Quote:
Zij adviseren Potassium Iodide (KI) (kalium jodide), wat meer dan 90% van het radioactieve jodium kan elimineren. Kaliumjodide werd in 1982 door de FDA goedgekeurd als middel om de schildklier te beschermen tegen radioactief jodium, dat kan vrijkomen bij een kernramp. Het radio-isotoop is een belangrijk bijproduct van kernsplitsing en is gevaarlijk omdat het zich opstapelt in de schildklier, hetgeen kan leiden tot schildklierkanker. Toedienen van niet-radioactief jodide "verzadigt" als het ware de schildklier met jodium, waardoor het radioactieve jodium zich niet kan opstapelen
Quote:
Het gevolg van een jodium tekort op de opname van radioactief jodium, I-131.
Ten tijde van een jodiumtekort zal de schildklier (en mogelijk ook de andere jodiumhoudende weefsels) makkelijker en sneller jodium opnemen. Dat doet het onder andere door het aantal Natrium-Iodide pompjes in de cellen te verhogen. Dat betekent in het geval van I-131 dat ook dit makkelijker en sneller kan worden opgenomen. Om dat te voorkomen worden jodiumpillen geadviseerd ten tijde van een ramp om het voor I-131 moeilijker te maken opgenomen te worden. De dosering daarvan bedraagt rond de 130 mg per dag middels kalumiodide. Bijzonder is dat niemand zich dan nog zorgen maakt om een te hoge dosering jodium. Begrijpelijk gezien de gevolgen van I-131. Maar boeiender is dat er eigenlijk nooit problemen worden gezien bij een dergelijk hoge dosering.
Een bevolking die normaal gesproken al een jodiumtekort heeft, loopt echter een hoger risico. In de eerste plaats is een geringere dosering I-131 nodig om dezelfde effecten te bereiken die personen met een normale jodiuminname krijgen. Het zou moeten betekenen dat de straal rond de ramp groter moet zijn dan in bijvoorbeeld Japan. Daar wordt veel jodium gebruikt in het eten, door vis en zeewier.
Gelukkig hoef ik niet elke dag die smerige zeewieren te vreten om aan mijn jodium te komen :wink:
Het kan er natuurlijk aan liggen dat ik deze niet goed bereid. Heb je een goede tip?
