Een stuk tekst van een man uit een dorp die beschrijft wat er gaande is en hoe de verdeeldheid toeslaat.
Het is weer het zelfde als in de jaren 80 met de mijnwerkers staking in england met thatcher en arthur scargill de bondsman.
Ook in die jaren waren zelfs families met kinderen en ouders die volledig tegen over elkaar kwamen te staan.
Dit is allemaal in de kaart spelen van de duistere krachten.
Ik zou haast zeggen speel mee en denk er het zijne van je gelijk komt toch wel en anders is er altijd nog de optie Massada.
Angst regeert (Tom Lassing)
11/05 9:10
Hoe lang laten we ons nog door angst regeren? Heel hard gesteld, mensen gaan dood. We zijn aan de lock down begonnen omdat... We totaal niet voorbereid waren op een dergelijke uitbraak. We gingen de lock down in om de ziekenhuizen te ontzien. Die konden de toestroom van patiënten niet aan.
Ondertussen is het aantal patiënten lager dan normaal, maar we blijven extreem vies blijven van elkaar. We hebben die lock down echter ingezet om een piek te voorkomen, niet om "niet ziek worden" te garanderen.
Dat laatste is nu echter wel het doel geworden. We mogen niet langer ziek worden. Een onmogelijke opgave die zo duur is dat we er failliet van kunnen gaan.
Ja, mensen zullen dood gaan.
Spoiler alert... dat doen we allemaal een keer. De gemiddelde leeftijd van mensen die overlijden aan Corona is 82.
De gemiddelde leeftijd van mensen die overlijden aan kanker is... ? Zeg het maar. Waarom maken we een probleem van Corona waarvan heel oude mensen overlijden, maar niet van kanker, griep, vetzucht, suikerziekte? Als ieder leven zo belangrijk is, waarom dan NU wel, maar vóór Corona niet?
Ik zeg niet dat we niets moeten doen om Corona tegen te gaan, ik zeg dat we normaal moeten doen en niet moeten doen alsof iedereen dood gaat van Corona. We moeten dus voorzichtig zijn naar die ouderen, maar liefst wel in een leefbare maatschappij.
Ze weten nog altijd niet of je een zekere immuniteit teben Covid-19 opbouwt. Misschien wel, misschien niet.
In mijn dorp zat er een 82 jarige vrouw buiten het verzorgingshuis waar haar man was opgenomen. Ze mocht hem niet niet bezoeken of zien. Uit protest zat ze bij de voordeur.
Het verzorgingshuis beriep zich op landelijke richtlijnen en deed niets. Dat is dus de systeemreactie. Je geeft het systeem de schuld en je geweten is gesust.
Die mevrouw hield vol en toen de pers er lucht van kreeg en die mevrouw het systeem en het verzorgingshuis pijn begon te doen, toen bleek het WEL mogelijk te zijn om bezoekerscabines te creëren.
Achteraf gezien was dat al vanaf dag één mogelijk geweest als de directie van het verzorgingshuis maar mens was gebleven. Ze gingen in systeem modus en dat is dodelijk voor de menselijkheid.
Ons dorp is nu verscheurd tussen mensen die systeemdenken en mensen die menselijk gebleven zijn. Hooglopende ruzies op facebook waarbij men aangaf dat men met traktoren mensen die voor menselijkheid protesteren in het kanaal wilde dumpen. Dát soort opmerkingen werden zonder schaamte gemaakt. Pure fascistische knokploegen wilde men al samenstellen. Normaal heel schappelijke mensen met diepe wortels in de gemeenschap, maar nu volkomen ontspoort uit angst.
Het is tijd dat we ons angstdenken weer loslaten en de democratie weer herstellen.
Laten we weer mensen worden!
Bron: tom lassing