Zeer interessant dit, dank! Mij werd aangeraden om na de wormenkuurtjes snel aan de probiotica te gaan, maar ik denk dat we deze middelen niet moeten zien als allesvernietigende antibiotica. Ik verteer mijn eten nog prima en zie dus geen reden om aan de probiotica te gaan om evt. verstoorde darmflora aan te vullen.
Wat dus meteen de vraag oproept: wat doen deze middelen dan precies? Het lijkt wel een precisiebombardement! Ik heb zelf al de theorie ontwikkeld dat deze middelen wel eens specifieke ionen aanvallen. We weten dat bijv. Kangen-water veel negatieve ionen bevat en deze staan algemeen bekend als zeer gezondmakend. Andersom zijn positieve ionen dat dus niet. Zouden de ontwormers specifiek positief geladen eiwitten aanvallen en de negatieve met rust laten? Zeker weten doe ik het niet, maar ik vermoed van wel. Mocht iemand hier meer over vinden, dan houd ik mij aanbevolen.
Wat deze middelen ook doen is glycatie (versuikering) van eiwitten voorkomen. We weten dat s-eiwitten glycatie juist bevorderen en daardoor gaan samenklonteren, waardoor er potentieel levensgevaarlijke bloedproppen (trombose) ontstaan. Maar denk ook aan de vorming van eiwitplakkaten in het brein op de wat langere termijn, die o.a. met Alzheimer (dementie) in verband worden gebracht.
De reguliere wetenschap heeft nog steeds geen flauw idee hoe deze samenklontering van eiwitten ontstaan. Hier op het forum associeerden wij deze voorheen altijd enkel en alleen met een hoge consumptie van koolhydraten en andere suikers, maar wat nu als die oudjes alleen al door s-eiwirten in de jaarlijkse griepprik dementie kunnen ontwikkelen, ongeacht hun voedingspatroon en niet dankzij?
Ik kom steeds meer tot de conclusie dat systematische externe en/of interne blootstelling aan s-eiwitten ertoe leidt dat mensen allerlei vreselijke ziektes oplopen
ongeacht wat ze wel of niet eten. Hierdoor loopt het lichaam constant achter de feiten aan, misschien reeds vanaf de geboorte (denk ook aan kindervaccinaties, maar ook overdracht via navelstreng en placenta).
Hoe het allemaal precies werkt weet ik niet, maar wat wel steeds meer duidelijk wordt is dat we al die tijd geneesmiddelen hadden tegen alle moderne ziektes en aandoeningen, varierend van een 'onschuldige' verkoudheid of griep tot aan kanker en AIDS toe. En al die tijd waren ze 'hidden in plain sight'. Dit is de MISDAAD VAN DE EEUW!
Hier een leuk gedachtenexperiment:
Suramine heeft als anagram Suriname. Toeval dat er nu in Suriname zogenaamd een uitbraak is van COVID?
Panacur bestaat uit 'pan' en 'cur'. Pan = wereld, maar ook: wondermiddel (panaceum). Cur = geneesmiddel. Geneesmiddel voor de hele wereld dat alles geneest.
Kijk naar het welbekende plaatje van een 'virus', hier COVID-19:
Bekijk bijlage 512
Wat zie je? Juist ja, spike-eiwitten!
Wat betekent het woord 'virus'? Juist ja, gif!
Alles was 'in plain sight', al die tijd al, we zijn gewoon niet scherp genoeg geweest. Denk aan Q: You have more than you know. En de spotgoede, generieke medicijnen lagen al die tijd in de schappen van dierenwinkels, ook voor onze ogen!
Mike
Dit is een gedeelte uit het artikel over Joe Tippens wat je hebt geplaatst en wat in post331 van parasietenkuren info in het Nederlands is vertaald;
Alles over Fenbendazol
Het ontwormingsmiddel heet Panacur C. Het werkzame bestanddeel is fenbendazol (kortweg FenBen).
Fenbendazol behoort tot een familie van geneesmiddelen die benzimidazolen worden genoemd, die al zo'n zes decennia veilig worden gebruikt als anthelmintica. Anthelmintica zijn verbindingen die worden gebruikt voor de behandeling van gastro-intestinale parasieten zoals giardia, rondwormen, haakwormen, zweepwormen, en pinwormen.
Merck & Co. begon rond 1961 met het gebruik van selectieve anthelmintica. Aanvankelijk werden ze alleen aan dieren toegediend, maar het gebruik bij mensen volgde al snel. Fenbendazol is het anthelminticum dat gewoonlijk in dierlijke producten wordt aangetroffen. Een zusterproduct van fenbendazol, mebendazol, wordt meestal aangetroffen in ontwormingsproducten voor mensen.
Fenbendazol wordt oraal toegediend bij zowel grote als kleine dieren, waaronder honden, varkens, katten, runderen, paarden, konijnen en vissen. Wanneer het volgens voorschrift wordt toegediend, wordt het als uiterst veilig beschouwd.
Hoewel fenbendazol van oudsher wordt beschouwd als een diergeneesmiddel tegen wormen, wordt het bij orale toediening ook zeer goed verdragen en is het veilig gebleken bij mensen. Hoewel de waarnemingen bij de mens beperkt zijn, bleek uit de gegevens dat een eenmalige orale dosis tot 2000 mg per persoon, of 500 mg per persoon gedurende 10 opeenvolgende dagen, geen problemen opleverde. Er is zelfs een geval bekend van een 67-jarige patiënt met een zeer zeldzame en ernstige parasitaire infectie van de lever die 13 jaar lang continu ongeveer 3.000 mg mebendazol per dag innam zonder toxiciteitsproblemen. (J Hepatol 1998 Dec;29(6):994-8)
In een klinische studie uitgevoerd in Johns Hopkins werden geen toxiciteits- of andere problemen vastgesteld bij patiënten die 200 mg fenbendazole per dag innamen.
In de loop der jaren is er veel onderzoek verricht dat precies verklaart hoe fenbendazole werkt bij het vernietigen van parasitaire wormen en kankercellen. Tot nu toe lijken er vier verschillende werkingsmechanismen te zijn.
Ten eerste bestaat er rond de kern van alle levende cellen een met eiwitten gestructureerd microtubuli netwerk. Deze microtubuli zijn betrokken bij de celdeling, de mogelijkheid van de cel om zijn vorm aan te passen aan een veranderende omgeving, en de beweging van stoffen binnen de cel.
Fenbendazol bindt zich aan tublin, een structureel eiwit van deze microtubuli. Hierdoor ontstaat een blokkade in de minuscule buisjes en wordt de afvoer van afvalstoffen en de opname van voedingsstoffen verhinderd. De opname van glucose, de enige energiebron van de parasitaire wormen, wordt stilgelegd. Zonder energietoevoer worden de wormen verlamd en sterven ze, of ze worden uit het lichaam verdreven.
Kankercellen hebben ook glucose nodig als energiebron. Door het microtubulaire netwerk van kankercellen te blokkeren, helpt fenbendazol hun energietoevoer stil te leggen en vernietigt hen.
Ten tweede vermindert fenbendazol verder de glucose-opname van kankercellen door de zogenaamde GLUT-transporters te downreguleren. Dit zijn eiwitten die glucosemoleculen één voor één over celmembranen transporteren.
Ten derde verhoogt fenbendazol de activiteit van de natuurlijke killercellen van het lichaam in aanwezigheid van P53 tumoronderdrukkende genen.
Ten vierde werkt fenbendazol als een kinaseremmer, die helpt bij het blokkeren van de vorming van nieuwe bloedvaten die nodig zijn voor tumoren om te overleven.
Deze antikanker eigenschappen zijn niet nieuw. Ze werden jaren geleden al gedocumenteerd. Ik kon een van de vroegste studies vinden, gepubliceerd in 2002, waarin deze effecten in detail werden beschreven. (Clin Cancer Res 2002 Sep;8(9):2963-9)
In 2002, toen ze bij MD Anderson werkten, meldden Dr. Tapas Mukhopadhyay en zijn collega's dat mebendazole een krachtig antitumor effect had op menselijke kanker cellijnen, zowel in vitro als in vivo.
Eenvoudig gezegd, mebendazole (voor alle praktische doeleinden hetzelfde geneesmiddel als fenbendazole) remde sterk en grondig de groei van long-, borst-, eierstok-, colon- en botkankercellen in zowel weefselmonsters als in levende dieren. Tegelijkertijd had het geen negatief effect op de groei van normale cellen.
Deze zelfde studie werd gesteund door een beurs van het National Cancer Institute. Je vraagt je af waarom ze een studie als deze zouden financieren, zulke verbazingwekkende resultaten zouden behalen en vervolgens niet genoeg interesse zouden hebben om een vervolgstudie te doen of verder te werken aan een geneesmiddel met zoveel potentieel.
Later in 2012 publiceerden Dr. Mukhopadhyay en collega's van de Panjab Universiteit in India nog een studie die aantoonde dat fenbendazole een krachtig middel was om de groei van kankercellen te remmen zonder de groei van normale cellen te schaden of aan te tasten.
En in 2018 publiceerden Dr. Mukhopadhyay en collega's nog een andere studie waarin fenbendazol werd benadrukt als een veilig en goedkoop anthelmintisch geneesmiddel met een "efficiënte antiproliferatieve activiteit" in menselijke kankercellen. (Dit betekent in feite dat het de groei van kankercellen remt).
In datzelfde rapport verklaart Dr. Mukhopadhyay: "FDA en andere gepubliceerde preklinische gegevens over de toxicologische studies uitgevoerd op dieren tonen aan dat fenbendazole toegediend bij verschillende diersoorten in dosissen die verschillende keren hoger zijn dan de goedgekeurde dosering, geen nadelige effecten veroorzaakt bij dieren. Verder bleek uit onze vorige studie ook dat de toxiciteit van fenbendazol in normale menselijke cellen minimaal is. Gezien deze informatie kan [fenbendazol] een ideale kandidaat zijn voor ontwikkeling als antikankermiddel." (Scientific Reports 2018 aug 8(1):11926)
MD Anderson is niet de enige faciliteit die kennis heeft van fenbendazol. Ik vermoed dat praktisch elk kankercentrum ervan weet.
www.ncbi.nlm.nih.gov
