Advies gevraagd a.u.b. - insuline-resistent

[Guest]

Hoi Cham, hiero:

http://mostlymeatiswhatieat.blogspot.ca/2012/10/mucous-not-glucose-deficiency.html#comment-form

 

[Webmaster]

Lievergezond,

Ik had ook al aangegeven dat Indigo nuttige tips en adviezen verstrekt, daar gaat het niet om. Het gaat erom dat ze een toontje lager zingt en - bewust of onbewust - niet de boel gaat domineren.

Mike

 

[Guest]

Te veel vrijheid? Wat is dat nou weer? Laten we dit topic bewaren voor insuline-resistentie, Mike.

Er volgt een duidelijke reactie op iemand die gelooft in kcal-in-en-uit : 'naar het aantal calorieen, het verbruik ervan etc, hoef je niet te kijken'.

Duidelijker kan niet. Jouw argument dat Indigo dat zou uitdragen of stimuleren klopt dus niet.. het geluk wil namelijk dat Indigo precies dezelfde boodschap heeft als jij.

Nee, er speelt iets anders... vrijheid. Te veel vrijheid... dat kan natuurlijk helemaal niet. Dat kan alleen in een klaslokaal met één leraar, en voor de rest allemaal leerlingen die luisteren. En dat hebben wij hier gelukkig niet.

 

[Webmaster]

Leuk staaltje huis-tuin-en-keuken-psychologie, thijs, maar er klopt niets van...

Mike

 

[Guest]

Ja leuk he? Het argument dat iemand iets zou uitdragen of stimuleren klopte namelijk niet (kwestie van teruglezen). Dus de vraag wordt wat dan wel. Iets anders. Zullen we dat dan maar openlaten ?

 

[Webmaster]

Lijkt me beter. Het punt is gemaakt. Jij bent persoonlijk bij Indigo langsgeweest en bent zeer te spreken over haar werkwijze. Ik weet daar niets van, heb haar niet persoonlijk ontmoet. Is ook niet interessant, het gaat mij om de toonzetting van dit forum.

Mike

 

[Mojita]

Quote:
Vervolgens buigt ze zich over de zeer gedetailleerde tabel van Mojita (met cijfers achter de komma), zonder ook maar 1 keer duidelijk te maken dat dit toch wel erg dwangmatig overkomt.



Ik had de tabel gekopieerd, dan ga ik niet de cijfertjes achter de komma's weghalen. Ik ben niet neurotisch aan het tellen, het is alleen maar even om een idee te krijgen. Ik zal geen getalletjes meer kopieren.

Ik had mezelf al kort voorgesteld, maar nu wat uitgebreider. Ik heb dus al ik weet niet hoeveel jaren last van hypo's. Ik ben via de huisarts bij een dietist geweest en die raadde me de schijf van vijf aan en meer brood. Nou op den duur at ik 9 boterhammen en voelde me nog steeds slap en hongerig. Dus ik weer naar de huisarts, glucosetest gedaan, alles was in orde. Een jaar later bloed later prikken, alle organen waren in orde. Waarom voelde ik me toch zo slap? Wéér naar de huisarts, die zei, je hebt paniekaanvallen. Dus ik zei weer , waarom gaat dat nare gevoel dan over als ik wat gegeten heb? Uiteindelijk na aandringen kon ik naar het ziekenhuis en de arts vertelde me dat ik insuline-resistent ben. Daarna ben ik verder gaan zoeken, via paleo en daarna kwam ik hier terecht. Ik heb verschillende methodes uitgeprobeerd en wat ik nu doe is zo totaal anders / het tegenovergestelde (zoveel vet) maar volgens mij gaat het goed. Hopelijk blijft dat zo, alleen de vermoeidheid is nog groot. Nu doe ik ook traumatherapie om wat dingen te verwerken. Ik heb een ellendige tijd meegemaakt met dagelijks stress en angst en dat voor meer dan 10 jaar lang. Ik denk dat mede daardoor ik een beetje opgebrand ben. Ik heb vroeger wel wat vreetbuien gehad maar dat was niet ernstig.

Zo ik hoop dat het nu duidelijk is

Ohja, ik heb ketosestrips die nu precies 3 dagen over datum zijn, is dat erg? Ik zag vanmorgen namelijk dat het stripje erg donker was!

 

[Alexandra]

Gezien je stress(verleden) zou ik ook eens serieus kijken naar bijnieruitputting.

 

[Laigueglia]

Quote:
Hoi Cham, hiero:

http://mostlymeatiswhatieat.blogspot.ca/2012/10/mucous-not-glucose-deficiency.html#comment-form


heel interessant, Amancay!

 

[Indigo]

@Laigueglia, Tanja, Marianu, Eli, Lievergezond en Thijs,

Dank voor jullie steunbetuiging en hulp bij het uitleggen van verkeerde aannames.

@Mike

Blijkens de uitspraken van andere forumleden die ervan getuigen dat mijn bijdrage in dit topic, over het aanpakken van insulineresistentie als nuttig, verhelderend en zelfs inspirerend werd ervaren, snap ik niet zo goed wat er dan naar jouw mening mankeert aan mijn toonzetting. Ik hoor van niemand anders klachten, als ik al iets zeg wat buiten de WAPF richtlijnen gaat, dan vermeld ik dat er nadrukkelijk bij.

Volgens mij is dit forum groot(s) genoeg om ruimte te bieden aan een ieder die hier iets aan toe te voegen heeft.

Maar, net als bij jou, moet je ook bij mij niet met onzin aankomen uit de categorie van wel ergens de klok hebben horen luiden, maar er zelf ver bij uit de buurt blijven.

Dan zal ik daar zeker op reageren omdat het onderwerp me veel te "heilig" is om andere lezers daardoor op het verkeerde been te zetten.

Vanuit mijn liefde voor mijn medemens en mijn enthousiasme over de zelfbevrijding die koolhydraatarm eten je oplevert gun ik iedereen deze ervaring en wil ik iedereen die hier nieuwsgierig naar is, op weg helpen.

Mijn intenties zijn zuiver en gericht op gezamenlijke groei.

Ik haal hier wat ik nodig heb of interessant vind en geef terug wat ik te bieden heb.

Ik ben gewoon mezelf en geef me zoals ik ben.

 

[Indigo]

@Amancay,

Nog een reden dus om bottenbouillon te nemen!

Nu neem ik ook dagelijks bottenbouillon.

Ik moet echter wel zeggen dat ik in de periode dat ik wel koolhydraatarm at, maar nog niet van WAP en bottenbouillon had gehoord en dus ook zeker niet gelatine-rijk at, nooit last heb gehad van droge ogen of droge huid.

Begrijp ik nu goed uit dit artikel dat bottenbouillon klachten met betrekking tot obstipatie oplossen? Daar zullen heel wat mensen hier blij van worden!

 

[clara]

Indigo, ik vind dat je een heel helder advies gegeven hebt aan Marianu en ik weet hoe fijn dat is als je je overspoeld voelt door de gigantische stortvloed aan informatie en die probeert te structureren voor jezelf. Over de rest van de discussie laat ik mij liever niet uit.

Ik heb wel een andere vraag. Wat als je insuline resistent bent en juist wil aankomen? en tegelijk van je resistentie af komen? Ik ben zelf eindelijk ( ) aan het aankomen in gewicht, iets wat erg nodig was, maar het aankomen is juist begonnen nadat ik stopte met koolhydraten wegen (was ook het enige dat ik bij hield) en me alleen nog maar hield aan de volgorde: vet, eiwit en dan pas koolhydraten, maar alles eten tot ik vol zit. Wat zou je in mijn geval aanraden, eerst op gezond gewicht komen en dan pas aan de resistentie werken (zonder weer af te vallen) of kan het wel beide tegelijk? Alvast bedankt.

 

[Guest]

Quote:
@marianu, ik heb van Chris Kresser, een therapeut uit Amerika, begrepen dat het 'crashen' door een laag khd dieet kan komen doordat je een bestaand schildklierprobleem hebt dat door een te sterke afname van insuline (door veel minder khd) nog erger wordt. Het gaat dan om een niet optimale conversie van T4 naar T3.

Toevallig heb ik daar zelf last van, maar het heeft bij mij geen crash veroorzaakt toen ik koolhydraatarm ging.



Oke maar het fenomeen van een verlaagde T3 bij low carb diëten is een bekend gegeven.

Veel mensen hebben hier totaal geen last van en ik denk zelf dat het normale aanpassing is in het hormonale gebeuren. Maar dat neemt niet weg dat er genoeg mensen zijn die wel 'crashen' of gewoon niet zo dramatisch maar zich helemaal niet oke voelen.

Ik mag hopen dat ik dan een hypothese wel ter sprake mag brengen?

Quote:
Naast het bijnier probleem speelt het volgens mij ook een rol dat je stofwisseling nog niet 'getraind'is in het vrijmaken van energie uit vet.Ik denk dan vooral aan enzymatische processen



@Ad:

Dat is ook iets dat er bij sommige mensen tenminste aan de hand kan zijn.

Deze dame legt het mooi uit in dit artikel:
Quote:
Abrupt Change May Be too Much For the Thyroid

People who run into trouble going low-carb seem to follow a pattern. They follow any number of diets from SAD to vegan before making a relatively abrupt switch to a low carb (often less than 50 gm) diet. At first they lose weight as hoped but then, instead of feeling more energetic from their weight loss, they develop fatigue, sometimes accompanied by symptoms of low thyroid function including cold extremities, hair loss, and digestive problems. Only by consuming more carbs again can they reduce these symptoms.


Quote:
The reason low carbing triggers thyroid changes

In doing research on rT3, I ran into a fascinating article on a group of little-understood compounds called thyronamines (pronounced thigh-row-na-meens). The key to understanding rT3, and unlocking the relationship between carbohydrate consumption and thyroid function, may lie in these newly discovered compounds.

Thyronamines have powerful effects on energy metabolism

Studies performed in 2010 showed that injecting thryronamines into the belly cavity or brain tissues of experimental animals cause the following physiologic and behavior changes:

Impaired ability to utilize sugar as an energy source

Insulin resistance

Lowered basal body temperature

Weaker than normal heart contractions

A marked decline in activity (We can’t ask the lab animals, but presumably this would be induced by what we would describe as feelings of extreme fatigue)

Sound familiar?

Upon injection, the effects begin within minutes and last 8-12 hours.

And here’s the punchline: Thyronamines appear to be manufactured from that go-to-sleep hormone reverse T3. We can’t yet test you for high levels of thyronamines, but in testing your rT3, we are testing for the precursor of thyronamines. And I expect that, when studies are done in people, we will discover that high blood levels of rT3 does indeed correlate with high tissue levels of thyronamines.

I think this research is vitally important and that we will be hearing more about thyronamines in the future. But we are still left with a very important question that remains unanswered: What do we do about it?


Quote:
Changing from carb-burn to fat-burn demands new metabolic machinery

The bear in the woods theory suggests that it is the relatively sudden change from high carb to low that flips the switch.

Bears are omnivores, just like humans. And, of course, bears hibernate. Understanding the variations of a bear’s diet throughout the year helps us to understand why biology has built into our mammalian metabolism a sensitivity to changes in carbohydrate consumption


Quote:
How do you enter fat-burning mode without going into hibernation? The solution is gradual change.

If you have gone low carb successfully, you have accomplished a major change in your metabolism, one that involves turning on scores of enzymes your body has not needed or used for a long time, decades in some cases. Not everyone can accomplish this overhaul in time. Those who can often continue low carb for life with great success. But those who cannot accomplish all the necessary changes flip the hibernation switch, increase production of rT3 and thyronamines, which causes crushing fatigue and may lead to intense carb cravings in order to turn off the hibernation switch again.

For these people, an easy way to avoid flipping the hibernation switch and reduce carb cravings may be to simply make a more gradual reduction in carbs rather than an abrupt one.


Quote:
Instead of giving up, I believe you can try again but next time don’t go cold turkey on carbs. Cut back gradually.

Incidentally, none of my patients reported feeling worse when they went low carb. I suspected it had something to do with the fact that I introduced them to low carbing one meal at a time beginning with breakfast. I made this recommendation simply because I didn’t have time to go over everything with them in one visit. I only had time to give them ideas for one meal, and had them start by cutting carbs from breakfast because that is the time of day we are most able to switch our dormant fat-burn enzymes from off to on.


Hele artikel:

http://drcate.com/going-low-carb-too-fast-may-trigger-thyroid-troubles-and-hormone-imbalance/

 

[cham]

@ Pike, goed artikel, bedankt.

Ben jijzelf ook gecrasht op low-carb/ heb je problemen met je schildklier?

 

[Guest]

Nee ik ben nooit echt gecrasht op low carb. Maar ik heb bij nader inzien wel een aantal issues gehad waaronder de verhoogde hartslag waar Mojito het ook over heeft.

Ik had dat destijds niet zo door. Viel niet op bij al die andere dingen die ik al had.

Ik heb, ook bij nader inzien, wel een beetje het langzame pad genomen wat betreft laag khd. Een beetje zoals in het artikel beschreven. Niet echt bewust trouwens.

Gewoon af en toe weer wat meer khd maar ik kreeg door dat ik mij toch veel beter voelde bij (veel) minder khd.

Ik heb geen "echt" schildklier probleem dwz mijn bloedwaarden waren een aantal jaren geleden helemaal oke. T4,T3 en TSH.

Terwijl ik toen wel veel vermoeidheid en andere problemen had.

Het vreemde was dat uit een 24 uurs urine test wel bleek dat T3 en T4 onder de maat waren maar niet zo erg om daar medicatie voor te krijgen.

Maar wat ik wel heb zijn een aantal fysiek kenmerken die over het algemeen met een vertraagde schildklier worden geassocieerd.

Namelijk het compleet verdwijnen van de haren op mijn onderbenen (buitenkant).

Echt zo glad als een aal. Daarbij zijn de buitenste gedeelten van mijn wenkbrauwen uitgevallen of iig een heel stuk dunner dan vroeger.

En ik heb zeer snel last van mijn knieen bij lang staan. Of eigenlijk bij helemaal niet zo lang al.

Ik dacht altijd dat dat een overblijfsel van de lyme was maar het kan ook een teken van schildklierproblemen zijn.

Maar ik voel mij nu wel veel en veel beter sinds ik bijna 100% WAP eet plus een aantal andere dingen.

Maar de hierboven beschreven fysieke kenmerken zijn niet beter geworden, ook niet erger trouwens.

Ik voel mij nu t.o.v. vroeger op een schaal van 0 tot 10 een 8 terwijl dat eerder een 3 was of zo.

Maar ik wil graag naar de 10 toe :wink:

 

[Webmaster]

Pike,

Zeer goed artikel, dat een definitief antwoord biedt op waarom menigeen 'crasht' wanneer hij/zij te snel te laag in kh (onder de 50 gr. p.d.) gaat.

Mike

 

[Guest]

Bedankt voor je artikel Pike! Als ik er goed over nadenk denk ik dat ik inderdaad te abrubt de koolhydraten heb afgebouwd. Ik ga nog eens een poging wagen maar dan wat geleidelijker koolh. afbouwen. Wordt vervolgd.

 

[Indigo]

Interessant, vooral ook de zeer simpele en eenvoudige conclusie.

Mocht dit inderdaad een "definitief antwoord" blijken te zijn, dan betekent het gelukkig ook een doorbraak in de angst voor "low carb". Dat zou ik heel fijn vinden!!!

 

[Indigo]

@Clara

Quote:
heb wel een andere vraag. Wat als je insuline resistent bent en juist wil aankomen? en tegelijk van je resistentie af komen? Ik ben zelf eindelijk ( [] ) aan het aankomen in gewicht, iets wat erg nodig was, maar het aankomen is juist begonnen nadat ik stopte met koolhydraten wegen (was ook het enige dat ik bij hield) en me alleen nog maar hield aan de volgorde: vet, eiwit en dan pas koolhydraten, maar alles eten tot ik vol zit. Wat zou je in mijn geval aanraden, eerst op gezond gewicht komen en dan pas aan de resistentie werken (zonder weer af te vallen) of kan het wel beide tegelijk? Alvast bedankt.


Ik heb hier geen ervaring mee Clara. Ik las zojuist in een ander topic dat je op deze vraag al een antwoord van Ad Ligtvoet hebt gekregen waar je wellicht mee verder kunt.

Ik ga er vanuit dat je altijd eerst je hormoonhuishouding in balans moet brengen. Je natuurlijke gewicht volgt dan vanzelf. Maar uit jouw verhaal krijg het idee dat je geen grammetje meer te verliezen hebt en dan zit je dus eigenlijk in een spagaat.

Mocht mijn aanname kloppen dan zul je dus een andere ingang (uitgang) moeten kiezen om uit deze negatieve spiraal te geraken.

Als je niet of moeilijk kunt aankomen heb je waarschijnlijk een tekort aan oestrogenen.

Ik heb onlangs het boek "de kracht van vrouwelijke hormonen" van prof. dr. Sylvie Demers gelezen en zij verhaalt in haar boek over de zeer krachtig helende werking van bio-identieke hormonen. (Synthethische hormonen schijnen een grote bron van vervelende aandoeningen tot borstkanker te zijn, maar bio-identieke hormonen kennen alleen de helende voordelen.)

Insuline bezet de receptoren van de cellen die eigenlijk bedoeld zijn voor opname van oestrogeen of progesteron. Maar wanneer er een groot aanbod is van oestrogeen of progesteron is het lichaam zo intelligent om zelf een balans te zoeken en receptoren toch weer ontvankelijk te maken voor de hormonen die het nodig heeft om de balans te herstellen..

De bio-identieke hormonen die zij aanbeveelt zijn 17ß oestradiol (oestrogel voor opname via de huid) en progesteron, Utrogestan genaamd, (juist weer niet via de huid maar in capsulevorm). Deze zijn in principe alleen via een arts te verkrijgen.

Middels bloedonderzoek kunnen de oestradiol en progesteron waarden worden vastgesteld en in het boek beschrijft zij de normen waaraan deze waarden moeten voldoen. Niet alleen om in evenwicht te zijn, maar vooral ook om je op alle fronten goed te voelen.

Misschien is dat een ingang voor jou om je hormoonhuishouding in balans te krijgen zodat je tegelijkertijd of volgend hierop met insuline kunt stoppen en toch een gezond gewicht kunt bereiken met een low-carb levensstijl?

Ik heb er dus geen ervaring mee, maar dit is wat ik nu denk dat ik zelf zou doen als low-carb gaan écht niet kan i.v.m. ondergewicht.

 

[clara]

Hoi Indigo

Wauw, wat een uitgebreid antwoord, erg bedankt hiervoor! Ik voel me alleen heel erg stom want ik kan me de reactie van Ad niet herinneren of opzoeken. Welk topic was dat dan? Of bedoel je de reactie in het voorstel-topic van Romano?

Momenteel neem ik geen insuline. Mijn klachten zijn ADD, veel ontstekingen in mijn mond en hypo's (al gaat het daar eigenlijk heel goed mee sinds het eten van meer vet, maar ze zijn nog niet weg). Er heeft geen dokter bij mij insuline resistentie vastgesteld, maar ik vermoed het bij mezelf.

Hoe ik momenteel zoetjes aan aan het aankomen ben is door veel vet te eten en daarnaast naar behoefte koolhydraten zonder te wegen, maar ik denk zo'n 300 gram per dag. Veel te veel, maar ik wou eerst aankomen en daarna pas gaan minderen.

Hormonen had ik me nog helemaal niet in verdiept. Te kort aan oestrogenen, waar merk je dat nog meer aan? Ik heb niet overdreven lichaamsbeharing ofzo. Ik slik overigens wel de anticonceptiepil. Daar ben ik ook niet blij mee, maar ik zie daar ook geen andere oplossing voor. Ik vermoed dat die bio-identieke hormonen niks uithalen zolang ik die synthetische troep nog blijf slikken. Ik ben wel benieuwd naar dat boek.

Dank je wel Indigo, nogmaals!