Geloof, hoop en vertrouwen is precies hetgene wat de afgelopen tientallen jaren is afgebroken bij de meeste mensen... Als je het woordje "geloof" al in de mond neemt dan lijkt het net alsof sommige mensen spontaan een allergische reactie ervan krijgen... of ze worden cynisch en lacherig... ik vind dat dom.
Mensen willen gewoon altijd alles "weten", maar je kan niet altijd "alles" weten. Je hebt niet altijd kennis nodig om iets te willen weten, want dan kan je eindeloos doorgaan. Dat is precies wat angst met je doet. Angst zorgt ervoor dat je koppie alleen maar bezig blijft en blokkeert je gevoel en intuïtie. Een fulltime werkend koppie die steeds kennis wilt VRETEN zit al gauw genoeg vol en dat kan er ook voor zorgen dat je juist bepaalde essentiële kennis/gevoel mist. Zelfde geld voor eten... Je kan jezelf volvreten zonder dat je voldoende gevoed bent.
Qua kennis weet ik niet altijd alles, maar ik hoef ook niet alles perse te weten, meestal voel ik wel aan of ik in de goeie richting zit. Zelfde geldt voor Qanon. Heel veel tast mij nog in het duister, maar toch weet/voel ik voldoende om het plan te vertrouwen. En ja dat is soms lastig te verwoorden hoe ik dat precies denk en voel... Je hebt daarvoor denk ik ook wel een bepaalde mindset nodig die je niet zomaar van een op andere dag krijgt. Daar zijn jaren voor nodig en ook bepaalde ervaring in kennis opdoen, standpunt veranderen, je eigen ego uittesten, loslaten, opnieuw openstaan... etc... En geloven dat er meer is dan ons word voorgehouden, en precies dat is iets wat ik heel lang doe.
Toen ik in groep 5 zat was pokemon een hele rage! Ik zat in een klas van 32 kinderen die allemaal fan ervan waren en zich alleen maar bezig hielden met die pokemon kaarten... Ik moest er niks van hebben, ik vond het stom en ik hield mezelf er niet mee bezig en m'n beste vriend uit m'n klas destijds ook niet. Dus anders denken en doen zat al in mij toen ik kind was. Maar ms ben ik gewoon een eigenwijs kreng.
Kevin
