Opnieuw moet ik je wijzen op het feit dat je kinderen en pubers teveel morele wijsheid toedicht. Bekijk de hier eerder geposte 6 stadia van moraliteit van Kohlberg, hier in het NL:
Ik heb niet helemaal helder of je nu voorbij gaat aan de zintuigelijke waarnemingen van kinderen, of dat je deze nu juist benadrukt?
Ik ga toch uit van het laatste.
Kinderen spiegelen hun ouders. De rol die de ouders hierin hebben is om dit op de juiste manier aan het kind te laten zien. Verbaal en non verbaal. Op hersen niveau is dit in mijn beleving iets wat het kind waarneemt. Ik zie hierin geen andere verklaring. Wanneer verbaal en non verbaal van de ouders naar het kind toe niet matchen met elkaar worden er door de ouders verkeerde signalen afgegeven. Begrijp ik je goed dat jij van mening bent dat dit niet het geval is?
1e kerstdag vertelde mijn moeder een heel leuk voorbeeld. Dit ging om de dochter van mijn zus en ik heb er geen andere verklaring voor dat ze dit gespiegeld van haar ouders, of een andere volwassene. Vervolgens vertaalt ze datgene wat ze geconstateerd heeft naar buiten toe. Ze is te jong om dit zelf te kunnen bedenken.
Wanneer 1 of beide ouders weg vallen om wat voor reden dan ook is het vaak aangewezen op andere opvoeders. Het kind heeft dan toch geen andere keuze dan zichzelf aan die desbetreffende opvoeder aan te passen? Volgens mij hebben wij het laatst in een ander topic nog gehad over gekopieerd gedrag. Ook dit gebeurt op hersenniveau.
In de ontwikkeling van een kind zijn nu eenmaal omgevingsfactoren aanwezig of afwezig die van invloed zijn, en daarnaast de ouders zelf. Ik snap wel wat je zegt wat er gebeurd als 1 van de ouders of beiden hierin afwezig zijn. Het kind is dan stuurloos en grenzeloos. Vanaf de puberteit worden kinderen van nature al moeilijker. Wanneer de verhouding tussen de ouders en het kind al scheef zijn gegroeid en blijft dan denk ik dat de door jou genoemde olifant in de kamer staat. In dat geval zijn kinderen minder bereid om hun ouders als voorbeeld te nemen en kunnen ze zelf keuzes maken. Niet gezegd dat dat altijd de juiste keuzes zijn overigens. Om de 1 of andere reden denk ik wel dat we over hetzelfde praten maar dat ik het verkeerd naar je vertaal.
Met uitzondering van verzorgende en administratieve functies voegen vrouwen werkelijk niets toe aan de arbeidsmarkt. Er zijn 3 vrouwen nodig om het werk van 1 man te doen en het is een groot wonder dat we uberhaupt nog een functionele economie hebben, maar goed dat ze vaak parttime werken en niet fulltime!
Dus je kunt ervan uit gaan dat mannen die in een administratieve of verzorgende functie ontspoord zijn. Dat is dan mijn conclusie. Want wat doen al die kerels dan in deze functies die in jou beleving alleen voor vrouwen zijn weggelegd? Die hebben daar dan ook niks te zoeken. Ik zeg, ophoepelen dan maar met die kerels in die beroepen.
). Tja, antwoord op je vraag: Vreselijk een werkplek met alleen maar vrouwelijke collega's. En zeker een vrouwelijke leidinggevende die elke dag op dezelfde werkvloer zit en dat in een kleine ruimte en die iedereen constant controleert. Andere bezigheden van haar waren andere mensen telefonisch op hun nummer zetten of smartphone kijken.
