hoi Jhanne, ik ben de afgelopen jaren veel depressief geweest, maar dan vooral na inspanning: dan kon mijn lichaam niet snel genoeg rust vinden. Maar met de rust (en dat was dan een kwestie van dagen) ging dan telkens de depressiviteit wel weg. Dit is toch een ander soort depressiviteit dan van een ex die weggaat. Dat is meer zielepijn. Afgelopen maand heb ik het ook weer goed gevoeld, die depressiviteit, toen ik op avontuur ging met kelp en toen mijn schildklier op zijn kont ging liggen als gevolg daarvan. Nu denk ik: bij mij is het geen genetische gevoeligheid voor stress an sich die een rol speelt, maar dat ik door een genetische gevoeligheid voor hedendaags slechte voeding (te veel gluten in doorgekruiste granen), melk van doorgefokte koeien, gmo-soja en joost mag weten welke andere rare dingen (msg), insecticiden, oestrogeendominantie etc. etc. ook minder stressbestendig word omdat mijn lichaam al zo hard aan het vechten is.