Ik heb dit artikel van John Lash over de gevallen godin Sophia gelezen:
http://www.metahistory.org/GAIA SOPHIA/Synopsis9SM.php
Ik denk dat we John Lash maar tot hoofdredacteur van de Fabeltjeskrant moeten benoemen. Wat een fantast is dit! Hij erkent dat er een soort objectief geheel is vanwaaruit alles voortkomt. Daarnaast zouden er diverse sublagen (ondergoden en -godinnen) zijn, waaronder Sophia, de Godin der Wijsheid. Deze Sophia had een bepaald ideaal voor ogen, maar heeft een aantal keren flink misgekleund. Abusievelijk heeft ze de Demiurg gecreeerd (die zichzelf wijsmaakt dat Hij de Schepper is) en met hem de Archons. Daarnaast is de mens ook niet helemaal uit de verf gekomen zoals Sophia in gedachten had en zelfs de materiale Aarde niet met al haar bewoners. Zo blijkt maar weer dat je ook niets aan vrouwen kunt overlaten.
Wat een prutswerk heeft deze 'godin' afgeleverd, zeg!
En wie of wat kunnen we raadplegen ter verificatie, behalve Lash zelf? Staat dit werkelijk in de Nag Hammadi geschreven? Wie kan hier verder nog wat zinnigs over zeggen? Waarom vinden we dergelijke mythologie niet terug in Afrika, de oerbron van alle menselijke cultuur en spiritualiteit? O ja, ik weet het al, die boosaardige christenen hebben alles vernietigd. Hoezeer andere culturen en geloven ook hebben huisgehouden op andere plekken in de wereld, er is altijd wel wat terug te vinden. Maar de gnosten waren er ineens en ook ineens weer niet. Kennelijk moeten we Lash maar geloven op zijn 'scholarly word', zoals op de site
Godlike Productions te lezen staat.
Lash keert zich tegen Jehova, die volgens hem de Demiurg is. Jehova is het woord voor God in de Abrahamistische religies (christendom, islam en jodendom). Niet God als aartsvader (patriarch) is de Schepper van onze materiele Moeder Aarde, maar Sophia, een matriarch. En dus handelt hij Not In His Name (de titel van zijn boek). Jehova, de Demiurg, is een valse God, die helemaal niets kan scheppen en een wrakende God is, die gevreesd dient te worden. Heel handig van Lash om dit aan te grijpen, want de Abrahamistische godsdiensten hebben inderdaad van God een boze en wrede man gemaakt. Als we echter voorbij Europa en het Midden-Oosten kijken, komen we in Afrika terecht en zien we in ieder geval dat de verhalen in het Oude Testament een Afrikaanse oorsprong hebben. Dat zien we niet terug bij het Kaukasische gnosticisme, althans niet in de versie van meneer Lash. Deze oorspronkelijke Bijbelse verhalen mogen dan vervormd zijn geraakt in Europa en in het Midden-Oosten en voor politieke doeleinden zijn misbruikt, ze hebben in ieder geval hun oorsprong in Afrika.
In plaats van de leer van Jehova hangt Lash die van Sophia aan en kiest dus voor het matriarchaat. Terwijl Jehova moedwillig de creatie misvormt en misbruikt, begaat Sophia slechts 'vergissingen'. Zoals de creatie van de Demiurg en zijn Archons! Lash keert zich dus tegen het mannelijke principe, want dat is de belichameing van het Kwaad, en kiest voor het vrouwelijke principe, dat niet feilloos is maar het wel allemaal goed bedoelt (terwijl ze toch het Kwaad heeft geschapen). De Abrahamistische religies hebben gekozen om God neer te zetten als een tiran en als gevolg hiervan werden (en worden) vrouwen, maar ook kinderen, uit Zijn naam onderdrukt. Ik kan me dus goed voorstellen dat je weigert om uit Zijn naam te handelen en dan vlucht in het Sophia-sprookje van de goedbedoelende, maar miskleunende godin. Maar was dat in de Afrikaanse spiritualiteit ook het geval? Hiervoor is geen enkel bewijs, evenmin als dat er bewijs is voor sodomie, bestialiteit, pedofilie en andere seksuele excessen in Afrika, evenals onthoofdingen, levende verbranding en andere wrede en sadistische straffen of offers.
Daarom is Afrika zo belangrijk, het is een zeer belangrijke historische schakel waar je hoe dan ook niet omheen kan. De Abrahamistische religies bieden de nodige vervormingen van wat oorspronkelijk Afrikaanse mythologie en spiritualiteit is. En Lash doet hier op zijn manier vrolijk aan mee, maar dan als tegenwicht voor de Abrhamistische versies. Uiteindelijk komt het erop neer dat hij zich tegen God keert vanuit het tegenovergestelde (vrouwelijke) principe. Dat is Luciferiaans. Ik heb al vaker geschreven dat Satan een boze vrouw is. En volgens Lash zijn wij kinderen van Set, de Egyptische Satan. Dat kan geen toeval meer zjn. Het is de zoveelste versie van God tarten en recht in Zijn gezicht uitlachen, omdat Hij toch niet ingrijpt als de Creatie geweld wordt aangedaan. Lash doet dit indirect door met Sophia voor de dag te komen, die ook niet perfect is maar wel goedwillend is, tegenover een kwaadwillende God.
Lash beweert niet dualistisch te zijn, maar is dat wel degelijk. Hij lijdt aan exact dezelfde ziekte als zij die hij bekritiseert en is dus een typisch product van Europees denken. Het lijkt heel wat als je er een oud geschrift bij haalt (Nag Hammadi), maar tegelijkertijd is een andere inspiratiebron van Lash de science-fiction-schrijver Philip K. Dick, die een regelrechte nutcase is:
http://www.grouchogandhi.com/2006/06/philip-k-dick-and-illuminati.html. En telkens is daar die link met buitenaardsen, wat mij betreft een gigantische red flag voor disinfo-artiesten. Ik kan John Lash werkelijk niet serieus nemen met zijn fantasieverhalen. Dit is 1 groot dwaalspoor!
Mike