Leven na de dood

Inmiddels heb ik het boek Life After Life van Raymond Moody ook uit. Hier een goede recensie van dit boek, waarin ook de spiritualitiet van oude volkeren wordt genoemd.

De belangrijkste conclusie die ik uit het boek heb getrokken is dat het hoogste spirituele goed afstand doen van het ego is door voor anderen klaar te staan. Je kunt zelfzuchtige dingen in je leven hebben gedaan, maar als je in de optelsom van je leven er vaker voor een ander bent geweest heb je een succesvol leven geleid. Het doet denken aan dat oude liedje: 'We zijn op de wereld om mekaar, om mekaar, om mekaar, om mekaar, om mekaar, om mekaar/Te helpen, nietwaar?/JAAAAA!'. En zo is het maar net!

Ook frappant was om te lezen dat het principe 'zo boven, zo beneden' inderdaad geldt. Je stopt gedurende je leven niet met leren en dit geldt ook voor na je leven, want dan ga je simpelweg door waar je gebleven was. Mensen die terugkeerden van een mislukte zelfmoordpoging kregen naderhand spijt, want ze deden zo'n poging om te ontsnappen aan hun eigen mentale hel, om er vervolgens achter te komen dat deze zich ook daar voortzet. Daarnaast kregen ze een krachtige boodschap mee dat het een van de grootste zondes is om op deze wijze vroegtijdig deze aarde te verlaten, dit is niet zoals het bedoeld is!

Dit boek is uit 1975 en het was het eerste boek dat bijna-doodervaringen in de medische wereld onder de aandacht bracht. Toen al kwamen de 'skeptici' met het 'argument' dat dit 'een illusie van de hersenen' is, veroorzaakt door 'zuurstoftekort'. Terwijl wetenschappelijk onderzoek naar BDE's alsmaar meer vorderingen heeft geboekt, blijven de azijnpissers hangen in een 'argument' dat inmiddels een hele lange en stoffige baard heeft en dat allang achterhaald is door de feiten.

Mike

 
Quote:
het hoogste spirituele goed afstand doen van het ego is door voor anderen klaar te staan



Nu nog een boek waar in staat hoe je kunt herkennen wanneer een ander helpen vanuit het ego wordt gedaan en wanneer niet.

 
Ik werk vrijwillig als stervensbegeleidster, en daarbij ben ik veel bezig met mijn spirituele ontwikkeling, v.n.m. het middel Ayahuasca. De combinatie Ayahuasca en mijn werk als stervensbegeleidster is voor mij echt heel erg bijzonder. Ik heb een aantal keer al contact gehad met iemand uit genezijde, en ik besef steeds meer dat ik ze als het ware begeleid naar het Licht, dat ik als "instrument" gebruikt wordt om mensen rustig naar het Licht te laten gaan. Pas geleden was er een dame overleden, en 1,5 dag later tijdens mijn sessie met Ayahuasca zag ik haar, zij was nog in een diepe slaap, ik was als een engel en hield mijn handen onder haar en bracht haar naar de energie waar ik me bevond met veel Licht en Liefde en liet haar de muziek horen, ik aaide haar. En naderhand brachten de andere engelen haar naar haar laatste bestemming waar ze zou ontwaken en beseffen dat ze is overleden. Ook kreeg ik een tijdje terug contact met mijn oom die toen 2 weken terug overleden was. Ik voelde hem naast me en zag dat hij zich in een relatief nog kleine sfeer bevond, beetje nog verdwaasd aan het zweven, nog zoekende (zoals wij bijv ergens komen waar we nog nooit geweest zijn en ons orienteren). Hij was verwonderd dat hij met me kon spreken, hij kwam naar waar ik me bevond voor mijn ritueel en hij was helemaal verbaasd hoe mooi het was, al dat Licht en de energie!

Het zijn enkele voorbeelden die ik nu deel met jullie, en ik kan alleen maar vanuit mijn eigen ervaring praten maar ik weet gewoon zeker dat er meer is dan wij zo zien.

 
Aya,

wat een prachtige ervaringen en fijn dat er mensen zijn zoals jij. Zou heel goed kunnen dat we de weg naar het licht steeds vaker kwijt raken door de onttovering van de wereld. Dat we er niet vertrouwd meer mee zijn dat er meer is en daarom moeilijker over kunnen gaan naar de andere kant.

 
Quote:
Nu nog een boek waar in staat hoe je kunt herkennen wanneer een ander helpen vanuit het ego wordt gedaan en wanneer niet.


Ik vind het een rake opmerking Tanya! We hebben dus blijkbaar een boek nodig :)).

Zk

Life... it's just a ride.

 
Momenteel lees ik het boek Evidence of the Afterlife, geschreven door Jeffrey Long en Paul Perry. Op blz. 104 vond ik een passage die ik jullie niet wilde onthouden en voor het gemak heb vertaald naar het Nederlands:

Quote:
Door de jaren heen zijn er ruim twintig verschillende 'verklaringen' voor bijna-doodervaringen geopperd door skeptici. Als er ook maar één of zelfs een aantal 'verklaringen' voor BDE's alom zouden zijn geaccepteerd als zijnde geloofwaardig door de skeptici, zouden er niet zoveel verschillende 'verklaringen' bestaan. Het bestaan van zo vele 'verklaringen' geeft aan dat geen enkele 'verklaring' voor BDE's door de skeptici wordt beschouwd als geloofwaardig.


Het hele 'zuurstofgebrek'-argument is maar 1 van vele 'verklaringen' en deze worden allemaal vakkundig tegengesproken in dit zeer inzichtelijke boek. Zo zie je maar weer dat sommige mensen de waarheid nog niet onder ogen willen zien, al spuugde deze hen recht in het gezicht! In het Amerikaans spreekt men over een 'elephant in the room': er staat een enorme olifant in de huiskamer, maar desondanks wordt het bestaan ervan categorisch ontkend.

Mike

 
Eerder schreef ik in deze thread:

Quote:
Nogmaals, als een BDE al een 'illusie van de hersenen' zou zijn, dan is dit een bijzonder positieve, die ik iedere aardbewoner gun!


Inmiddels heb ik het boek Evidence of the Afterlife uit, maar ik wil jullie dit door mij vertaalde citaat niet onthouden:

Quote:
Mensen die een bijna-doodervaring beleven worden zich vaak bewuster van de behoeften van anderen en ze tonen zich bereid om hen een helpende hand te bieden. Ook kunnen ze een streven vertonen naar een voller en gelukkiger leven. Persoonlijk ben ik van mening dat de wereld veel meer mensen met dergelijke normen en waarden kan gebruiken!


Klinkt als wat ik schrijf, nietwaar? Klinkt toch niet echt als een verzinsel voortkomend uit doodsangst, vind je wel? Eerder hernieuwde levenslust!

Mike

 
Mijn ervaring is dat mensen die aan de andere kant wakker worden, de grootste schok vaak het besef dat ze er nog zijn. En dat het vaak niet degene zijn die overleden zijn die het contact verbreken, maar hen die nog leven en denken dat dood, dood is. Ik zie regelmatig zielen die hartverscheurend huilen als ze merken dat hun geliefden denken dat ze er niet meer zijn. Of als de geliefden eindelijk open staan voor het idee dat er een leven na de dood is. Ter aarde storten als het ware, god dankbaar zijn dat de levenden eindelijk tot het besef komen dat ze kunnen communiceren met hen die geen lichaam meer hebben maar nog wel liefde zijn en dit ook kunnen geven. Als wij hier er maar open voor willen staan dan kan het contact soms intenser worden ervaren dan toen ze nog in het leven waren en een lichaam hadden. Op het moment dat het lichaam niet meer is zijn er minder beperkingen. Ook is er meer bewustzijn en kan liefde vaak makkelijker stromen.

 
@ bisskwiekje... dat heb je mooi verwoordt!

Door mijn persoonlijke ervaringen en door de training/begeleiding die ik krijg van o.a. Mavis Pittilla, een Engels topmedium, begrijp ik steeds meer van onze aardse wereld en de werelden hiernaast. Het zijn werelden in werelden, met daarin verschillende realiteiten/sferen. Iedereen leeft in zijn eigen level, in zijn eigen ontwikkeling. De levenslessen zijn er hier maar ook aan de andere kant gaan de lessen gewoon door.

Als je overgaat houdt je je persoonlijkheid met alle specifieke kenmerken, maar omdat je het aardse lichaam niet meeneemt, ben je verlost van alle aardse kwalen.

Het communiceren met de andere kant is al zo oud als de mensheid. Wat is er mooier dan een moeder of vader te kunnen gerust stellen dat het leven na dit leven doorgaat en dat haar/zijn kind er nog is en wil laten weten dat alles goed is? Ik ben elke keer weer dankbaar als ik het 'doorgeefluikje van liefde en persoonlijke boodschappen' mag zijn tussen 2 werelden en mensen troost kan geven en ze meehelpen in hun rouw/verwerkingsproces. Zie kopje 'Healing' :-)

 
Ik heb toch nog een iets andere visie op reïncarnatie, leven na de dood en de zingeving en betekenis van dit aardse leven.

Ik zie het zo dat een ziel na de dood terugkeert naar de bron en daar opgaat in het grote geheel. Zoals een druppel water die terugkeert in de oceaan. De ervaringen die de ziel heeft opgedaan worden daarmee toegevoegd aan het grote zielencollectief. Zodra er een nieuwe ziel nodig is wordt deze weer afgescheiden van het zielencollectief en incarneert in de nieuwe mens.

Of de route vanuit en terug naar het collectief een directe is of eerst via andere dimensies gaat waar de zielen nog andersoortige levens doormaken laat ik even in het midden. Het gaat mij erom dat uiteindelijk geen enkele ziel een uniek zelfstandige entiteit is, maar voortkomt uit en onlosmakelijk verbonden is met het collectief.

Levenslessen zijn wellicht een opdracht aan de afgesplitste ziel, maar ik kijk er eerder naar vanuit het perspectief dat iedere ziel is aangesloten op het collectieve bewustzijn en dat het afhankelijk is van de mate van je aardse bewustzijn-ontwikkeling in welke mate je steeds weer opnieuw de ervaringen beleeft die voortkomen uit het collectieve bewustzijn (of misschien beter gezegd collectieve onderbewuste).

We zitten nu, zoals Pluto in Steenbok ons laat zien, in een fase waarin machtstructuren die niet zijn voortgekomen uit ware innerlijke autoriteit ontkracht en ontmanteld worden. De huidige energie die gespiegeld wordt door Pluto in Steenbok nodigt ons uit onze onmacht te transformeren naar innerlijke kracht en het nemen van verantwoordelijkheid voor onze eigen creaties.

Waar wij in het Vissentijdperk nog gevangen zaten in de illusie van karmische patronen en de dualiteit tussen voorbestemming en vrije wil zich nog laat gelden, is dit in het Watermantijdperk niet meer aan de orde. Het Watermantijdperk kenmerkt zich door dat wij ons bewust worden van ons oneindige creatiepotentieel en dat wij helemaal zelf mogen weten op welke manier wij creëren. Elke ervaring creëren wij zelf.

De meeste mensen hier zijn wel bekend met de theorieën uit de kwantumwetenschap en weten dat het nulpuntenergie onmiddellijk de vorm aanneemt overeenkomstig de intentie van de waarnemer. In het Watermantijdperk werkt dit ook echt zo. En creëren is zo super eenvoudig. Maak contact met je diepste verlangens en het zal je gegeven worden.

Een voorbeeldje, ik speel al een tijdje met mijn verlangen gelijkgestemde mensen tegen te komen die mij ook inspireren. Een week geleden of zo was ik hier nog weer intensief mee bezig, vervolgens stuit ik als "bij toeval" op dit forum. TADADADAA Geweldig toch?

Het leuke van het leven als mens op aarde is dat wij, gevoed en gesteund vanuit de zeer krachtige aarde-energie, over de mogelijkheden beschikken om creaties ook werkelijk een vorm aan te laten nemen, om zintuigelijke ervaringen op te doen.

Een van de forumleden beschreef min of meer de zinloosheid van het leven. Ik ben het hier in essentie mee eens. De behoefte van zin en betekenis van leven komen vaak voort uit persoonlijk lijden. Wanneer wij ons er van bewust worden dat wij werkelijk elke ervaring zelf creëren en dat geen enkele ervaring goed of slecht of van een ander oordeel voorzien hoeft te worden en als wij leren hoe wij zelf onze eigen creatiekracht kunnen inzetten om onze ervaringen meer om te buigen naar ervaringen die resoneren op onze verlangens dan is dat al zin en betekenisgevend op zichzelf. Ik zie het leven op aarde als een soort speeltuin voor de ziel.

Indigo

 
Sorry, ik heb dit filmpje nu twee keer bekeken, maar ik heb moeite om deze man te volgen (ligt aan mij waarschijnlijk en aan de muziek er door heen) en kan daarom zijn boodschap niet doorgronden.

@Gadsie, kun jij voor mij samenvatten waarvoor jij de link naar dit filmpje hebt geplaatst? Bvd.

Indigo

 
Ik vind dat hij op een mooie manier vertelt dat de enige manier om 1 te worden met het universum is om het te vertrouwen. En dat we moeten stoppen met dingen proberen te besturen. En dat er oneindige mogelijkheden zijn, voor wat er bijvoorbeeld na de dood gebeurd.

Allan Watts heeft veel meer goede speeches

 
Hi Indigo, Ik wil even reageren op jouw mening...

" Wanneer wij ons er van bewust worden dat wij werkelijk elke ervaring zelf creëren en dat geen enkele ervaring goed of slecht of van een ander oordeel voorzien hoeft te worden en als wij leren hoe wij zelf onze eigen creatiekracht kunnen inzetten om onze ervaringen meer om te buigen naar ervaringen die resoneren op onze verlangens dan is dat al zin en betekenisgevend op zichzelf."

Hoe leg jij dit uit aan volwassenen en kinderen die mishandeld en/of misbruikt zijn? Lijkt me niet het plan van het leven. Ik denk dat het juist de bedoeling is dat we onze persoonlijke verantwoordelijkheid opnemen en elkaar en onszelf met respect ontmoeten.

Fattymama

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.541
Berichten
544.576
Leden
8.664
Nieuwste lid
pioenroos
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan