OK, nu gaan we diep. Wie dit al langer volgt, weet dat ik van het begin af aan grote moeite heb gehad met het gnosticisme zoals voormalige forumleden thijs en Iklustvet dit voorstonden. In een notendop komt het gnosticisme hier op neer: spiritualiteit (immaterie) goed, incarnatie (materie) slecht. Dit kwam op mij van het begin af aan behoorlijk Luciferiaans over. Het komt overeen met hun visie dat God ons in materie gevangen houdt en feitelijk een tiran is en dat de enige 'verlichting' is dat we uit dit aardse pak stappen en ascenderen naar onze immateriele oerbron, oftewel: dood gaan. Luciferianen zien de dood als een bevrijding en het leven als een last. Daarom keren ze zich tegen de creatie en staan ze anti-creatie voor.
Ik ben op zoek gegaan naar de raakvlakken tussen het gnosticisme en het satanisme en stuitte op een aantal interessante feiten. Wie dit al wat langer volgt, weet dat ik Satan ben gaan zien als een boze vrouw, omdat Satan de incarnatie is van Lucifer en alle materie (mater = moeder) is per definitie vrouwelijk. Als dat een straf van God is, dan is het vrouwelijke principe (creatie) dus negatief. Dan is Satan dus de negatieve expressie van vrouwelijke energie. Volgens de gnostiek is Sophia de godin die de aarde heeft geschapen, maar zij heeft fouten begaan met haar scheppingswerk. Zo heeft zij ook de archonten geschapen, die nu al zo lang de boel lopen te verzieken.
Deze mythe speelt met de gedachte dat incarnatie/materie imperfectie is, te definieren als: een verstoring van de immateriele eenheid (perfectie) die zich manifesteert in twee tegenovergestelde polen (yin en yang, vrouwelijk en mannelijk) die elkaar moeten zien te hervinden om de eenheid te herstellen. Als Satan het yin-principe (vrouwelijke) vertegenwoordigt en dit wordt als negatief gezien, dan leven we in een matriarchie, ook al zijn ogenschijnlijk de mannen de baas in deze wereld. Interessant in dat verband is het Babylon van de Bijbel, dat zich in Sumerie (het huidige Irak) bevond. De Babyloniers maakten zich letterlijk schuldig aan alles wat God verboden heeft, waaronder kindermisbruik, sodomie, bestialiteit, prostitutie, kinderoffers, etc. Daarnaast waren de Sumeriers sneaky, vandaar die 'Babylonische spraakverwarringen', ze spraken met dubbele tong (zeiden het een, bedoelden het ander). Extreme wreedheid en sadisme en list en bedrog zijn negatieve vrouwelijke eigenschappen, ook al kunnen mannen zich hier zeker ook aan chuldig maken. Het gaat hier om de
metafysische energie. Vandaar dat er in de Bijbel in Openbaringen 17 wordt gesproken over de Hoer van Babylon.
Nou niet meteen boos worden, dames, het gaat hier om de negatieve manifestatie van het vrouwelijke principe. Dit is voor de elite nu eenmaal bruikbaarder dan de negatieve manifestatie van het mannelijke principe, omdat mannelijke energie veel eendimenionaler is (en dus transparanter) en vrouwelijke energie vele diepe, complexe lagen kent, zodat je het cryptische en occulte kunt omarmen. Ik ben overigens niet de enige die Lucifer/Satan ziet als vrouwelijk:
https://ishtarsgate.wordpress.com/2011/07/04/why-lucifer-must-have-been-a-woman/
The word ‘lucifer’ or lightbringer in the Bible refers to the star of the morning, or Venus. This may come as a surprise to those who think that Lucifer is male, but more than that… as I set out to show here, she is represented as the Double Goddess throughout history, who is still in the sky at dawn, as the morning star, and is the first to rise at dusk as the evening star.
Waar komt de zon elke dag op? In het oosten. Waar kwamen de Drie Wijzen uit de Bijbel vandaan? Uit het oosten. Waarmee associeren we veel spirituele wijsheid? Het Verre Oosten. Een andere naam voor Venus was Ishtar, in het Engels East Star en in het Duits Ost Stern. Ster uit het oosten dus, vandaar dat Pasen in het Engels en Duits respectievelijk Easter en Ostern heten. Pasen wordt geassocieerd met de lente en dus vruchtbaarheid (creatie), een vrouwelijk principe.
De gnostische godin Sophia is een wijsheidsgodin (sofie = kennis, leer). Waarom kleunde zij mis met haar creatie van aarde en alle leven op aarde? Omdat creatie per definitie imperfect is, daarom. Creatie kan iets heel moois zijn, maar ook zeer gevaarlijk en zelfs dodelijk. Creatie is zowel leven als dood, het is zowel onschuld als gevaar, het is zowel goed als slecht. Van het begin af aan hebben mensen dan ook altijd geloofd in een 'goede' moeder en een 'slechte' moeder. Stel je voor dat jij een natuurbewoner bent en dus 100% afhankelijk bent van je 'moeder'. Als zij vruchtbare gewassen, dieren en genezende planten biedt is zij een 'goede moeder'. Als er echter aardbevingen, tornado's of overstromingen plaatsvinden is zij een 'slechte moeder' en vanuit uitsluitend een aards bewustzijn zul jij het gevoel hebben dat jij haar 'toorn' hebt opgewekt. Vandaar dat er zoveel voorstellingen wereldwijd bestaan van een godin met twee hoofden. In de Bijbel zien we dit terug als de immateriele Heilige Maria en de materiele Maria Magdalena (overigens een prostituee, een niet erg positieve voorstelling van het aardse, vrouwelijke principe). De Egyptenaren kenden de godin ISIS, de Grieken kenden Demeter en de gnosten Sophia. ISIS en Demeter stonden voor vruchtbaarheid (creatie).
Dat is slechts 1 kant van het vrouwelijke principe. De andere kant is vernietiging. Als je nu besluit om uitsluitend het negatieve aspect van de vrouwelijkheid te benadrukken en hier een religie van anti-creatie omheen te bouwen, dan kom je bijv. uit op de semitische mythische figuur Baal, een oudere naam voor Satan/Lucifer. Ook Baal symboliseerde vruchtbaarheid, maar het is fout gegaan toen Baal werd voorgesteld als een destructieve god (mannelijk) aan wie kinderen (vruchtbaarheid, onschuld) moesten worden geofferd om hem tevreden te stellen. Dit is exact wat de Khazaren deden (en nog stiekem doen, vandaar al dat systematische kindermisbruik in hoge politieke en religieuze kringen). Baal werd later Satan/Lucifer en ook deze werd als mannelijk voorgesteld, terwijl deze dus in werkelijkheid de negatieve expressie van vrouwelijkheid voorstelt. Andere voorstellingen zijn o.a. een omhoog kringelende slang (tegen de zwaartekracht in, naar de hemel, op zoek naar verlichting), een vuurspuwende draak (vuur = licht = verlichting, maar is ook de desutructieve lichtkracht van de mannelijke zon) en als een bok of geit (de omhoog wijzende hoorns zijn als de naar boven kronkelende slang, spirituele groei naar boven dus).
Ook de gnostische Sophia kent twee identiteiten: de hogere Sophia die 'uit Gods gratie valt' en de geincarneerde Sophia (de aarde, Gaia). Dat klinkt als de aartsengel Lucifer die ook 'in verval' raakt en Satan (de aarde) wordt!. Uit het bovenstaande artikel:
So with the Fall of the Double Goddess being the common root allegory for the human condition across a vast and multitudinous range of sacred myths and spiritual systems over thousands of years, it seems quite likely that this is the true meaning and purpose of the Double Goddess of the Palaeolithic and Neolithic ages too.
Plus … out of all that Fall mythology and iconography which runs so deep in the DNA songlines throughout the aeons, I don’t know of a single example of where 1) the Fallen is a man and 2) where Venus is a man. Therefore, it is my contention that Lucifer is a woman.
In de joodse Kaballah heet deze 'gevallen' godin Khokhma:
http://www.suppressedhistories.net/articles/sophia.html
Voor alle duidelijkheid: het principe van de dubbele godin, of de goede en slechte moeder, daar is niet zoveel mis mee. Waar het hier specifiek om gaat is het vieren van uitsluitend de slechte moeder en hier nog een man van maken ook, zodat je een crypto-matriarchie krijgt. In de Kaballah wordt zij voorgesteld als de Boom des Levens (Tree of Life). Net als de slang en de hoorns van een bok of geit groeit deze boom van beneden (de aarde) naar boven (de hemel) en staat deze voor wijsheid/verlichting.
Wie dit al langere tijd volgt, weet ook dat de Egyptenaren de allerhoogste menselijke beschaving ooit hebben gecreeerd (ook al krijgen ze deze eer niet toegekend) en dat alle hogere beschavingen wereldwijd hier een afgeleide van zijn. De Egyptenaren kenden de mythische figuren Horus en Seth, beter te herkennen als licht en duisternis, dag en nacht, hemel en aarde, zon en maan, wijsheid en onwetendheid, yang en yin, conceptie en creatie, geest en lichaam.
Wat nou als je je, zoals de gnosten, identificeert met Seth (Satan), de Prins (eigenlijk dus prinses) der Duisternis? Dan wordt Sophia dus Satan/Lucifer en eer je het vrouwelijke (materie) met het idee om dit te ontstijgen naar het immateriele mannelijke principe. Nu heb je dus de essentie van de joodse kaballah te pakken. Is er dan ook een joodse connectie met het gnosticisme? Is de kabbalah een afgeleide van het gnosticisme? Er is alle reden om aan te nemen dat het gnosticisme is gekaapt door satanische crypto-joden. Uit het zojuist aangehaalde artikel:
Though Sophia is prominent in the Gnostic creation accounts, she was being stripped of the radiant holiness the Egyptians attributed to Isis and the Hebrews to Khokhmah. In her ground-breaking and all-too-little-known study The Wisdom Goddess, Rose Arthur shows how the positive view of Sophia in the early, pre-christian scriptures was gradually broken down and degraded by a masculinizing, christianizing movement that emphasized a “fallen Sophia.”
Arthur demonstrates that the older texts were consistently reedited to reduce and subordinate female divinity, while exalting the male god. The Hypostasis of the Archons is no more than “a christianized, patriarchalized and defeminized summary of On the Origin of the World.” It blatantly substitutes the christian god for the Gnostic goddess. For example, the line “But all this came to pass according to the Pronoia of Pistis” becomes “But all these things came to pass in the Will of the Father of the All.”
The pre-christian scripture Eugnostos the Blessed was revamped as the Sophia Jesu Christi, in which Sophia rebels against the “Father of the Universe,” repents of her fault, and is saved by her male partner, Jesus Christ. The revisionist text repeatedly refers to the “fault of the woman.” The same process was at work in the Pistis Sophia, where the fallen Sophia is made to sing thirteen hymns of repentence before Jesus helps her to regain the spiritual heights.
These new patriarchal discourses still had to contend with a deep-rooted conviction in the Goddess as the ultimate source of life. Even hostile writers acknowledge that Sophia gives the breath of life to Adam, though they show this happening indirectly. But they view the material creation as evil, imprisoning the souls who live in it. Often Sophia herself is shown falling into bondage.
In one Gnostic myth, Sophia was made prisoner by the seven archons. The essence of Wisdom made flesh in female form was subjected to every indignity, including being forced into whoredom. In one version, Simon Magus rescues “Helena” from a brothel in Tyre. But in actuality she is the creator of the angels who made the world. She is called Kyria, Lady, a Greek term corresponding to the christian god's title Kyrios. [Allegro, 141-5] These stories don’t refer to idealized notions of sacred harlots making love in freedom, but to female degradation in the prison-brothels of the Roman empire. While they may be taken as an affirmation of the presence of the sacred within the enslaved women, they also demark a clear demotion of the Wisdom goddess, who has lost her original sovereign power.
The earlier view of Goddess as the supreme Source, or alternatively as a male god's perfect partner, now gave way to the idea that she was a lower being in need of pardon and salvation. New authors developed themes of a deluded and foolish Sophia (contradicting the very meaning of her name, “Wisdom”). They accuse of her of breaking cosmic law by creating without a male partner and describe her creation as defective. [Couliano, 78-9]
While these writers blamed Sophia for conceiving alone, they praise the male god for creating without a partner. In their tellings, Sophia he is cast down and made to suffer and repent until a superior male god deigns to “correct her deficiency.” As Sophia is mythically overthrown, other female figures pick up aspects of her power, but the force of the Gnostic Wisdom goddess is almost spent.
Under the oppressive climate of the Roman empire, with its heavy taxation, displaced populations, urban crowding, plagues, slave economy, and arena executions, to say nothing of pervasive violence against women, a profound negativity had seeped into religious consciousness. People felt like prisoners in the world, and a conviction arose that creation itself was flawed. The taint reached back to the Goddess herself, since she manifested herself in matter, in birth, in bodies.
This new doctrine identifying the female with bondage, weakness, inferiority and fault was the final means of overthrowing the Goddess Mysteries in the Mediterranean. The process was erratic. Judaic Wisdom mysticism, so influential in early Gnosticism, exalted the creative power of Khokhmah, and held that creation was good, even though the female is formally subordinated to the male throughout the Bible. But increasingly Gnostics gravitated toward an “value-inversion,” not only revolting against the Biblical god, but rejecting all creation as well.
M.a.w. de vruchtbaarheidsgodin ISIS die de Egyptenaren eerden werd in de persoon van de gnostische Sophia eenzijdig gezien als haar lage, imperfecte incarnatie en niet als een hoge, scheppende entiteit. Zo werd het vrouwelijke principe alsmaar negatiever voorgesteld en werd de wieg gelegd voor een spiritualiteit gebaseerd op anti-creatie. Dit is NIET wat de Egyptische Hibaru (Hebreeuwen) voor ogen hadden, dit is wat de Sum-arische 'joden' (Khazaren) ervan hebben gemaakt nadat ze zich in 740 na Chr. tot het jodendom hadden bekeerd! Ironisch genoeg keert het gnosticisme zich ook tegen het (oorspronkelijke) jodendom en daarmee dus ook tegen de Hebreeuwse god Jahweh (Jezus):
Modern research (Cohen 1988) identifies Judaism, rather than Persia, as a major origin of Gnosticism. Many of the Nag Hammadi texts make reference to Judaism, in some cases with a violent rejection of the Jewish God.Gershom Scholem once described Gnosticism as
"the Greatest case of metaphysical anti-Semitism". Professor Steven Bayme said gnosticism would be better characterized as anti-Judaism. Recent research into the origins of Gnosticism shows a strong Jewish influence, particularly from Hekhalot literature.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gnosticism#Gnostic_rejection_of_Judaism
Metafysisch anti-semitisme dus. Logisch, want de blanke, Europese versie van het gnosticisme die populair was in de Kaukasusregio (Khazaria) was een gekaapte versie door crypto-joden, die slechts de joodse identiteit hadden aangenomen en elke relatie met de oorspronkelijke religie en filosofie verwierp!
In de Wiki-tekst staat nog iets interessants:
Gnostic ideas found a Jewish variation in the mystical study of Kabbalah. Many core Gnostic ideas reappear in Kabbalah, where they are used for dramatically reinterpreting earlier Jewish sources according to this new system. The Kabbalists originated in 13th-century Provence,[84] which was at that time also the center of the Gnostic Cathars. While some scholars in the middle of the 20th century tried to assume an influence between the Cathar "gnostics" and the origins of the Kabbalah, this assumption has proved to be an incorrect generalization not substantiated by any original texts. On the other hand, other scholars, such as Scholem, have postulated that there was originally a Jewish gnosticism, which influenced the early origins of gnosticism.
Kabbalah does not employ the terminology or labels of non-Jewish Gnosticism, but grounds the same or similar concepts in the language of the Torah (the first five books of the Hebrew Bible). The 13th-century Book of Zohar ("Splendor"), a foundational text in Kabbalah, is written in the style of a Jewish Aramaic Midrash, clarifying the five books of the Torah with a new Kabbalistic system that uses completely Jewish terms.
Wat hier beschreven wordt is de totale overname van het oorspronkelijke Egyptische mysticisme door blanken die zichzelf jood noemden! De kaballah is een joodse herschrijving van de gnostiek en de kaballah is weer een occulte versie van de Talmoed, die ontstond toen er in het midden-oosten (islam) en in Europa (christendom) teveel weerstand ontstond tegen de perverse Talmoedische gebruiken. Uiteraard heeft ook de kaballah zijn oorsprong in Afrika en ook deze is herschreven als een satanische leer die zich tegen de creatie keert, terwijl er van oorsprong natuurlijk helemaal niets mis is met de Tree of Life en met het vrouwelijke principe van creatie.
In de Bijbel wordt gesproken over hoe de Hebreeuwen in verval raakten en zich tegen de wetten van God keerden, m.a.w. alles deden wat God verboden had. Wie hier langer meeleest weet dat de Hibaru nomaden en handelaren uit het midden-oosten in hun gelederen hebben opgenomen. Deze lichter gekleurde mensen maakten onderdeel uit van de gemeenschap en trouwden met hun vrouwen. Toen er islamitische overheersers (slavenhandelaren) uit het midden-oosten Noord-Afrika binnenvielen hebben deze nieuwelingen hun broeders en zusters verraden en zijn ze gaan heulen met de vijand, het eerste verraad dat is opgetekend in de Afrikaanse geschiedenis.
Vanaf dat moment was de beer los en sloeg de decadentie volop toe. Zo ernstig zelfs dat God de Hebreeuwen verbande, waardoor deze zich over de hele wereld hebben verspreid (de diaspora), omdat hij teleurgesteld was in wat Hij beschouwde als een modelvolk. De Khazaren hebben zich met deze slachtofferrol geidentificeerd, omdat het hen een excuus geeft er op los te plunderen, moorden en verkrachten vanuit de gedachte dat zij behoorden tot Gods 'uitverkoren ras/volk' en dat zij ongestraft dus konden doen wat ze wilden met alle andere mensen die geen 'joden' waren. In de Bijbel stelt God dat pas als de Hebreeuwen zich weer aan Zijn wetten konden houden ze terug mochten komen. De rastafari, die als slaven in Jamaica terecht zijn gekomen dankzij deze crypto-joden, geloven dat Zion niet Jeruzalem is, maar Ethiopie. Daar zouden ze wel eens een punt kunnen hebben, aangezien het jodendom de eerste en oudste abrahamistische religie is en Abraham een Ethiopische aartsvader was:
The Family of Abraham were Ethiopian and that term was a European used as the name for all Black Africans.
Die bovendien geen jood was:
How could they be originally from Palestine when they when Abraham was from Ur of the Chaldees? And Abraham could not have been an Israelite since Israel was not yet born. Abraham was considered a gentile.
http://www.essaysbyekowa.com/hebrews__in_egypt.htm
Tijd om deze lange post tot een slot te brengen. Deze tekst van een christelijke website rekent genadeloos af met de satanische kaballah van de crypto-joodse Khazaren en de relatie die deze vertoont met de gnostiek:
http://www.jesus-is-savior.com/False Religions/Kabbalah/kabbalah_refuted.htm
Mike
