Hallo, lange post onderweg maar ik probeer de blabla te beperken
ik lees al een eindje mee op het forum en leer er veel bij; waarvoor dank. Ik ben een getrouwde vrouw (al 13 jaar) van 36 met 2 kindjes.
Een tijd geleden liep het hier thuis tussen man en mij ook fout en mede door wat ik hier (en andere topics) soms kom lezen loopt het nu weer beter tussen mijn man en mij. Ik hoef helemaal niet elke dag te lopen freaken en stressen opdat alles toch maar perfect in orde zou zijn, mijn man is er immers ook. Als ik hem iets vraag om te doen dan is dat geen probleem, maar ik moet het wel vragen. (lees, ik heb als vrouw moeten leren om hulp vragen) Hij werkt inderdaad het meeste voor onze thuis gezin en dankzij zijn bijberoep kon ik een aantal jaren geleden parttime gaan werken om zo beter voor de kinderen te kunnen zorgen. Dat is belangrijk voor mij en daar mag hij inderdaad voor geacht en gerespecteerd worden.
Anderzijds financiert hij met zijn bijberoep ook zijn hobby's, dus we varen er beide wel bij.
Uiteindelijk is de situatie thuis verbeterd door als vrouw meer los te laten en de verantwoordelijkheid iets meer bij de man te leggen (te laten liggen; lees minder controle freak zijn)
Vroeger concentreerde ik me vooral op wat er zoal fout liep en op den duur liep ik de ganse dag kwaad rond. Op een gegeven moment kwam ik inderdaad tot het besef dat ik mannen begon te haten. (o.a. nieuws, wat er zoal gebeurde in vriendenkring ed. ... ) Gelukkig kwam het besef snel dat ik niet zo verder kon en dat ik het op een andere manier moest gaan proberen.
Thuis regel ik de financiën (in samenspraak met man) en zelden geef ik veel geld uit voor mezelf. Mijn man daarentegen gaat regelmatig uit maar hij werkt ook meer en moet dan ergens ook zijn vrije tijd kunnen inbouwen. Aan de andere kant staat dan als ik echt eens iets wil kopen hij er absoluut geen probleem van maakt.
Ik ben van mening dat de wereld een betere plaats zou zijn mochten vrouwen 'liever' zijn voor elkaar en ook voor elkaar zorgen. (minder 'bitchen' naar elkaar en minder agressief en minder achterbaks zijn) Soms lijkt het erop dat werkende vrouwen denken dat ze zich altijd en continu moeten bewijzen.
Op elk werk waar ik tussen de vrouwen werkte waren er altijd problemen. Achterklap en pesterijen.... Mannen kunnen er ook van maar dat is zeldzamer ... En bovendien nemen vrouwen alles persoonlijk op, verschrikkelijk ! (daar betrap ik me soms ook op)
Voor mijn (nu) parttime werk heb ik echt geselecteerd op wie mijn collega's zouden zijn. Dat is nu een man en een vrouw. Ze heeft scherpe kantjes maar ze zorgt goed voor mij en mijn gezin (werkuren, verlof, ...) daar staat natuurlijk iets tegenover, maar zolang dat goed blijft werken zal ik daar ook blijven. Ze zoeken nog een leidinggevende collega bij en ik hoop uit de grond van mijn hart dat het geen vrouw wordt...
Het meeste commentaar dat ik kreeg na de keuze voor parttime werk kwam van vrouwen. Volgens mij zijn er veel vrouwen die liever parttime zouden willen werken maar die het niet durven. Ook sommige mannen waren er niet voor te vinden (waaronder mijn vader) maar nu krijg ik nog zelden commentaren. (het heeft zijn positief effect en de meesten zien dat wel)
Al die hysterie bij vrouwen komt volgens mij ook doordat ze overbelast worden. Of ze dat nu graag horen of niet ... Teveel stress en dergelijke. (had ik ook vroeger)
Als ik het moeilijk heb met een beslissing dan kan ik dat nu kortsluiten met een man. (mijn man of mijn broer geven beslissing) Mijn moeder dat lukt minder want voor sommige zaken is ze te negatief. (spiraal)
Ik heb één enkele vriendin en één enkele vriend (die ik trouwens zelden zie). Verder ga ik enkel om met familie. Met mannen klikt het doorgaans sneller dan met vrouwen. Met vrouwen klikt het zelden. Ik ben een buitenbeentje (altijd al geweest) en waarschijnlijk een gruwel om aan te zien voor de doorsnee fashionista.
Dus inderdaad ik kan me in veel dat in dit topic staat wel vinden, al vind ik het erg confronterend en ben ik er zeker van dat niet alle vrouwen (al) deze negatieve kanten hebben.
Ten slotte: je hebt elkaar iets beloofd en daar moet je aan blijven werken:
... Iets verderop wonen een groep studentes sinds kort. Als ze buiten zitten op hun balkonnetje is het de hele tijd overdreven lachen, roddelen en de godganse tijd selfies maken.
