Dorothe,
De natuur is niet perfect. Materie is per definitie imperfect. Perfectie is alomvattend, God dus. In materiele zin is dat dood, want in perfectie houd je op materieel te bestaan.
Spiritueel gezien is materie (incarnatie, creatie, vleeswording) het uiteenvallen van de eenheid (het Al) in dualiteit, tegenovergestelde polen (yin en yang, vrouwelijk en mannelijk). Wetenschappelijk gezien (quantummechanica) is het een vertraging/afbuiging van de ruimtetijd, waardoor je eveneens op imperfectie uit komt. Spiritualiteit en wetenschap vinden elkaar hier dus in
Onze spirituele taak is dus om te perfectioneren, om de verbroken eenheid te proberen te herstellen. In materie zullen we daar echter nooit in slagen, want de natuur is nu eenmaal imperfect. Aardbevingen, stormen, overstromingen, donder en bliksem en ander natuurgeweld zijn pogingen van de natuur zelf om evenwicht te creeren, waarmee bewezen is dat de Schepping afkomstig is van God maar dat geen enkel schepsel God is. We kunnen en mogen dan ook niet voor God spelen.
Volgens mij is dat een deistische visie, die op bescheiden wijze de creatie eert en respecteert. Het bespotten van de creatie en het ontkennen van God en het goddelijke (de natuur) is Luciferiaans en dat heeft helaas de moderne academische wetenschap besmet.
Mike
