Hoi Tanja en Lievergezond:
Het is zo dat veel mensen denken dat als een beetje goed is, dat dan nog meer nog beter zal zijn. Hoewel is het ook zo dat veel stoffen die gunstig zijn voor het lichaam, ook schadelijk kunnen zijn in grote hoeveelheden. Zelfs water of zuurstof kan schadelijk zijn in grote hoeveelheden.
Vitamine C stimuleert het immuunsysteem, en beschermt het lichaam. En teveel aan vitamine C wordt uit je lichaam verwijderd. Maar het slikken van grote hoeveelheden vitamine C introduceert wel een aantal veiligheidsproblemen.
Het gebruik van grote doseringen vitamine C door het Linus Pauling Instituut wordt voor zeer korte perioden gedaan. Het risico van bijwerkingen verhoogt met het langdurig gebruik van de vitamine.
Je weet van de ziekte bekend als scheurbuik (scurvy), en dat vitamine C hier helpt. Symptomen van scheurbuik zijn bindweefselafbraak, waardoor bloedingen ontstaan, spierzwakte, gestoorde wondgenezing, en aandoeningen van het zenuwstelsel. Er wordt aangenomen dat grote doseringen vitamine C voor langere tijd ingenomen kan leiden tot een conditie die bekend staat als ‘rebound scurvy’, als men met de grote doseringen van vitamine C ineens drastisch verminderd of er meteen mee stopt. Rebound scurvy vindt waarschijnlijk plaats wanneer het lichaam grote hoeveelheden vitamine C blijft uitscheiden, terwijl je de eerst grote doseringen van vitamine C niet meer aanvuld. Hoewel, er zijn zeer weinig gevallen van ‘rebound scurvy’ gerapporteerd. En informatie over de gevallen zijn niet goed gedocumenteerd.
Als iemand dus grote doseringen van vitamine C neemt, moet men er niet zomaar mee stoppen. Het lichaam heeft zijn absorptie snelheid en inname veranderd, en het duurt een tijdje voordat het lichaam zich weer in evenwicht zet. Men moet grote doseringen geleidelijk afbouwen. Linus Pauling geloofde in het ‘rebound scurvy’ effect. Hij zei ook dat je meer vatbaar bent voor verkoudheid als je zelfs een dag oversloeg van een grote dosering van vitamine C.
Overmatige vitamine C staat er ook om bekend om vitamine B12 te verdringen uit het lichaam. Vitamine B12 is essentieel voor de rijping van bloedcellen. Tekorten aan B12 leidt tot een probleem bekend als macrocytisch bloedarmoede. Deze conditie leidt tot de vorming van abnormale grote rode bloedcellen, met verminderd vermogen om zuurstof vervoeren. Verminderd zuurstofgehalte kan vermoeidheid, spierzwakte, kortademigheid, en kan mogelijk hartritmestoornissen veroorzaken.
Macrocytisch bloedarmoede leidt ook tot de vorming van abnormaal grote witte bloedcellen met veranderde kern. Witte bloedcellen zijn een belangrijk component van het immuunsysteem. Daarom kan macrocytisch bloedarmoede door vitamine B12 tekort het immuunsysteem aantasten
Vitamine B12 tekort kan zenuwbeschadiging veroorzaken dat leidt tot zenuwpijn en gevoelloosheid, of verlies van enkele zintuigen. Mentale stoornissen kunnen zich ook ontwikkelen met inbegrip van depressie, dementie, paranoia, prikkelbaarheid en delirium.
Vitamine C dat water oplosbaar is, kan gemakkelijk uit het lichaam gespoeld worden. Hoewel, vitamine C is een relatieve onstabiele verbinding, en een gedeelte van overtollig ingenomen vitamine C breekt af in oxaalzuur in het lichaam.
Oxaalzuur is zowel gunstig als schadelijk voor het lichaam. Als vitamine C afbreekt in oxaalzuur, dient oxaalzuur feitelijk als een antioxidant voor de vitamine C, het helpt de oxidatieve vernietiging van vitamine C te voorkomen. Anderzijds kan oxaalzuur zich binden met mineralen en onoplosbare oxalaten vormen. Van bijzonder belang is calciumoxalaat, dat nierstenen kan vormen. Studies hebben aangetoond dat oxaalzuur stenen, welke 80% van de nierstenen uitmaken, slechts gevormd worden bij mensen met nierziekten, maar niet bij gezonde mensen bij doseringen van 200 mg per dag. Bij 1500 mg dagelijkse inname was er slechts een kleine toename in de percentage van oxaalzuur steenvorming. Aangenomen wordt dat de geringe stijging te wijten is aan het feit dat vitamine C slecht geabsorbeerd wordt door het lichaam. Daarom worden de hogere niveaus van vitamine C niet geabsorbeerd, en daarom niet omgezet in oxaalzuur.
Oxaalzuur bindt ook de elektrolyten natrium en kalium, en het mineraal magnesium. Een van de functies van natrium en kalium is de regulering van de hartslag. Magnesium vervuld een grote hoeveelheid van belangrijke functies, waaronder het handhaven van een normale bloeddruk, een goede spierfunctie, waaronder die ook van het hart, het voorkomen van spierkramp en de productie van insuline.
Oxaalzuur is irriterend voor de urinewegen. Irritatie van de urinewegen door oxaalzuur kan leiden tot urineweginfecties bij gevoelige personen.
Er is ook bezorgdheid dat vitamine C urinezuurstenen kan veroorzaken gevormd door de overtollige uitscheiding van urinezuur. Het zuur worden van de urine met vitamine C verhoogt de verhouding van urinezuur tegenover de meer oplosbare natriumuraat. Daarom omvat de behandeling van urinezuurstenen het alkaliseren van de urine met natriumbicarbonaat of calciumcitraat om de natriumuraat te verhogen.
Buitensporig niveaus van vitamine C is in tegenspraak bij mensen die lijden aan nierstenen, jicht, levercirrose, nierziekten, en bepaalde andere aandoeningen.
Een belangrijke zorg van het nemen van hoge doses vitamine C is het feit dat grote hoeveelheden vitamine C koperabsorptie kan blokkeren. Koper dient verschillende functies in het lichaam inclusief de productie van het antioxidant, anti-inflammatoire en immuunstimulerende enzym superoxide dismutase koper. Koper is essentieel voor de vorming van collageen en elastine, die sterkte en elasticiteit aan de weefsels geeft. Koper speelt ook een rol bij de vorming van neurotransmitters voor een goede zenuwfunctie. Als een factor in de productie van melanine, helpt koper vergrijzing van het haar te voorkomen. Bovendien, helpt koper om de juiste niveaus van bloedlipiden (vetten), zoals cholesterol te handhaven.
Verminderde koper niveaus kan leiden tot een verminderde collageen en elastine synthese. Dit leidt tot botverlies, bloedvaten zwakte, slechte wondgenezing, tandvleesaandoeningen, pees en ligament zwakte, kraakbeen stoornissen, kneuzingen, blauwe plekken en rimpels. Aandoeningen zoals longemfyseem en diverticulitis betrekt ook het verlies van elastine in weefsels.
Het risico op hart-en vaatziekten verhoogt met koper tekortkomingen. Dit komt waarschijnlijk door zwakkere arteriële wanden, in combinatie met een verhoogde ontsteking, verhoogde oxidatieve schade en verhoogde cholesterolwaarden.
Vitamine C wordt vaak aangeprezen als immuun stimulerend, hoewel buitensporige niveaus het tegenovergestelde effect kunnen hebben. Het enzym superoxide dismutase koper (Cu-SOD) produceert waterstofperoxide in reactie op infecties. Waterstofperoxide dient verschillende functies, waaronder activering van de witte bloedcellen van het immuunsysteem. Witte bloedcellen bestrijden infecties en kankercellen in het lichaam. Daarom kan teruglopende Cu-SOD een nadelig effect hebben op het immuunsysteem.
Het is aangetoond dat ontsteking een belangrijke bijdrage levert aan de vorming van kankers. Een andere primaire functie van Cu-SOD is om ontsteking te verminderen. Koper kan daarom een cruciale rol in andere inflammatoire ziektes spelen, zoals colitis en artritis.
Als een antioxidant, beschermt Cu-SOD cellen tegen schade door vrije radicalen. Het lichaam vereist vrije radicalen, zoals waterstofperoxide. Buitensporige hoeveelheden vrije radicalen zijn echter betrokken bij verschillende ziekten, waaronder kanker.
Hemoglobine vereist koper voor zijn productie. Daarom kan koper tekorten leiden tot bloedarmoede.
Koper is essentieel voor de vorming van schildklierhormonen. Tekort aan Koper leidt tot hypothyreoïdie, hoewel buitensporige niveaus van koper de schildklierfunctie onderdrukken. Dit geldt vooral als zink gebreken aanwezig zijn omdat zink de schildklierfunctie bevordert. Let wel dat grote hoeveelheden zink de schildklier kan over stimuleren.
Als een cofactor in neurotransmitter productie, kan koper tekorten leiden tot depressie. Hoewel hoge kopergehaltes zijn ook verbonden met depressie en schizofrenie, ADHD symptomen en andere neurologische aandoeningen.
De hersenen en het ruggenmerg bevatten enkele van de hoogste niveaus van koper in het lichaam. Koper is niet alleen essentieel voor de vorming van neurotransmitters, maar ook voor myeline die de zenuwen isoleert zodat er geen "kortsluiting" komt.
Interessant is dat de hersenen ongeveer 10 maal meer vitamine C bevat als dat zich in het bloed bevindt. Vitamine C moet daadwerkelijk oxideren om de bloed-hersenbarrière te paseren. Oxidatie zet de vitamine C om in dehydroascorbinezuur, waardoor het kan worden vervoerd naar de hersenen door suiker receptoren. Daar wordt de dehydroascorbinezuur weer omgezet in ascorbinezuur, algemeen bekend als vitamine C. De vitamine C helpt hier beschadiging van het myeline door vrije radicalen voorkomen, en helpt bij de omzetting van dopamine in norepinefrine.
Koper is essentieel voor de goede regeling van histamine in het lichaam. Hoge niveaus van histamine kunnen leiden tot allergische reacties, waaronder astma. In de hersenen, speelt histamine een rol in stemming, gedrag, libido, verslavingen, en slaap en waak cyclus.
Ondanks alle voordelen van koper, kan een teveel aan koper gevaarlijk zijn. Koper suppletie wordt in de meeste gevallen niet aanbevolen, hoewel moet het wel worden gecombineerd met zink als aanvulling op de zink. De algemene verhouding van zink tot koper in supplementen is 50 mg tot 2 mg zink koper. Vrouwen met een hoog gehalte aan oestrogeen zullen waarschijnlijk meer baat hebben bij het nemen van zink, maar geen koper. Oestrogeen verhoogt koperspiegels, en zink is een tegenpool van koper het helpt om het risico van koper toxiciteit te verminderen.
Koper, die wordt verplaatst door teveel vitamine C, is essentieel voor de vorming van hemoglobine, die zuurstof naar de weefsels brengt, en kooldioxide verwijdert. IJzer is ook essentieel voor de vorming van hemoglobine, en ijzer absorptie wordt verhoogd door vitamine C. Dit alles brengt een interessant probleem met zich mee. Indien het ijzergehalte wordt verhoogd door een betere ijzer absorptie door vitamine C, maar hemoglobine kan niet worden gevormd wegens gebrek aan koper, wat gebeurt er met al het ijzer dat wordt geabsorbeerd
Net als koper, en vitamine C, is ijzer essentieel voor het lichaam en dient verschillende doelen. Maar, net als koper en vitamine C, kan een teveel aan ijzer gevaarlijk zijn. En omdat het lichaam geen efficiënte manier heeft om zich te bevrijden van overtollige ijzer, kan het ijzergehalte zich gemakkelijk opbouwen tot toxische niveaus.
Als ijzer zich ophoopt in het lichaam wordt het voornamelijk opgeslagen in organen en klieren, waar het kan leiden tot orgaanfalen en klierschade. Het hart, de lever, en alvleesklier lopen het grootste risico op beschadiging en falen door ijzerstapeling.
Bijwerkingen van ijzerstapeling zijn hartaandoeningen, diabetes, levercirrose, bijnierinsufficiëntie, hypothyreoïdie, bijschildklier schade dat resulteert in een lage concentratie calcium in het bloed, hypofyse disfunctie, atrofie van de testes en eierstokken, schade aan het zenuwstelsel en aandoeningen, reumatische aandoeningen, grijs of brons verkleuring van de huid, en verminderde energie niveaus. Talrijke microben, en protozoa, gedijen met een hoog ijzergehalte. Deze omvatten Candida, Listeria, Chlamydia, Salmonella, Plasmodium, Staphylococcus, Streptococcus, Cryptococcus, Campylobacter, Pseudomonas, Helicobacter pylori Escherichia coli, en vele anderen.
IJzerstapeling is ook bekend om het risico van verschillende kankers zoals leverkanker, Kaposi's sarcoom, borstkanker, melanoom en darmkanker. Het verhoogde risico op kanker is waarschijnlijk te wijten aan de verhoogde activiteit van kanker pathogenen. Bijvoorbeeld, het humaan papilloma virus is in verband gebracht met verscheidene kankers waaronder borstkanker. Menselijk herpesvirus type 8 is gekoppeld aan de virale vorm van Kaposi-sarcoom. Leverkanker is verbonden met hepatitis virussen, en aflatoxinen uit de schimmel Aspergillusniger.
Artritis kan voorkomen door ijzerstapeling als gevolg van twee factoren. Oxidatieve vernietiging kan leiden tot schade aan de gewrichten. Bovendien, bepaalde vormen van artritis worden geactiveerd met behulp van pathogenen. Zo is reumatoïde artritis gekoppeld aan een infectie met een vorm van Chlamydia bacteriën.
Hartziekten, door ijzeroverbelasting, daarvan wordt algemeen aangenomen dat het een gevolg is van oxidatieve beschadiging van de arteriële voering en de hartspier zelf. Er kan echter ook een tweede factor zijn. Wetenschappers hebben een verband tussen Chlamydia bacteriën en arteriële sclerose gevonden, wat kan leiden tot hartritmestoornissen, angina pectoris en een hartaanval.
Teveel niveaus van ijzer zijn ook gevonden in de hersenen van Alzheimer-patiënten. Net als bij de buitensporige aluminium niveaus gevonden in de hersenen van Alzheimer-patiënten, het is niet bewezen dat overmatig ijzergehalte een oorzaak van de ziekte van Alzheimer is. Hoewel, het wordt verondersteld dat het overmatige ijzergehalte oxidatieve schade aan de hersenen veroorzaakt, wat leidt tot de ziekte van Alzheimer.
Wees dus wijs met zeer grote doseringen van vitamine C, en als je het toch doet bouw dan ook weer langzaam af. Of anders gebruik het kort om een zware infectie te overwinnen. Denk ook aan evenwicht.