niet echt" bij voorbaat al onzin is. Immers, er is slechts bewustzijn en binnen dat bewustzijn verschijnt en verdwijnt er constant vanalles. Ik heb dit niet zelf bedacht, iedereen kan dit op het meest basale ervaringsniveau zelf constateren. Pas als de verhalen een rol gaan spelen en geloof worden begint de ellende.
Is er wel sprake van bewustzijnsverruiming? Ik heb echt geen idee. Wat is precies bewustzijnsverruiming? Bewustzijn is gewoon bewustzijn en kan zich niet verruimen. Of hebben we het over het bewustzijn van de mens binnen het algehele bewustzijn? Dan wordt het alweer ingewikkeld en doet niets af aan het feit dat alles in beginsel bewustzijn is. Paddo's bewustzijnsverruimend? Feitelijk kan ik alleen zeggen dat ik een andere ervaring heb met paddo's dan zonder paddo's, maar of je echt van verruiming kan spreken? Geen idee.
Magische momenten ervaren doen we waarschijnlijk allemaal. Maar wat kunnen we daaruit concluderen? Dat er meer is dan we ervaren? Ja allicht, we zijn bewustzijn, ALLES is mogelijk! Hoe je het ook draait of keert, het gaat uiteindelijk allemaal om geloof waar we aan vastzitten. Wie van jullie realiseert zich werkelijk dat je puur bewustzijn bent en geen persoon? Waarschijnlijk niemand, terwijl er toch geen ontkennen aan lijkt. Wat ons tegenhoudt de werkelijkheid te zien voor wat het is is.......geloof. Daar worden hele ingewikkelde constructies bedacht om het maar te laten lijken alsof we van punt A naar punt B gaan. Joepie, vooruitgang, gevolg door de illusie van zingeving, de hele mikmak, maar we tuinen er allemaal keer op keer in, omdat we het mechnisme niet zien. Dat is niet erg, we weten immers niet beter, maar het verhindert mij wel mee te praten over dimensies, engelen, entiteiten, etc. Allemaal reuzeinteressant, dat zondermeer, maar wat kan ik ermee als ik er geen enkele ervaring mee heb? Moet ik dan plots weggezet worden als 20e eeuwse materialist? Volgens mij is dat gewoon weer een stukje geloof wat je daar parten speelt. Ik vind het ook lastig dat ik eigenlijk nergens echt iets zinnigs over kan zeggen. Ware kennis bestaat niet, ook al denk ik van wel. Allemaal strohalmen om onszelf staande te houden. We kunnen het onszelf niet verkopen toe te geven dat we niets weten en er ook niets te weten valt en dat ons leven gewoon verloopt zoals dat gebeurt. We zijn slechts bewustzijn dat zich bewust is van een menselijke ervaring. Er valt verder niets over te zeggen.
En voor de goede orde, dat is prachtig! De meest magische momenten in mijn leven hebben allemaal iets gemeen, namelijk dat er niemand zich met de ervaring bemoeide. Op deze momenten heb ik geen persoon ervaren, maar slechts een één-zijn met de ervaring zelf. Dat we dat erna niet meer ervaren wil niet zeggen dat we dan niet meer één-zijn met het leven. Waarom doen we zoveel moeite om de illusie dat we afgescheiden wezens zijn in stand te houden? Angst om niet te bestaan.
Quote:
Wat is precies bewustzijnsverruiming? Bewustzijn is gewoon bewustzijn en kan zich niet verruimen.
Als ik het goed begrijp zeg je dat elk bewustzijn zich op hetzelfde niveau bevindt en dat daar geen verdieping, of verruiming, of hoe je het noemen wil mogelijk is? Bewustzijn is er of het is er niet? Dus als ik het goed heb vind jij dat mijn bewustzijn van hetzelfde niveau is als pakembeet die rotterdamse barbie uit Oh oh cherso?
Wat mij betreft begint alles met bewustzijn, het is niet omdat we iets niet zien dat het er niet is. Zoals ik ook niet zo zeker ben dat wat niet waargenomen wordt wel bestaat. Het is niet als ik hier dadelijk aan de paddos ga en de living zit vol kabouters dat die kabouters er ook zitten als ik geen paddos neem. Het gaat er om hoe (en met welk bewustzijn) je naar de dingen kijkt, dat bepaalt wat en hoe je het ziet. Als jij een engel ziet, wie ben ik dan om te zeggen dat die engel er niet kan zijn.
Verder herken ik jouw angst om niet te bestaan niet, ik heb al ooit niet bestaan (zoals jij het noemt) en heb daar niks slechts aan over gehouden.
Wat is precies bewustzijnsverruiming? Bewustzijn is gewoon bewustzijn en kan zich niet verruimen.
Als ik het goed begrijp zeg je dat elk bewustzijn zich op hetzelfde niveau bevindt en dat daar geen verdieping, of verruiming, of hoe je het noemen wil mogelijk is? Bewustzijn is er of het is er niet? Dus als ik het goed heb vind jij dat mijn bewustzijn van hetzelfde niveau is als pakembeet die rotterdamse barbie uit Oh oh cherso?
Wat mij betreft begint alles met bewustzijn, het is niet omdat we iets niet zien dat het er niet is. Zoals ik ook niet zo zeker ben dat wat niet waargenomen wordt wel bestaat. Het is niet als ik hier dadelijk aan de paddos ga en de living zit vol kabouters dat die kabouters er ook zitten als ik geen paddos neem. Het gaat er om hoe (en met welk bewustzijn) je naar de dingen kijkt, dat bepaalt wat en hoe je het ziet. Als jij een engel ziet, wie ben ik dan om te zeggen dat die engel er niet kan zijn.
Verder herken ik jouw angst om niet te bestaan niet, ik heb al ooit niet bestaan (zoals jij het noemt) en heb daar niks slechts aan over gehouden.
Iklustvet wrote:
Als ik het goed begrijp zeg je dat elk bewustzijn zich op hetzelfde niveau bevindt en dat daar geen verdieping, of verruiming, of hoe je het noemen wil mogelijk is?
Bewustzijn kan maar één ding en dat is bewust zijn. Wij kunnen ervaren dat het bewustzijn dat wij ervaren ruimer/groter wordt, maar dat is gewoon perceptie.
Iklustvet wrote:
Bewustzijn is er of het is er niet?
Precies
Iklustvet wrote:
Dus als ik het goed heb vind jij dat mijn bewustzijn van hetzelfde niveau is als pakembeet die rotterdamse barbie uit Oh oh cherso?
Ik vind niks. Iedereen die zich goed realiseert wat bewustzijn werkelijk is die weet dat bewustzijn helemaal geen niveaus kent. Bewust is gewoon....bewustzijn. Dat wij vinden dat we ruimdenkender zijn dan barbie uit Oh oh Cherso is een persoonlijke perceptie en wordt ingegeven door de behoefte zich te onderscheiden. Ik gok in dit geval dat jij. Het is allemaal geloof en geloof verblindt. Maar omdat de wereldbevolking massaal verblindt is, valt het niet zo op.
Wie begrijpt dat hij/zij alleen bewustzijn is, wie het WERKELIJK begrijpt (dus volledige integratie van het inzicht) die is voleldig open en sluit nooit meer iets uit. Immers, in bewustzijn is alles mogelijk.
Waar jij waarschijnlijk op doelt is het perceptionele bewustzijn, dus het bewustzijn dat gekoppeld wordt aan een persoon. Dat zou je kunnen zien als bewustzijn binnen het bewustzijn. Dat is natuurlijk onzin, maar de meeste mensen nemen hun perceptionele bewustzijn zeer serieus. Ik ook. Maar perceptioneel bewustzijn is feitelijk gewoon perceptie en perceptie is altijd onzin zodra je het gebruikt om te onderscheiden. Er kan geen onderscheid zijn.
Als er iets is wat we zouden moeten leren hier op aarde dan is het wel afleren van geloof. Maar ik geef toe dat dat mijn persoonlijke invulling is.
Tot slot denk ik dat de angst niet te bestaan de moeder van alle angsten is en zo diep verborgen zit dat vrijwel niemand deze angst zal herkennen, laat staan erkennen. Het is de angst ons niet meer te kunnen onderscheiden van de rest, want dan lossen we op en dat is eht ergste wat iemand zich kan voorstellen.....dat wat hij/zij denkt dat hij/zij is in werkelijkheid niet bestaat.
Als ik het goed begrijp zeg je dat elk bewustzijn zich op hetzelfde niveau bevindt en dat daar geen verdieping, of verruiming, of hoe je het noemen wil mogelijk is?
Bewustzijn kan maar één ding en dat is bewust zijn. Wij kunnen ervaren dat het bewustzijn dat wij ervaren ruimer/groter wordt, maar dat is gewoon perceptie.
Iklustvet wrote:
Bewustzijn is er of het is er niet?
Precies
Iklustvet wrote:
Dus als ik het goed heb vind jij dat mijn bewustzijn van hetzelfde niveau is als pakembeet die rotterdamse barbie uit Oh oh cherso?
Ik vind niks. Iedereen die zich goed realiseert wat bewustzijn werkelijk is die weet dat bewustzijn helemaal geen niveaus kent. Bewust is gewoon....bewustzijn. Dat wij vinden dat we ruimdenkender zijn dan barbie uit Oh oh Cherso is een persoonlijke perceptie en wordt ingegeven door de behoefte zich te onderscheiden. Ik gok in dit geval dat jij. Het is allemaal geloof en geloof verblindt. Maar omdat de wereldbevolking massaal verblindt is, valt het niet zo op.
Wie begrijpt dat hij/zij alleen bewustzijn is, wie het WERKELIJK begrijpt (dus volledige integratie van het inzicht) die is voleldig open en sluit nooit meer iets uit. Immers, in bewustzijn is alles mogelijk.
Waar jij waarschijnlijk op doelt is het perceptionele bewustzijn, dus het bewustzijn dat gekoppeld wordt aan een persoon. Dat zou je kunnen zien als bewustzijn binnen het bewustzijn. Dat is natuurlijk onzin, maar de meeste mensen nemen hun perceptionele bewustzijn zeer serieus. Ik ook. Maar perceptioneel bewustzijn is feitelijk gewoon perceptie en perceptie is altijd onzin zodra je het gebruikt om te onderscheiden. Er kan geen onderscheid zijn.
Als er iets is wat we zouden moeten leren hier op aarde dan is het wel afleren van geloof. Maar ik geef toe dat dat mijn persoonlijke invulling is.
Tot slot denk ik dat de angst niet te bestaan de moeder van alle angsten is en zo diep verborgen zit dat vrijwel niemand deze angst zal herkennen, laat staan erkennen. Het is de angst ons niet meer te kunnen onderscheiden van de rest, want dan lossen we op en dat is eht ergste wat iemand zich kan voorstellen.....dat wat hij/zij denkt dat hij/zij is in werkelijkheid niet bestaat.
Quote:
Het is de angst ons niet meer te kunnen onderscheiden van de rest, want dan lossen we op en dat is eht ergste wat iemand zich kan voorstellen.....dat wat hij/zij denkt dat hij/zij is in werkelijkheid niet bestaat.
Men, mag ik zelf bepalen wat het ergste is dat ik mij kan voorstellen? dank! verder geef ik het op
Het is de angst ons niet meer te kunnen onderscheiden van de rest, want dan lossen we op en dat is eht ergste wat iemand zich kan voorstellen.....dat wat hij/zij denkt dat hij/zij is in werkelijkheid niet bestaat.
Men, mag ik zelf bepalen wat het ergste is dat ik mij kan voorstellen? dank! verder geef ik het op
Alan Watts - how we define ourselves.
http://deoxy.org/w_nature.htm
Quote:
So then, when you die, you're not going to have to put up with everlasting non-existance, because that's not an experience. A lot of people are afraid that when they die, they're going to be locked up in a dark room forever, and sort of undergo that. But one of the interesting things in the world is--this is a yoga, this is a realization--try and imagine what it will be like to go to sleep and never wake up. Think about that. Children think about it. It's one of the great wonders of life. What will it be like to go to sleep and never wake up? And if you think long enough about that, something will happen to you. You will find out, among other things, it will pose the next question to you. What was it like to wake up after having never gone to sleep? That was when you were born. You see, you can't have an experience of nothing; nature abhorres a vacuum. So after you're dead, the only thing that can happen is the same experience, or the same sort of experience as when you were born. In other words, we all know very well that after other people die, other people are born. And they're all you, only you can only experience it one at a time. Everybody is I, you all know you're you, and wheresoever all being exist throughout all galaxies, it doesn't make any difference. You are all of them. And when they come into being, that's you coming into being.
You know that very well, only you don't have to remember the past in the same way you don't have to think about how you work your thyroid gland, or whatever else it is in your organism. You don't have to know how to shine the sun. You just do it, like you breath. Doesn't it really astonish you that you are this fantastically complex thing, and that you're doing all this and you never had any education in how to do it? Never learned, but you're this miracle? The point of it is, from a strictly physical, scientific standpoint, this organism is a continuous energy with everything else that's going on. And if I am my foot, I am the sun. Only we've got this little partial view. We've got the idea that 'No, I'm something IN this body.' The ego. That's a joke. The ego is nothing other than the focus of conscious attention. It's like the radar on a ship. The radar on a ship is a troubleshooter. Is there anything in the way? And conscious attention is a designed function of the brain to scan the environment, like a radar does, and note for any troublemaking changes. But if you identify yourself with your troubleshooter, then naturally you define yourself as being in a perpetual state of anxiety. And the moment we cease to identify with the ego and become aware that we are the whole organism, we realize first thing how harmonious it all is. Because your organism is a miracle of harmony. All these things functioning together. Even those creatures that are fighting each other in the blood stream and eating each other up. If they weren't doing that, you wouldn't be healthy.
So what is discord at one level of your being is harmony at another level. And you begin to realize that, and you begin to be aware too, that the discords of your life and the discords of people's lives, which are a discord at one level, at a higher level of the universe are healthy and harmonious. And you suddenly realize that everything you are and do is at that level as magnificent and as free of any blemish as the patterns in waves. The markings in marble. The way a cat moves. And that this world is really OK. Can't be anything else, because otherwise it couldn't exist. And I don't mean this in a kind of Pollyanna Christian Science sense. I don't know what it is or why it is about Christian Science, but it's prissy. It's got kind of a funny feeling to it; came from New England.
But the reality underneath physical existence, or which really is physical existence--because in my philosophy there is no difference between the physical and the spiritual. These are absolutely out-of-date catagories. It's all process; it isn't 'stuff' on the one hand and 'form' on the other. It's just pattern-- life is pattern. It is a dance of energy. And so I will never invoke spooky knowledge. That is, that I've had a private revelation or that I have sensory vibrations going on a plane which you don't have. Everything is standing right out in the open, it's just a question of how you look at it. So you do discover when you realize this, the most extraordinary thing that I never cease to be flabbergasted at whenever it happens to me. Some people will use a symbolism of the relationship of God to the universe, wherein God is a brilliant light, only somehow veiled, hiding underneath all these forms as you look around you. So far so good. But the truth is funnier than that. It is that you are looking right at the brilliant light now that the experience you are having that you call ordinary everyday consciousness--pretending you're not it--that experience is exactly the same thing as 'it.' There's no difference at all. And when you find that out, you laugh yourself silly. That's the great discovery.
In other words, when you really start to see things, and you look at an old paper cup, and you go into the nature of what it is to see what vision is, or what smell is, or what touch is, you realize that that vision of the paper cup is the brilliant light of the cosmos. Nothing could be brighter. Ten thousand suns couldn't be brighter. Only they're hidden in the sense that all the points of the infinite light are so tiny when you see them in the cup they don't blow your eyes out. See, the source of all light is in the eye. If there were no eyes in this world, the sun would not be light. So if I hit as hard as I can on a drum which has no skin, it makes no noise. So if a sun shines on a world with no eyes, it's like a hand beating on a skinless drum. No light. YOU evoke light out of the universe, in the same way you, by nature of having a soft skin, evoke hardness out of wood. Wood is only hard in relation to a soft skin. It's your eardrum that evokes noise out of the air. You, by being this organism, call into being this whole universe of light and color and hardness and heaviness and everything.
http://deoxy.org/w_nature.htm
Quote:
So then, when you die, you're not going to have to put up with everlasting non-existance, because that's not an experience. A lot of people are afraid that when they die, they're going to be locked up in a dark room forever, and sort of undergo that. But one of the interesting things in the world is--this is a yoga, this is a realization--try and imagine what it will be like to go to sleep and never wake up. Think about that. Children think about it. It's one of the great wonders of life. What will it be like to go to sleep and never wake up? And if you think long enough about that, something will happen to you. You will find out, among other things, it will pose the next question to you. What was it like to wake up after having never gone to sleep? That was when you were born. You see, you can't have an experience of nothing; nature abhorres a vacuum. So after you're dead, the only thing that can happen is the same experience, or the same sort of experience as when you were born. In other words, we all know very well that after other people die, other people are born. And they're all you, only you can only experience it one at a time. Everybody is I, you all know you're you, and wheresoever all being exist throughout all galaxies, it doesn't make any difference. You are all of them. And when they come into being, that's you coming into being.
You know that very well, only you don't have to remember the past in the same way you don't have to think about how you work your thyroid gland, or whatever else it is in your organism. You don't have to know how to shine the sun. You just do it, like you breath. Doesn't it really astonish you that you are this fantastically complex thing, and that you're doing all this and you never had any education in how to do it? Never learned, but you're this miracle? The point of it is, from a strictly physical, scientific standpoint, this organism is a continuous energy with everything else that's going on. And if I am my foot, I am the sun. Only we've got this little partial view. We've got the idea that 'No, I'm something IN this body.' The ego. That's a joke. The ego is nothing other than the focus of conscious attention. It's like the radar on a ship. The radar on a ship is a troubleshooter. Is there anything in the way? And conscious attention is a designed function of the brain to scan the environment, like a radar does, and note for any troublemaking changes. But if you identify yourself with your troubleshooter, then naturally you define yourself as being in a perpetual state of anxiety. And the moment we cease to identify with the ego and become aware that we are the whole organism, we realize first thing how harmonious it all is. Because your organism is a miracle of harmony. All these things functioning together. Even those creatures that are fighting each other in the blood stream and eating each other up. If they weren't doing that, you wouldn't be healthy.
So what is discord at one level of your being is harmony at another level. And you begin to realize that, and you begin to be aware too, that the discords of your life and the discords of people's lives, which are a discord at one level, at a higher level of the universe are healthy and harmonious. And you suddenly realize that everything you are and do is at that level as magnificent and as free of any blemish as the patterns in waves. The markings in marble. The way a cat moves. And that this world is really OK. Can't be anything else, because otherwise it couldn't exist. And I don't mean this in a kind of Pollyanna Christian Science sense. I don't know what it is or why it is about Christian Science, but it's prissy. It's got kind of a funny feeling to it; came from New England.
But the reality underneath physical existence, or which really is physical existence--because in my philosophy there is no difference between the physical and the spiritual. These are absolutely out-of-date catagories. It's all process; it isn't 'stuff' on the one hand and 'form' on the other. It's just pattern-- life is pattern. It is a dance of energy. And so I will never invoke spooky knowledge. That is, that I've had a private revelation or that I have sensory vibrations going on a plane which you don't have. Everything is standing right out in the open, it's just a question of how you look at it. So you do discover when you realize this, the most extraordinary thing that I never cease to be flabbergasted at whenever it happens to me. Some people will use a symbolism of the relationship of God to the universe, wherein God is a brilliant light, only somehow veiled, hiding underneath all these forms as you look around you. So far so good. But the truth is funnier than that. It is that you are looking right at the brilliant light now that the experience you are having that you call ordinary everyday consciousness--pretending you're not it--that experience is exactly the same thing as 'it.' There's no difference at all. And when you find that out, you laugh yourself silly. That's the great discovery.
In other words, when you really start to see things, and you look at an old paper cup, and you go into the nature of what it is to see what vision is, or what smell is, or what touch is, you realize that that vision of the paper cup is the brilliant light of the cosmos. Nothing could be brighter. Ten thousand suns couldn't be brighter. Only they're hidden in the sense that all the points of the infinite light are so tiny when you see them in the cup they don't blow your eyes out. See, the source of all light is in the eye. If there were no eyes in this world, the sun would not be light. So if I hit as hard as I can on a drum which has no skin, it makes no noise. So if a sun shines on a world with no eyes, it's like a hand beating on a skinless drum. No light. YOU evoke light out of the universe, in the same way you, by nature of having a soft skin, evoke hardness out of wood. Wood is only hard in relation to a soft skin. It's your eardrum that evokes noise out of the air. You, by being this organism, call into being this whole universe of light and color and hardness and heaviness and everything.
G
Guest
Guest
He Moondust, het klinkt goed hoe jij in het leven staat, stoofperen schillen, vuurtje stoken en loslaten.
Ik heb ook wel eens doorgedacht over eenheidsbewustzijn, en volgens mij veel meer mensen.
Wij komen van eenheidsbewustzijn, en om wat voor reden dan ook zijn we geïncarneerd, waardoor dat eenheidsbewustzijn heel erg buiten beeld is gekomen. We kunnen dat weer opnieuw ervaren, en wie weet gaan we dit als mensen wel steeds vaker ervaren. Volgens mij gaat het Tibetaanse dodenboek daar ook over; die monniken streefden ernaar om bij volledig bewustzijn het sterfproces te ervaren, zodat ze geen trauma's meenamen. In staat zijn je individualiteit los te laten, is knap lastig maar het is kennelijk te leren. Jouw idee dat we daar allemaal zo erg bang voor zijn dat we van alles willen gaan geloven.. dat is een geloof, kennelijk overtuigt het je.
Maar het belangrijkste waar jij en ik van mening over verschillen is het doel van het leven. Zoals ik het zie (zie onze eerdere discussie) gaat incarnatie gepaard met een aantal 'werkafspraken' zoals tijd, causaliteit en ook individualiteit.
Die werkafspraken vormen ideale omstandigheden om te leren (een individu maakt een keuze, ziet de gevolgen van zijn handelen, en leert). En leren.. daar gaat het om. Jij antwoordde daarop dat het wat jou betreft onzeker is of het leven op aarde überhaupt een doel heeft. Maar dat is een standpunt zonder traditie. De traditie , van vrijwel overal op de wereld , zegt dat hier wel degelijk een plan achter zit.
Ik heb ook wel eens doorgedacht over eenheidsbewustzijn, en volgens mij veel meer mensen.
Wij komen van eenheidsbewustzijn, en om wat voor reden dan ook zijn we geïncarneerd, waardoor dat eenheidsbewustzijn heel erg buiten beeld is gekomen. We kunnen dat weer opnieuw ervaren, en wie weet gaan we dit als mensen wel steeds vaker ervaren. Volgens mij gaat het Tibetaanse dodenboek daar ook over; die monniken streefden ernaar om bij volledig bewustzijn het sterfproces te ervaren, zodat ze geen trauma's meenamen. In staat zijn je individualiteit los te laten, is knap lastig maar het is kennelijk te leren. Jouw idee dat we daar allemaal zo erg bang voor zijn dat we van alles willen gaan geloven.. dat is een geloof, kennelijk overtuigt het je.
Maar het belangrijkste waar jij en ik van mening over verschillen is het doel van het leven. Zoals ik het zie (zie onze eerdere discussie) gaat incarnatie gepaard met een aantal 'werkafspraken' zoals tijd, causaliteit en ook individualiteit.
Die werkafspraken vormen ideale omstandigheden om te leren (een individu maakt een keuze, ziet de gevolgen van zijn handelen, en leert). En leren.. daar gaat het om. Jij antwoordde daarop dat het wat jou betreft onzeker is of het leven op aarde überhaupt een doel heeft. Maar dat is een standpunt zonder traditie. De traditie , van vrijwel overal op de wereld , zegt dat hier wel degelijk een plan achter zit.
@Iklustvet
Dat is het um nu juist, je geeft het helemaal niet op. Je houdt eraan vast. Je houdt jezelf voor de gek. Maar niet getreurd, we doen het allemaal. ;-)
@Mike
Dat is dan jouw probleem. Misschien zou je het gewoon voor je willen houden. Ik ben al op de hoogte van jouw mening hieromtrent.
@Brian
Yes! Het is een mindfuck die zoooo vanzelfsprekend is, dat iedereen er overheen kijkt.
@Caldo
Heet jij toevallig ook Mike? Of ben je een Mike-look-a-like? ;-)
Maar wees gerust, ik heb het alweer bekeken hier. Is niet aan jullie besteed, da's duidelijk. Even goede vrieden hoor.
Dat is het um nu juist, je geeft het helemaal niet op. Je houdt eraan vast. Je houdt jezelf voor de gek. Maar niet getreurd, we doen het allemaal. ;-)
@Mike
Dat is dan jouw probleem. Misschien zou je het gewoon voor je willen houden. Ik ben al op de hoogte van jouw mening hieromtrent.
@Brian
Yes! Het is een mindfuck die zoooo vanzelfsprekend is, dat iedereen er overheen kijkt.
@Caldo
Heet jij toevallig ook Mike? Of ben je een Mike-look-a-like? ;-)
Maar wees gerust, ik heb het alweer bekeken hier. Is niet aan jullie besteed, da's duidelijk. Even goede vrieden hoor.
Ow nee, toch niet. Ik had de reactie van thijs over het hoofd gezien. Blijkbaar ziet mijn bewustzijn toch sneller de trollers. Dat is wel een schokkende ontdekking trouwens.
@thijs
Je kan nooit van eenheidsbewustzijn komen en vervolgens daarvan weg gaan. Je bent het of je bent het niet....voor altijd. Zie je hoe wij mensen geneigd zijn te draaien en te keren om maar te kunnen ontkennen? Het is echt lachwekkend eigenlijk. Maar als je echt even onbevooroordeeld de tijd neemt om erover na te denken dan kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat we eenheidsbewustzijn zijn. Of gewoon bewustzijn, want bewustzijn is per definitie al eenheid. Dus onze incarnatie is in zoverre een illusie dat we niet echt een persoon zijn. We waren immers eenheidsbewustzijn. Het bewustzijn ervaart een mensenleven, en wel zo levensecht dat de geprojecteerde mens denkt dat hij echt op zichzelf bestaat en interacteert met een wereld. Maar hoe levensecht het ook mag lijken, het kan niet echt zijn. Maar ik voeg daar gelijk aan toe dat het ook helemaal niet nodig is om beseffen dat het allemaal toneel is. Daar heb je geen invloed op. Je leeft het leven en dan ga je dood. Blijkbaar dient dat iets. Het streven van die moniken is in die zin ook bullshit. Een toneeltrauma is geen echt trauma. Zou wel bizar zijn als toneelspelers hun rol zooo serieus zouden nemen dat ze denken dat het echt was. ;-)
Over het doel van eht elven zou ik geen zinnig woord durven zeggen. Ik bedoel, waar zou ik de zekerheid vandaan moeten halen. Ik kan alleen maar erkennen dat het leven een wonderlijk mysterie is. Ik kan wel in jouw visie van die werkafspraken komen in het kader van de beleving van het mens zijn, maar dat neemt niet weg dat je feitelijk bewustzijn bent en dus geen actief deelnemer bent. Je denkt van wel, maar het kan niet zo zijn. Kijk, leren impliceert dat je een persoon bent, maar dat is onmogelijk. Je bent bewustzijn en bewustzijn kan niet leren. De ervaring van leren is daarom een illusie. Niks verkeerds aan, maar dat is wel wat het is. Dat heb ik niet bedacht, dat volgt uit de feiten.
En tot slot wat betreft traditie. De traditie van voeding kan ik van A tot Z volgen. Waar het lichaam miljoenen jaren lang aan blootgesteld is, daar is het lichaam op ingericht. Het lichaam doet er erg lang voer om zich aan te passen aan iets nieuws. Zo is het klip en klaar dat ons lichaam niet op granen is ingericht en je dat beter kan laten staan. Maar in tegenstelling tot voeding kan de geest alle kanten op en is niet gebonden aan het fysieke. In onze westerse wereld kunnen we met voedsel inmiddels ook alle kanten op en dan zie je gelijk dat het 'fout' gaat.
@thijs
Je kan nooit van eenheidsbewustzijn komen en vervolgens daarvan weg gaan. Je bent het of je bent het niet....voor altijd. Zie je hoe wij mensen geneigd zijn te draaien en te keren om maar te kunnen ontkennen? Het is echt lachwekkend eigenlijk. Maar als je echt even onbevooroordeeld de tijd neemt om erover na te denken dan kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat we eenheidsbewustzijn zijn. Of gewoon bewustzijn, want bewustzijn is per definitie al eenheid. Dus onze incarnatie is in zoverre een illusie dat we niet echt een persoon zijn. We waren immers eenheidsbewustzijn. Het bewustzijn ervaart een mensenleven, en wel zo levensecht dat de geprojecteerde mens denkt dat hij echt op zichzelf bestaat en interacteert met een wereld. Maar hoe levensecht het ook mag lijken, het kan niet echt zijn. Maar ik voeg daar gelijk aan toe dat het ook helemaal niet nodig is om beseffen dat het allemaal toneel is. Daar heb je geen invloed op. Je leeft het leven en dan ga je dood. Blijkbaar dient dat iets. Het streven van die moniken is in die zin ook bullshit. Een toneeltrauma is geen echt trauma. Zou wel bizar zijn als toneelspelers hun rol zooo serieus zouden nemen dat ze denken dat het echt was. ;-)
Over het doel van eht elven zou ik geen zinnig woord durven zeggen. Ik bedoel, waar zou ik de zekerheid vandaan moeten halen. Ik kan alleen maar erkennen dat het leven een wonderlijk mysterie is. Ik kan wel in jouw visie van die werkafspraken komen in het kader van de beleving van het mens zijn, maar dat neemt niet weg dat je feitelijk bewustzijn bent en dus geen actief deelnemer bent. Je denkt van wel, maar het kan niet zo zijn. Kijk, leren impliceert dat je een persoon bent, maar dat is onmogelijk. Je bent bewustzijn en bewustzijn kan niet leren. De ervaring van leren is daarom een illusie. Niks verkeerds aan, maar dat is wel wat het is. Dat heb ik niet bedacht, dat volgt uit de feiten.
En tot slot wat betreft traditie. De traditie van voeding kan ik van A tot Z volgen. Waar het lichaam miljoenen jaren lang aan blootgesteld is, daar is het lichaam op ingericht. Het lichaam doet er erg lang voer om zich aan te passen aan iets nieuws. Zo is het klip en klaar dat ons lichaam niet op granen is ingericht en je dat beter kan laten staan. Maar in tegenstelling tot voeding kan de geest alle kanten op en is niet gebonden aan het fysieke. In onze westerse wereld kunnen we met voedsel inmiddels ook alle kanten op en dan zie je gelijk dat het 'fout' gaat.
Quote:
Dat is dan jouw probleem. Misschien zou je het gewoon voor je willen houden. Ik ben al op de hoogte van jouw mening hieromtrent.
Ik ben ook al op de hoogte van jouw (nietszeggende) mening hieromtrent. En het is MIJN forum waarop je je vage uitspraken ventileert, dus een beetje bescheidenheid van jouw kant is op z'n plaats!
Mike
Dat is dan jouw probleem. Misschien zou je het gewoon voor je willen houden. Ik ben al op de hoogte van jouw mening hieromtrent.
Ik ben ook al op de hoogte van jouw (nietszeggende) mening hieromtrent. En het is MIJN forum waarop je je vage uitspraken ventileert, dus een beetje bescheidenheid van jouw kant is op z'n plaats!
Mike
Er is iets gaande in Engeland - serieuze kranten daar breken de ene na de andere beeerput open. Wat te denken van deze:
http://www.express.co.uk/news/uk/453381/Female-MP-abused-boy-in-care
Ook VROUWEN maken zich schuldig aan misbruik van jongens! En het zijn mensen IN HOGE POSITIES! We leven in een pathocratie, de ziekte regeert (letterlijk)!
Mike
http://www.express.co.uk/news/uk/453381/Female-MP-abused-boy-in-care
Ook VROUWEN maken zich schuldig aan misbruik van jongens! En het zijn mensen IN HOGE POSITIES! We leven in een pathocratie, de ziekte regeert (letterlijk)!
Mike
Er komt een nieuw feestjes aan:
http://www.prisonplanet.com/danish-police-confirm-marriott-hotel-site-of-bilderberg-2014.html
Mike
http://www.prisonplanet.com/danish-police-confirm-marriott-hotel-site-of-bilderberg-2014.html
Mike
Terwijl de EU uiteenvalt, de Amerikanen steeds meer weerstand bieden aan hun overheid en Poetin al heeft gezegd dat een unipolaire wereld geen haalbare kaart meer is, proberen de Bilderbergs dit jaar plannen te smeden om die unipolaire wereld alsnog mogelijk te maken:
http://www.prisonplanet.com/bilderberg-agenda-revealed-elite-desperate-to-rescue-unipolar-world.html
Mike
http://www.prisonplanet.com/bilderberg-agenda-revealed-elite-desperate-to-rescue-unipolar-world.html
Mike
De deelnemerslijst van Bilderberg 2014 is bekend:
http://www.prisonplanet.com/official-bilderberg-2014-membership-list-released.html
http://www.prisonplanet.com/official-bilderberg-2014-membership-list-released-2.html
Ik zie Bilberbea natuurlijk weer terug, maar ook Diederik Samson, Gerrit Zalm en Edith Schippers.
Mike
http://www.prisonplanet.com/official-bilderberg-2014-membership-list-released.html
http://www.prisonplanet.com/official-bilderberg-2014-membership-list-released-2.html
Ik zie Bilberbea natuurlijk weer terug, maar ook Diederik Samson, Gerrit Zalm en Edith Schippers.
Mike
Forum statistieken
