Het ligt allemaal wat genuanceerder dan in deze en andere anti-feministische videos.
Het idee van "the stay at home mom and the hard working man" is anno 2015 een mythe. Het is zoiets als blijven klagen dat vrouwen geen anticonceptie hebben gebruikt of geen abortus hebben laten doen terwijl het kind er al is. Woonlasten zijn dusdanig hoog dat het voor de meeste mensen niet meer zonder een dubbel inkomen is op te brengen. Daarmede is wel of niet werken voor veel vrouwen en gezinnen een niet-keuze. Helemaal voor vrouwen zonder partner. Zij worden simpelweg door de overheid gedwongen om prioriteit te geven aan het verwerven van een inkomen, waarbij hen wordt aangepraat dat dit bovendien noodzakelijk is om als vrouw "empowered" en "gelijkwaardig" te kunnen zijn.
Als je als vrouw zijnde aangeeft dat je een traditionele monogame relatie wilt dan lopen mannen inderdaad hard weg. Voor wat ik begrijp o.a. vanwege hun angst dat ze in hun eentje de financiële lasten moeten dragen. In die zien VERWACHTEN ze juist van vrouwen dat zij economisch zelfstandig zijn in plaats van dat zij een traditioneel mannelijke rol willen vervullen. Dat schrijven ze ook gewoon in hun profielen. Zij beseffen hun onvermogen in de huidige economie en willen dat niet meer.
Als je dat als vrouw nog een man wilt die voor je zorgt dan kun je beter een moslim kiezen. Precies zoals veel mannen die nog hechten aan traditionele waarden tegenwoordig hun ega uit de Filipijnen of Rusland halen en naar potentiële Nederlandse partners niet eens meer omkijken, of kiezen voor een moslima en zichzelf bekeren tot de Islam om door haar familie geaccepteerd te worden. Slechts een handje vol mannen kan het nog opbrengen om financieel zelfstandig een gezin te onderhouden. Dat is niet zozeer de schuld van het feminisme op zich, als van de ideologie op een dieper niveau, namelijk die mensen beschouwt als productiemiddelen en "resources". Het feminisme is slechts een propagandistisch middel om daarvoor draagvlak te krijgen en invulling aan te geven.
Er is voorts zelden zoveel huiselijk geweld geweest dan nu, juist door de wrijvingen die o.a. ontstaan ten gevolge van het verlies van status en onvermogen van mannen om te (blijven) voldoen aan de eisen die zij zichzelf stellen t.a.v. hun rol in het gezin. Naarmate vrouwen maatschappelijke positie verwerven stijgt ook het geweld door vrouwen tegen mannen. Werd het narcisme vooral in verband gebracht met macht en mannen, het maakt nu een sterke opmars onder zowel mannen als vrouwen, aangezien de machtsverhoudingen aan het veranderen zijn. Het meeste geweld is psychische/emotioneel en derhalve niet meetbaar; bewijsbaar; strafbaar.
Bewust kinderloosheid en anti-kinderen zie je ook steeds meer onder zowel mannen en misschien nog wel meer onder vrouwen. Ze praten over kinderen alsof ze minder zijn dan een huisdier (wat die mensen meestal wel hebben in de vorm van een hond of kat die een leven krijgt als een God in Frankrijk). Dit om toch de emotionele gaten op te vullen. Ze hebben het idee dat zij opdraaien voor "jouw" kinderen en vinden derhalve de kinderwens immoreel, zeker als het gaat om mensen die op een of andere manier financieel afhankelijk is van overheidssteun, "onze belastingcenten" (een steeds grotere groep).
Schrijf je je in op een datingsite dan kom je nog nauwelijks een serieuze man tegen. De vraag of ze eigenlijk wel een relatie willen wordt zelden rechtstreeks beantwoord met een ja of een nee. Ze willen het liefst "een beetje", zonder verantwoordelijkheden of verplichtingen. Ontsluiten wat zij voor zichzelf willen op de langere termijn doen ze niet. Ze suggereren dat ze serieus zijn, maar als jij als vrouw je eenmaal emotioneel gebonden voelt en de "jacht" voor hen over is maken ze ineens duidelijk dat ze wel die "relatie" willen, maar tegelijkertijd "ongebonden" willen zijn en "geen commitment" willen. Dat is niet iets wat ik verzin, maar een ervaring die veel vrouwen hebben.
Het hangt allemaal samen. Het moge duidelijk zijn dat mensen van alle kanten bewust gemanipuleerd en bewerkt worden om hun persoonlijke relaties te bemoeilijken. Vooral die tussen mannen en vrouwen. Met zijn opruiende teksten en de denigrerende manier waarop hij het brengt is Paul Joseph Watson geen haar beter dan het feminisme. Ik geloof in ieder geval niet dat hij met deze aanpak de sexen weer terug in evenwicht gaat brengen. Hij ziet duidelijk
niet het hele plaatje. We hebben allemaal in verschillende vormen te maken met dit fenomeen. Mannen én vrouwen.
De enige groepering in de Tweede Kamer die ik tot dusverre heb kunnen ontdekken die zich positief uitlaat over het traditionele huishouden en moeders in dezelfde adem noemt als "topvrouwen" is Denk:
https://www.bewegingdenk.nl/sociale-samenleving/topvrouwen
In hun visie komen ze daarmee behalve "bijzondere aandacht voor de positie van alleenstaande vrouwen met kinderen waarvoor wij extra voorzieningen beschikbaar stellen" jammer genoeg nog niet verder om de boel weer terug in evenwicht te krijgen. Dit onderwerp (evenwicht ipv gelijkheid) zal toch op een of andere manier bredere aandacht moeten krijgen en vanuit een neutraal ipv genderperspectief, voordat mensen bewust worden en gaan begrijpen waar het werkelijk om gaat.