Waar te beginnen? Voelt als een puinhoop

[Guest]

Hij heeft ze eigen bedrijf. Klus en onderhoud. Hij werkt keihard.
Maar ik ken hem ook van voor dat hij voor zichzelf ging werken.
Toen was ie niet zo. Wel snel geïrriteerd en hoge eigendunk.
Nu leeft ie om te werken en in combinatie met zijn verkeerd eet patroon kan dat niet goed gaan.

Woningnood is hier hoog. Er is veel particulier te huur. Maar dat is dus die cirkel waar ik in zit met werk. Ik kan niet particulier huren in mijn eentje.
1000 euro komt eerst. Dus daarom was ik steeds op zoek naar een baan.
En omdat niet lukt heb ik werk gemaakt van mijn vast dienstverband.
Dat geeft mij iets meer rust maar nog steeds niet voldoende salaris om in die sector te huren. En daarom heb ik ook weer contact gezocht met de gemeente.
Contactpersoon waar ik eerst ook contact mee heb gehad.
Voor een urgentie verklaring.

Reden dat ik mezelf dus gedeisd hou is idd om mezelf te beschermen. Ik wil aan mijn gezondheid werken. Het is een keuze tussen 2 kwaden. En mezelf gedeisd houden lijkt mij de gezondste keuze. Dan heb ik meer rust.
Het is wonderlijk dat ik mezelf nu ook super rustig voel terwijl hij razende is.
Gevoelens kunnen zeer doen liesje.
Dat is menselijk. Ik kan geen knop zomaar om zetten.

 

[fatsnotbad]

Hier 20 narcistische kenmerken die jouw vriend volgens mij zo goed als volledig typeren:

http://narcismeinrelaties.nl/kennisbank-narcisme-In-relaties/narcisme-in-relaties-herkennen/checklist-van-20-narcisme-kenmerken/

Mike

 

[Guest]

Ik had ze al eens gelezen idd.
Ik denk niet dat alles op hem van toepassing is.
Punt is dat ik geen stempel op iemand wil plakken.
Ieder mens heeft wel iets van narcistische trekjes in zich.
Maar waar ligt die grens?
Misschien ligt het wel aan mij en ben ik zelf blind.
Benader ik hem op de verkeerde manier. Meer malen heb ik gevraagd of hij mij duidelijk kan maken hoe ik hem het beste kam benaderen in situaties als ie boos is. Als hij zegt laat me afkoelen als ik weg ga. Dan komt het wel weer goed. Nu dat is meer dan een week geleden.
Het doet mij echt pijn hem zo te zien worstelen met boosheid en emotie. Ik zou dat graag weg nemen. Hoe langer hij boos blijft en gaat lopen narren, op een gegeven moment verlies ik ook mijn zelfbeheersing.
Nu dan niet omdat ik geen emotie toon. Maar er komt een moment van zwakte bij mij als dit door gaat. Ik twijfel heel erg of hij last heeft van narcisme en het lukt niet om daarin tot een conclusie te komen. Ik wil niet zo een vrouw zijn die meteen maar beschuldigingen uit of conclusie trekt dat dat zo is.
Momenteel heb ik de meeste moeite mee dat ie zonder pardon rookt in huis. Ik weet als ik er wat van zeg dat ie me heeft.
Maar voor mijn katten kan dit echt niet. Dus grijp ik in of grijp ik niet in. Dat soort kinderachtige dingen houden mij bezig in me hoofd.
Alleen zijn gevoel lijkt er toe te doen.

 

[Guest]

Waarom is het zo belangrijk voor je of hij wel of geen narcist is?
Overigens is een psychische diagnose (di=2 agnose = weten het niet) niet meer dan een lijst met kenmerken waar iemand aan voldoet.
Hij gaat steeds weer over jouw grens heen met onvolwassen en egoïstisch gedrag. Respecteer jezelf en trek je conclusie daaruit.
Wist je dat mensen met narcistisch gedrag juist vallen op gevoelige mensen? Ook daar is heel wat over te vinden op internet. Omdat die zo mee voelt met de ander en gevoelig is voor het charmante gedrag van het begin van de relatie. Dat is waarom de meesten er met boter en suiker instinken.

 

[Guest]

Misschien omdat ik mij af vraag of er mogelijkheid bestaat er aan te werken samen.
Bij een echte narcist is dat nauwelijks mogelijk.
Hij heeft wel eens een paar keer aangegeven eraan te willen werken. Maar concreet komen er geen stappen. Ik wil hem proberen te begrijpen om zelf hierin makkelijker mee om te gaan.
Ik kom alleen steeds meer tot de conclusie dat ik dit niet alleen kan.

 

[fatsnotbad]

Dank voor de ondersteuning, Elkedageenei. Dit is ook waarom ik die lijst postte. De valkuil van Binc is dat ze emotioneel te chanteren is en dus heb je een dader-slachtofferrelatie, waarbij Binc het slachtoffer is dat voortdurend het wangedrag van manlief bagatelliseert en vergoeilijkt. 'Iedereen heeft wel een narcistische trekjes'. Maar hij wel heel veel, vind je niet? Volgens mij verdien jij beter. Ik ben zeer voor het proberen iets van een relatie te maken, maar dit is trekken aan een dood paard...

Mike

 

[Guest]

Je bent idd niet de enige die dit tegen mij zegt Mike.
Je woorden raken mij diep in me ziel. Ik probeer altijd om het positieve in mensen te zien. En natuurlijk hebben mensen ook negatieve kanten. Ik wil liever de positieve kanten zien.
En die zie ik ook bij hem. Zolang als het goed gaat.
Hij werkt echt kei en kei hard.
Hij levert goed werk. Neemt zijn verantwoordelijkheid als er toch iets niet naar wens is van zijn klanten.
Hij is best slim.
Hij heeft humor.
Allemaal kanten die ik heel erg waardeer en bewonder.

Daar staat tegenover dat hij thuis helemaal kapot is en niet de vrolijkste. Dit heeft gevolgen voor de thuis situatie.
Misschien heb je gelijk en verdien ik beter.
Ik wil zijn gedrag heus niet goed praten. Maar ik probeer ook voor mezelf om er iets positiefs uit te halen.
Hij probeert weer mij uit de tent te lokken net. Om aandacht
Het is zo een enorme 2 strijd.

En idd elkedageenei, dankjewel.

 

[Guest]

Ik denk dat die emotionele chantage in het verleden gelukt is.
Ik reageer nu zo anders.
Gewoon niet eigenlijk of heel nuchter en normaal antwoord.
Verder negeer ik hoe hij doet.
Het resulteert erin dat hij alleen maar nog bozer word omdat ie denk ik deze reactie van mij niet gewend is.
Zoveel vrienden zeggen relatie therapie. Maar hij is er te druk voor met werk.

Voor mij is het ook nieuw hoe hij nu reageert op de reactie die hij van mij niet krijgt.
Hoe rustiger ik blijf hoe bozer hij word helaas.

 

[fatsnotbad]

Je bent nog steeds emotioneel te chanteren want je maakt excuses voor zijn gedrag. Daarnaast krijgt hij je nog steeds aan het huilen als hij dat wil.

Mike

 

[Guest]

Niet als hij dat wil.
Dat zijn mijn eigen emoties.
Mijn eigen gevoel wat eruit moet.
Dat hoort toch bij het proces afscheid nemen van elkaar lijkt mij. Zou wel gek zijn als daarbij geen emotie gepaard kan gaan.
Wat bedoel je met dat ik excuses voor hem maak?

Het enige wat ik zie is een peuter die van mamma geen snoepje krijgt.
Eerder ging ik er wel altijd in mee. Probeerde ik het goed te maken om dan weer keihard weg geduwd te worden. Nu zie ik dat hij steeds probeert bevestiging te krijgen van mij voor zijn gevoelens.
Maar het is zijn eigen onvermogen dat hij niet met zijn emoties om kan gaan.
Daar kan ik geen verandering in brengen. Ik ben ook niet verantwoordelijk voor zijn gevoelens en boosheid als hij er zelf niet mee om kan gaan.

 

[fatsnotbad]

Wat bedoel je met dat ik excuses voor hem maak?

Hier jouw eigen woorden:

Ik probeer altijd om het positieve in mensen te zien. En natuurlijk hebben mensen ook negatieve kanten. Ik wil liever de positieve kanten zien.
En die zie ik ook bij hem. Zolang als het goed gaat.
Hij werkt echt kei en kei hard.
Hij levert goed werk. Neemt zijn verantwoordelijkheid als er toch iets niet naar wens is van zijn klanten.
Hij is best slim.
Hij heeft humor.
Allemaal kanten die ik heel erg waardeer en bewonder.

Daar staat tegenover dat hij thuis helemaal kapot is en niet de vrolijkste. Dit heeft gevolgen voor de thuis situatie.
Misschien heb je gelijk en verdien ik beter.
Ik wil zijn gedrag heus niet goed praten. Maar ik probeer ook voor mezelf om er iets positiefs uit te halen.

Nogmaals, je verdient veel beter. En je katten ook!

Mike

 

[Guest]

Je voert een soort mentale dans uit. Als we bevestigen dat je beter eerst aan je gezondheid kunt werken, zeg je dat je eraan toe bent om stappen te zetten maar misschien de energie nog niet hebt. Als wij zeggen dit is ongezond voor je, zorg dat je het beter voor jezelf regelt begin je hem te verdedigen. Maar die 'dans' voer je ook met je man uit zo te horen. Je laat je niet meer meevoeren las ik, hoera voor jou dat kan een eerste zet zijn waar hij over na moet denken.

Daar kan ik geen verandering in brengen. Ik ben ook niet verantwoordelijk voor zijn gevoelens en boosheid als hij er zelf niet mee om kan gaan.

Dit zeg je goed.. je kunt hem niet veranderen. Hij kan dat alleen zelf en zal dat pas doen als hij daar voor zichzelf genoeg reden voor heeft. Soms is dat het vertrek van de partner maar meestal niet.

Als jij overspannen bent of oppgebrand ben je ook niet op je best... ook niet naar je partner. Ik vind het moeilijk om op afstand te beoordelen want er spelen zoveel dingen tegelijk.

Zolang je een reden hebt om te blijven ga je niet.

 

[Guest]

Dat is niet helemaal waar hoor.
Ik werk al bijna 2 jaar inmiddels aan mijn gezondheid.
De burn out is eigenlijk wel al veel minder.
Ik heb al stappen genomen. Ik heb er afgelopen vrijdag al een punt achter gezet na een tirade waar ik helemaal niks mee kan.
Wederom een tirade van boosheid van zijn kant waar hij geen raad mee weet. Hij verwacht van mij dat ik dat weg kan nemen of zo.
Maar dat kan ik niet. Zoals gezegd ben ik vorig jaar al het huis uit geweest. Het heeft in geen verbetering geresulteerd.
Eventjes. Maar ik kan niet zeggen dat ik heel happy met de situatie ben.
De reden dat ik hier nog ben is omdat ik toch mezelf echt niet onder druk het huis uit laat zetten. De reden dat hij hier nog is, is omdat het niet zo makkelijk is om aan een woning te komen. En zoals gezegd kon ik door dat gezeik met mijn werk niet aan andere woonruimte komen.
Daarvoor vragen ze hier in de regio 4 keer het bruto salaris van de kale huur incl een werkgeversverklaring dat je in vaste dienst bent. Aangezien mijn werkgever in de periode dat ik daar werkte ook geen werkgeversverklaring gaf dat ik een vast dienstverband had, welke ik dus in werkelijkheid wel had, voelde ik mezelf met mijn handen gebonden. Hij had nog een eigen koophuis. Maar daar ging ie niet heen.
Ik begrijp dus niet helemaal wat je zegt. In de tussentijd ben ik namelijk wel degelijk heel serieus met mijn gezondheid bezig geweest.
En het is in die periode ook een hele tijd goed gegaan tussen ons.
In die tijd kon ik dus richten op mezelf.
Het resultaat is dat ik mezelf nu juist wel beter voel.
Dat merkt hij. Hij kan zijn gram niet meer halen bij mij.

Daarnaast laat ik mijn katten niet alleen bij hem.
Daar ga ik niet teveel over uit wijden nu.

Mijn afspraak voor een urgentie is naar aankomende donderdag verplaatst iplv vrijdag.
Mocht ik de indruk geven dat k geen stappen neem is dat niet de bedoeling. Die neem ik wel degelijk. En hij reageert ook op woningen maar omdat hij zzper is, is dat ook niet makkelijk met de voorwaarden die worden gevraagd.

Maar het feit dat ik dus het resultaat heb behaald om niet meer te reageren op zijn boosheid en emotie komt juist doordat ik al 2 jaar bezig ben met resultaat.

 

[Gerard]

Boosheid en verdriet liggen heel dicht bij elkaar. Wellicht zoekt hij eigenlijk geborgenheid, misschien zelfs zonder dat hij dat beseft.
Natuurlijk is al die suiker niet goed,maar dat hoeft het niet alleen te zijn.
Misschien heb je wel wat aan het boekje "Ja maar....huh?" dat gaat over omdenken, leuk geschreven en voor mij was -en is- het heel leerzaam, het helpt mij om anders om te gaan met dingen. het lijkt wel of ik meer grip krijg op dingen op een prettige manier.

 

[Guest]

Ik denk dat ook Gerard.
En dat heb ik hem meermalen geprobeerd te bieden.
We zijn bijna 10 jaar samen. 10 jaar waarbij ik mezelf zo lang beroerd heb gevoeld. Altijd buikpijn, altijd diarree, rugpijn duizelig en noem maar op.
In al die tijd heb ik toch mijn best gedaan voorzover als in mijn macht lag. Ondertussen weet ik niet eens meer hoe ik ooit in een relatie nog een man moet benaderen. Zo vaak heb ik onterecht excuses gemaakt voor dingen terwijl dat wederzijds niet gebeurde. Zo vaak dacht ik bij mezelf geef hem een knuffel dan komt het uiteindelijk vanzelf goed. Wat resulteert dat ik van de trap af word geduwd en tot 2 keer toe met gekneusde en 1 gebroken rib heb gelopen.
Dan dacht ik weer ik ga wel lekker koken voor als ie thuis komt. Ook niet goed. Er word minachtend over gedaan en niet gegeten. Mijn dure MacBook is kapot gegooid. En zo nog meer van die dingen.

Nu vanavond wilde hij mij weer onder druk zetten om te tekenen dat de huur opgezegd werd. Hij is medehuurder en kan van zijn kant gewoon een briefje sturen naar de verhuurder dat ue weg gaat. Ik ga niet tekenen. Dan sta ik zelf ook op straat.
Gevolg is dat ie dreigt niet mee te betalen aan de huur etc.
Altijd moeilijk doen over geld.
Er is een lange tijd gewest dat het heel slecht ging met hem. Met werk etc. Ik bracht altijd het meeste geld binnen. Hij mocht erin mee delen. Hij mocht van mij pakken wat nodig was. Nooit zeikte ik over geld.
En nu, de laatste 3 jaar is de situatie even andersom maar ik hoef niet op hem te rekenen.
Sterker nog, begin vorig jaar ontdekte ik dat hij voor heel erg veel geld online aan het gokken was. Nu doet ie dat niet meer. Maar ook toen is het geëscaleerd en heb ik het lichamelijk moeten bezuren.

Ik heb hem heus wel die geborgenheid willen geven en ook zo vaak geprobeerd masr hij zit op slot dus weet ik weet niet hoe ik hem dat nog zou moeten kunnen geven. Ik kom er niet bij.

Daar komt bij als hij ze handen niet thuis kan houden ik dat dus ook niet doe. Ik moet hier echt uit komen.
Soms is het gewoon veel teveel. Telkens mijn omgeving ermee confronteren word ook die mensen teveel. Mijn ouders laat ik er liever helemaal buiten. Die zijn zelf al op van verdriet en stress en dit zou hun nog meer pijn doen.

 

[Guest]

2x van de trap gegooid?? Lieve Binc die man kan je dood worden.
Stop met goed praten je hoeft ons niet te overtuigen want het is jouw leven en jouw keuzen.

Maar wat ik lees..hij heeft alle zelfrespect die je ooit hebt gehad stukje bij beetje afgebroken.
Er zijn mensen tot zelfmoord gedreven door dit soort psychopathen.
Luister naar je omgeving, je overziet het zelf niet helder omdat je er middenin zit.

Wat zou jij zeggen als bijv. je vriendin dit verhaal aan jou zou vertellen alsof het niet over jou ging maar over je vriendin?

Ik wens je heel veel moed en kracht om je leven weer de goede kant op te sturen. Want je situatie is momenteel loodzwaar.

 

[fatsnotbad]

Dit is klassiek Stockholm Syndroom:



Zo vaak heb ik onterecht excuses gemaakt voor dingen terwijl dat wederzijds niet gebeurde. Zo vaak dacht ik bij mezelf geef hem een knuffel dan komt het uiteindelijk vanzelf goed. Wat resulteert dat ik van de trap af word geduwd en tot 2 keer toe met gekneusde en 1 gebroken rib heb gelopen.
Dan dacht ik weer ik ga wel lekker koken voor als ie thuis komt. Ook niet goed. Er word minachtend over gedaan en niet gegeten. Mijn dure MacBook is kapot gegooid. En zo nog meer van die dingen.

Mike

 

[Guest]

Dat snap ik ff niet Mike?
Hij heeft me niet opgesloten of zo. Hij liet mij verder wel me ding doen.
Maar wellicht moet ik mezelf daar meer in verdiepen.

Elkedageenei, waarom voel ik mezelf dan nu zo kalm?
Waarom heb ik het gevoel dat ik de wereld wel aan kan?
Tuurlijk heb ik emoties. Ik ben geen ijspegel. Maar ik kan het wel. Let maar op. Ik voel mezelf sterk. Niet lichamelijk tegen hem masr in mijn gevoel.

 

[fatsnotbad]

Lees dit:

http://narcismeinrelaties.nl/kennisbank-narcisme-In-relaties/herstellen-van-narcisme-in-relaties/narcistische-relaties-en-het-stockholm-syndroom/

Mike

 

[Guest]

Hij heeft nooit laten blijken dat ie misbruikt is vroeger of iets. Wellicht is dat ook niet nodig? Wel heeft ie eens wat verteld over zijn jeugd. Zijn vader was vaak weg. Die werkte op een boot internationaal.
Enige wat ooit is blijven hangen bij mij wat ie verteld heeft is dat hij vroeger dingen gedaan heeft waar hij niet echt trots op is.

Dus eigenlijk zeg je dat ik aan dat syndroom leid toch?
Alleen begrijp ik mezelf niet meer. Anderzijds voel mezelf zo sterk ondanks dat de situatie alles bij elkaar 1 grote puinhoop is. Ik begin mezelf weer de oude ik te voelen.
Ik heb nu dus een punt bereikt dat ik mezelf helemaal niet meer schik naar hem. Hoe komt dat dan?
Waar komt dat gevoel vandaan dat ik het niet meer toe laat. Niet van de psycholooog in elk geval want dit is nooit ter sprake gekomen.

Kan ik nu soms beter relativeren door de juiste voeding. Is het daardoor? Helemaal 100 voel ik mezelf uiteraard niet. Maar 80% beter tegenover 2 jaar geleden wel.

Dus eigenlijk denk je wel dat hij narcistisch is. Dan hoef ik ook niet te verwachten dat hij er daadwerkelijk aan wil werken.
Maar heel diep, echt heel diep van binnen voel ik wel een zwak voor hem. Ik weet niet hoe ik van dat laatste stukje los moet komen.

Het voelt voor mij alsof ik hem in een kwaad daglicht zet.
Continue de vraag in mijn hoofd, heb ik het zelf allemaal wel goed op een rijtje. Ben ik zelf niet de narcist.
Ben ik wel eerlijk, dat soort dingen. 2 partijen, 2 schuldigen toch? Het grootste probleem is alleen er niet uit kunnen komen.

Mijn eigen onvermogen ligt ook in het feit dat ik altijd loyaal wil zijn. Naar veel mensen. Ik wil altijd dat iedereen blij is.
Loyaal naar hem. Maar ook loyaal naar mijn werkgever dat ik mezelf zo heb laten bedonderen.
En ook mijn werkgever mocht ik graag. Eigenlijk alle meiden die voor hem werken.
Ik heb het gewoon fout gedaan.
Loyaal naar iedereen maar mezelf vergeten. Mezelf weg cijferen.
Niet op komen voor mezelf.
Zo voelt het nu. En nu ben ik opgekomen voor mezelf richting mijn werkgever en ik voel mezelf schuldig. Als ik niet in deze privé situatie had gezeten had ik nooit mijn vast dienstverband opgeëist due sinds juni 2015 al een feit was.