Uitstekend artikel over 'neo-feminisme' en hoe dit van westerse mannen sullige knotjesdragers heeft gemaakt, terwijl de AZC's bevolkt worden door woestelingen boordevol testosteron:
Peinzend aan die sullige man of ‘vriend’, die thuis zijn haarknotje á point draait, zijn espadrilles rond zijn gepedicuurde voetjes aanbrengt en alvast een glutenvrij diner aan het bereiden is, bekruipt haar een onwezenlijk gevoel. Een gevoel waar ze zonder het goed te beseffen al haar ganse leven tegen vecht. Een gevoel dat haar doet walgen van die suffe vent waar ze ’s ochtends, ’s avonds en tijdens weekends naar moet zitten kijken. Hoe hij met zijn Hercule Poirot-snor en zijn wannabe-fin-de-siècle-look de bakfiets uit het door hem ludiek beschilderde fietshok sleept, om er vervolgens mee naar de Oxfam-Wereldwinkel te sjokken.
Opkomende kotsneigingen tracht ze te onderdrukken.
Want die doldwaze en onverbeterlijke natuurlijke instincten nog aan toe, wat ze écht wil is een rechttoe-rechtaan-vent! Een man die zijn knoestige vuisten Badr Hari-gewijs in de voorgevel van zo’n sullig kijkende espadrille-drager-met-knotje plant wanneer híj dat opportuun acht. Een man ook die blijk geeft van testosteron-bezit, in tegenstelling tot die oestrogeen-vod die thuis broccoli staat te snijden aan zijn ecologisch verantwoord fornuis! Een man die paradeert met zíjn vrouw en die de ober afblaft wanneer de halal-burger niet saignant genoeg is, in plaats van die kleuter-die-nooit-geleerd-heeft-hoe-een-man-te-zijn en die zich uitslooft in verontschuldigingen omdat hij aan de kelner durfde vragen of zijn vegetarische quiche nog een beetje extra opgewarmd kon worden!
http://cult.tpo.nl/2017/08/26/neo-feminisme-fabel-millennial-activist/
Mike