Inmiddels heb ik de opgenomen uitzending van Zomergasten met als gast Dyab Abou Jahjah volledig gezien. Dank uiteraard aan 100%leven voor de tip, maar op 3 julk schreef ik al:
De arabische zender Al Jazeera is fantastisch als het gaat om kritische info over Israel, maar zwijgt in alle talen over de wandaden van de crypto-joden van Turkije en Saudi-Arabie. War ik zo over deze persoon lees komt wel overeen met deze selectieve blik.
Dat is ook wat ik heb teruggezien in de uitzending. In zijn kritiek op Israel is hij briljant en uiterst scherp, zo scherp dat interviewer Thomas Erdbrink meende hem voortdurend te moeten onderbreken en tegenspreken, omdat hij joodse vrienden heeft die kennelijk geen onderscheid zien tussen jodendom en zionisme en zionisme derhalve niet als een racistisch ideologie zien. Interessant om te zien dat Erdbrink hamert op journalistieke 'objectiviteit', maar 'na ja!' roept als hij op basis van argumenten onder de tafel wordt gedrukt door zijn gast.
Tot zover lof voor Abu Jahjah. Maar hij is een stuk minder kritisch als het gaat om de moslimgeemeenschap. Zijn visie staat bol van links elitair denken: machtshebbers zijn dom, het is OK om onschuldige mensen op te offeren in een revolutionaire vrijheidsstrijd, moslims worden altijd gediscrimineerd, hij is voor vrouwenrechten en homorechten en bovenal voor 'diversiteit'.
Vooral dat laatste is stuitend naief. Volgens hem zijn bewoners van westerse steden die vertrekken omdat ze zich een minderheid voelen (en ook zijn!) als gevolg van de door hem zo geprezen 'diversiteit' allemaal 'nare mensen' en 'racisten'. Hij gaat volledig voorbij aan het 'stamgevoel' en het daarbij horende identiteitsgevoel van een land, volk of cultuur dat de mensheid altijd heeft gekend en in zijn kosmopolische, progressieve wereldbeeld moet opgeven, omdat we op moeten gaan in een grote 'regenboog'. Het is volkomen OK als een allochtone meerderheid de dienst gaat uitmaken en een autochtone minderheid het onderspit delft.
Brussel is wat dat betreft zijn voorbeeldstad. Dat project 'moet lukken' is zijn wensdroom, waar hij heilig in gelooft. Dat diezelfde tolerantie jegens allochtonen waar hij toe oproept lang niet altijd op een even zo respectvolle wijze wordt beantwoord door allochtonen en dat dit zich ook kan uiten in crimineel gedrag (waaronder vrouwenverkachting), daarover rept hij met geen woord. Het is het bekende linkse intellectuele progressiviteitssprookje, dat totaal geen raakvlak met de harde werkelijkheid vertoont.
Wat wel goed was, was zijn opmerking dat hij graag in debat gaat met critici over de inhoud van zijn boodschap, maar helaas maar al te vaak meemaakt dat de kritiek op zijn persoon gericht is. 'Character assassination' heet dat en in mijn laatste paar posts in de LGBTQ-topic wijs ik hier ook op. Ook ik word als boodschapper vaker aangevallen dan dat er inhoudelijk wordt ingegaan op de boodschap die ik verkondig, de discussie wordt handig afgeleid van de inhoud naar de persoon.
Al met al bleef het echte vuur uit. Misschien was het een vooropgezet plan van Erdbrink om de angel eruit te trekken door Abu Jahjah zoveel te onderbreken en tegen te spreken en hem zo uit zijn verhaal proberen te halen. Het was indrukwekkend om te zien hoe weinig Abu Jahjah hiervan onder de indruk was en hoe hij zijn rust wist te bewaren. Helaas is zijn visie echter te eenzijdig en blijft de wens bij hem de vader van de (progressieve) gedachte.
Mike
