Een nieuwe column voor iedereen die zich afvraagt wat er toch ineens in mij gevaren is, wat er met mij toch gebeurd is, dat ik ineens zo'n "Marokkanen knuffelaar" ben geworden!
Jan Bennink: 'Je zal maar Marokkaan zijn in Nederland.
Je zal maar 'Marokkaan' zijn in Nederland. Geen veelpleger maar een verpleger. Geen straatterorrist, maar een orthodontist. Altijd aan het vechten. Niet op straat, maar voor de toekomst van je kinderen.
Je zal toch zo'n Marokkaan zijn, die bidt en werkt en spaart bij de ING. In blind vertrouwen dat z'n centjes veilig zijn voor Olli Rehn en zijn veertig rovers.
Een zwoeger tussen de zwoegers, loonslaaf tussen de loonslaven, die niets liever wil dan op een eerlijke manier het hoofd boven water houden.
Je zal maar Marokkaan zijn in Nederland. Je afkomst is een scheldwoord geworden, zoiets als 'Jood' 80 jaar geleden of Barbaar of Filistijnen. Veel erger nog dan 'allochtonen', een 'iets' dat hier niet hoort. Iets waar wij mee opgezadeld zijn en eigenlijk niet willen. Iets dat je altijd blijft, al ben je in het OLVG in Amsterdam geboren.
Ik schaam me diep, Mo en Rochdi, Lamya en Fouad, dat mogen jullie best weten. Omdat jij in dit hypocriete land altijd schuldig blijft tot je onschuld is bewezen.
Voor eeuwig fundi, kopvod of een tasjesdief. in de hoofden van de mensen. Een jihadi die naar Alleppo gaat en terugkomt met een zak vol bommen.
Iemand waar je met een boog omheen wilt lopen. 'Je kunt nooit weten met die Marokkanen'.
Ik schaam me omdat je iedere dag opnieuw moeten bewijzen dat jij wel een goeie goser bent of een hardwerkende meid. Studeert voor automonteur of slager. En nooit in Opsporing Verzocht zal komen. En zeker niet als dader.
Dat je Minister President van Nederland wilt worden. De eerste met een hoofddoek.
Ik schaam me omdat je wordt geweigerd in de disco en de kroeg en je sollicitatie in de prullenmand verdwijnt al heb je alle papieren. Omdat je altijd de sigaar bent bij verkeerscontrole hoewel je nooit een druppel drinkt. 'Hoe komt u aan die BMW, mijnheer?'
Ik schaam me, omdat wij je nooit recht aan kijken, maar altijd met scheve ogen. En stiekem spugen op de grond waar je hebt gelopen.
En ik schaam me voor het Marokkanendebat in mijn Tweede Kamer. Omdat het pijnlijk duidelijk maakt hoe de mensen over jullie denken. Hoe vaak moet ik mijn excuses aanbieden om zoiets uit te poetsen?
Oh wacht... nee, het is een column uit 2012 op @Volkskrant
online, die ik echter vandaag zo opnieuw zou schrijven, misschien ietsje beter en langer.
Ik draai niet zo snel. En al zeker niet de kant op die jullie willen.
Ik ben van helemaal niemand. Ik ben een korrel zand.
p.s. Ik heb, na 40 jaar zonder tandarts of gaatjes, nu een geweldige Marokkaanse tandarts en een heerlijke Turkse orthodontist. In Amsterdam Noord. Aanrader! DM voor details.