Willem vertelt…
Lieve mensen,
In deze analyse ga ik in op de agenda achter de marketing van agenda2030.
We komen duurzaam(heid) veelvuldig tegen hierin. Duurzaam betekent: 'bedoeld om lang mee te gaan'. Ook wel 'zelfregulatie' of 'rantsoenering'. Dit is een vorm van solidariteit. In plaats van geven wat je kan missen is het: niet nemen wat je wel zou kunnen nemen, zodat iemand anders, die het harder nodig heeft, het kan nemen. Het grote verschil is hier dat datgene waarvan genomen wordt niet van een individu is, maar van het collectief vertegenwoordigd door de staat.
Het gaat hier over de SDG’s: the Social Development Goals.
(https://sdgs.un.org/goals)
Hierin komt de rol van de staat goed naar voren, namelijk niet alleen de beheerder van recht, gelijkheid en veiligheid als beperking van vrijheid, maar ook bezit en middelen. Solidariteit gaat dus om de inzet van middelen.
We lopen ze na:
1. Einde aan armoede (solidariteit)
2. Einde aan honger (solidariteit)
3. Gezondheidszorg voor iedereen (solidariteit)
4. Inclusief gelijk onderwijs (solidariteit) (gelijkheid) (vrijheid)
5. Gender gelijkwaardigheid (gelijkheid) (vrijheid)
6. Beschikbaar water (solidariteit)
7. Energie voor iedereen (solidariteit)
8. Duurzame inclusieve economische groei (solidariteit) (gelijkheid)
9. Inclusieve duurzame industrie (solidariteit) (gelijkheid)
10. Bestrijd ongelijkheid (gelijkheid)
11. Inclusieve, veilige, duurzame steden (solidariteit) (gelijkheid) (vrijheid)
12. Duurzame consumptie en productie (solidariteit)
13. Acute actie tegen klimaat verandering (solidariteit)
14. Duurzaam gebruik oceanen (solidariteit)
15. Herstel ecosystemen en biodiversiteit (solidariteit)
16. Inclusieve samenleving, 'Justice for all' en inclusieve instituten. (gelijkheid)
17. versterk de samenwerking voor SDG's
Nummer 17 is een versterker van de voorgaande 16 doelen.
Anders weergegeven:
(solidariteit) 1,2,3,4,6,7,8,9,11,12,13,14,15
(gelijkheid) 4,5,8,9,10,11,16
(vrijheid) 4,5,11
Duidelijk is dat de agenda vooral over solidariteit gaat, ook wel equal outcome of economische democratie. Dit is de reden waarom veel mensen in agenda2030 een socialistische en collectivistische stroom zien. Vrijwel alle linkse partijen zien, ondanks de nadelen, dat hun politieke doelen voor een groot deel worden ingewilligd.
Doelen 1 t/m 3 , 6 en 7 12 t/m 15 zijn de werkwijze. Er zullen oneindige offers moeten worden gebracht om deze doelen te bereiken aangezien ze niet gedefinieerd zijn en dus ongetwijfeld eeuwig zullen opschuiven.
Energie is tegenover klimaat gezet, de belofte van klimaatneutrale energie is een loze belofte aangezien energiewinning erg weinig met klimaat te maken heeft. Ecosystemen en biodiversiteit zijn ook bijzonder vage doelen, die opzettelijk niet worden gedefinieerd. Wel is duidelijk dat de vertegenwoordiger van land, zee en ecosysteem een, staat gelieerde, entiteit is die voor de gemeenschap bepaalt welke offers er moeten worden gebracht voor deze ongedefinieerde concepten/doelen.
Doel 1 is de minst oprechte: armoede zou binnen een paar jaar uit de wereld kunnen worden geholpen als al het beschikbare kapitaal zou worden ingezet hiervoor, in plaats daarvan wordt kapitaal juist ingezet om winst te maken en competitie te voeren. Het is evident dat de bezitters van de meeste middelen helemaal niet van plan zijn die middelen gelijker te verdelen. Doel 8 en 9 zijn dus onbereikbaar.
Doel 2 en doel 15 staan loodrecht tegen over elkaar en kunnen dus per definitie niet worden bereikt. Hetzelfde zien we met doel 7 en 13 en doel 6 en 14 die haaks op elkaar staan.
Doel 3 kennen we van de gecreëerde pandemie, een bedreiging van ons leven is de oorsprong van het sociaal contract.
De minst vertegenwoordigde tak bij de SDG's is duidelijk vrijheid.
Bij doel 4 is onderwijs gelijk aan ontwikkeling om daarmee het individu in staat te stellen zijn eigen “pursuit of happiness” te volgen. Vandaar dat er zoveel druk op het onderwijs wordt gelegd, onderwijs creëert vragen, die uiteindelijk ook over de essentie van de macht en het controlesysteem gaan.
De uitdaging voor agenda2030 is: Hoe leidt je mensen op tot gehoorzame werknemers (als in produceren voor een collectief) i.p.v. kritische ondernemers (als in risiconemers)?
Bij doel 5 gaat het om de Europese versie van vrijheid, expressie vrijheid. Dit zien we terug in de identiteitspolitiek en de agressieve ‘emancipatie’ initiatieven. Slavernij verleden, kick out zwarte piet, BLM, LHBTQI, allemaal een deel van woke, waarin woke staat voor 'critical race' theorie en queerness waar de focus ligt op gender en lichaam. Opmerkelijk genoeg ligt er weinig focus op de emancipatie van religieuze minderheden.
Doel 10 en doel 16 gaan over gelijkheid. Een inclusieve samenleving. Doel 16 zou gelezen kunnen worden als een ‘government for the people, by the people, of the people’. Waarbij participatie, dienstbaarheid en verantwoordelijkheid kernwoorden zijn. Een doel dat, door social justice, uitsluiting van groepen en denkbeelden en massa-migratie, nooit kan worden bereikt.
Bij doel 11 gaat het vooral juist om de inperking van vrijheid, hier wordt het dus als negatief gebruikt. Voorbeelden zijn: de C19 crisis,de oorlog in Oekraïne
en de klimaat crisis. Doel 11 is dus eigenlijk de transitie van chaos naar
15 minuten steden met maximale veiligheid (en minimale vrijheid).
Doel 13 (klimaat actie) is de logische, volgende, acute bedreiging voor ons leven. Het gaat er niet om of er een echte bedreiging is maar een ‘perceived threat’. De keuze voor een onzichtbare vijand waar de hele wereld mee te maken heeft is al sinds ‘60 een doel, zie club van Rome en de VN.
Vrijheid blijft onze grootste troef.
Door die vrijheid te gebruiken om onze 'Pursuit of happiness' zichtbaar te maken en deze vrij van bemoeienis en vrij in expressie te combineren, zal onze visie op de samenleving aantrekkelijker zijn dan de zelf-beperkende samenleving van agenda2030.