Dotcom Radio

Hoe ga jij om met mensen die de C-OVID app op het ‘smartphone’ hebben?

Vanaf nu is iedereen die je dagelijks ontmoet een onzekere factor, familie, vrienden, collega’s en onbekende die je zomaar ergens tegenkomt.

Iedereen kan je 10 dagen quarantaine bezorgen

https://gedachtenvoer.nl/2020/10/10/hoe-ga-jij-om-met-mensen-die-de-c-ovid-app-op-het-smartphone-hebben/

 
Misschien ben ik niet helemaal op de hoogte. Waarschijnlijk omdat ik me veilig waan omdat ik geen smartphone heb.

Als ik dus geen smartphone heb, dan kan mij toch ook niemand traceren? Of hoe zie ik dat?

En mijn vriend heeft de app niet geïnstalleerd. Kan hij dan wel getraceerd worden als iemand met een app in zijn buurt komt?

Dorothé

 
Ik denk dat de grote hoos met vragen nog moet gaan beginnen.
Vragen die wij ook niet kunnen beantwoorden
Als de beerput helemaal open gaat komen er voor ‘ons’ ook nog verrassingen boven
Mensen zullen langzaam maar zeker met vragen durven te komen

Is dat geen redpillen of hoe moeten we die nazorg gaan benoemen?
Dat is geen 'redpillen' meer, dat is proberen tekst en uitleg te geven terwijl het gebeurt. Redpillen is mensen vooraf inlichten en stimuleren hun eigen onderzoek te doen. Ik heb al geschreven dat wij straks voor onze medemens klaar moeten staan. Wat Mieke bedoelt is dat wij niet meer naar hen moeten komen, ze zullen eerst naar ons moeten komen.

Mike
 
Wat Mieke bedoelt is dat wij niet meer naar hen moeten komen, ze zullen eerst naar ons moeten komen.

Mike

Precies kwestie van paard en de bron.

 
De ontwikkelingen en de inzichten gaan nu zo snel dat ik heb besloten niet te wachten tot over 2 weken, als ik in week 12 zit van mijn nuchterheid, omdat ik had beloofd een driewekelijkse update te geven omtrent mijn persoonlijke proces. Wat ik hieronder ga schrijven MOET ik met jullie delen!

Forumleden en -lezers die al wat jaartjes meedraaien herinneren zich nog wel dat ik in juli 2015 ben opgenomen in het ziekenhuis vanwege een zogeheten sab (subarachnoidale bloeding), een CVA (cardiovasculaire aandoening). Kort gezegd komt dit neer op een miniscuul bloedvaatje dat boven de hersenstam knapt, waarna de bloedstolsels die ontstaan gaan drukken op de hersenstam.

Ik heb er een jaar over gedaan om hier fysiek van te herstellen en zit nu nog met restverschijnselen op het mentale vlak, in de vorm van niet-aangeboren hersenletsel wat zich uit in een verminderde mentale belastbaarheid. Het eerste wat je met gezond verstand kunt bedenken is dat het met een dergelijke aandoening van het brein dan misschien niet zo heel erg verstandig is om op regelmatige basis alcohol tot je te nemen in ongezonde hoeveelheden. Dit is echter nooit in mij opgekomen, geloof het of niet.

Maar wat probeerde ik nu eigenlijk weg te drinken, te verdoven? Antwoord: emoties. Mijn ego wilde niet 'zwak' zijn, waande zich onverwoestbaar en onsterfelijk. Alcohol voedt dat ego en verhardt je emoties en juist dat meende ik nodig te hebben om niet te hoeven erkennen dat er toch echt iets is veranderd de laatste 5 jaar. Mijn vriendin zag dat ik steekjes liet vallen qua geheugen, verstrooidheid en organisatievermogen. Op het werk gebeurde dit eveneens. Maar mijn vriendin zag ook iets positiefs dat ik had overgehouden aan dit hersenletsel: ik werd zachter, kwam meer in contact met mijn emoties.

Maar precies dat beangstigde mij juist! Ik wilde hier niet mee om gaan en kon dit niet zonder het verdovende effect van drank. Ik maakte de afgelopen jaren op het werk een intensief reintegratietraject door, dat me veel stress heeft bezorgd omdat mijn 'zwakheden' ineens zo zwaar onder de loep lagen. Mijn ego overtuigde me dat het gerechtigvaardigd was om de stress weg te drinken, maar ik ben er bijna door in een arbeidsconflict verzeild geraakt met mijn leidinggevende, wat me alleen maar meer stress heeft opgeleverd. Mijn ego wil nl. de strijd aan gaan, altijd en met iedereen.

Nu besef ik dat mijn werkelijke verslaving mijn ego is en dat bier drinken slechts het symptoom was. Mijn ego wilde zelfisolatie, met niets of niemand wat te maken hebben, en alcohol was voor mij het geijkte middel hiervoor. Als een gewond dier sloeg ik links en rechts om me heen en maakte daarbij slachtoffers. Vandaag heb ik een excuusmail gestuurd naar mijn voormalige leidinggevende en er zullen nog vele verontschuldigingen volgen, waaronder ook naar ex-forumleden.

Er is echter een reden waarom ik deze klacht kreeg 5 jaar geleden. De oudgedienden weten ongetwijfeld dat ik de kaars aan twee kanten heb opgebrand: ik was spreekkanon bij de GVA (Gezond Verstand Avonden), een lezingencircuit in het hele land. Twee tot drie keer per week reisde ik stad en land af om te komen spreken en ik kwam vaak midden in de nacht pas thuis, om de volgende dag voor de klas te staan. In het weekend speelde ik vaker wel dan niet ook mu,iek in bandverband, wat ook weer late nachten opleverde. Het stressniveau liep ook toen al regelmatig hoog bij mij op en mijn 'medicijn' was - je raadt het al - drank.

Zoals ik het zie moest er wel iets 'knappen' en dat is dus letterlijk gebeurd met die sab. Is het toeval dat dit gebeurde op 12 juli 2015, slechts twee dagen nadat de zomervakantie was begonnen? Ik denk het niet. Na mijn ontslag uit het ziekenhuis heb ik nog een tijdje niet gedronken, maar na verloop van tijd hoorde ik de biertjes in de koelkast toch weer roepen: maak me los! Ik had dus essentieel niets geleerd van deze episode en de volgende gezondheidscrisis lag alweer op de loer. Zelf denk ik dat deze keer mijn hart aan de beurt was geweest. Mijn intuitie heeft me dit de afgelopen maanden meerdere keren laten weten, maar uiteraard dronk ik dit weer weg.

Deze week ontdekte ik iets bijzonders, nl. het volgende:

Mijn Schepper heeft me een UNIEKE kans gegeven 5 jaar geleden! Ik vergde structureel veel te veel van mezelf en liep hier op leeg. Door mijn hersenaandoening moest ik noodgedwongen pas op de plaats maken, ik heb alle lezingen afgezegd en moest prioriteiten stellen in mijn leven en nadenken over wat nu echt belangrijk is en wat niet. Ik telde echter al vrij snel mijn zegeningen niet meer. Ik had permanente uitval kunnen hebben en in menig opzicht belemmerd kunnen zijn in mijn mentale en fysieke functioneren. Maar juist omdat het mij relatief gezien zo goed ging waande mijn ego zich weer onoverwinnelijk. Dit was Russisch roulette spelen met mijn gezondheid en welzijn!

Bovenal heeft mijn Schepper me de UNIEKE kans gegeven om nu eindelijk eens echt de verbinding aan te gaan met mijn emoties. Ik ben deze uitdaging niet aangegaan. Integendeel zelfs, met alcohol als voertuig crosste ik er keihard voor weg! Ik was slim genoeg om mijn alcoholgebruik 'functioneel' te houden en dus kon ik door sociaal-maatschappelijke factoren bijtijds ophouden (mijn vriendin die tegen me zei dat het mooi was geweest of de volgende dag vroeg op moeten staan en fris moeten zijn voor een werkdag). Tijdens de coronacrisis vielen deze externe factoren allemaal weg als remmende werking op mijn alcoholgebruik en kwam ik er achter dat ik zelf helemaal niet beschik over een innerlijke rem. Werk en prive liepen door elkaar heen en ik kon bij wijze van spreken in mijn pyjama met een baard van vijf dagen achter de computer lesgeven, dus wat maakte het allemaal nog uit?

Totdat ik op 30 juli 's ochtends vroeg in elkaar stortte en me alleen maar bang en zwaar voelde en uitsprak naar mijn vriendin: ik weet het niet meer, ik heb hulp nodig. Dat was mijn breekpunt. Mijn Schepper riep me voor de tweede keer tot de orde, omdat ik de afgelopen vijf jaar mijn les nog niet had geleerd. Ik kreeg een sterke overtuiging die ik alleen maar kan omschrijven als 'van hogerhand': het stopt nu! Ik ben acuut gestopt met drinken en dat is nu 72 dagen geleden. Verder kreeg ik die dag twee letters in mijn hoofd: AA. Hoe verklaar je dat als je weet dat ik tot daarvoor helemaal nooit bezig ben geweest met AA of uberhaupt mijn alcoholgebruik niet als bijzonder problematisch zag?

En hoe passend is het om juist nu, in deze tijd, deze persoonlijke innerlijke reis aan te gaan, waarin ik de strijd mag aan gaan met mijn innerlijke demonen? Weten de oudgedienden nog wanneer ik mijn eerste spirituele ontwaking kreeg in 2006? In de herfst! Weten jullie nog wanneer ik altijd op vakantie ging naar Zuidwest Engeland, dat bol staat van de spirituele energie? In de herfst! De herfst is voor mij een heel bijzonder seizoen. Ik houd van de herfstkou, de herfstkleuren, de herfstlucht. Vroeger hield ik ook van bokbier, maar dat laat ik nu achterwege. De herfst heeft iets speciaals voor mij, mijn hele leven lang al. Hoe toepasselijk is het dan dat ik nu in deze historische tijd en in dit seizoen mag werken aan mijn geestelijke groei? Als je hier de hand van God niet in ziet, dan weet ik het ook niet meer...

Ik laat deze kans niet nogmaals aan me voorbij gaan. Ik ga de verbinding aan met mijn Schepper, met mezelf en met mijn medemens. In die volgorde. Mijn missie is om me alvast voor te bereiden op wat gaat komen: een samenleving die we opnieuw vorm moeten gaan geven met z'n allen en waarin we nog jaren bezig zijn met het verwerken van het spirituele trauma dat gepaard zal gaan met de grootscheepse wereldwijde omwentelingen die op stapel staan. Ik ga niet meer stuk lopen op mensen die toch niet willen luisteren, in plaats daarvan zal ik er voor diezelfde mensen zijn om ze op te vangen en verder te helpen. Daarvoor moet ik eerst aan mezelf werken. Hopelijk inspireert dit jullie ook om je eigen weg van introspectie en zelfinzicht aan te gaan, je bent het waard!

Mike



 
Beste Mike,

Jij moet je hier maar eens gaan aanmelden dat lijkt mij meer dan gerechtvaardigd.

https://www.ted.com/

Geweldige relaas en idd. deels wel herkenbaar als je door dingen heen kan lezen komt het vaak op het zelfde neer contact met je zelf kwijt zijn en de pijn verdoven en daar lieve medemens is de westerse maatschappij perfect voor ingericht en dan is het ook niet gek dat hier de grootste hoeveelheid loonatics rondlopen op ALLE niveaus overigens.

Ego-isme = jezelf verrijken ten koste van een ander, ego-centrisch = jezelf verrijken ten bate van een ander.

Ik doe je digitaal dan ook maar bij deze een omhelzing geven dat heb je op zn minst verdiend zo ook je relaas die je weer perfect hebt verwoord.

Keep up the good work en wees niet bang voor je innerlijke demonen het wordt alleen maar leuker :=)
 
Mike,

Wat een diepgaande uiteenzetting en weer zo eerlijk en persoonlijk. Dit toont wel hele grote durf en bereidheid bij jezelf naar binnen te gaan en de dingen op tafel te leggen. Het feit dat je schoon schip met jezelf wilt maken, is ook heel bijzonder en bevrijdend. Wie durft dat zo? Echt bewonderingswaardig.

Als meer mensen dat zo zouden durven doen, dan zaten we al op de weg van wwg1wga.

By the way:
De herfst is voor mij een heel bijzonder seizoen. Ik houd van de herfstkou, de herfstkleuren, de herfstlucht.

De herfst heeft iets speciaals voor mij, mijn hele leven lang al.
Dat ken ik. Voor mij is de herfst ook het mooiste. Ik ben een echt herfstkind om het maar zo te zeggen. 19 oktober ben ik jarig. Ik hou van wandelingen in de herfst, in de nevel, spinnenwebben (zonder spin :-) ) paddenstoelen, de vallende bladeren, de wilde ganzen etc. Heel spiritueel dit seizoen. Meteen na dit mooie seizoen gaat mijn grote liefde uit naar de winter, een witte winter.

Het zijn seizoenen van een stapje terug doen, rustiger aan doen, reflecteren, naar binnen gaan, de warmte binnen opzoeken samen met gezelligheid en saamhorigheid.

En dit samen, dat komt in de herfst meer naar buiten dan in de vurige zomermaanden en de lentemaanden van het ontstaan van leven.

Dit samen betekent ook wwg1wga.
een samenleving die we opnieuw vorm moeten gaan geven met z’n allen en waarin we nog jaren bezig zijn met het verwerken van het spirituele trauma dat gepaard zal gaan met de grootscheepse wereldwijde omwentelingen die op stapel staan.
Ik wens je veel sterkte met je hoofddoel van zelfheling en daarna kunnen we allemaal samen werken aan heling van liefde van ons allemaal.

En als er eentje begint, zal de rest ook wel volgen. Ik ben er zeker van.

Dorothé
 
Hoe ga jij om met mensen die de C-OVID app op het ‘smartphone’ hebben?

Vanaf nu is iedereen die je dagelijks ontmoet een onzekere factor, familie, vrienden, collega’s en onbekende die je zomaar ergens tegenkomt.

Iedereen kan je 10 dagen quarantaine bezorgen

Mijden als de pest.

Mijn huis is vanaf nu een no no zone mbt smartphones !

Wie binnen wil zal eea op de vliegtuigstand moeten zetten en dat ding gaat in alu folie ergens in de kamer waar ze ons niet kunnen horen punt uit klaar.
 
Zo Mike.....wauw! Je hebt hierboven echt gesproken vanuit je Gezonde Verstand.
Wat een lef om je zo kwetsbaar op te stellen in het openbaar!
Ik ben een tikkeltje verbijsterd hierover, maar ik vind het heel mooi om je persoonlijke uiteenzetting te lezen. Het lijkt me een hele grote stap voor je om jouw ervaringen met ons als forum-lezers te delen op deze manier.

Grote klasse, schouder klop, duimpje omhoog , respect!
Wat leven we in een bijzondere tijd he? Er vindt transitie en verbinding plaats op zoveel gebied.
 
Wauw, kippenvel. Ik heb hier even niet opgelet en veel gemist. Maar inmiddels ben ik bijgelezen 🤓. Wat een ontboezemingen en wat een mooie inzichten Mike. Een hele andere Mike als die van 4 juli. Weet je nog wat je tegen mij zei aan het einde van de avond zo'n beetje als ik me goed herinner?! Ik kan er ook wel wat mee van wat je zegt, ik ben absoluut geen drinker maar heb waarschijnlijk ook wel demonen die me in de weg lopen 🙄 knap hoe je alles verwoordt en ik snap dat je staat te popelen om je hernieuwde inzichten van de geest met ons wil delen. Dank daarvoor 👊🙏
 
dat zullen wel een paar brieven worden Mike. Ik zit al heel heel tijdje op dit forum en je had mij ook bijna weggejaagd.
Mooi om te lezen hoe je de voorzienigheid in de gebeurtenissen ziet. Als je er oog voor hebt, zijn er groot en klein heel wat van die momentjes in je leven.
Duimpje voor je moed en openhartigheid

Nou je toch zo bezig bent, hier een stukje uit een preek van de keer dat ik wakker bleef (zal ook wel de voorzienigheid zijn geweest), wat ik vergeten ben verzin ik er ff bij.
Een man gaat naar het strand om te zwemmen, de zee is ruw. Tijdens het omkleden wordt hij aangesproken. Zou u wel gaan zwemmen, de zee is ruw en de strandwacht heeft de vlag gehesen. Hij antwoord, ik vertrouw op God en hij zal mij beschermen.
Hij gaat het water in en hij is nog maar een tiental meter uit de kust of de strandwacht peddelt naar hem toe. Meneer, keert u of, de zee is niet veilig! Hij antwoord: ik vertrouw op God en hij zal mij beschermen. Even later komt de kustwacht met de reddingsboot naar hem toe en werpt hem een reddingsband toe. Dat is niet nodig zegt hij, ik vertrouw op God en hij zal mij beschermen.
Hij zwemt weer verder en verdrinkt. Hij komt bij God en zegt, mooi is dat, ik vertrouwde op U en nu ben ik verdronken. Zegt God, maar ik heb 3x iemand naar je toegestuurd.
 
Dank voor de reacties. Mijn CVA van 5 jaar geleden was een reset, maar met de reboot kwam helaas nog wat oude software mee die nog niet gewist was. Nu ben ik bezig met de echte reboot.

@Marijan, eerlijk gezegd kan ik me niet meer goed herinneren waar ons gesprek aan het eind van de bijeenkomst op 4 juli over ging. Ik hoop maar dat het een goed gesprek was, maar inhoudelijk weet ik niet meer wat er gezegd is. Als je schrijft dat dit een hele andere Mike is dan van 4 juli ben ik eigenlijk wel benieuwd naar wat we daar besproken hebben. Als het niet te prive is voor jouzelf heb je van mij toestemming om het hier te vermelden. Overigens ben ik niet wezenlijk anders dan voorheen, mijn ware ik mag nu naar buiten komen in al zijn kwetsbaarheid en openheid.

@Naief, als ik je in het verleden gekwetst of gekrenkt heb wil ik hierbij mijn excuses aanbieden. Dit was voor mij een tweede natuur, dus ook in jouw geval kan ik me niet meer herinneren wat ik precies gezegd of gedaan heb. Mocht je dat willen vermelden, dan heb je hierbij ook een vrijbrief om dit openlijk te doen op dit forum. Het is belangrijk dat ik de gevolgen van mijn daden leer overzien, het liefst gedurende dit leven. Mensen met bijnadoodervaringen beschrijven ook dat ze in een flits hun hele leven voorbij zagen komen, incl. het effect dat hun woorden en daden had op hun medemens(en). Beter hier die les leren dan aan de andere kant, lijkt me.

Ik wil de 12 stappen van AA hier delen, zodat jullie een idee krijgen van het werk dat ik de komende tijd nog ga verrichten:

https://aa-nederland.nl/de-twaalf-stappen/

Zoals je ziet is dat een beproeving van ieders geduld, geloof en vertrouwen, incl. het mijne. Ik houd jullie op de hoogte van mijn voortgang en de opgedane inzichten!

Mike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.543
Berichten
547.163
Leden
8.665
Nieuwste lid
Solana
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan