Hallo gezondliefhebbers - voorstellen Gezondheid

Dat is juist jouw opvatting. Alles is perfect en gaat zoals het hoort te gaan. Dit is 1 grote illusie en je hoeft dus niets te doen. Laat los en laat gaan. Ik ben niets, jij bent niets, niet is iets. Toch?

Mike

 
Quote:
Dus.....behoed jezelf nergens voor?


Ik begrijp echt werkelijk niet hoe je die conclusie verzonnen krijgt. Je doet wat je moet doen om daar te komen waar je wil komen, ook al doet dat af en toe zeer en zul je eens een teleurstelling voelen. Oh boehoe. Dat heeft echt helemaal niks te maken met jezelf nergens voor behoeden. Jezelf behoeden doet iedereen de hele dag bij elke handeling die je doet, als je daarmee stopt, of als je geen pijn zou voelen, zou je morgen dood zijn.

 
Mike, alles is ook perfect, een imperfect universum bestaat niet, maar dat staat GEHEEL LOS van mijn beleving. In mijn beleving is het leven helemaal niet perfect. En zolang ik het niet als perfect ervaar blijf ik op zoek naar manieren om dingen te fixen (lees: DOEN). Dat wil echter niet zeggen dat dingen DOEN om de imperfectie te lijf te gaan ook inherent is aan het leven. Er zijn mensen op deze aardkloot die zich tot in hun cellen realiseren hoe het zit en daardoor niet meer de drang hebben om imperfectie te fixen. Zij ervaren het leven elk moment als perfectie (omdat het dat ook in werkelijkheid is). Ik vind dergelijke mensen en hoe ze het leven ervaren buitengewoon interessant. Dat daar een onderliggende motivatie om pijn te vermijden onder ligt zou best kunnen. Daar kom ik dan vanzelf achter. Maar ja, wie wil er nu pijn lijden? Als je een mgoelijkheid ziet om geen pijn te lijden, dan ga je daar toch voor?

Iklustvet, dit gesprek is begonnen met de verwachtingen Gezondheid t.a.v. wat hij wil bereiken op het gebied van gezondheid. Ik zeg niet dat Gezondheid geen verwachtingen moet hebben, maar ik moedig hem wel aan de verwachtingen helder op het netvlies te hebben, te onderzoeken en daar ook vrijelijk en openlijk over te praten hier op het forum. Daardoor krijgt hij inzicht in zijn verwachtingen en zal het eventuele onrealistische karakter hem vanzelf duidelijk worden. Dan houdt hij een beter gevoel over wat hij wel bereikt en kan hij meer in zijn kracht komen te staan. Geen wilskracht, maar zijnskracht.

 
Quote:
Er zijn mensen op deze aardkloot die zich tot in hun cellen realiseren hoe het zit en daardoor niet meer de drang hebben om imperfectie te fixen. Zij ervaren het leven elk moment als perfectie (omdat het dat ook in werkelijkheid is). Ik vind dergelijke mensen en hoe ze het leven ervaren buitengewoon interessant. Dat daar een onderliggende motivatie om pijn te vermijden onder ligt zou best kunnen. Daar kom ik dan vanzelf achter. Maar ja, wie wil er nu pijn lijden? Als je een mgoelijkheid ziet om geen pijn te lijden, dan ga je daar toch voor?


Natuurlijk niet, wat is nu geen pijn? dat is hetzelfde als geen honger. Dat wil nog niet zeggen dat je lekker gegeten hebt. En wat als je kinderen onder een auto lopen, dan zit je daar mooi te kijken met je ervaring van een perfect pijnloos leven. Het lijkt wel of je bang bent dat andere mensen hun verwachtingen wel waar maken, en dat er wel dingen van je verwacht worden. Het is wel lekker gemakkelijk om te zeggen dat het toch allemaal niks uitmaakt en dat alles perfect is, lekker makkelijk vanuit je comfortabele volgevreten Nederland. Misschien moet je dat eens in somalie gaan vertellen, of in Aleppo daar zijn de vluchtelingen ondertussen ook aan het verhongeren. "er zijn mensen op deze aardkloot die geen behoefte meer hebben om de imperfectie te fixen" -dat kunnen jullie ook! Honger dat ben je zelf, en dan fijn achterover leunen omdat jij wel snapt dat alles perfect is en die arme drommels niet?

 
Quote:
en dan fijn achterover leunen omdat jij wel snapt dat alles perfect is


Haha precies de woorden die II ook al eens gezegt heb omtrent soort gelijke discussie :mrgreen:

Quote:
Er zijn mensen op deze aardkloot die zich tot in hun cellen realiseren hoe het zit en daardoor niet meer de drang hebben om imperfectie te fixen. Zij ervaren het leven elk moment als perfectie (omdat het dat ook in werkelijkheid is). Ik vind dergelijke mensen en hoe ze het leven ervaren buitengewoon interessant.


Geloof je dat echt moondust? Dat die mensen weten hoe het zit? En geen last hebben van teleurstelling vernedering pijn?

Ik heb het idee dat jij het woord "perfect" verward met werkelijkheid of zoals het "is" deze zijn niet synoniem.

En ik snap niet hoe je het verzonnen krijgt dat de pijn/teleurstelling/kwaad weg kan gaan als je deze wereld "perfect" gaat noemen..

Er verandert niks namelijk, alleen een realistische kijk verandert in een sprookje.

 
@ Moondust

Het is ook perfect totdat het niet meer perfect is. Dat voel je en daar handel je dan naar omdat je ondertussen inzichten en ingevingen hebt gekregen. Het is geen passieve status quo.

Ik betwijfel of de intentie van de mensen die je bewondert dezelfde is als jouw interpretatie ervan. Deze mensen vermijden geen pijn maar accepteren pijn (zonder drama en cognitieve associatie) als onderdeel van het bestaan.

 
Quote:
Mike, alles is ook perfect, een imperfect universum bestaat niet, maar dat staat GEHEEL LOS van mijn beleving. In mijn beleving is het leven helemaal niet perfect. En zolang ik het niet als perfect ervaar blijf ik op zoek naar manieren om dingen te fixen (lees: DOEN). Dat wil echter niet zeggen dat dingen DOEN om de imperfectie te lijf te gaan ook inherent is aan het leven.


Dat is EXACT waar het leven om draait! Ik zal het nog 1 keer proberen uit te leggen:

Als jij en ik het over 1 ding eens zijn, dan is het wel dat de Bron vanwaaruit alle leven ontstaat perfect is en geen dualiteit kent, maar ook een dermate hoge trilling heeft dat tijd en ruimte niet bestaan. Deze bron is echter pure en neutrale potentie en is om die reden dus een immaterieel creatiepotentieel.

Tot zover geen discussie. Deze bron verlaagt zijn/haar trilling, waardoor er materieel leven ontstaat. Hierdoor raakt het perfecte evenwicht van de Bron verstoord en splitst de eenheid zich op in veelheid, het evenwichtige geheel raakt gefragmenteerd. Deze vormen van deelbewustzijn vallen uiteen in tegenovergestelde polen (dualiteit).

Om het evenwicht te herstellen en de weg terug te vinden naar de Bron moet alle aardse leven de weg terug zien te vinden naar de Bron, naar het Hogere. Dit betekent dat ALLE leven op aarde, of dit nu planten, dieren of mensen betreft, maar 1 opdracht heeft en dat is GROEI. Je kunt dat heel letterlijk opvatten en voor veel simpele organismes geldt dit ook, maar voor de mens als hoger wezen komt daar behalve fysieke groei ook spirituele groei bij. Dit noemen we evolutie of ontwikkeling. Wat is de zin van het leven? In 1 woord: GROEI.

Als in jouw beleving het leven niet perfect is, dan klopt dat. Onze taak is om de perfectie zo veel mogelijk te benaderen door het waarmaken van ons fysieke en spirituele menselijke potentieel. Helemaal perfect worden we nooit, want dan houd je op met materieel zijn en los je op in de immateriele Bron. Perfectie betekent dus de dood van alle materie. Materie is per definitie imperfect, het gaat om PERFECTIONERING!

Betekent dit dat je, zoals jij het liefst wil, dan maar passief moet gaan toekijken vanuit de (valse) conclusie dat alles goed is zoals het is? Nee, om de dooie donder niet! Pas als we ons menselijke potentieel volledig waarmaken, kunnen we achterover gaan leunen en concluderen dat we er werkelijk alles aan gedaan hebben en dat de rest aan God is. Zolang we echter bij lange na niet dat potentieel waarmaken, zolang we nog in een animalistische staat verkeren met een extreem laag bewustzijn, is er nog volop werk aan de winkel!

Het komt op mij over dat je jezelf graag vereenzelvigt met de Bron, die inderdaad perfect is. Vervolgens baal je van het feit dat je dat zelf niet bent en ook nooit zult worden, omdat je een materiele bewustzijnservaring hebt en een materieel lichaam. Waar je naar streeft, zul je nooit bereiken. Jij en nog 7 miljard anderen, we kunnen alleen maar proberen zo dichtbij mogelijk te komen in dit leven en dit proces noemen we GROEI. Jij wilt daar niet aan, want pijn en teleurstelling maken een wezenlijk onderdeel uit van die groei, we leren door ervaring en op basis van contrasten (dualiteit).

Volgens mij kan jij niet wachten tot je onderdeel mag uitmaken van de Bron, tot je weer thuis mag komen. Kortom, jij wilt helemaal niet hier zijn. Maar hier is het juist te doen! Door pijn en teleurstelling te willen vermijden, rem jij je eigen groei en daarmee vervul jij je levensopdracht niet. De Bron zal jou op basis van dergelijk vermijdingsgedrag mogelijk niet eens toelaten als de tijd zo ver is, je wordt nl. beoordeeld op basis van je DAADKRACHT en in hoeverre je deze hebt aangewend om de GROEI van jezelf en van anderen mogelijk te maken.

Zoals eerder gezegd: geen nihilisme maar activisme!

Mike

 
Maarten wrote:
Geloof je dat echt moondust? Dat die mensen weten hoe het zit? En geen last hebben van teleurstelling vernedering pijn?



Ik heb er een paar ontmoet in mijn leven en stuk voor stuk hebben ze me bijzonder geraakt. Hun doen en laten is volledig open, onbezorgd en verbindend. Wat me vooral opviel was de scherpte van hun observatie. Ze kijken dwars door me heen. En ook deze mensen hebben ongelukjes, vervelen zich weleens (alhoewel zelden), etc. maar er is geen moment waarop ze ervaren dat het leven niet is zoals het moet zijn. Ze vechten nergens tegen. Er is een soort continue vertrouwensband met het leven. Teleurstelling, vernedering, e.d. kennen ze niet meer zoals voorheen. Als zich al dergelijke emoties voordoen, dan worden ze daardoor niet in beslag genomen waardoor de emotie vrij kan bewegen en vaak al snel weer verdwijnt. Ik ervaar het als een meestromen met het leven. In harmonie zijn. En dat heeft niets te maken met niets doen of wat je overkomt. Het is de beleving ervan die anders is dan de meeste mensen. Fascinerend!

Quote:
="Maarten"]En ik snap niet hoe je het verzonnen krijgt dat de pijn/teleurstelling/kwaad weg kan gaan als je deze wereld "perfect" gaat noemen..

Er verandert niks namelijk, alleen een realistische kijk verandert in een sprookje.



Niet "perfect" noemen, maar als perfect ervaren. Er verandert inderdaad niets behalve de beleving en daardoor verandert dus ALLES.

Kijk maar bij jezelf. Als je geestelijk pijn ervaart, in welke hoedanigheid dan ook, dan heeft het altijd te maken met verzet ergens tegen. Je wilt niet dat het op een bepaalde manier gaat. Je knokt tegen het leven, een strijd die je nooit kan winnen.

 
Spal wrote:
Ik betwijfel of de intentie van de mensen die je bewondert dezelfde is als jouw interpretatie ervan. Deze mensen vermijden geen pijn maar accepteren pijn (zonder drama en cognitieve associatie) als onderdeel van het bestaan.



Juist, bij voorbaat accepteren ze alles, omdat ze volledig vertrouwen op dat het leven hen alleen brengt wat het moet brengen. Er is altijd perfectie. Wat ik je ook hoor zeggen is dat ik deze mensen teveel wil imiteren. Dat denk ik ook. En imitatie werkt niet. Jed Mckenna heeft dat ook in zijn boeken gezegd. Verlichten imiteren levert je geen verlichting op. Je moet streven naar waar de verlichten ooit naar streefden. En dan nog zal maar een fractie van de mensen die dat doen ook verlichting bereiken. Niet echt bemoedigend dus. En dan is de verleiding groot om maar te doen alsof. Goed punt.

 
@Mike

Heldere toelichting van jouw visie. Waar ik niet in mee kan gaan is het verlies van de perfectie en de zoektocht terug. Als de Bron namelijk perfect is, dan kan dat nooit niet-perfect worden. Als het leven dus als niet-perfect wordt ervaren, dan kan dat alleen maar een illusie zijn. Hier kan ik niet omheen. Ik ben niet op zoek naar achteroverleunen (ik doe vanalles), ik wil alleen de waarheid van het leven ervaren.

Mike wrote:
Waar je naar streeft, zul je nooit bereiken.



Ik ben ervan overtuigd dat het wel mogelijk is. Er is geen onderscheid tussen de Bron en het Leven zoals wij dat ervaren mogelijk. Het ene volgt niet uit het andere ofzo. Het is allemaal één. Het kan niet anders. En dat wil ik tot in het diepst van mijn cellen ervaren. Maar of ik dat kan bereiken weet ik niet.

Mike wrote:
Volgens mij kan jij niet wachten tot je onderdeel mag uitmaken van de Bron, tot je weer thuis mag komen.



Ik ben er al, dat kan niet anders, er is geen gaan van de ene plek anar de andere, dat lijkt alleen zo. Het 'probleem' is dat ik het me alleen niet besef. Ik wil het me graag beseffen en ben ervan overtuigd dat dat kan omdat ik ervan overtuigd ben dat anderem al in die staat verkeren. Het kan best zijn dat wat jij zegt in de laatste alinea waar is. Dat is dan mijn leerweg. Maar zolang het kwartje niet is gevallen is het niet gevallen.

Ik blijf echter bij mijn standpunt dat mijn visie geen relatie heeft met daadkracht (dingen doen). Ze staan elkaar niet in de weg. Het is niet het ene of het andere. Het kan naast elkaar bestaan.

 
Quote:
@Iklustvet

Het zit um niet in wat je meemaakt, maar in HOE je het beleeft. Daarin zit de perfectie.


Zoals ik al zei, gemakkelijk gezegd vanuit je comfortabele positie. Je kunt toch niet serieus menen dat als er aan basisbehoeften als eten en drinken niet voldaan wordt het er toch van afhangt hoe je dat beleeft? Je kunt dus volgens jou perfectie ervaren terwijl je samen met je kinderen ligt te sterven van de honger? Dat moet je dan gewoon anders beleven? Jij vindt dat dat redelijk klinkt? Ik vind eerlijk gezegd dat het klinkt als depressieve praat van een verwende mens.

Natuurlijk is groei het doel van alle leven, als alles perfect was was er geen groei en dus geen leven. Als alles perfect zou zijn dan waren we dat zwarte gat nooit uitgekomen want wat voor zin zou het gehad hebben? Even lekker met zijn allen perfect zitten wezen?

 
Nou, eerst dacht ik ook dat verlichting inhield dat iemand helemaal vrij van zorgen was en dat die iemand ook een bepaald hersengolfpatroon moet hebben, ongeacht hoe wreed de omstandigheden zijn, alsof zo'n "verlicht" iemand nog altijd blij en gelukkig zal zijn, terwijl zelfs zijn kinderen zeer ernstig lijden door wat dan ook.

Maar als de "verlichten" daarbij de Aardse behoeften aan voorbij gaat, ik heb het niet over moderne voeding maar voeding die de natuurvolkeren aten die Weston Price onderzocht heeft, dan kan dat nooit een verlicht iemand zijn, sterker nog, ik betwijfel het of een gedegenereerd iemand überhaupt een verlicht iemand kan zijn, of zie ik dat verkeerd?

Net als iedereen is bijvoorbeeld ook Eckhart Tolle een behoorlijk ernstig gedegenereerd iemand en kan dus helemaal geen verlicht iemand zijn, zoals velen het wel beweren, de manier waarop hij spreekt is absoluut niet natuurlijk, hij lijkt zo gelukkig hier in het nu te leven zodat hij geen zorgen lijkt te hebben, maar eigenlijk leeft hij ook in een soort angst, ook bang voor de waarheid.

Gezondheid,

 
Helemaal eens Gezondheid!! Je zou kunnen zeggen dat als je verlicht bent je zelfs geen eten meer nodig hebt, maar ik denk dat we daar nog heel ver vanaf zijn, tot die tijd wil ik mij in een vaccinatiezaak niet laten verdedigen door een advocaat die zijn eigen kinderen wel laat vaccineren, en ik wil ook niet naar een vegetarische homeopaat om maar een paar voorbeelden te noemen.

 
Waar de spirituele kringen ervan uit gaat dat zo'n verlicht iemand pas een echte mens is, zeg ik dat zo'n iemand juist heel erg op een robot lijkt. Die alles JA lijkt te klikken zelfs als de leefomstandigheden erg ongelukkig en gebrekkig beginnen te worden, net een robot zonder ziel en gevoel dus.

Gezondheid,

 
Quote:
So, insofar as the problem posed in Buddhism is duhkha, 'I don't want to suffer, and I want to find someone or something that can cure me of suffering.' That's the problem. Now if there's a person who solves the problem, a buddha, people come to him and say 'Master, how do we get out of this problem?' So what he does is to propose certain things to them. First of all, he points out that with duhkha go two other things. These are respectively called _anitya_ and _anatman_. Anitya means--'nitya' means 'permanant,' so 'impermanance.' Flux, change, is characteristic of everything whatsoever. There isn't anything at all in the whole world, in the material world, in the psychic world, in the spiritual world, there is nothing you can catch hold of and hang on to for safely. Nuttin'. Not only is there nothing you can hang on to, but by the teaching of anatman, there is no you to hang on to it. In other words, all clinging to life is an illusory hand grasping at smoke. If you can get that into your head and see that that is so, nobody needs to tell you that you ought not to grasp. Because you see, you can't.

See, Buddhism is not essentially moralistic. The moralist is the person who tells people that they ought to be unselfish, when they still feel like egos, and his efforts are always and invariably futile. Because what happens is he simply sweeps the dust under the carpet, and it all comes back again somehow. But in this case, it involves a complete realization that this is the case. So that's what the teacher puts across to begin with.

The next thing that comes up, the second of the noble truths, is about the cause of suffering, and this in Sanskrit is called _trishna_. Trishna is related to our word 'thirst.' It's very often translated 'desire.' That will do. Better, perhaps, is 'craving, clinging, grasping,' or even, to use our modern psychological word, 'blocking.' When, for example, somebody is blocked, and dithers and hesitates, and doesn't know what to do, he is in the strictest Buddhist sense attached, he's stuck. But a buddha can't be stuck, he cannot be phased. He always flows, just as water always flows, even if you dam it, the water just keeps on getting higher and higher and higher until it flows over the dam. It's unstoppable.

Now, buddha said, then, duhkha comes from trishna. You all suffer because you cling to the world, and you don't recognize that the world is anitya and anatman. So then, try, if you can, not to grasp. Well, do you see that that immediately poses a problem? Because the student who has started off this dialog with the buddha then makes various efforts to give up desire. Upon which he very rapidly discovers that he is desiring not to desire, and he takes that back to the teacher, who says 'Well, well, well.' He said, 'Of course. You are desiring not to desire, and that's of course excessive. All I want you to do is to give up desiring as much as you can. Don't want to go beyond the point of which you're capable.' And for this reason Buddhism is called the Middle Way. Not only is it the middle way between the extremes of ascetic discipline and pleasure seeking, but it's also the middle way in a very subtle sense. Don't desire to give up more desire than you can. And if you find that a problem, don't desire to be successful in giving up more desire than you can. You see what's happening? Every time he's returned to the middle way, he's moved out of an extreme situation.


The world as emptiness.

Brian

 
In plaats je hoofd over dit soort discussie te breken, tijd voor een doelgericht plan van aanpak Gezondheid! De vraag is alleen, wil je dat en zo ja, met of zonder onze hulp.

 
Helemaal mee eens Alexandra! Ik heb het een hele tijd geleden al gezegd, met autisme heb je echt wel wat meer nodig dan een beetje meer vet eten en wat levertraan nemen om significante verbeteringen te zien.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
530.908
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan