Wat betreft afbraak dammen, daar is hier uiteraard veel over te doen. (uiteraard niet in de MSM)
Uit een artikel van een ¨water-advocaat¨ hier in Spanje,door Deepl gehaald :
De officiële versie wordt gerechtvaardigd door het plan om de rivieren te herstelllen. Een politieke en economische strategie waarbij enorme hoeveelheden geld worden uitgegeven om zogenaamd "onze rivieren weer fluviatiel te maken". Maar als je gaat graven en het hele slijk erachter gaat begrijpen, ontdek je dat het alleen maar gaat om de vernietiging, annulering en uitroeiing, ja of ja, van alle historische rechten op watergebruik. Dit alles met als enige doel om inhoud en betekenis te geven aan de oprichting van de Waterbank, die de watervoorziening en het industriële en agrarische gebruik van water gaat commercialiseren, de exclusieve soevereiniteit over het beheer ervan naar zich toetrekt en het overbrengt van publieke naar particuliere handen.
De belangrijkste belanghebbende partijen en begunstigden zijn de investeringsfondsen en hun satellietbedrijven die al deze nieuwe concessies aannemen die worden overgedragen door de politici die de leiding hebben over de verschillende hydrografische federaties.
We hebben te maken met de grootste aberratie en dictatuur die de Spaanse bevolking zal ondergaan, waarbij water wordt gebruikt als de belangrijkste bron van handel en druk. Nog nooit zijn mensen in de gevangenis beland omdat ze regenwater namen of omdat ze hun akkers irrigeerden met water uit hun put, of gewoon hun zwembad vulden zonder daarvoor een sanctie te krijgen. Sinds de komst van Sánchez in de regering gebeurt dit wel.
Hebzucht en de cultuur van de "pelotazo" die zo diep geworteld is in Spanje. Het is geen droogte, het is vulgair en grof plunderen. Daar komt nog bij dat er in dit land geen enkel overheidsbedrijf meer is om te verkopen of om in een raad van bestuur te worden opgenomen omdat ze bijna failliet zijn, dus de watersector is het laatste bastion van zakendoen en corruptie dat de oligarchieën die dit land hebben gerund nog hebben om er nog een chiringuito van te maken.
In de afgelopen jaren hebben de Spanjaarden gezien hoe de gebruikelijke verdachten "waterproblemen" creëren om zichzelf te rechtvaardigen als "oplossers" en ongelofelijke bedragen vragen voor infrastructuren, analyses, rapporten en zelfs adviesdiensten.
De kaart wordt getrokken door de 2030-agenda en zal culmineren in de oprichting van de Waterbank in 2030, waar de concessiemarkt voor de verkoop van waterrechten zal worden geactiveerd, alsof het gewoon een ander goed is als olie, gas of elektriciteit. Dit is een echte verschrikking voor het leven en voor de toekomst van de komende generaties, omdat de droogteverklaringen politici en hun adviseurs in staat stellen om protocollen toe te passen met sanctiemaatregelen die niet alleen de emotionele stabiliteit van mensen schaden, maar we zien nu al ernstige gevolgen in onze velden, ecosystemen en vee. Vreemd genoeg blijkt dat er geen watervoorraden zijn, maar tegelijkertijd vinden we de goedkeuring en oprichting van Groene Waterstofcentrales die duizenden kubieke hectometer zoet water van uitstekende kwaliteit nodig hebben om de molecuul te vernietigen om de waterstof te scheiden die vervolgens wordt verbrand om energie op te wekken. Er is geen water om voedsel te produceren in onze tuinen, omdat er droogte heerst, maar dan heb je deze voortschrijdende waanzin die er alleen maar op uit is om het weinige zoete water dat er is te vernietigen. Al deze waanzin!
De Kaderrichtlijn Water (KRW) 60/2000 is de hoofdverantwoordelijke en schuldige voor het feit dat het in Spanje juridisch en economisch aanvaardbaar is om water te veranderen in louter handelswaar die in geld kan worden omgezet. De richtlijn wordt gecamoufleerd als zeer ecologisch en zeer natuurbeschermend, maar de kern ervan is het bedenken van de term kostenterugwinning voor waterbeheer. Dit is het echte Trojaanse paard van corruptie door het opblazen van budgetten, die vervolgens worden meegenomen door de verschillende actoren die ontziltingsinstallaties, waterzuiveringsinstallaties, modernisering van irrigatie of zelfs infrastructuren bouwen.
Dat Spanje niet weet hoe het water moet beheren en dat de bronnen goed moeten worden beheerd. Een vooronderstelling die niet waar is, aangezien Spanje al meer dan 2000 jaar efficiënt met water omgaat. Maar de mantra heeft de afgelopen jaren postgevat en als we daar nog aan toevoegen dat er enorme hoeveelheden geld mee gemoeid zijn, krijgen we de perfecte storm om ons te bevinden in de monumentale puinhoop waar we ons nu in bevinden, waar het enige dat telt het uitgeven, uitgeven en nog eens uitgeven is om posities veilig te stellen in de waterraden die worden gevormd of in de waterschappen of waterbedrijven die onlangs zijn opgericht om te leven van de dorst van alle Spanjaarden.
Spanje is het laboratorium en het oefenterrein dat wordt gebruikt om de Waterbank op mondiaal niveau te implementeren. Noch de Spaanse regering, noch de ambtenaren strijden om van water een gemeenschappelijk goed of recht te maken. Het is in ieder geval veelzeggend om te zien dat alle macrozaken die op dit moment voor de rechter komen, verband houden met corruptie met water. Het is dus al veelzeggend om dit detail te vinden om de omvang van het probleem te begrijpen en te begrijpen wie deze routekaart leidt.