Is het inmiddels te laat voor deze planeet? Die vraag wordt nog al eens gesteld.
Zelf kijk ik naar mezelf, is het te laat voor mij(n lichaam)? De staat van een lichaam is op een bepaalde manier een weerspiegeling van de staat van de planeet.
Dus als ik goed kijk zie ik, ja ik functioneer nog - min of meer - maar het gaat niet van harte. Er is altijd een mate van pijn of verstoring. En... er is een noodzaak om continu in te grijpen.
Als het op zn beloop wordt gelaten zal het een aflopende zaak zijn, het inherente helingsvermogen verliest het van de omgevingsinvloeden. Zo denk ik dus dat het op grote schaal ook is.
Als dit allemaal op zn beloop wordt gelaten zal het een aflopende zaak zijn. Wel zal, net zoals sommige bacteriën uit mijn lichaam kunnen doorgaan, ook bepaalde micro-organismen op deze planeet doorgaan.
Maar de macroscopische levensvormen die wij nu nog kennen, die zullen verdwijnen. Soms denk ik dat op Mars iets dergelijks is gebeurd en dat het leven slechts nog diep ondergronds kan voortbestaan...
Gelukkig is het nog niet zover. Zoals ik zelf nog steeds mogelijkheden zie om mn systeem te laten herstellen, zo ook de planeet (als voor ieder van jullie).
