@ Tanja,
Je hebt hier helemaal gelijk. Hier heeft me mijn feministische visie de nek omgedraaid en wilde ik eerst een goede baan hebben en dan misschien over kinderen nadenken. Ik was echter nooit geïnteresseerd in carrière, wilde wel een baan waar ik passie voor had en mijn hart in kon leggen.
Tja, en uiteindelijk had ik zulke vleesbomen in mijn baarmoeder dat me de keuze afgenomen werd. Ik heb het daar wel moeilijk mee gehad, maar ja, toch geaccepteerd.
Ik ben ook met het idee van onafhankelijkheid opgegroeid, lag waarschijnlijk aan de situatie zoals die tussen mijn ouders was. Alhoewel mijn moeder een echte huismoeder was en dus gewoon thuis bleef, dus ik heb daar van kunnen genieten en ook bij mijn oma zo een geweldige situatie gevonden.
Helaas dacht ik dus toen ik volwassen was, niet zo positief over de vrouwen die thuis bleven. Nu zie ik dat inderdaad weer met andere ogen, met 'geopende' ogen.
@Jhanne,
Ik heb ook heel weinig geld (vroeger was dat wel anders), en ga dus ook werken, maar ik wil toch nog even benadrukken, dat heel veel mensen zoveel uitgaven hebben, bv. online-kopen, dat ze zich kapot moeten werken. Ik werk 32 uur en zou in deze baan niet meer willen, ook niet voor meer geld, omdat het me kapot maakt. Ik heb mijn uitgavenpatroon geheel aangepast, oftewel geheel omgegooid. Vroeger was ik een modefreak/mode-verslaafd, nu koop ik bijna geen kleren meer. Wat ik koop is goede kwaliteit en mode-onafhankelijk. Ik koop geen smartphones en andere Electro-apparatuur, wat ik heb is goed (is bijna antiek
) en ik ga bijna niet uiteten, niet op vakantie. Als ik zou willen, moet ik eerlijk zeggen, kan ik mijn ouders vragen, maar het is voor mij ook goed zonder. Ik heb een eigen moestuin en we halen veel bij boerderijen. Mijn extra uitgaven zijn hoofdzakelijk gezonde voeding (biologisch), dure levertraancapsules en veel veel boeken. ja, ik weet het. Vanwege deze uitgaven houd ik mijn baan in het callcenter aan. Daar wil ik dus mijn onafhankelijkheid mee bewaren. Ik zit er nu 3 jaar en ik ben best trots op mezelf, dat ik deze ellende nog steeds kan doorstaan (ik solliciteer natuurlijk wel steeds, maar mijn leeftijd is een probleem, met 47 jaar ben je al te oud op vandaag).
Dorothé