Vandaag is het zes weken geleden dat ik gestopt ben met drinken. Ik ga opnieuw pijnlijk eerlijk zijn:
Op dinsdag 4 augustus heb ik voor het eerst in mijn leven een AA-bijeenkomst (Alcoholics Anonymous) bijgewoond. Vanwege de coronacrisis zijn deze sinds maart online. Sindsdien ben ik elke week terug blijven komen en heb ik inmiddels ook wat AA-literatuur in huis, die ik momenteel aan het lezen ben.
Ik heb mijn hele leven lang al een probleem met alcohol. Toen ik een jaar of 8 of 10 was zag ik mijn vader bokbier drinken. Hij vroeg mij of ik een slokje wilde en ik zei ja. Ik dronk het bier en vond het meteen lekker! Bedenk dat dit de roemruchte jaren '70 waren en dit allemaal heel normaal was in die dagen. Mijn ouders rookten ook altijd en overal, ook dat was normaal.
Het was toen ook heel normaal dat je op 12-jarige leeftijd shandy of sneeuwwitje dronk (pils met 7up). In de jaren '70 had je champagnepils (gazeuse), weliswaar een frisdrank net als shandy maar met als doel om je alvast tot aspirant-bierdrinker te maken. in Amerika was dit root beer of ginger beer. Ginger ale heeft diezelfde functie, vandaar ook 'beer' of 'ale'.
Toen ik 16 was leefde ik in de jaren '80. Ze keken toen niet naar leeftijd en minderjarigheid zoals nu. Met mijn vrienden ging ik stappen en we schepten op over hoeveel glazen bier we achterover konden kloeken. We lapten allemaal geld en lieten dienbladen vol aanrukken. Soms sloegen we wel 30-40 glazen per persoon achterover op 1 avond! Op mijn 18e kwamen de afstudeerfeesten van de middelbare school. Wederom werkte ik sloten bier weg, vaak tot kotsen toe.
Mijn vader had een eigen zaak en handelde in Belgische bonbons (pralines), die hij ook zelf importeerde vanuit Belgie. Dit viel samen met de opkomst van Belgische speciaalbieren in Nederland. Mijn vader kocht bij Belgische drankenhandels complete kratten Belgisch bier en wederom deelde ik met mijn vader onze voorliefde voor bier.
Ik heb in Engeland gestudeerd en op het College waar ik studeerde had je een 'college bar', die rond half 1 's middags al open ging. Vaak zat ik half kachel in de klasbanken en nam 's avonds ook altijd een slaapmutsje aan die bar.
Eenmaal terug uit Engeland ging ik op mezelf wonen, in Nijmegen. Alleen op kamers is ook maar alleen, dus ik had standaard een krat bier op mijn kamer. Ook ging ik veel en vaak naar de kroeg, waar ik soms pas rond 7 u 's ochtends zwalkend vandaan kwam. Ik deed veel vervangingswerk in het onderwijs en hield me in als ik vroeg op moest en fris moest zijn de volgende dag. Als ik tussentijds werkeloos was zat ik echter elke avond in de kroeg, soms begon ik al 's middags rond een uur of 3.
Als muzikant speelde ik elk weekend in kroegen of in zalen of op buitenpodia. De drank was altijd gratis en mijn redenatie was: anders was ik uit gegaan en had ik ook gedronken, dus waarom nou dan ook niet?
Ik ben altijd een functionele alcoholist geweest. Ik kon er prima vanaf blijven als ik sociale of maatschappelijke verantwoordelijkheden had, maar een paar biertjes aan het eind van een werkdag of op een bedrijfsfeestje gingen er natuurlijk altijd wel in!
Ik kan nog wel duizend voorbeelden geven, maar ik denk dat jullie het patroon zo onderhand wel zien. Toen ik op 4 augustus voor het eerst deelnam aan die AA-meeting zei ik: ik ben Mike en ik denk dat ik een alcoholist ben. Nadat ik de verhalen en ervaringen had gehoord van anderen wist ik het eigenlijk al meteen: ik ben een alcoholist.
Recentelijk heb ik dit boekje besteld en gelezen:
Het maakt een onderscheid tussen probleemdrinkers en alcoholisten. De alcoholist zie je ongetwijfeld meteen voor je: deze gaat met een fles sterke drank naar bed en staat er mee op. De probleemdrinker is veel meer functioneel, aan mij merkte je nooit zoveel. Ook kende ik een fysieke rem bij overmatig drankgebruik, want ik werd of doodmoe of doodziek. In beide gevallen sliep ik mijn roes uit en het brakke gevoel dat ik hieraan overhield weerhield mij van verder drankgebruik, in ieder geval voor dat moment.
Volgens de auteur is het verschil dat een probleemdrinker uitsluitend verslaafd is aan drank en als hij/zij deze verslaving te boven komt is het risico op terugval klein tot nihil. Een alcoholist daarentegen is met geen mogelijkheid af te brengen van zijn/haar afhankelijkheid van drank, omdat er ook sprake is van een mentale zucht naar alcohol. Om die reden spreken ze bij AA over alcoholisme als een ziekte.
Probleemdrinker of alcoholist, in beide gevallen is AA het medicijn - je moet erkennen dat je machteloos staat tegenover alcohol en dat alleen het erkennen van een Hogere Macht je van je probleem af kan helpen. Hoewel ik mezelf zou willen karakteriseren als probleemdrinker ben ik realistisch genoeg om te beseffen dat de verhalen die ik tot nu toe heb gehoord van echte alcoholisten mij een blik hebben gegeven in mijn eigen toekomst als ik dit probleem niet nu bij kop en kont pak.
En dat is wat ik zes weken geleden ook heb gedaan. In tegenstelling tot alcoholisten in herstel die het heel erg moeilijk hebben met stoppen ben ik totaal niet bezig met alcohol. Vreemd toch, als je bedenkt dat ik er eerst juist veel te veel mee bezig was dan goed voor mij was? Het is gewoon een besluit geweest voor mij en daar houd ik me nu aan.
Als ik dit uitsluitend doe op basis van wilskracht ga ik echter geheid een keer voor de bijl. En daarom heb ik vorige week een rondje alcoholvrije bieren gedaan om mezelf op de proef te stellen. Dit is behoorlijk 'dicht bij de bron' en tevens in een vroeg stadium (5 weken droog), maar ik wilde per se weten of het mij zou aanzetten tot het drinken van echt bier. Conclusie: het maakt geen donder uit of ik nu een alcoholvrij biertje drink of gewoon Kangen-water en rauwe melk, ik ben er gewoon niet meer mee bezig.
Waar ik wel mee bezig ben is de persoonlijkheid die alcohol van mij heeft gemaakt. Dat is nl. wat ik absoluut gemeen heb/had met zware alcoholisten: kort lontje, arrogant, in mezelf gekeerd, andere keren juist zeer extrovert, groot ego, bij tijd en wijle veel woede, gevoel van onoverwinnelijkheid/alles onder controle, gedachten in je hoofd die soms chaotisch en niet te stoppen zijn, extreem rationeel, niet/onvoldoende in contact met mijn gevoel, onrustig/gestresst, dat soort dingen. Ook als ik niet dronk vertoonde ik veel van deze verschijnselen, want dat ik wat alcohol van je maakt, ook als je nuchter bent.
Ik ben nu pas op mijn 53e aan het ontdekken wie ik eigenlijk ben zonder drank als middel om te kalmeren of te aarden. En het valt niet tegen, moet ik zeggen! Het is een mooie ontdekkingsreis, waarbij ik elke dag mag ontdekken wie en wat ik ben zonder alcohol. AA helpt me hierbij enorm. Sinds maart zijn er zelfs internationale 24/7 AA marathons via Zoom vanwege 'cojona'. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Ik kan iedereen die met verslavingsproblematiek worstelt deze sessies aanraden, ook als je niet actief meedoet en alleen maar luistert. Ik ben onder 'my people' en ik hoef niets uit te leggen en niemand veroordeelt mij en ik veroordeel ook anderen niet. We verbinden ons met elkaar en helpen elkaar op basis van ervaringen en kenmerken die we gemeenschappelijk hebben en die tegelijkertijd uniek zijn voor ieder van ons. Ik zou het willen omschrijven als een spirituele ervaring!
Voor wie geinteresseerd is, hier is de link naar 1 zo'n marathon die ik regelmatig bijwoon:
https://us02web.zoom.us/j/2923712604#success
Over 3 weken weer een update van mijn kant!
Mike
