Mike, ik vraag me al een tijdje af hoe je tot bepaalde, inzichten bent gekomen in de relatie man-vrouw.
Zijn dat veelal persoonlijke ervaringen en/of gecombineerd met studiemateriaal ?
Maar als dat te privé is, snap ik dat hoor..
Ik vind het opmerkelijk, sommige opmerkingen van jou zijn niet altijd even flatterend maar ik moet toegeven dat ze verhelderend zijn ..althans voor mij.
Vrouwen (en zwakke mannen) die aanstoot nemen aan mijn woorden komen steevast met hetzelfde amateurpyschologische 'argument': 1 of meerdere vrouwen moeten jou toch wel vreselijk gekwetst hebben in je leven dat je dit soort dingen zegt en gelooft. I hate to bust your bubble, maar ik heb in mijn moeder een heel krachtig vrouwelijk rolmodel en ook mijn vriendin staat haar mannetje. Deze vlieger gaat dus niet op!
Mijn hele leven lang ben ik gefascineerd door de verschillen tussen mannen en vrouwen. Mijn hele leven lang erger ik me al aan het feit dat vrouwen zich zo'n aanmatigende houding kunnen aannemen. Mijn hele leven lang merk ik al dat vrouwen aan projectie doen. Zo mag je niet generaliseren als je over vrouwen praat, maar als vrouwen het over mannen hebben is dat kennelijk wel geoorloofd. Zo vinden vrouwen dat mannen materialistisch en egoistisch zijn, terwijl het juist VROUWEN zijn die extreem materialistisch en egoistisch kunnen zijn. Mijn hele leven lang erger ik me groen en geel aan feministen. En mijn hele leven lang erger ik me aan het feit dat vrouwen niet zeggen wat ze bedoelen en bedoelen wat ze zeggen en dat alles via de emotie gaat en niet via de ratio en dat ze zo snel he slachtoffer uithangen.
Weet je, ik ben gewoonn een goede observeerder van menselijk gedrag en het is juist door te algemeniseren dat je een helicopter-view ontwikkelt over hoe bepaalde groeperingen zich gedragen. En daar kom je bij weer een andere vrouwelijke tekortkoming: het volkomen gebrek aan metafysisch inzicht, het boven jezelf uit kunnen stijgen en algemene patronen doorzien en dus niet alles alleen maar op jezelf betrekken. Daarom zijn er ook geen vrouwelijke filosofen of uberhaupt grote denkers onder vrouwen. Komieken die dit aankaarten vond ik altijd al hilarisch, ik moet bijv. denken aan oude shows van Eddie Murphy of Chris Rock.
Dankzij het internet ben ik het steeds beter gaan begrijpen vanuit een biologisch en sociologisch en wetenschappelijk oogpunt. De reden waarom ik vaak zo 'onaardig' ben naar vrouwen is omdat we leven in een matriarchie, ook wel gynocratie genoemd. We leven in een gefeminiseerde samenleving waarin talloze mannen het onderspit delven, een stille epidemie omdat (in tegenstelling tot vrouwen) mannen stilzwijgend hun leed dragen en niet gaan lopen zaniken. Vrouwen staan op een voetstuk dat ze niet hebben verdiend op eigen merites en mijn taak is om ze letterlijk en figuurlijk weer op hun plaats te zetten en dat is ONDERGESCHIKT AAN MANNEN. Mannen zijn leiders, vrouwers zijn volgers. Ik zie ook NUL persoonlijke groei bij zoveel vrouwen, omdat ze 'the biggest child in the room' zijn. Ze houden het midden tussen een kind en een volwassene en evolutionair is hier een hele goede reden voor, ze dienen nl. moeders van onze kinderen te zijn en trouwe echtgenotes/partners.
Ik zal nu ongetwijfeld een paar vrouwen beledigd hebben, maar dat is dus juist het probleem: dat jullie meteen gekwetst zijn. Weet je hoe je persoonlijke groei doormaakt? Als je tikken krijgt in het leven en na het vallen meteen weer opstaat. Het leert je bescheidenheid, iets wat in het vrouwelijke woordenboek niet lijkt voor te komen...
Mike
Zijn dat veelal persoonlijke ervaringen en/of gecombineerd met studiemateriaal ?
Maar als dat te privé is, snap ik dat hoor..
Ik vind het opmerkelijk, sommige opmerkingen van jou zijn niet altijd even flatterend maar ik moet toegeven dat ze verhelderend zijn ..althans voor mij.
Vrouwen (en zwakke mannen) die aanstoot nemen aan mijn woorden komen steevast met hetzelfde amateurpyschologische 'argument': 1 of meerdere vrouwen moeten jou toch wel vreselijk gekwetst hebben in je leven dat je dit soort dingen zegt en gelooft. I hate to bust your bubble, maar ik heb in mijn moeder een heel krachtig vrouwelijk rolmodel en ook mijn vriendin staat haar mannetje. Deze vlieger gaat dus niet op!
Mijn hele leven lang ben ik gefascineerd door de verschillen tussen mannen en vrouwen. Mijn hele leven lang erger ik me al aan het feit dat vrouwen zich zo'n aanmatigende houding kunnen aannemen. Mijn hele leven lang merk ik al dat vrouwen aan projectie doen. Zo mag je niet generaliseren als je over vrouwen praat, maar als vrouwen het over mannen hebben is dat kennelijk wel geoorloofd. Zo vinden vrouwen dat mannen materialistisch en egoistisch zijn, terwijl het juist VROUWEN zijn die extreem materialistisch en egoistisch kunnen zijn. Mijn hele leven lang erger ik me groen en geel aan feministen. En mijn hele leven lang erger ik me aan het feit dat vrouwen niet zeggen wat ze bedoelen en bedoelen wat ze zeggen en dat alles via de emotie gaat en niet via de ratio en dat ze zo snel he slachtoffer uithangen.
Weet je, ik ben gewoonn een goede observeerder van menselijk gedrag en het is juist door te algemeniseren dat je een helicopter-view ontwikkelt over hoe bepaalde groeperingen zich gedragen. En daar kom je bij weer een andere vrouwelijke tekortkoming: het volkomen gebrek aan metafysisch inzicht, het boven jezelf uit kunnen stijgen en algemene patronen doorzien en dus niet alles alleen maar op jezelf betrekken. Daarom zijn er ook geen vrouwelijke filosofen of uberhaupt grote denkers onder vrouwen. Komieken die dit aankaarten vond ik altijd al hilarisch, ik moet bijv. denken aan oude shows van Eddie Murphy of Chris Rock.
Dankzij het internet ben ik het steeds beter gaan begrijpen vanuit een biologisch en sociologisch en wetenschappelijk oogpunt. De reden waarom ik vaak zo 'onaardig' ben naar vrouwen is omdat we leven in een matriarchie, ook wel gynocratie genoemd. We leven in een gefeminiseerde samenleving waarin talloze mannen het onderspit delven, een stille epidemie omdat (in tegenstelling tot vrouwen) mannen stilzwijgend hun leed dragen en niet gaan lopen zaniken. Vrouwen staan op een voetstuk dat ze niet hebben verdiend op eigen merites en mijn taak is om ze letterlijk en figuurlijk weer op hun plaats te zetten en dat is ONDERGESCHIKT AAN MANNEN. Mannen zijn leiders, vrouwers zijn volgers. Ik zie ook NUL persoonlijke groei bij zoveel vrouwen, omdat ze 'the biggest child in the room' zijn. Ze houden het midden tussen een kind en een volwassene en evolutionair is hier een hele goede reden voor, ze dienen nl. moeders van onze kinderen te zijn en trouwe echtgenotes/partners.
Ik zal nu ongetwijfeld een paar vrouwen beledigd hebben, maar dat is dus juist het probleem: dat jullie meteen gekwetst zijn. Weet je hoe je persoonlijke groei doormaakt? Als je tikken krijgt in het leven en na het vallen meteen weer opstaat. Het leert je bescheidenheid, iets wat in het vrouwelijke woordenboek niet lijkt voor te komen...
Mike
