Geen waanzin zo groot...
Mike
Mike
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
@Luz: In haar twitterprofiel stelt ze zichzelf voor als iemand die van satire/parodie houdt.
Hier nog meer grollen:
Een beetje net zoiets zo'n gevalletje als jij JVGAaaah, ze stelt zichzelf voor als iemand die van satire/parodie houdt. Ja dan zal dat zo wel zijn.
Verklaar je nader.Een beetje net zoiets zo'n gevalletje als jij JVG
Ik word een Pfizer-speldenkussentje
Deze week was ik aan de beurt voor een boosterafspraak en ik twijfelde. Niet uit angst – de bijwerkingen zijn nog steeds verwaarloosbaar – wel uit een soort oud-Hollands conservatisme dat alle medische handelingen zinvol moeten zijn.
Was die booster zinvol? Als brave burger legde ik mijn oor te luisteren bij de wetenschap. Ik ben immers het type Delftse microbioloog dat brave bacteriën bestudeert en immunologisch zo goed als analfabeet is. Het leidde er zelfs toe dat ik recent een fout maakte door hier te schrijven dat het immuungeheugen na Covid-vacccinatie kortdurend is. Dat klopt niet. Het zijn de antistoffen die na een week of tien verdwenen zijn.
Als twijfelaar las ik veel, vroeg ik rond en bevond ik me even aan de ontvangende kant van informatie. Daar leerde ik veel van. Zo kwam ik erachter dat er veel communicatie is en weinig berichtgeving, laat staan journalistiek. Ter verheldering: journalistiek is iets dat anderen niet afgedrukt willen hebben. De rest is public relations.
In wetenschapsverslaggeving klinkt veel pr door en weinig kritische journalistiek. De interviewer knikt meewarig wanneer de immunoloog weer een dosis ondoordringbare acrabadabra oplepelt of buigt, in de stijl van Matthijs van Nieuwkerk, diep: tjemigdepemig zeg, wat bent u briljant, geweldig en supergaaf. En ook nog zo grappig, schattig en nerderig. Jawel, lieve mensen, laten we meer naar de wetenschap luisteren.
Ik kijk naar NOSop3 over wat in vredesnaam het nut is van een derde prik tegen Omikron. Een jonge presentator in een capuchontrui genaamd ‘Bobby’ stelt me gerust: „Leg ik uit.” Er volgen een soort informatiedump, irrelevante reconstructies van Haagse besluitvorming, geknipte quotes van minister De Jonge en RIVM-directeur Van Dissel, iets te toffe graphics van T-cellen en antistoffen, iets te vergezochte Home Alone-vergelijkingen die soepeltjes moeten verhullen dat er grote onzekerheden in het verhaal zitten. Openliggende vragen. Maar het is de truc van NOSop3 om iedereen toch een heerlijk ‘ooh zit dat zooooo’-gevoel te bezorgen.
Aan de ontvangende kant van informatie snak ik naar journalistiek – niet uitleggen maar doorzagen. Ik schreeuw mijn kritische vragen naar het beeldscherm, naar wetenschappers die weer eens uitgebreid uit de doeken doen dat de specifieke Omikronvariaties om een boosterprik voor iedereen vragen, terwijl dat besluit al uit de tijd van de Deltavariant stamt. Of wanneer blijkt dat het regime van twee Pfizer-prikken nog maar 70 procent tegen ziekenhuisopname beschermt, terwijl men blijft benadrukken dat ons immuungeheugen zo geweldig tegen Omikron werkt. Waar blijven die T-cellen dan?
Doorvragen voelt misschien onbeleefd, maar we kunnen de wetenschappers van dienst momenteel niet behandelen als neutrale onafhankelijke wijsgeren. Ze dragen meer dan ooit verantwoordelijkheid voor leven en dood, voor onze economie, voor onze maatschappij, voor een leefbaar land. Macht dient kritisch te worden bevraagd. Al was het alleen maar omdat wetenschappers zelf, zeker wanneer ze in het OMT zitten, aan communicatie in plaats van infomatie doen. Elke openlijke twijfel, elke onzekerheid kan niet alleen het beleid beïnvloeden, maar ook het draagvlak. Dat wil niemand op zijn geweten hebben.
Ik vroeg hardop om uitleg en de experts struikelden over elkaar heen om het uit te leggen. En toen pas begreep ik waarom ik nog twijfelde. Wat misschien immunologisch, microbiologisch wel valt te verklaren, onzekerheden incluis, is maatschappelijk steeds minder uit te leggen. Nederland zit in de schuilkelder voor een virus dat veel minder ziekmakend is en dat we toch allemaal gaan krijgen. We boosteren dertigers, twintigers en tieners zonder te weten of we dit hele circus over drie maanden moeten herhalen. Toch, dienstweigering wordt bestraft met verregaande uitsluiting.
Ik voel burgerlijke ongehoorzaamheid in mij opborrelen. Maar geen zorgen. Ik ga heus, braaf weer aan de spuit. Mijn omzet en mijn geloofwaardigheid hangen ervan af. Maar met drie prikken binnen één jaar begint het me tegen te staan. Ik ben enthousiast over Covid-vaccins, maar het was nooit mijn ambitie een Pfizer-speldenkussentje te worden. Zo’n herstelbewijs klinkt zo langzamerhand ook niet gek.
Rosanne Hertzberger is microbioloog.
Als ik zulke botoxlippen had zou ik toch echt wel een mondkap willen dragen.
Wat een geniale opmerking.Als ik zulke botoxlippen had zou ik toch echt wel een mondkap willen dragen.
Nog even hierover: Rosanne Hertzberger ziet wat mij betreft heel goed dat die boosters niet deugen.Column | Ik word een Pfizer-speldenkussentje
Deze week was ik aan de beurt voor een boosterafspraak en ik twijfelde. Niet uit angst – de bijwerkingen zijn nog steeds verwaarloosbaar – wel uit een soort oud-Hollands conservatisme dat alle medische handelingen zinvol moeten zijn. Was die booster zinvol? Als brave burger legde ik mijn oor te...www.nrc.nl
''Mijn omzet en mijn geloofwaardigheid hangen ervan af.''