Feminisme

Zijn er hier eigenlijk geen dames die herkennen dat wat hier allemaal gezegd is?

Als ik bv kijk naar bepaalde situaties die er tussen mijn ouders waren herken ik wel degelijk wat hier allemaal staat omtrent feminisme. Voorbeeld: mijn moeder druk bezig in de keuken. En een vader die zijn hulp aan komt bieden. Goed bedoeld natuurlijk, maar dat resulteerde in grote irritatie bij mijn moeder. Ik snap wel waarom. Dat was haar territorium.

Ben benieuwd of er ook anderen zijn die een soortgelijke situatie herkennen?
 
Ik weet niet precies wat voor een voorbeeld je precies bedoeld.

Maar ik ben het eens met wat Mike schrijft.

In mijn eigen leven vraag ik mijn mam die ongeveer 60 uur in de week buffelt op zijn werk niet om in het weekend te helpen met het huishouden. Ik heb zelf een 24 uur in de week baan in eigenlijk de huishouding (buiten de deur dan he). Dus ik kook en doe de was etc. Ik heb wat mij betreft de aller liefste en beste man die er is en ben super verwent met mijn paarden en mijn auto.

Soms als mijn mam vrij heeft en ik niet dan helpt hij uitzichzelf in het huishouden. Heel lief maar dat verwacht ik niet. Ik vertrouw mijn man ook met financiële beslissingen en zet hem op nummer een.

Ik vind het ook moeilijk om vriendinnen te hebben want die denken er bijna allemaal anders over. En als ik wat wil kopen voor de paarden of uiteten wil met vriendinnen dan overleg ik dat eerst met mijn man. Zij vinden dat dan stom dat ik “toestemming” moet hebben. Maar zo ervaar ik dat niet.

Ik ken mijn man al 11 jaar en heb ondertussen gemerkt dat ik een leukere relatie heb als ik mijn man man laat zijn en hem niet probeer rond te bitchen en zijn ballen probeer af te hakken zo als ik veel om mij heen zie in andere relaties.

Ik ambieer ook geen hele spannende veeleisende baan. Ik ben veel liever vrouw en moeder. Maar die optie was er niet echt toen ik tiener was, dat was dan gewoon werkeloos en niet zelfredzaam.

Over mannenrechten praten op feestjes bezorgt je als vrouw veel aandacht van mannen heb ik gemerkt. Omdat het iets anders is dan het gebruikelijke fiministische gedram. En dat zullen andere vrouwen ook wel hebben gemerkt. Maar als morgen alle vrouwenrechten zouden worden terug gedraaid zou ik daar echt niet rouwig om zijn. Ook voor vrouwen zelf zou dat denk ik beter zijn. Er zijn nog nooit zo veel depressieve mensen geweest ook depressieve vrouwen.

Dat was mijn persoonlijke voorbeeld. Beetje persoonlijker dan de bedoeling was. Maar andere vrouwen mogen dat best weten. Ook als tegengeluid van het fiministische gedram altijd.

Complotdenker
 
Goed om te zien dat vrouwen wakker worden! Hier een video van een vrouw die de vloer aanveegt met de leugenachtige Alexandra Occasional Cortex:



Mike
 
The Iconoclast in gesprek met Brittany Pettibone over wat het betekent om een jonge vrouw vandaag te dag te zijn:



Ze heeft het zowaar over...verantwoordelijkheid nemen, joepie!!!

Mike
 
Complotdenker,

Bewonderenswaardig dat je de bereidheid hebt om je verhaal hier neer te zetten. Daarmee durf je jezelf kwetsbaar op te stellen!
Geeft ook veel duidelijkheid. Ik hoop ook voor andere vrouwen. Ik bedoel dan de vrouwen die zichzelf aangevallen voelen over dit onderwerp terwijl het eigenlijk zo logisch is.
Het is jammer dat sommigen de aangereikte informatie die hier te vinden is niet kunnen zien. Ik weet net als jij ook zeker dat het klopt.

Zelf ervaar ik in mijn omgeving mensen waar ik steeds mee in conflict raak.
Ik heb 1 (vriendin) waarmee dat voortdurend gebeurd. Ene moment denk ik bij mezelf wanneer ze bijvoorbeeld vraagt om te gaan lunchen "ach prima" En op zich is het dan ook prima. Maar wat er dan weer daarna gebeurd is als er meer contact is tussen haar en mij ik mezelf letterlijk aan haar irriteer. Ik denk dat ik haar ook maar gewoon onder het kopje feminisme moet plaatsen. Ze presenteert zichzelf alsof ze allemaal wel weet hoe het werkt maar ondertussen is ze zo verwend als de pest. Op de 1 of andere manier krijgt ze alles van haar vriend gedaan en madam heeft een luizenleventje hoor. Op dat moment plaats ik haar in mijn hoofd onder het kopje hoer. Ze doet zelf helemaal niks in elk geval en het kost mij teveel energie.

Wat jij schrijft over hoe het bij jullie thuis gaat ken ik niet. Ik denk dat je het verhaal tussen mij en mijn ex wel mee hebt gekregen. Ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik hem helemaal niet vertrouwde. En nu zie ik in dat ik hem eigenlijk nooit had moeten vertrouwen. Maar dit ging pas jaren later aan mij knagen. En zo nog tal van andere dingen. Het is mij inmiddels duidelijk dat hij juist afhankelijk was van mij. Plus de dingen die hij van mij verlangde een soort van opgelegd werden. Ik heb hem in mijn hoofd laten kruipen en ging steeds alleen maar meer voor hem doen en andersom niet.

En zo zijn er momenteel een heleboel situaties en mensen in mijn omgeving, die ik zowat 24/7 aan het analyseren ben in mijn hoofd. incl mezelf. Dit deed ik al. Alleen nu nog meer. Met als resultaat dat ik beter verbanden kan leggen denk ik.

Maar nu vraag ik me af, hoe krijgen we de buitenwereld wakkerder?


 
Ja, dan zet ik ook maar de stap en zet mijn verhaal neer.

Ik had vroeger wel vriendjes, maar mijn uiteindelijke vriend waar ik mee samenwoon, heb ik vanaf mijn 44 levensjaar. Ik had een klein appartement en hij is bij me ingetrokken. De kosten werden eerlijk verdeeld, zo eerlijk dat ik alle extra uitgaven voor mezelf heel correct berekende. Ik had toen een goed loon en had ook een poetsvrouw. Verder werkte ik in een kuurkliniek en at ook daar. Mijn vriend werkte in de horeca en was dus altijd laat thuis. Dat was wel een zware beproeving voor onze relatie, we zagen elkaar maar weinig. (nu zie ik hem dagelijks en de beproeving is misschien wel zwaarder :-) ).

Goed, daar zitten jaren tussen en nu wonen we in het mooie Maastricht in een klein leuk huurbungalowtje.
We hebben geen schulden en zijn ouders zijn niet onwelvarend en mijn vader ook niet. Dus hulp en ondersteuning komt graag van beide kanten.
Nu heb ik pas geschreven dat ik helaas mijn baan verloren heb. Ik weet nog niet wat de uitkering precies zal brengen en hoop natuurlijk snel hier vanaf te zijn en weer een baan te hebben. Maar goed... het zal er zo op neer komen dat ik toch genoeg heb om mijn zelfstandige bijdrage te kunnen leveren. Ik ga door als altijd en bereken ook precies mijn eigen producten die ik koop. Tja, misschien pietleuterig, maar daar zit mijn feministische ader. Ik wil niet profiteren. Een poetsvrouw heb ik allang niet meer omdat de kater bang is voor vreemden. Dus we doen het zelf. We hebben de taken op een manier verdeeld en hij is hoofdzakelijk voor het koken verantwoordelijk. Hij ziet dit als zijn hobby dus komt goed uit.

Nu heb ik dus tijd en hij werkt. Dan gaat het toch wel anders uitzien. Ik ga meer taken doen, maar koken zal hij wel willen blijven doen.
Ik vind dat ik dus absoluut niet van hem profiteer en dat wil ik ook niet.

Mijn beste vriendin ziet haar relatie heel anders. Ze werkt geloof ik 24 uur en haar man betaald de meerderheid. Ze begrijpt mij in mijn standpunt ook niet.

Dorothé

 
Kleine fout in mijn verhaal, zie ik nu. Mijn vriend is bij mij ingetrokken toen ik 34 jaar was. Dus wij zijn al heel lang bij elkaar.

Dorothé
 
Dorothé,

Ook dapper dat jij je verhaal hier neer zet. Het was overigens niet mijn intentie dat jullie dit zouden doen. Ik zat in mijn hoofd ook met wat er gezegd is over hoe de ouders zijn en welke invloed dit heeft op de volgende generatie. In eerste instantie te kijken naar de rollen van mijn ouders thuis. Of die idd goed verdeeld waren. En dan ook weer de generatie daarvoor. Dus opa en oma van beiden kanten. Zodat je uiteindelijk tot een conclusie kan komen in relatie tot wat Mike gezegd heeft over de rolverdeling en dan bedoel ik het onderscheid dominante vader of moeder, of andersom, omdat ik denk dat hier dus wel degelijk waarheid in zit. Ook in de hoop eigenlijk dat andere dames die hier op het forum die ook bewust bezig zijn met voeding, dit standpunt kunnen gaan zien, begrijpen en linken kunnen leggen. Ik denk dat het namelijk wel degelijk van belang is dat ze beseffen dat ook dit stukje te maken heeft met heling.

Ik zie dus wel bij jullie 2 ook dat de omgang met sommige andere vrouwen lastig is. Ik denk ook dat je geen begrip hoeft te verwachten van zulke vrouwen. Ik ervaar het ook met sommige meiden. Lang niet met allemaal gelukkig. Wat jij zegt Dorothé, klopt wel zo een beetje met die vriendin van mij.

Mijn beste vriendin ziet haar relatie heel anders. Ze werkt geloof ik 24 uur en haar man betaald de meerderheid. Ze begrijpt mij in mijn standpunt ook niet

En ze klaagt verder niet over hem?

.

 
Nou, nu moet ik wel eerlijk zeggen dat mijn vriendin ook pas op latere leeftijd haar man heeft leren kennen en 2 jaar geleden zijn ze getrouwd. Hij is stukken ouder, maar een hele lieve rustige timide goed geleerde man. Zij heeft jammer genoeg nooit geluk in het leven gehad, moeder met 12 jaar door ongeluk verloren en op de een of andere manier is de band met haar vader daardoor verstoord geraakt. Misschien heeft ze daardoor een oudere man en ze is heel gelukkig met hem en dolverliefd en ik gun haar dit, na zo een tragisch leven, echt van harte.
Dus antwoord: Nee, ze klaagt niet. Ze is ook wel meer een type vrouw wat zeer mannelijk is.

Dorothé
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.541
Berichten
544.947
Leden
8.664
Nieuwste lid
pioenroos
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan