http://www.joop.nl/opinies/detail/a...een_bijna_psychopathische_relatie_met_afrika/
Een artikel van Mawuna Koutonin, Hoofdredacteur Silicon Africa. Onderstaande tekst, en meer, van 11 mei 2014:
"Voortzetting van kolonisatie
Hieronder worden de elf voornaamste onderdelen van dit 'project voor de voortzetting van de kolonisatie' sinds de jaren 1950 opgenoemd:
#1. Koloniale schuld voor de voordelen van de Franse kolonisatie:
De nieuwe 'onafhankelijke' landen moeten betalen voor de infrastructuur die door Frankrijk tijdens de kolonisatie werd gebouwd. (Ik moet nog steeds de volledige details uitpluizen over dit bedrag, de evaluatie van de koloniale voordelen en de betalingsvoorwaarden opgelegd aan de Afrikaanse landen, maar wij werken eraan – help ons met informatie!)
#2. Automatische inbeslagname van de nationale muntreserves:
De Afrikaanse landen moeten hun nationale monetaire reserves storten op de Franse Centrale bank. Frankrijk beheert op die manier sinds 1961 de nationale reserves van veertien Afrikaanse landen: Benin, Burkina Faso, Guinea-Bissau, Ivoorkust, Mali, Niger, Senegal, Togo, Kameroen, Centraal-Afrikaans Republiek, Tsjaad, Congo-Brazzaville, Equatoriaal-Guinea en Gabon.
#3. Recht van eerste bod op de aankoop van nieuw ontdekte natuurlijk grondstoffen:
Frankrijk heeft het voorrecht om als eerste alle natuurlijke grondstoffen die worden ontdekt in zijn ex-kolonies op te kopen. Enkel nadat Frankrijk heeft gezegd "Ik ben niet geïnteresseerd", mogen de Afrikaanse landen andere kandidaat-kopers zoeken.
#4. Recht van eerste bod voor Franse bedrijven bij openbare aanbestedingen:
Bij het toekennen van overheidsopdrachten moeten Franse bedrijven eerst gecontacteerd worden. Het doet er daarbij niet toe of de betrokken Afrikaanse landen ergens anders beter waar voor hun geld kunnen krijgen. Dit heeft tot gevolg dat de belangrijkste economische troeven van de meeste Franse ex-kolonies in de handen zijn Franse expats.
Zo hebben in Ivoorkust Franse bedrijven al de belangrijkste voorzieningen – water, elektriciteit, telefonie, transport, havens, de grootste banken – in handen. Uiteindelijk leven Afrikanen nu op een continent dat in de handen is van de Europeanen!
#5. Exclusief recht om militair materiaal te leveren en officieren op te leiden:
Via een uitgekiend systeem van studiebeurzen, subsidies en 'defensie-overeenkomsten' verbonden aan dit postkoloniaal pact, zijn alle Afrikaanse hoge militairen verplicht opleidingen te volgen in Frankrijk of in een door Frankrijk beheerd opleidingscentrum.
Zo heeft Frankrijk tot nu honderden, zelfs duizenden verraders opgeleid en gevoed. Ze houden zich op de achtergrond zolang ze niet nuttig zijn, maar treden op de voorgrond zodra ze nodig zijn voor een staatsgreep of iets anders!
#6. Het recht van Frankrijk om troepen op te stellen en militair in te grijpen om zijn belangen te verdedigen:
Frankrijk heeft volgens deze 'defensie-overeenkomsten' in dit postkoloniaal pact het recht om militair tussenbeide te komen in de betrokken Afrikaanse landen, alsook om permanent militaire troepen op te stellen in militaire bases en centrums, volledig beheerd door Frankrijk.
#7. Verplichting om het Frans als officiële taal te gebruiken door de overheid en in het onderwijs:
'Francophonie' is de organisatie die werd opgericht om de Franse taal en cultuur te verspreiden over de Afrikaanse landen. Ze staat samen met verscheidene satelliet- en gelieerde organisaties onder toezicht van de Franse minister van Buitenlandse Zaken. Zoals aangetoond wordt in dit artikel heb je, indien Frans de enige taal is die je spreekt, slechts toegang tot minder dan vier procent van de kennis en ideeëngoed van de mensheid. Dit is zeer beperkend.
#8. Verplichting van het gebruik van de Franse koloniale munt FCFA:
Dit is de grote melkkoe van Frankrijk, een systeem zo kwaadaardig dat het zelfs door de EU wordt veroordeeld. Frankrijk is echter niet van plan om dit koloniaal systeem op te geven. Het bracht tot nu ongeveer 500 miljard Afrikaanse dollars.
De meeste EU-landen ontdekten deze Franse uitbuiting pas toen de euro werd ingevoerd. Vooral de Scandinavische landen waren geschokt en maanden Frankrijk aan dit systeem op te heffen, zonder enig succes.
#9. Verplichting om jaarlijks de balans en stand van de reserve over te maken aan Frankrijk:
Zonder het verslag, geen geld. Hoe dan ook zijn de secretarissen van de centrale banken van de betrokken ex-kolonies en de secretaris van de tweejaarlijkse bijeenkomst van de ministers van Financiën altijd personeelsleden van de Franse centrale bank of de Franse thesaurie.
#10. Geen militair samenwerkingsverband met een ander land tenzij toegelaten door Frankrijk:
Afrikaanse landen hebben in het algemeen weinig of geen regionale militaire bondgenoten. De meeste van deze landen hebben enkel militaire samenwerkingsverbanden met hun voormalige kolonisators (grappig, maar het is niet anders)! In het geval van de Franse ex-kolonies verbiedt Frankrijk hen concreet om enige militaire samenwerking aan te gaan met landen als dat niet door Frankrijk zelf werd voorgesteld.
#11. Verplichting zich aan de zijde van Frankrijk te scharen in geval van oorlog of crisis:
Meer dan één miljoen Afrikaanse soldaten vochten mee tegen het nazisme en fascisme tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hun toenmalige bijdrage wordt meestal genegeerd of geminimaliseerd. Als je weet dat het Duitsland slechts zes weken kostte om Frankrijk in 1940 te verslaan, dan weet Frankrijk evengoed dat de Afrikanen in de toekomst zeer goed van pas kunnen komen om "la Grandeur de la France" te vrijwaren.
Conclusie
Er is iets bijna psychopathisch aan de relatie van Frankrijk met Afrika.
Ten eerste is Frankrijk sinds de tijden van slavernij zwaar 'verslaafd' aan het plunderen en uitbuiten van Afrika. Vervolgens is er het complete gebrek aan creativiteit en inbeelding bij de Franse elite om verder te denken dan dit verleden en deze traditie.
Ten slotte beheert Frankrijk twee instellingen die helemaal vast zitten in het verleden, die bewoond worden door paranoïde en psychopathische "hoge functionarissen". Zij verspreiden een angstbeeld van totale ondergang als Frankrijk zou veranderen. Hun ideologische referentie is nog steeds de negentiende-eeuwse romantiek. We hebben het hier over het ministerie van Financiën en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Deze twee instellingen vormen niet alleen een gevaar voor Afrika maar ook voor de Fransen zelf.
Om even een historische vergelijking te geven, Frankrijk heeft Haïti een bedrag van 21 miljard dollar (omgerekend naar de huidige waarde) doen betalen tussen 1804 en 1947 (bijna anderhalve eeuw) om de 'verliezen' van de Franse slavenhandelaars te vergoeden voor het afschaffen van de slavernij en de bevrijding van de Haïtiaanse slaven. De Afrikaanse landen zijn nog maar vijftig jaar koloniale belasting aan het betalen. Er blijft nog een eeuw te gaan!
Het is aan ons, de Afrikanen, om onszelf te bevrijden, zonder hun toestemming te vragen.
Mawuna Remarque Koutonin is hoofdredacteur van SiliconAfrica.com. Het artikel is vertaald door de Vlaamse krant De Morgen en is met toestemming van de auteur overgenomen"