PuurNatuur
New member
Ik hoorde (zie de link van het radioprogramma eerder van mij) dat hersendode orgaandonoren eerst onder narcose worden gebracht. Hoe gek is dat?!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Orgaandonatie
- Onderwerp starter ruud
- Startdatum
Als je kijkt op youtube en je zoekt naar de verhalen over orgaandonatie: dan zijn het vaak ook hoofdzakelijk de verhalen van ziekenhuizen die hun werk prijzen en dan verneem je de successtories. Valt op dat er niet zoveel verhalen zijn van mensen die uit eigen beweging vertellen over hun goede ervaringen met een donororgaan: mogelijk zijn ze er.
Er is bijv. iemand die al 13 jaar een nier van zijn zus heeft. Dat is ook gelijk het orgaan dat het het beste doet bij een donor (wel pas nadat het donororgaan na testen een match is gebleken). Maar bijv. sommige nierpatienten die kunnen maar 5 jaar een nier van een donor aan. En daarna stoot het lichaam dat orgaan weer af. Mensen met een gedoneerd orgaan die moeten al de tijd dat ze een donororgaan hebben aan de medicatie tegen afstoting. En die medicatie heeft ook bijwerkingen. Dan is er een verhaal bekend van iemand die al 50 jaar een donornier heeft van haar identieke tweelingzus: maar dat is een uitzondering omdat het dan gaat over iemand die echt een 100% match is en dan hoeft men ook geen medicatie tegen afstoting te hebben. Dus gedoneerde organen: dat is ook geen pretje van zichzelf al niet.
Er is bijv. iemand die al 13 jaar een nier van zijn zus heeft. Dat is ook gelijk het orgaan dat het het beste doet bij een donor (wel pas nadat het donororgaan na testen een match is gebleken). Maar bijv. sommige nierpatienten die kunnen maar 5 jaar een nier van een donor aan. En daarna stoot het lichaam dat orgaan weer af. Mensen met een gedoneerd orgaan die moeten al de tijd dat ze een donororgaan hebben aan de medicatie tegen afstoting. En die medicatie heeft ook bijwerkingen. Dan is er een verhaal bekend van iemand die al 50 jaar een donornier heeft van haar identieke tweelingzus: maar dat is een uitzondering omdat het dan gaat over iemand die echt een 100% match is en dan hoeft men ook geen medicatie tegen afstoting te hebben. Dus gedoneerde organen: dat is ook geen pretje van zichzelf al niet.
G
Guest
Guest
Was ik maar de baas. :wink:
Spierverslappers zijn in dit geval trouwens gevaarlijk, er is daardoor een groter risico dat je bij bewustzijn leeg wordt gesneden.
Mijns inziens is orgaandonatie niet het probleem, slecht beslissende artsen zijn het probleem.
Quote:
Wil jij niet liever in alle rust sterven omringd door geliefde?
Ja, maar dat zou best in combinatie met orgaandonatie moeten kunnen. Dat dat nu in de praktijk niet zo is, is voor mij minder belangrijk? Sowieso is de kans groot dat als ik de komende jaren hersendood raak dat dat door een zwaar trauma gebeurt, van rustig sterven is dan waarschijnlijk geen sprake.
Al met al blijft het een lijst met plussen en minnen, die voor iedereen anders zal uitpakken.
Spierverslappers zijn in dit geval trouwens gevaarlijk, er is daardoor een groter risico dat je bij bewustzijn leeg wordt gesneden.
Mijns inziens is orgaandonatie niet het probleem, slecht beslissende artsen zijn het probleem.
Quote:
Wil jij niet liever in alle rust sterven omringd door geliefde?
Ja, maar dat zou best in combinatie met orgaandonatie moeten kunnen. Dat dat nu in de praktijk niet zo is, is voor mij minder belangrijk? Sowieso is de kans groot dat als ik de komende jaren hersendood raak dat dat door een zwaar trauma gebeurt, van rustig sterven is dan waarschijnlijk geen sprake.
Al met al blijft het een lijst met plussen en minnen, die voor iedereen anders zal uitpakken.
Quote:
Ja, maar dat zou best in combinatie met orgaandonatie moeten kunnen. Dat dat nu in de praktijk niet zo is?
De praktijk is nu niet zo, maar jij vind dat geen probleem? Denk ook eens aan de achterblijvers. Ik zou heel veel moeite hebben als iemand die ik graag heb zo aan zijn einde zou komen en ik er niet bij mag zijn als hij/zij hun laatste adem uitblazen. De regie wordt hen echt uit handen genomen als je donor bent.
Ja, maar dat zou best in combinatie met orgaandonatie moeten kunnen. Dat dat nu in de praktijk niet zo is?
De praktijk is nu niet zo, maar jij vind dat geen probleem? Denk ook eens aan de achterblijvers. Ik zou heel veel moeite hebben als iemand die ik graag heb zo aan zijn einde zou komen en ik er niet bij mag zijn als hij/zij hun laatste adem uitblazen. De regie wordt hen echt uit handen genomen als je donor bent.
G
Guest
Guest
Ook een punt, maar de laatste adem uitblazen klinkt wel wat romantischer dan de beademing eruit trekken.
Lastig in deze is dat er zeer veel mogelijk scenario's zijn,
Als ik een zwaar (motor) ongeluk krijg dan heb ik het liefst dat ze me nooit meer zien: Kist dicht en me herinneren zoals ik was.
Geen idee welke scenario's veel voorkomen.
Wat er gebeurt is mij redelijk duidelijk, ik ben bewust donor, ik heb de regie dus in handen. Een niet donor die hersendood is heeft de regie ook niet, die ligt bij .. ?
Of is alles zeer duidelijk beschreven en is er dan geen kans om als kasplantje te eindigen?
edit: ik had je zin over regie verkeerd gelezen.
Hebben nabestaanden in zo'n situatie de regie überhaupt in handen?
Lastig in deze is dat er zeer veel mogelijk scenario's zijn,
Als ik een zwaar (motor) ongeluk krijg dan heb ik het liefst dat ze me nooit meer zien: Kist dicht en me herinneren zoals ik was.
Geen idee welke scenario's veel voorkomen.
Wat er gebeurt is mij redelijk duidelijk, ik ben bewust donor, ik heb de regie dus in handen. Een niet donor die hersendood is heeft de regie ook niet, die ligt bij .. ?
Of is alles zeer duidelijk beschreven en is er dan geen kans om als kasplantje te eindigen?
edit: ik had je zin over regie verkeerd gelezen.
Hebben nabestaanden in zo'n situatie de regie überhaupt in handen?
Met regie bedoel ik dat je als familie tijd hebt om afscheid te nemen en dus ook de keuze hebt om erbij te blijven als de stekker eruit wordt getrokken.
Ik denk echt dat je de term hersendood nog een kritisch moet bekijken, misschien dat de mening van deze neuroloog je erbij kan helpen.
Quote:
Prof. dr. Cicero Coimbra, hoogleraar Neurologie van de Universiteit van Sao Paulo in Brazilië.
Want de titel van zijn lezing was "de onhoudbaarheid van hersendood criterium" en hij vertelde de toehoorders, waaronder een aantal artsen maar ook een groot aantal leken, dat de diagnose hersendood een levensbedreigende neurologische conditie is die in principe omkeerbaar is, en grotendeels te voorkomen door het gerichte en tijdige herstel van een helaas vaak niet herkende dodelijke afname van meerdere hormonen (o.a. schildklier- en bijnierhormonen).
In plaats van een adequate behandeling te krijgen die de ademhalingsfunctie zou kunnen herstellen en zelfs een normaal leven mogelijk te maken, ondergaan deze patiënten bijna altijd een toename van de hersenbeschadiging door de zo genoemde “apneu-test” waarbij de kunstmatige beademing soms herhaaldelijk tot wel 10 min wordt gestaakt, zonder dat de familie hiervoor toestemming heeft gegeven of hiervan op de hoogte is gesteld. Hij noemde daarbij zuurstoftekort in de hersenen, veroorzaakt door verminderde bloedcirculatie, beschadiging van de hypothalamus en daardoor een verminderde productie van TSH en ACTH en andere essentiële hormonen.
En met enige verontwaardiging zei hij dat wanneer coma-patiënten met een hypo thyreoïdie of bijnierinsufficiëntie niet adequaat worden behandeld dan veroorzaken één of beide fatale hormonale stoornissen een progressie tot onherstelbare hersenbeschadiging en uiteindelijk tot hartstilstand. Zijn verontwaardiging was mede gebaseerd op het feit dat patiënten (volgens hem) bijna nooit een adequate behandeling krijgen voor de altijd optredende meervoudig hormonale tekorten en daardoor in een diepe coma terechtkomen. Hij noemde een klinisch onderzoek uit 1999 waarin hij heeft aangetoond dat de diagnose hersendood niet houdbaar is weliswaar meer potentiële orgaandonoren zal opleveren maar willen wij dat?De eerste eed van de arts is: Primum non nocere! (ten eerste geen kwaad doen (red.))
Met de huidige criteria zullen artsen die alleen maar geleerd hebben om gevestigde diagnostische protocollen te volgen en uit te voeren, in plaats van zelfstandig na te denken, de vitale organen bij deze patiënten zullen “oogsten” en doneren wanneer men echter deze, patiënten juiste ethische en levensreddende hormonale behandeling geeft is het in een aantal gevallen mogelijk om zogenaamde hersendode patiënten weer tot een spontane ademhaling te laat komen en van de beademings-apparatuur af te halen. Dit had hij als arts in zijn loopbaan een aantal keren meegemaakt. Dit is natuurlijk zeer schokkend. Daarnaast noemde hij het feit dat artsen die al tientallen jaren betrokken zijn bij lucratieve orgaantransplantaties een aanzienlijke economische macht en politieke invloed hebben; bijvoorbeeld in beslissende functies in ziekenhuizen, besturen in medische organisaties en ethische adviescommissies. Dat economische motieven een rol spelen is volgens hem juist de reden dat er over kritische opmerkingen omtrent hersendood op medische bijeenkomsten wordt gezwegen en ook publicaties hierover in wetenschappelijke tijdschriften worden geweigerd, waardoor het algemene publiek niet goed op de hoogte is.
Volgens Dr. Coimbra draagt het uitvoeren van orgaantransplantaties in aanzienlijke mate bij aan de winstgevendheid van ziekenhuizen, terwijl pogingen om ernstig zieke patiënten met een dreigende hersenbeschadiging en langdurige en intensieve behandeling en verzorging te geven teveel geld kost voor het ziekenhuis. Tevens is dit volgens de professor de reden waarom het kritisch bespreken van het hersendood criterium systematisch wordt tegengewerkt. Ondertussen moeten dure campagnes het grote publiek ervan overtuigen dat zij na de dood hun organen zullen doneren via de zogenaamde post-mortale orgaandonatie. Men is bang voor verlies van vertrouwen waardoor het aantal potentiële donoren zou verminderen wanneer men eerlijker zou zijn. Hij pleitte ervoor meer geld uit te trekken voor preventieve maatregelen zoals het continu controleren van te hoge bloeddruk (hypertensie) en diabetes een veelvoorkomende oorzaak van nier- en hartfalen waardoor de vraag naar transplantatie-organen zal afnemen. Prof. Coimbra zegt dat het dringend noodzakelijk is dat het onderwerp vrij van leugens en met ethische aspecten ter discussie wordt gesteld zodat het grote publiek zichzelf kan informeren over deze medische misstanden.
Daarnaast vind ik ook wat Lievergezond zegt iets om over na te denken, want zo zaligmakend is orgaantransplantatie ook niet, op nieren na geven de meeste organen slechts tijdelijk uitstel van executie.
Ik denk echt dat je de term hersendood nog een kritisch moet bekijken, misschien dat de mening van deze neuroloog je erbij kan helpen.
Quote:
Prof. dr. Cicero Coimbra, hoogleraar Neurologie van de Universiteit van Sao Paulo in Brazilië.
Want de titel van zijn lezing was "de onhoudbaarheid van hersendood criterium" en hij vertelde de toehoorders, waaronder een aantal artsen maar ook een groot aantal leken, dat de diagnose hersendood een levensbedreigende neurologische conditie is die in principe omkeerbaar is, en grotendeels te voorkomen door het gerichte en tijdige herstel van een helaas vaak niet herkende dodelijke afname van meerdere hormonen (o.a. schildklier- en bijnierhormonen).
In plaats van een adequate behandeling te krijgen die de ademhalingsfunctie zou kunnen herstellen en zelfs een normaal leven mogelijk te maken, ondergaan deze patiënten bijna altijd een toename van de hersenbeschadiging door de zo genoemde “apneu-test” waarbij de kunstmatige beademing soms herhaaldelijk tot wel 10 min wordt gestaakt, zonder dat de familie hiervoor toestemming heeft gegeven of hiervan op de hoogte is gesteld. Hij noemde daarbij zuurstoftekort in de hersenen, veroorzaakt door verminderde bloedcirculatie, beschadiging van de hypothalamus en daardoor een verminderde productie van TSH en ACTH en andere essentiële hormonen.
En met enige verontwaardiging zei hij dat wanneer coma-patiënten met een hypo thyreoïdie of bijnierinsufficiëntie niet adequaat worden behandeld dan veroorzaken één of beide fatale hormonale stoornissen een progressie tot onherstelbare hersenbeschadiging en uiteindelijk tot hartstilstand. Zijn verontwaardiging was mede gebaseerd op het feit dat patiënten (volgens hem) bijna nooit een adequate behandeling krijgen voor de altijd optredende meervoudig hormonale tekorten en daardoor in een diepe coma terechtkomen. Hij noemde een klinisch onderzoek uit 1999 waarin hij heeft aangetoond dat de diagnose hersendood niet houdbaar is weliswaar meer potentiële orgaandonoren zal opleveren maar willen wij dat?De eerste eed van de arts is: Primum non nocere! (ten eerste geen kwaad doen (red.))
Met de huidige criteria zullen artsen die alleen maar geleerd hebben om gevestigde diagnostische protocollen te volgen en uit te voeren, in plaats van zelfstandig na te denken, de vitale organen bij deze patiënten zullen “oogsten” en doneren wanneer men echter deze, patiënten juiste ethische en levensreddende hormonale behandeling geeft is het in een aantal gevallen mogelijk om zogenaamde hersendode patiënten weer tot een spontane ademhaling te laat komen en van de beademings-apparatuur af te halen. Dit had hij als arts in zijn loopbaan een aantal keren meegemaakt. Dit is natuurlijk zeer schokkend. Daarnaast noemde hij het feit dat artsen die al tientallen jaren betrokken zijn bij lucratieve orgaantransplantaties een aanzienlijke economische macht en politieke invloed hebben; bijvoorbeeld in beslissende functies in ziekenhuizen, besturen in medische organisaties en ethische adviescommissies. Dat economische motieven een rol spelen is volgens hem juist de reden dat er over kritische opmerkingen omtrent hersendood op medische bijeenkomsten wordt gezwegen en ook publicaties hierover in wetenschappelijke tijdschriften worden geweigerd, waardoor het algemene publiek niet goed op de hoogte is.
Volgens Dr. Coimbra draagt het uitvoeren van orgaantransplantaties in aanzienlijke mate bij aan de winstgevendheid van ziekenhuizen, terwijl pogingen om ernstig zieke patiënten met een dreigende hersenbeschadiging en langdurige en intensieve behandeling en verzorging te geven teveel geld kost voor het ziekenhuis. Tevens is dit volgens de professor de reden waarom het kritisch bespreken van het hersendood criterium systematisch wordt tegengewerkt. Ondertussen moeten dure campagnes het grote publiek ervan overtuigen dat zij na de dood hun organen zullen doneren via de zogenaamde post-mortale orgaandonatie. Men is bang voor verlies van vertrouwen waardoor het aantal potentiële donoren zou verminderen wanneer men eerlijker zou zijn. Hij pleitte ervoor meer geld uit te trekken voor preventieve maatregelen zoals het continu controleren van te hoge bloeddruk (hypertensie) en diabetes een veelvoorkomende oorzaak van nier- en hartfalen waardoor de vraag naar transplantatie-organen zal afnemen. Prof. Coimbra zegt dat het dringend noodzakelijk is dat het onderwerp vrij van leugens en met ethische aspecten ter discussie wordt gesteld zodat het grote publiek zichzelf kan informeren over deze medische misstanden.
Daarnaast vind ik ook wat Lievergezond zegt iets om over na te denken, want zo zaligmakend is orgaantransplantatie ook niet, op nieren na geven de meeste organen slechts tijdelijk uitstel van executie.
G
Guest
Guest
Principieel ben ik het grotendeels met jullie eens.
Praktisch blijft mijn plussen en minnen lijstje anders uitkomen, ondanks dat er heel veel mis is met de manier waarop het nu gaat.
Ik zie orgaandonatie als iets wat iemand (in mijn gedachte vooral kinderen) een paar enigszins normale jaren kan geven.
Als het alleen om longtransplantatie voor rokers ging was de keuze een stuk makkelijker.
Praktisch blijft mijn plussen en minnen lijstje anders uitkomen, ondanks dat er heel veel mis is met de manier waarop het nu gaat.
Ik zie orgaandonatie als iets wat iemand (in mijn gedachte vooral kinderen) een paar enigszins normale jaren kan geven.
Als het alleen om longtransplantatie voor rokers ging was de keuze een stuk makkelijker.
Ik vind het opmerkelijk dat er zoveel mensen tegen zijn op het forum.
Maar persoonlijk wil ik ook geen orgaandonor zijn. Ik bedenk altijd dat ieder mens net zo hard leid en dat leiden een beetje bij het leven hoort. Ik gun ieder mens wel een donatie en of hij nu gerookt heeft of niet dat zou me niet uitmaken. Ik zie roken en slechte voeding als een maatschappelijk probleem daar kan die individu niet veel aan doen.
Maar persoonlijk wil ik ook geen orgaandonor zijn. Ik bedenk altijd dat ieder mens net zo hard leid en dat leiden een beetje bij het leven hoort. Ik gun ieder mens wel een donatie en of hij nu gerookt heeft of niet dat zou me niet uitmaken. Ik zie roken en slechte voeding als een maatschappelijk probleem daar kan die individu niet veel aan doen.
Foute humor (maar ik moet erom lachen): http://www.speld.nl/2013/05/13/vrouw-doneert-organogram-aan-doodzieke-broer/
G
Guest
Guest
http://www.delezing.nl/lezing/108/dr-paul-a-byrne-orgaandonatie-wat-je-niet-weet-kan-je-leven-kosten
Quote:
Wat je niet weet, kan je het leven kosten! Orgaandonoren zijn niet dood!
Een vitaal orgaan is alleen dan geschikt voor transplantatie wanneer dit wordt
‘geoogst’ uit het lichaam van een persoon van wie de longen nog zuurstof innemen,
het hart nog klopt, de bloedsomloop nog intact is.
Ofwel, van een nog levend persoon...
De term ‘hersendood’, uitgevonden door artsen van Harvard, wil alleen maar zeggen
dat de ziekenhuisapparatuur niet meer in staat is om te registreren of de hersenen
nog signalen afgeven.
Maar betekent binnen de diagnose ‘hersendood’ dit ontbreken van signalen -- wanneer slechts 4% van het totale lichaam niet meer lijkt te functioneren -- dat de desbetreffende patiënt daadwerkelijk dood is?
Zijn hersenen hetzelfde als bewustzijn?
Is afwezigheid van meetbare signalen hetzelfde als de dood?
Wanneer alleen organen van nog levende donoren geschikt zijn voor transplantatie,
betekent dit dat het uitnemen daarvan per definitie plaatsvindt ten koste van het leven
van de desbetreffende ‘donor’:
iemand die ooit -- zonder daarbij over de complete informatie te beschikken -- zijn handtekening zette onder een codicil dat bovendien niemand van zijn familie of geliefde achteraf nog kan terugdraaien...!
Quote:
Wat je niet weet, kan je het leven kosten! Orgaandonoren zijn niet dood!
Een vitaal orgaan is alleen dan geschikt voor transplantatie wanneer dit wordt
‘geoogst’ uit het lichaam van een persoon van wie de longen nog zuurstof innemen,
het hart nog klopt, de bloedsomloop nog intact is.
Ofwel, van een nog levend persoon...
De term ‘hersendood’, uitgevonden door artsen van Harvard, wil alleen maar zeggen
dat de ziekenhuisapparatuur niet meer in staat is om te registreren of de hersenen
nog signalen afgeven.
Maar betekent binnen de diagnose ‘hersendood’ dit ontbreken van signalen -- wanneer slechts 4% van het totale lichaam niet meer lijkt te functioneren -- dat de desbetreffende patiënt daadwerkelijk dood is?
Zijn hersenen hetzelfde als bewustzijn?
Is afwezigheid van meetbare signalen hetzelfde als de dood?
Wanneer alleen organen van nog levende donoren geschikt zijn voor transplantatie,
betekent dit dat het uitnemen daarvan per definitie plaatsvindt ten koste van het leven
van de desbetreffende ‘donor’:
iemand die ooit -- zonder daarbij over de complete informatie te beschikken -- zijn handtekening zette onder een codicil dat bovendien niemand van zijn familie of geliefde achteraf nog kan terugdraaien...!
G
Guest
Guest
In de 'Spiegelbeeld' van deze maand is ook een special gewijd aan orgaandonatie. We worden gewoon compleet voor de gek gehouden. Dat alles ter eer en glorie van de ego's van de artsen die zogenaamd levens redden......
Quote:
Vrouw opent nog net op tijd haar ogen als doktoren haar organen al willen verwijderen
woensdag 10 juli 2013
Door : Gerard Driehuis
Colleen S. Burns (41) werd opgenomen in het St. Joseph’s hospital in Central New York. Ze had een overdosis drugs genomen en was er slecht aan toe. Door een serie van medische blunders dachten de artsen dat ze dood was.
Ze begonnen daarom met de voorbereiding van het oogsten van haar organen; een relatieve jonge dode is een welkome bron van orgaandonaties. Juist toen ze wilden beginnen sloeg Colleen haar ogen op. Ze was niet dood.
De dokters hadden om tot hun foute inschatting te komen een serie verkeerde beslissing genomen. De grootste was dat ze niet hadden gemeten waarvan en hoe erg Burns onder invloed van middelen was. Als ze dat wel hadden gedaan hadden ze kunnen weten dat ze niet hersendood was, zoals ze dachten op de scan te zien, maar in een drugscoma.
Een verpleegster waarschuwden de dokters dat ze dacht dat de vrouw niet dood was, maar daar trokken de artsen zich niets van aan. Pas toen ze in de operatiekamer haar ogen opende raakten ze overtuigd van het feit dat hun dode leefde.
Burns heeft geen klacht ingediend. Sterker: een paar maanden na deze gebeurtenis pleegde ze alsnog, en ditmaal met succes, zelfmoord
http://www.welingelichtekringen.nl/...s-doktoren-haar-organen-al-willen-verwijderen
Vrouw opent nog net op tijd haar ogen als doktoren haar organen al willen verwijderen
woensdag 10 juli 2013
Door : Gerard Driehuis
Colleen S. Burns (41) werd opgenomen in het St. Joseph’s hospital in Central New York. Ze had een overdosis drugs genomen en was er slecht aan toe. Door een serie van medische blunders dachten de artsen dat ze dood was.
Ze begonnen daarom met de voorbereiding van het oogsten van haar organen; een relatieve jonge dode is een welkome bron van orgaandonaties. Juist toen ze wilden beginnen sloeg Colleen haar ogen op. Ze was niet dood.
De dokters hadden om tot hun foute inschatting te komen een serie verkeerde beslissing genomen. De grootste was dat ze niet hadden gemeten waarvan en hoe erg Burns onder invloed van middelen was. Als ze dat wel hadden gedaan hadden ze kunnen weten dat ze niet hersendood was, zoals ze dachten op de scan te zien, maar in een drugscoma.
Een verpleegster waarschuwden de dokters dat ze dacht dat de vrouw niet dood was, maar daar trokken de artsen zich niets van aan. Pas toen ze in de operatiekamer haar ogen opende raakten ze overtuigd van het feit dat hun dode leefde.
Burns heeft geen klacht ingediend. Sterker: een paar maanden na deze gebeurtenis pleegde ze alsnog, en ditmaal met succes, zelfmoord
http://www.welingelichtekringen.nl/...s-doktoren-haar-organen-al-willen-verwijderen
Mike Adams hierover:
http://www.naturalnews.com/041152_transplant_patients_organ_harvesting_presumed_consent.html
Mike
http://www.naturalnews.com/041152_transplant_patients_organ_harvesting_presumed_consent.html
Mike
G
Guest
Guest
Ger Lodewick, spreekt over orgaandonatie op GVA avonden in Nederland.
Een orgaandonor is niet dood.
Van mij krijgen ze geen toestemming.
Een orgaandonor is niet dood.
Van mij krijgen ze geen toestemming.
G
Guest
Guest
Hoe ziek kun je zijn?
Mijn moeder die gisteren overleden is was orgaandonor. Ze is in het ziekenhuis overleden en een schouwarts moest officieel de dood vaststellen. Zij bracht gelijk het donor-zijn van mijn moeder ter sprake. Mijn moeder had al een lange lijdensweg achter de rug en ik flipte bij het idee dat ze nu nog allerlei medische handelingen zou moeten ondergaan ( ik ben zelf geen voorstander van orgaandonatie) terwijl ze eindelijk rust had. Dus na overleg met mijn vader besloten wij om geen toestemming te geven.
Vervolgens komt de schouwarts terug dus ik zeg dat ze van mijn moeder afblijven en dat we geen toestemming geven, probeert ze me nog onder druk te zetten door te zeggen dat mijn moeder hier zelf voor heeft gekozen en dat we nu een probleem hebben. Ahum , ik heb op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat er niemand meer aan mijn moeder komt!!! Na overleg met weet ik veel wie komt ze terug en zegt ze dat het geregeld is en dat ze uiteraard onze wens respecteren.
Nu ben ik net de tas aan het uitpakken met spullen van mijn moeder, die ze in het ziekenhuis van haar hebben ingepakt: vind ik daar een pen tussen met als opdruk: Ben jij al donor? JaofNee.nl
Ik vind dit echt te walgelijk voor woorden
Mijn moeder die gisteren overleden is was orgaandonor. Ze is in het ziekenhuis overleden en een schouwarts moest officieel de dood vaststellen. Zij bracht gelijk het donor-zijn van mijn moeder ter sprake. Mijn moeder had al een lange lijdensweg achter de rug en ik flipte bij het idee dat ze nu nog allerlei medische handelingen zou moeten ondergaan ( ik ben zelf geen voorstander van orgaandonatie) terwijl ze eindelijk rust had. Dus na overleg met mijn vader besloten wij om geen toestemming te geven.
Vervolgens komt de schouwarts terug dus ik zeg dat ze van mijn moeder afblijven en dat we geen toestemming geven, probeert ze me nog onder druk te zetten door te zeggen dat mijn moeder hier zelf voor heeft gekozen en dat we nu een probleem hebben. Ahum , ik heb op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat er niemand meer aan mijn moeder komt!!! Na overleg met weet ik veel wie komt ze terug en zegt ze dat het geregeld is en dat ze uiteraard onze wens respecteren.
Nu ben ik net de tas aan het uitpakken met spullen van mijn moeder, die ze in het ziekenhuis van haar hebben ingepakt: vind ik daar een pen tussen met als opdruk: Ben jij al donor? JaofNee.nl
Ik vind dit echt te walgelijk voor woorden
Quote:
Dode man komt tot leven
vrijdag 23 augustus 2013
Door : Jeannette Kras
Een 37-jarige Amerikaan was door de dokters dood verklaard. Zijn hart stond 45 minuten stil. Maar een schreeuw van zijn zoon bracht de man weer tot leven.
Na een aantal reanimatiepogingen gaven de artsen het op. Het hart van Tony Yahle stond stil en bleef stil. Tot zijn 17-jarige zoon Lawrence het ziekenhuis binnen rende en tegen zijn vader riep: ‘Pap, je gaat niet dood vandaag.’ Vlak daarna liet de hartmonitor een of twee keer per minuut hele lichte elektrische activiteit zien.
De artsen besloten daarop om door te gaan met pogingen het leven van de man te redden. Totaal onverwacht kwam zijn hart weer langzaam op gang. De dokters vreesden dat er een harttransplantatie nodig was of dat Tony in vegetatieve staat zou verkeren. Maar niets van dat al. Tony gaat maandag, een week later, alweer aan het werk.
De artsen hebben zoiets nog nooit meegemaakt en willen nu door middel van een hartbiopsie uitzoeken hoe dit mogelijk is.
http://www.welingelichtekringen.nl/...=rss&utm_campaign=dode-man-komt-tot-leven
Dode man komt tot leven
vrijdag 23 augustus 2013
Door : Jeannette Kras
Een 37-jarige Amerikaan was door de dokters dood verklaard. Zijn hart stond 45 minuten stil. Maar een schreeuw van zijn zoon bracht de man weer tot leven.
Na een aantal reanimatiepogingen gaven de artsen het op. Het hart van Tony Yahle stond stil en bleef stil. Tot zijn 17-jarige zoon Lawrence het ziekenhuis binnen rende en tegen zijn vader riep: ‘Pap, je gaat niet dood vandaag.’ Vlak daarna liet de hartmonitor een of twee keer per minuut hele lichte elektrische activiteit zien.
De artsen besloten daarop om door te gaan met pogingen het leven van de man te redden. Totaal onverwacht kwam zijn hart weer langzaam op gang. De dokters vreesden dat er een harttransplantatie nodig was of dat Tony in vegetatieve staat zou verkeren. Maar niets van dat al. Tony gaat maandag, een week later, alweer aan het werk.
De artsen hebben zoiets nog nooit meegemaakt en willen nu door middel van een hartbiopsie uitzoeken hoe dit mogelijk is.
http://www.welingelichtekringen.nl/...=rss&utm_campaign=dode-man-komt-tot-leven
Quote:
'Comapatiënt' blijkt al 23 jaar bij bewustzijn
Toegevoegd: dinsdag 24 nov 2009, 11:00
Update: dinsdag 24 nov 2009, 11:35
Een man van wie artsen dachten dat hij ruim twintig jaar in coma had gelegen, blijkt nu toch al die tijd bij bewustzijn te zijn geweest. "Ik heb het uitgeschreeuwd, maar het was niet te horen", vertelt de man in het Duitse tijdschrift Der Spiegel.
Het bewustzijn van Rom Houben, een nu 46-jarige Belg, werd door artsen meerdere malen als verloren verklaard, terwijl de man in werkelijkheid volledig verlamd was en simpelweg niet zichtbaar kón reageren op de talloze pogingen om hem uit zijn coma te wekken. Zijn moeder heeft altijd geloofd dat hij bewust was van zijn omgeving. Zij benaderde de Belgische neuroloog Steven Laureys die met een PET-scan aantoonde dat er weinig mankeerde aan de hersenen van de man.
Machteloos moest Houben aanhoren hoe artsen hem in zijn bijzijn opgaven. Hij kan nu met behulp van speciale computerapparatuur communiceren.
Auto-ongeluk
De man kreeg in 1983 een ernstig auto-ongeluk en lag sindsdien volledig verlamd in het ziekenhuis. Aan de hand van coma-tests werd destijds geconcludeerd dat het bewustzijn van de man volledig verloren was. Totdat drie jaar geleden de Belgische neuroloog Laureys met nieuwe technieken vaststelde dat de man al die tijd gewoon bij bewustzijn was. Het verhaal van Houben is pas kort geleden voor het eerst gepubliceerd in een wetenschappelijk artikel door Laureys.
Laureys zegt dat er over de wereld wellicht meer van soortgelijke gevallen zijn. Uit onderzoek blijkt dat bij zo'n 40 procent van alle 'opgegeven' comapatiënten wel degelijk bewustzijnssignalen meetbaar bleken. Soms wordt toestemming gegeven dergelijke patiënten te laten sterven, zoals bijvoorbeeld in het geval van de Amerikaanse Terri Schiavo.
"Als een comapatiënt eenmaal het stempel 'buiten bewustzijn' krijgt, komt deze er heel moeilijk nog vanaf", verklaart Laureys de foutieve diagnosestellingen bij veel comapatiënten.
De 46-jarige patiënt is de neuroloog bijzonder dankbaar voor zijn nauwkeurige onderzoek. "Nooit zal ik de dag van mijn 'herontdekking' vergeten. Het was mijn tweede geboorte", aldus de man. Hij is intussen begonnen aan het schrijven van een boek.
http://nos.nl/artikel/99144-comapatient-blijkt-al-23-jaar-bij-bewustzijn.html
'Comapatiënt' blijkt al 23 jaar bij bewustzijn
Toegevoegd: dinsdag 24 nov 2009, 11:00
Update: dinsdag 24 nov 2009, 11:35
Een man van wie artsen dachten dat hij ruim twintig jaar in coma had gelegen, blijkt nu toch al die tijd bij bewustzijn te zijn geweest. "Ik heb het uitgeschreeuwd, maar het was niet te horen", vertelt de man in het Duitse tijdschrift Der Spiegel.
Het bewustzijn van Rom Houben, een nu 46-jarige Belg, werd door artsen meerdere malen als verloren verklaard, terwijl de man in werkelijkheid volledig verlamd was en simpelweg niet zichtbaar kón reageren op de talloze pogingen om hem uit zijn coma te wekken. Zijn moeder heeft altijd geloofd dat hij bewust was van zijn omgeving. Zij benaderde de Belgische neuroloog Steven Laureys die met een PET-scan aantoonde dat er weinig mankeerde aan de hersenen van de man.
Machteloos moest Houben aanhoren hoe artsen hem in zijn bijzijn opgaven. Hij kan nu met behulp van speciale computerapparatuur communiceren.
Auto-ongeluk
De man kreeg in 1983 een ernstig auto-ongeluk en lag sindsdien volledig verlamd in het ziekenhuis. Aan de hand van coma-tests werd destijds geconcludeerd dat het bewustzijn van de man volledig verloren was. Totdat drie jaar geleden de Belgische neuroloog Laureys met nieuwe technieken vaststelde dat de man al die tijd gewoon bij bewustzijn was. Het verhaal van Houben is pas kort geleden voor het eerst gepubliceerd in een wetenschappelijk artikel door Laureys.
Laureys zegt dat er over de wereld wellicht meer van soortgelijke gevallen zijn. Uit onderzoek blijkt dat bij zo'n 40 procent van alle 'opgegeven' comapatiënten wel degelijk bewustzijnssignalen meetbaar bleken. Soms wordt toestemming gegeven dergelijke patiënten te laten sterven, zoals bijvoorbeeld in het geval van de Amerikaanse Terri Schiavo.
"Als een comapatiënt eenmaal het stempel 'buiten bewustzijn' krijgt, komt deze er heel moeilijk nog vanaf", verklaart Laureys de foutieve diagnosestellingen bij veel comapatiënten.
De 46-jarige patiënt is de neuroloog bijzonder dankbaar voor zijn nauwkeurige onderzoek. "Nooit zal ik de dag van mijn 'herontdekking' vergeten. Het was mijn tweede geboorte", aldus de man. Hij is intussen begonnen aan het schrijven van een boek.
http://nos.nl/artikel/99144-comapatient-blijkt-al-23-jaar-bij-bewustzijn.html
Forum statistieken
