RIP Boogie (Run In Peace)

Dit is niet juist. Katten uit hetzelfde nest hebben onderling geen territorium problemen. Ze leven in de natuur in groepen. Zodra er een andere groep in het territorium komt dan ontstaan pas conflicten. In dit geval kun je de moeder beschouwen als het territorium probleem. Nogmaals er zijn wel oplossingen voor. Ik weet niet hoe oud ze zijn? Ik vroeg eerder al of moeders nog leefde omdat ik op basis van je verhaal al een vermoeden kreeg dat dit de oorzaak zou kunnen zijn. Jou katten leven in ongerief met veel stress.

De oorzaak zit bij de moederpoes. Zij wil ze niet meer en de katers willen haar ook niet. Je doet er goed aan om te zorgen dat de moeder poes de gelegenheid krijgt eigen plekjes op te zoeken. Meer ruimtes beschikbaar stellen. Zorgen voor minimaal 4 kattenbakken bij 3 katten. Hoeveel bakken heb je nu?
Je zou er ook niet verkeerd aan doen om van alle 3 eens urine op te vangen en te meten met de sticks die ik eerder hier vermelde. Of je brengt de urine naar de dierenarts. Door de stress sluit ik blaasproblemen namelijk niet uit. Ik keur de CBD niet af. Maar je lost er de werkelijke oorzaak helaas niet mee op.
 
Speel je met haar Mike? En dan bedoel ik niet met je voeten maar met katten speeltjes?
 
Dit is hoe katertjes uit 1 nest werkelijk met elkaar om gaan elkedageenei. Of ze wassen elkaar en spelen met elkaar. Mits ze niet ziek zijn. Want ook deze 2 hebben elkaar vaak zat de tent uitgevochten. Maar dan was er idd sprake van pijn of ziekte. Bij die rooie veel gebitsproblemen. Aks gevolg daarvan uiteraard weer blaasoroblemen. Da gebeurd altijd bij pijnen.


 
Bij mij op schoot:



Vandaag is de eerste dag dat Beertje een heldere blik heeft en niet zo knijpt met haar oogjes!

Mike
 
Ze geniet! Weet niet of ze zelf op je schoot is komen zitten? Of heb je haar opgepakt? Als ze zelf is gekomen doe je het goed. Zonder dwang en heeft ze haar nieuwe huis geaccepteerd.
 
Ze komt uit zichzelf. Dat deed ze bij mij al vanaf dag 1. Weet je nog wat ze schreven van het asiel? Komt niet naar je toe, maar als je haar zelf benadert laat ze zich aaien, of zoiets. Ze voelde zich meteen veilig bij mij!

Mike
 
Ja ik weet het nog. Alleen is het gedrag van een kat in een asiel sowieso niet realistisch met alle stress en andere katten. Ze zit nu in huiselijke kring en dat geeft vele malen meer rust zodat ze ook weer tot zichzelf kan komen. Dit zal zich de komende tijd nog verder door ontwikkelen.
 
Ik denk dat ik die band met Beertje al meteen in het asiel heb gecreeerd. Toen mijn vriendin haar in het mandje wilden stoppen om naar huis te vervoeren verzette ze zich hevig. Mijn vriendin schrok daarvan en liet los. Ik heb die kat toen opgepakt en resoluut in dat mandje gestopt, of ze het er nu mee eens was of niet. Tijdens de rit naar huis (mijn vriendin reed) had ik het mandje op schoot en ontspande ze al snel en liet zich met 1 vinger door de tralies aaien door mij. Ik denk dat het gevoel van veiligheid daar al is begonnen. Nu heeft ze echter zeker ook iets met mijn vriendin, maar ik ben momenteel nog het allerveiligst voor Beertje.

Mike
 
Dit is dan weer een tip voor iedereen.

Mocht je ooit weer een kat moeten vervoeren waar dan ook naar toe. Idd altijd in een stevig reismandje. Leg er een kleedje in met eigen vertrouwde geur. Spray een klein beetje feliway in het mandje. En tijdens de rit vervoer je de kat met een handdoek over de reismand. Dit geeft de minste stress. Veel mensen denken dat de kat naar buiten moet kunnen kijken. Helaas is dit niet waar. Dit geeft nog meer stress en bovendien ook misselijkheid door het reizen.
Als de4 kat mauwt tijdens de reis, praat niet tegen hem. Zeg helemaal niks. Op het moment dat je gaat praten zal de kat nog meer stress krijgen en harder gaan mauwen.
 
En ben je eenmaal bij de dierenarts beland in de wachtkamer, zet de katttenmand dan ergens op een hoge plek. Ver uit de buurt van honden. De meeste kat vriendelijke klinieken hebben deze mogelijkheid al gecreëerd in de wachtkamer. En laat de handdoek over het mandje heen.
 
Ik kan je vertellen dat ik het precies andersom heb gedaan en met succes! We hebben in de haast om nog voor sluitingstijd bij het asiel te zijn afgelopen vrijdag geen kleedje in het mandje gedaan, noch hebben we het mandje afgedekt. Bovendien kon Beertje wel naar buiten kijken en heb ik ook tegen haar gepraat toen ze mauwde (wat ze overigens nauwelijks deed tijdens het vervoer naar ons huis). En waarom? Ik bied veiligheid puur en alleen op basis van mijn PERSOONLIJKHEID.

Ik krijg steeds meer de indruk dat jouw kennis van katten en hun gedrag weliswaar aanzienlijk en indrukwekkend is (waarvoor nog steeds veel dank!), maar uitsluitend eenzijdig voortkomend uit een visie over katten vanuit slachtofferschap. Ik lees dat ook terug in je reacties op foto's en info van de katten van zizou, Godsgeschenk en Elkedageenei. Daarmee is dus niet gezegd dat je geen gelijk kunt hebben in je observaties, maar 'zieligheid' is voortdurend je uitgangspunt. Dit zou wel eens pure projectie kunnen zijn vanuit je eigen ervaringen, waarbij je onvoldoende in staat bent om je eigen dieren de rust en veiligheid te bieden die ze verlangen. De vraag die mij opkomt is: als het lot van je katten voor jou belangrijker is dan wat dan ook, waarom heb je dan niet de sloten veranderd toen die klootzak eindelijk tijdelijk op een ander adres zat?

Ik hoop dat ik nu op mijn beurt niet jou beledig, dit is gewoon mijn observatie. Ik denk dat een 'second opinion'-adviesfunctie voor jou nog steeds een uitstekende carrierekeuze is. Het is prima als er iets mis met iemands kat dat ze juist gebruik kunnen maken van jouw uitstekende neus voor ongeziene, subtiele kattenproblematiek. Voor wat Boogie betreft is het voor mij veelzeggend dat je zelfs met jouw eenzijdige blik niet of nauwelijks iets bij haar kon vinden. Dat heeft ze toch maar mooi tot aan het eind geflikt - en daarna razendsnel afglijden en plaats maken voor Beertje!

Mike
 
Mike, Mijn advies is gericht in het algemeen. Bovenstaande tip heeft betrekking op katten die vanuit een VERTROUWDE omgeving (dus thuis) worden vervoerd naar de dierenarts of waarheen dan ook. Een asiel is niet bepaald een vertrouwde omgeving voor een kat toch? vind je wel? Je kunt je eigen foto bekijken toen ze in het asiel zat en vergelijken met nu. Bovendien is dit ook je eigen ervaring.

Op je vraag waarom ik de sloten niet heb veranderd vind ik in dit topic ten eerste niet relevant om op in te gaan. Als je gelezen hebt zou je ook gelezen hebben dat dat geen enkel zin had gehad en dat ik mezelf daarmee alleen maar problemen op de hals haal. Juridisch gezien had ik geen poot om op te staan.

Vind je serieus dat mijn katten zoveel stress laten zien op de fotos en filmpjes? Ik niet.
Vito ook niet nu hij behandeld word voor zijn nieren en blaas. Zie foto onder.

Ik vind dat dit topic welke van een verdrietig en emotionele gebeurtenis gegroeid is naar een vrolijk en positief resultaat, voor wat betreft Boogie en Beer.

Maar anderzijds wil ik toch graag iets kwijt. Ik merk aan mezelf dat ik hier moeite mee heb.
En dan bedoel ik niet Boogie of Beer.
Maar wel bv het filmpje van Zizou over Samira en de katten van Elkedageeei.
Ik wil er namelijk best naar kijken en mijn bevindingen kenbaar maken. Het is overigens niet zo dat ik 1 of andere duistere kattenfluisteraar ben die met het aanraken van foto's een soort van telepathie toe pas. Ik geloof daar niet in. Ik kijk naar feiten en pas toe wat ik geleerd heb.

Ik wil nogmaals best adviezen geven maar heb er moeite mee dat het dan niet serieus genomen word of niks mee gedaan word. Vooral voor wat betreft Samira. Het word afgewimpeld dat het bij ouder worden hoort. Het resultaat is dat het beestje dan ook maar moet lijden? Ik heb hier moeite mee en word er zelf verdrietig van. Het zit mij echt heel erg dwars.

Zoals bv de katten van Elkedageenei, en voorzover het mogelijk is om dit op afstand te bepalen zonder verder de omgeving te hebben gezien en zonder gesprek waarbij gerichtere vragen kunnen worden gesteld. Ik vind dit best ernstig.
De katten van Elkedageenei zijn dus juist een typisch voorbeeld van waarom wij zeggen dat eerst medische oorzaken uitgesloten moeten worden voor het gedrag van deze katten alvorens je echt gericht verder kan kijken waarom dit gedrag steeds weer terug komt.

In de situatie van deze katten is het zo, dat als dit gedrag zonder medische aandoeningen voort duurt en binnenshuis niet opgelost kan worden, de enige optie herplaatsing is of zelfs euthanasie. En dat is dan in het belang van alle 3 de katten met als doel een verbeterd en stressloos welzijn. De vraag is dan, welke kat ga je herplaatsen of zelfs euthaniseren? Moeders of de 2 katers? Is 1 van beiden herplaatst of is er zelfs sprake geweest van euthanisie, en achteraf blijkt dat bij de achtergebleven katten dan geen resultaat is behaald, ondanks alle adviezen van welke gedragsdeskundige dan ook. Wie heeft het dan gedaan? Wij als gedragsdeskundigen hebben het dan gedaan en wij zijn dan oplichters. Want wij zouden dan onzin uit kramen. Nee, het is dan de eigenaar die de katten niet heeft willen laten onderzoeken waardoor er geen gewenst resultaat is behaald.

Het is mede om deze redenen dat ik tot op heden nog steeds niks met mijn kennis in de praktijk heb gedaan. Omdat dit de keiharde realiteit is wat in de praktijk dus ook werkelijk gebeurd. Wij zijn altijd de schuldige. Als het er namelijk op aan komt dat wij adviseren om naar de dierenarts te gaan, geld uit te geven voor spulletjes voor de beestjes welke dik in de papieren kunnen lopen, mensen dit simpelweg niet willen. Het resultaat is dat de situatie blijft zoals deze is. Katten kunnen behoorlijk oud worden. Ook met stress. De vraag die je jezelf dan kan stellen is, met welke kwaliteit van leven is hij zo oud geworden?

De enige 2 katten die ik hier gezien heb waarvan ik denk dat ze in goeie gezondheid verkeren en geen stress hebben (ook dat is een momentopname) zijn de katten van Dorethe. heb ik het bij haar katten over zieligheid gehad? Nee toch? Alleen maar positief! En zij is wel degene die alles goed in de gaten houd en naar de dierenarts gaat als het moet wat ik alleen maar kan toe juichen. Over Boogie en Beertje ga ik het nu niet hebben. Dat is een andere situatie en daar heb ik mijn bevindingen over gegeven.

Als laatste wil ik ook kwijt dat ik mijn mening aan jullie totaal niet wil opdringen of wil pushen tot dingen waarvan zoveel onwetendheid is over het welzijn van katten. Dit topic is zo gegroeid. Ik wil ook helemaal niemand kwetsen. Maar ik kan niet ontkennen dat dit mij gewoon raakt als ik de beestjes met de daarbij behorende verhalen lees.


https://imgur.com/a/eBKcd
 
Hierbij nog wat andere oorzaken van gedraspronblemen bij katten. Dit hoeft echt niet altijd ziekte of zieligheid te zijn. Dit kan ook al te maken hebben met de kitten tijd door een te vroege scheiding van moeder en kittens.




15 redenen om kittens 16 weken bij hun moeder te laten
Kittens worden meestal met een week of 7 à 9 bij hun moeder weggehaald. Hoewel dat wettelijk is toegestaan, is het veel te vroeg. Ze hebben hun moeder zeker 16 weken nodig. Waarom?
∙ Omdat katten moederskindjes zijn. In de natuur blijven poesjes levenslang bij hun moeder als er voldoende prooien/voedsel, water en schuilplaatsen zijn. Katertjes blijven 6 à 36 maanden bij haar. Sommige ook levenslang.
∙ Omdat kittens pas met 16 weken een (vrij geringe) kans hebben om zonder moeder te overleven. Een moeder zal kittens van 16 weken alléén achterlaten bij voedselgebrek.
∙ Omdat katjes tussen week 6 en 16 van hun moeder moeten leren hoe katten met elkaar omgaan. Ze kunnen dat ook van andere katten leren, maar verreweg het beste van hun moeder.
∙ Omdat het gezichtsvermogen van kittens pas met 16 weken volledig ontwikkeld is.
∙ Omdat de vacht pas met 16 weken ‘af’ is. Kittens hebben tot die tijd onvoldoende wolharen om goed warm te blijven.
∙ Omdat het erg veel stress oplevert als katjes vóór de leeftijd van 16 weken van hun moeder worden gescheiden.
∙ Omdat hevige stress, zoals scheidingsstress, vóór de leeftijd van 16 weken blijvende schade veroorzaakt in de stressrespons van het lichaam. Met als gevolg een verhoogde stressgevoeligheid. Dit brengt een levenslang verhoogd risico op het ontwikkelen van chronische stress met zich mee.
∙ Omdat een verhoogde stressgevoeligheid ervoor zorgt dat een kat levenslang minder goed met veranderingen kan omgaan. Terwijl veranderingen, zoals een verhuizing of het overlijden van een soortgenoot in huis, onvermijdelijk zijn.
∙ Omdat het immuunsysteem tot een halfjaar nog niet goed werkt. Naarmate katjes jonger van hun moeder worden gescheiden, levert dat meer stress op. Stress verhoogt de kans op ziekte.
∙ Omdat kittens gemiddeld een halfjaar bij hun moeder drinken en sabbelen. Dit geeft een veilig gevoel.
∙ Omdat kittens die minder dan 13 weken moedermelk kunnen drinken onvoldoende van het verzadigingshormoon leptine binnenkrijgen. Daardoor raakt hun eigen aanmaak van leptine blijvend verstoord. Dit geeft een groot risico op zich op latere leeftijd overeten. Kittens die minder dan 13 weken zijn gezoogd, hebben 2,5 keer meer kans op het ontwikkelen van overgewicht en meer dan 3 keer zo veel kans op het ontwikkelen van obesitas dan kittens die meer dan 13 weken zijn gezoogd. Obesitas zorgt voor vele gezondheidsproblemen en is welzijnsondermijnend.
∙ Omdat katten die minder dan 13 weken moedermelk hebben gehad beduidend meer kans lopen op het ontwikkelen van blaasproblemen zoals blaasgruis en blaasontsteking.
∙ Omdat een kattenmoeder vanaf 4 weken steeds meer paal en perk stelt aan wanneer en hoe lang de kleintjes bij haar mogen sabbelen. Zo leren ze stukje bij beetje met grenzen en frustratie omgaan. Dit heeft tijd nodig. Katjes die dat niet leren, vertonen later vaak gedragsproblemen.
∙ Omdat zich losmaken van moeder en zelfstandig worden (het zoogproces), net als bij mensen, een proces is dat heel geleidelijk plaatsvindt. .
∙ Omdat het ten opzichte van een moederpoes not done is om kinderen bij haar weg te nemen waarvan zij weet dat ze nog niet zonder haar kunnen overleven.
En deze opsomming is niet eens uitputtend!
 
Ik heb een veel praktischere kijk op de zaken. Life is not fair. Er zullen zowel mensen als dieren dingen overkomen die verre van ideaal of gewenst zijn, waarvan sommige zelfs licht of zwaar traumatisch. Shit happens, deal with it. Je kunt niet meer dan je best doen, niet voor jezelf en niet voor een ander, mens of dier. Mijn vriendin en ik hebben ons uiterste best gedaan voor Boogie, zowel tijdens haar gezonde jaren als op het eind.

Zizou doet dit nu voor Samira, daarvan ben ik overtuigd. Nogmaals, jij gaat voorbij aan de band die hij al jaren heeft met dat diertje en bekijkt het uitsluitend 'klinisch'. Boogie had waarschijnlijk al jaren klachten die, als deze waren gediagnostiseerd, behandeld hadden moeten worden, wat haar kwaliteit van leven aanzienlijk had doen kelderen en haar tot een 'patientje' had gemaakt. Klinisch behandelen is niet alles, Boogie heeft het zo lang weten te rekken op basis van de speciale band die ze had met ons. Deze is helender dan jij denkt!

Maar er is een tijd en plaats voor alles. Jouw zuiver klinische kijk op de zaken kan zeker goed van pas komen en zelfs levensreddend zijn, mijn punt is dat kijken naar de psychologische en emotionele kant die gepaard gaat tussen dier en eigenaar evengoed meegenomen moet worden in de overwegingen. Ik kan me heel goed voorstellen dat zizou die hele medische mallemolen dat oude beestje niet meer wil aandoen, los van de kosten. Dit is ook de reden waarom wij geen bloedonderzoek meer wilden bij Boogie. Bovendien weet je hoe ik erover denk: ik blijf het liefst zo ver mogelijk van (dieren)artsen weg!

Mike
 
Mike, ik verwijt niemand hier iets!

Laten we het er maar op houden dat de adviezen die jij aan mensen geeft en de kennis die jij bezit om hormonale aandoeningen bij mensen aan te kunnen wijzen, ik dat bij katten kan.

Jou eigen standpunt is altijd geweest, alles is hormonaal. Helaas is dat bij katten niet anders. Daar ligt mijn kennis punt. Maar wel uitgaande van het feit dat katten op jonge leeftijd klachten kunnen krijgen hiervan waarvan ik vind dat dat behandeld moet worden. Wanneer mensen daar Niks aan willen doen en het beestje daarin moet lijden, ongeacht de band die de eigenaar met zijn dier heeft vind ik dat niet kunnen. Zet dan alsjeblieft een gedegen behandeling in of verlos het beestje uit zijn lijden. Want ook dat is nu eenmaal dieren liefde!

 
Ik heb respect voor je kennis Binc maar heb er wel moeite mee dat je mijn katten in een patientenrol duwt. Het zijn gezonde beesten die veel liefde krijgen, glanzende vachten hebben, speels zijn, goed eten en drinken. Dat broers vechten/strijden is ook bij mensen normaal. Ze vechten niet continu (sorry als ik dat beeld heb opgeroepen) en een stuk minder sinds ze gecastreerd zijn. (ik weet niet of ik dat ooit nog een keer zal doen trouwens bij evt. volgende kat)
Euthanasie? Voor deze mooie lieve gezonde beestjes ... nee geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt! Als onze zoons de deur uit gaan en ze willen er een mee is dat een overweging.

 
En voor wat het dan nog waard is, mijn visie is absoluut niet alleen gebaseerd op zieligheid. Er is namelijk geen 1 gedragsdeskundige die anders zou adviseren dan wat ik aan adviezen heb gegeven. Wil je de hulp van welke gedragsdeskundige dan ook, ook die zal hetzelfde adviseren als wat ik hier geschreven heb. Eerst medische oorzaken uit sluiten, anders heeft de hulp van een gedragsdeskundige totaal geen zin. Dit vanwege het feit dat je de problematiek in stand houdt als er wel medische aandoeningen zijn. Maar dan hebben wij het wel gedaan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.549
Berichten
554.877
Leden
8.669
Nieuwste lid
BiancKus
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan