Bottenstructuur veranderd niet- wel meer botmassa?

en obsessief of niet, ja ik weet dat ik obsessief met m'n uiterlijk bezig ben en dit bijnieruitputting etc etc etc is, maar het frustreert me gewoon enorm dat ik merk dat m'n benen weer dikker zijn geworden en er meer vet rondom m'n knieen zit (heb weleens gelezen dat dit met een zwakker lever te maken heeft). gelukkig zit er ook nog een stemmetje in m'n hoofd dat pleit voor gezondheid en weet dat ik op de goede weg zit, maar ik ben zo bang dat ik helemaal ga uitdijen (ja, angst, ook een teken van bijnieruitputting). En ik weet niet of jullie dit vervuiling vinden op dit forum dat ik dit hier allemaal post (onzekerheid: bijnieruitputting) het spijt me daarvoor.

maar kan ik jullie misschien vragen hoe jullie gewicht zich ontwikkelde toen jullie meer WAPF gingen eten en of er inderdaad wat vet van je benen afgaat en er van boven bijkomt om is al die hormonale vetverdeling (zoals bij het hormoondieet) gewoon alweer onzin om klanten te werven...?

En ja Mike, ik weeeet dat dit allemaal tekens van bijnieruitputting zijn en ik me er niet druk om moet maken en het moet laten gaan en zo alleen nog maar meer stress opbouw, maar probeer je alsjeblieft voor te stellen dat niet iedereen zo sterk is als jij en ik gewoon echt op een hele andere manier leef en denk en ook wel heel anders ben, ja misschien inderdaad veel onzekerder en zwakker enz...

 
Misschien heb je iets aan mijn verhaal Eli, ook ik heb jarenlang met mijn gewicht gevochten, diëten, aankomen, diëten , om vervolgens nog meer aan te komen. Twee jaar geleden mijn laatste dieet gedaan, Cambridge ( ja ik weet het, enorm slecht) maar het was voor mij nodig om letterlijk mijn beschermlaag kwijt te raken om bij mijn trauma te komen, om het na 38 jaar eindelijk in de ogen te kijken en te kunnen verwerken.

Vorig jaar aan het eind van de zomervakantie begon ik op deze site te lezen en dat correspondeerde met mijn waarheid over eten en voeding. Dus begonnen met alles om te gooien. En nu zo'n 7 maanden later ben ik ook behoorlijk in gewicht aangekomen. Vind ik dat leuk? Nee, maar ik accepteer het wel. Ik heb mijn lichaam jarenlang tekort gedaan door mijn manier van eten, de stress die ik gehad heb en het aankomen en afvallen.

Nu mijn lichaam eindelijk de voeding krijgt die het nodig heeft houdt het vet vast op mijn buik, heupen en bovenbenen. Mijn lichaam neemt de tijd om zelf een balans te vinden, ik doe ondertussen mijn best om de tekorten die ik heb aan te vullen. Wat voor mij in dit hele proces het belangrijkste is , is het contact dat ik met mijn lichaam heb te herstellen. Om te luisteren naar wat mijn lichaam me verteld, en dat gaat met vallen en opstaan. Ik doe het op mijn manier en op mijn eigen tempo. Ik lees en voel wat dat met me doet en haal er de dingen uit waar ik op dat moment iets mee kan.

Maar ik heb er alle vertrouwen in dat de balans in mijn lichaam zich gaat herstellen, hoe lang het duurt? Geen idee maar ik geef mezelf de tijd om daar te komen.En ik verleg mijn focus naar de kleine dingen waar ik ontzettend van kan genieten, meditatie, een goed boek, de natuur, leuke contacten met mensen om me heen.

 
En trouwens... T spijt me dat ik het hier allemaal post... Ik merk echt dat ik mezelf niet meer ben.. Wil haast tegen iedereen zeggen: laat me maar en reageer er gewoon maar niet meer op (tenzij het natuurlijk een normale opmerking is;))

 
Je bent gewoon eerlijk. Wat is daar mis mee? Ik denk dat vele meisjes en vrouwen zich in jou herkennen. Je raakt gewoon een tere snaar, zowel bij jezelf als bij anderen. Onze maatschappij bevordert nu eenmaal neurotische en obsessieve denkbeelden over ons uiterlijk. In mijn ebook over bijnieruitputting raak ik deze zenuw als ik schrif:

Quote:
Dit wordt niet in de laatste plaats gestimuleerd door onze eigen voedsel’experts’ die overgewicht verbinden aan calorieinname en gebrek aan beweging, waarbij hormonale factoren totaal niet meegenomen worden in hun simplistische redenaties. De oplossing ligt dan in minder eten, meer bewegen. Oftewel: meer calorieën verbranden dan je inneemt waarbij je lichaam zijn eigen spier- en botmassa gaat opgebruiken en je inderdaad afvalt en met een constant knagend hongergevoel rondloopt. Hierdoor wordt je een schuldgevoel aangepraat als je voor je gevoel (of volgens de weegschaal) teveel eet en te weinig beweegt en wordt voorgoed je plezier in eten vergald, al is het alleen maar vanwege de enorm saaie vet- en zoutarme maaltijden die je naar binnen moet werken en omdat je een obsessie met meten en tellen ontwikkelt voor elke maaltijd. Van chemotherapie en van doodgaan val je ook enorm af, maar gezond is het net zo min. Door onze slankheidscultuur is ongezond ondergewicht nu de norm en menig fotomodel verruïneert haar metabolisme om toch maar vooral in dat ene jurkje te passen, gevolgd door hordes tienermeisjes die er ook zo uit willen zien en dezelfde eetstoornis ontwikkelen. Dankjewel, overheid, voor dit ‘deskundige’ voedingsadvies.


Mike

 
Eli, ik vind het totaal niet raar wat je post. Het is oprecht. Zelf ga ik niet veel met vrouwen om. Ik zag ooit deze uitzending: 3e testament- uitzending over genieten

'genot is een recht en genieten van je vrouwelijkheid is een geschenk van god'. Zij heeft het over passie van vrouw zijn. Zij is hoogleraar Media en Cultuur en buikdanseres. Het gaat over de hamam, waar vrouwen onder elkaar zijn. Ze geeft aan dat bij buikdansen je leert dat een andere vrouw niet bedreigend is, niet je concurrent. Zelf ervaar ik niet dat wij in onze cultuur als vrouwen goed met elkaar omgaan.

Zelf geef ik mijzelf nu wat minder aandacht. Vorig jaar was ik actief met het zelf maken van cremes, natuurlijke scrubs. Een douche of bad nemen met een kaarsje, daarna mijzelf liefdevol insmeren met weleda rozenolie, mijn haar kammen. Op tijd naar bed. Tijd doorbrengen in de natuur. Voor mijzelf heeft dat een heel sterk effect op mijn uitstraling. Vroeger vond ik mijn borsten niet mooi. Mijn ex gaf geen aandacht aan ze. Dat was voor mij een soort bevestiging. Nu heb ik een vriend die ze wel mooi vindt en aandacht aan ze schenkt en het stomme is dat ze sindsdien zijn veranderd. Alsof ze er meer zijn.

Je kan jezelf goed doorvoeden. Ik geloof ook in een ander soort voeding, jezelf omarmen en liefhebben. Ik ken je niet Eli maar misschien doe je jezelf op dat punt ook tekort en blijf je teveel gericht op het aspect voeding.

 
Wel grappig om te lezen dat hier veel jonge vrouwen zijn met relatief een dunner bovenlichaam en dikkere benen (in verhouding).

Eli, maakt niks uit hoor, ik herken het wel en ik denk vele vrouwen met ons.

Was het niet Indigo die hier schreef over een binndweefselmassage voor de benen, waardoor ze een paar cm afnemen en ook strakker worden?

Zelf heb ik geschreven over mijn ervaring met mijn dikkere benen in een ander topic.(edit ik zie nu dat dat een reactie was in een topic die jij bent begonnen).

 
bedankt voor jullie lieve reacties... en gelukkig dat jullie niet boos reageren haha.. zelfs Mike niet;)

pff... als ik af en toe over mijzelf nadenk... soms vergelijk ik mij wel eens met leeftijdsgenoten die vrolijk van het leven genieten(niet dat ik dat helemaal niet doe hoor) maar die ook niet zo bezig zijn met hun gezondheid en toekomst en dan denk ik wel eens; waarom ben ik niet zo?

ja, het is duidelijk een complex van me debsy;)

en bindweefselmassage heb ik al wel eens gehad maar ik vind het vrij duur en het resultaat is toch niet blijvend.

 
Quote:
maar die ook niet zo bezig zijn met hun gezondheid en toekomst en dan denk ik wel eens; waarom ben ik niet zo?


je kan wel zo worden he eli, vergeet dat niet.

en spiegel je niet aan anderen, wees trots op jezelf dat je er tenminste over nadenkt en ook weet waar je mee worstelt

En nu de oplossing zoeken.

 
Eli, je kan ook zelf bindweefselmassage doen. Gewoon filmpjes kijken en op internet zoeken. Misschien in het Engels zoeken. Ik heb zelf ook vaak het idee dat leeftijdsgenoten van mij luchtiger in het leven staan maar de laatste tijd denk ik dat het wel meevalt. Veel mensen verdoven zich zelf. Wat mij ook vaak verbaast is de grote hang naar materie.

Wat doe je in je dagelijkse leven Eli?

 
studeer en loop stage (fiscaal recht). enerzijds vind ik het wel interessant wat ik doe en nuttig en weet ik dat ik een grote baanzekerheid heb, anderzijds voel ik duidelijk dat hier niet mijn passie zit. waar dan wel vind ik nog moeilijk.

moet eerlijk zeggen dat ik ook wel een hang naar materie heb, met name qua mode..(en mode vind ik leuk maar meer voor mezelf, niet om er echt in te werken (ontwerpen))

 
zit ook in m'n master, laatste jaar nu, hopelijk klaar voor volgend jaar, ben nu met m'n scriptie bezig. Hoe vind jij je studie en weet je al wat je hierna zou willen doen?

 
Klaar voor volgens studiejaar? Ik ben mijn onderzoeksplan aan het schrijven. Ik heb eerst aan de RUG gestudeerd en vervolgens overgestapt naar de OU. Hiervoor heb ik een HBO-opleiding afgerond. Ik was aanvankelijk heel enthousiast over de studie. Ik heb altijd mijn best gedaan, was niet bepaald een gemiddelde student. Dit jaar heb ik zo min mogelijk inspanning geleverd en tot nu toe met prima resultaten. Ik ben blij als ik klaar ben.

Ik vind de scriptie tot nu toe erg lastig. Over mijn onderwerp, ben ik net achter gekomen, is al eerder een masterscriptie geschreven die dit jaar in boekvorm is uitgegeven. Van dit boek/scriptie, wil ik slechts een deelaspect belichten. Het boek wat ik nu aan het lezen schrikt mij nogal af. Ik wou het wat eenvoudiger houden en heb niet de wens om een geniaal stukje werk neer te zetten om vervolgens te gaan promoveren.

Ik heb wel een paar ideeën qua werkplek. Richting rentmeester. Raad van State. Of naar het buitenland (Curaçao bijvoorbeeld). Mijn vriend woont op een van de waddeneilanden. Hij is een stuk ouder. Ik vind het nogal lastig om met enthousiasme te denken aan een baan. Als ik in het westen zou gaan werken heb ik zoveel reistijd.

De markt voor starters is nogal slecht. Ik weet niet hoe de markt voor afgestudeerd fiscaal juristen is. Wellicht beter? De berichten die ik van alumni hoor zijn niet hoopgevend. Het buitenland trekt mij maar tegelijkertijd vind ik het doodeng. Maar ja, dat is niet een keuze voor je hele leven.

 
Ik heb dit topic ook wel zo'n beetje gevolgd, en eli, ik herken me echt in jou. Ik ben er overigens ook zo eentje met een smal bovenlichaam en daarentegen relatief brede heupen. Ook bij mij komt het vet er altijd bij op mijn bovenbenen...

Quote:
maar kan ik jullie misschien vragen hoe jullie gewicht zich ontwikkelde toen jullie meer WAPF gingen eten en of er inderdaad wat vet van je benen afgaat en er van boven bijkomt om is al die hormonale vetverdeling (zoals bij het hormoondieet) gewoon alweer onzin om klanten te werven...?



Ik kwam in het begin van WAPF zo'n 7 kilo aan en dat vond ik echt niet prettig. Ik voelde me helemaal niet lekker meer in m'n vel en had echt een dip. Ik wilde toen zo snel mogelijk dat gewicht er weer af en werd ontzettend streng voor mezelf, wat resulteerde in een heleboel eetbuien. Uiteindelijk was ik het gewicht ondanks de eetbuien weer kwijt (door tussendoor 'lijndagen' in te lassen), maar ik zat alleen maar nóg slechter in mijn vel. Ik had het vaak koud, ik was rillerig, had geen energie en trok me terug door binnen achter mijn laptopje te blijven hangen.

Ik meldde me zo af en toe ziek van school, gewoon omdat ik het niet meer trok. De omslag kwam begin 2013. Ik zag toen pas in dat dit niet meer kon, dat ik mijn lichaam alleen maar meer schade toebracht door het ene moment heel veel te eten en het andere moment niks. Dat is echt roofbouw. Ik was veel te hard voor mezelf. Bovendien woog ik mezelf gemiddeld 4 keer op een dag, dat is hartstikke obsessief en slaat nergens op.

Ik ben toen radicaal gestopt met mezelf wegen en ben begonnen wat minder gestresst met mijn eetpatroon om te gaan. Gewoon eten wanneer ik honger heb en tot ik vol ben, niet letten op calorieën, meer naar buiten gaan en meer bewegen, afkicken van mijn computerverslaving en gewoon weer 'leven'. Mijn onzekerheid en pessimistische gedrag aanpakken. Ik nam me voor dat ik GEZOND wilde worden in plaats van 'dun'.

En nu gaat het dus veel beter ^^. Ik begin vrede te krijgen met mijn lichaam, ik heb al maanden geen eetbui meer gehad en ik voel dat ik sterker word. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik geniet ontzettend van de lente en de zon, die zorgen ervoor dat ik me nog beterder (eigenlijk is dat geen goed Nederlands, maar ja) voel. Vandaag is het heerlijk warm buiten dus ik ga zo van mijn laptop af en heerlijk in de tuin lezen, met op de achtergrond vrolijk gekwetter van de vogeltjes :).

Voor de volledigheid, ik ben 1.68 meter en weeg - even wegen, lang niet gedaan - 50 kg. Ik ben me ervan bewust dat dat nogal op het randje is, maar ik voel me in elk geval weer goed (op mijn dieptepunt woog ik 46). Als het nodig is, kom ik vast vanzelf weer aan (net zoals in het begin). En nu ga ik het niet in de weg staan!

Ik heb dit verhaal trouwens nog nooit verteld hier omdat ik andere mensen er niet mee lastig wilde vallen. Ik vond dit het juiste moment, ik las het bericht van eli en dat gaf me een zetje!

 
Goed bezig Midori! Volgende keer als je met iets zit, iets eerder delen met mensen! Dan hoef je later, als je net zo oud bent als ik dat ben (38 nu) niet zo verschrikkelijke letterlijke pijn te lijden door galsteenaanvallen.

Jullie vallen mensen niet lastig hoor! Iedereen loopt zijn of haar weg en als je bereid bent om te luisteren naar anderen, mee te denken en daadwerkelijk voor gezondheid te gaan, dan zijn er massa's mensen hier op t forum om met je mee te denken en een luisterend oor te bieden.

Wat me wel opvalt is dat jullie zo goed kunnen beschrijven wat de processen zijn. Ik geloof niet dat ik dat kon op jouw leeftijd Midori. Vooral zo doorgaan :D

 
Ik denk dat het belangrijkst is dit proberen los te laten voor nu. Als je lichaam heelt heelt je geest ook, en dan komt er een moment waarop je begrijpt wat het belangrijkste is. Je bent hierover aan het malen en in paniek, maar dat gaat nog wel over als je beter gaat eten en stabieler wordt.

 
Kaasmeisje,

leuk om te horen dat je in dezelfde fase zit als ik en ook wat plannen hebt. In jouw plaats was ik waarschijnlijk direct naar Curacao gegaan haha, lekker warm en je bent bij je vriend. Buitenlandervaring is ook nuttig!

Ik vind m'n scriptie ook lastig, ben er nu een half jaar mee bezig. momenteel niet echt actief omdat ik druk ben met andere dingen, scriptie pak ik later wel weer op.

Midori,

ben het met Debsy eens, mooi bericht. Ik praat er zelf ook nooit over met mensen, althans niet met vrienden en familie. Wel bijzonder om te lezen dat iemand zo in 't zelfde schuitje zit als ik.

Ik moet wel zeggen dat door me heen ging; woog ik maar weer 50 kilo, nouja, 51/52 dat is het gewicht waar ik me goed bij voel, heb ook wel eens 46/47 gewogen, maar das inderdaad veel te licht (52 misschien ook nog wel en toch voel ik mij er prettig bij)

Goed om te horen dat het zo goed met je gaat nu. Ik probeer ook minder op de kcal etc te letten en gewoon de goede dingen te eten, maarja dit gaat niet allemaal van een lijen dakje (gezien ook mijn reacties;)).

lijkt wel of ik ook enorme stemmingswisselingen heb, maar ik weet iig zeker dat dit door hormonen wordt veroorzaakt, ook wel weer bijzonder om te ervaren.

En iklustvet,

Loslaten, ja dat moet ik echt leren, vind dat zo moeilijk, ben echt een enorme piekeraar, denker, maler en kan heel erg met dingen zitten. Maar heb er wel hoop op dat door goede voeding dit ook beter zal gaan.

Bedankt voor jullie reacties!

 
mijn vriend woont niet op Curacao maar op 1 van de waddeneilanden. Het lijkt hem wel leuk om een paar jaar op een ander eiland te wonen.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
530.550
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan