Het is in het seculiere westen bijna een kniereflex om meteen af te haken zodra het woord 'God' wordt genoemd. Ik zie dat bij Zon nu ook terug. Ik heb een vriend die opgegroeid is in een strenge christelijke regio en zich hiertegen heeft afgezet door atheist, darwinist en aanhanger van 'wetenschap' te worden. Ooit stuurde ik hem
http://www.mikedonkers.com/wetenschap-het-weten-op-de-schap/]dit artikel[/url] toe. Tot mijn verbazing reageerde hij niet inhoudelijk op wat ik daar schrijf, maar vertoonde hij een onmiddellijke allergische reactie op dit citaat van Bill Hicks bovenaan het artikel:
De reden waarom de wereld zo verneukt is, is omdat we een evolutie doormaken. En de reden waarom onze instituten, onze traditionele religies allemaal afbrokkelen is omdat ZE NIET LANGER RELEVANT ZIJN! Ze zijn niet langer relevant. Dus het is tijd voor ons om een nieuwe filosofie te creëren en misschien zelfs wel een nieuwe religie, snap je. En dat is goed, want dat is ons recht, want we zijn vrije kinderen van God met een geest die alles kan bedenken. En dat is zo’n beetje onze rol.
Het was het woord 'God' waar hij over viel. Alsof er maar twee denkwerelden zijn: of je bent een religieuze creationist, of je bent een atheistische darwinist. Niemand aan beide kanten schijnt door te hebben dat beide ten koste gaan van SPIRITUALITEIT.
Ik heb geen moeite met het woord 'God'. Noem het een macht, een kracht, een energie, een frequentie, een trilling, een intelligentie, een bewustzijn, de bron, whatever. Als je maar erkent dat het leven niet gebaseerd is op toeval en dat er iets hoger is dan jijzelf, waar jij naar zou moeten streven om dat ook te behalen tijdens je leven.
Om die reden vind ik het stuk van Makow juist ijzersterk!
Mike