LGBTQ+

Vrees dat we straks met meer van die Caseys opgescheept zitten gezien de wussy-opvoeding die regeert en al helemaal met die genderneutralkids.

Ik ben niet geschoffeerd, ik voel me totaal niet aangesproken want ik schaar me niet onder zulke vrouwen. Ik ben blij dat ik opgegroeid ben in de 70s, met het normale rolpatroon, weinig tv en veel buitenspelen. Als kind in de zomervakantie aardbeitjes en bonen plukken bij de boer om zo een extra zakcentje bij te verdienen en later het lokale krantje rondbrengen. Helemaal niets mis mee om dit een kind te laten doen ipv dat gepamper. Vraag me wel eens af waarom ik het allemaal ben gaan zien hoe de wereld in elkaar steekt en waarom een ander niet. Ik denk dat tv de grote boosdoener is met daarop volgend pc en internet, games & smartfoons etc.
 
Mijn jeugd heeft zich gedeeltelijk in de 70's afgespeeld en deels in de 80's (ik ben van '67). Ook ik ben blij dat ik die tijd nog heb meegemaakt, hoewel ik het wel in de 80's zag mis gaan, ook toen al. Als muziekliefhebber beschouw ik de jaren '80 als een verloren tijdperk, de ene artiest was nog meer gay dan de ander en de muziek had geen ballen en geen ziel.

Ook ik heb op mijn 15e een folderwijkje gehad (op naam van m'n moeder, want ik mocht pas officieel vanaf mijn 16e werken), waarmee ik 5 gulden per week verdiende. Ik kocht er een duikershorloge van van rond de 100 gulden. Ik leerde dat geld niet uit de lucht komt vallen, maar dat je er iets voor moest doen.

Ik was een echt 'straatschoffie' en was meer buiten dan binnenshuis, vaak nog tot 's avonds laat (mobieltjes waren er niet, dus mijn ouders hadden geen flauw idee waar ik uithing en wat ik uitspookte). Ik ben dankbaar dat ik in mijn jeugd niet gepamperd ben en heel veel zelf heb mogen uitzoeken. Het heeft me gemaakt tot wat ik vandaag de dag ben.

Wat die TFM in de video zegt klopt: mannen worden wel aan hun lot overgelaten en hoeven niet op steun te rekenen van de staat of van wie dan ook. Het zijn MANNEN die vrouwen hiervoor behoeden!

Mike
 
Ik ben ook erg blij dat mijn opvoeding zich vooral afspeelde in de jaren 70. Ik herken het dat ik veel op straat was. Ik was eigenlijk bijna nooit binnen. Altijd met vrienden buiten.

Ook ik had een krantenwijk. En alle mogelijke baantjes daarnaast. Ik merkte al vroeg dat ik mijn geld kon verdienen en dat me dat veel vrijheid gaf. En hoewel ik erg veel vrijheid kreeg van mijn ouders leerden ze mij wel hoe ik met geld om moest gaan en hoe ik mezelf op straat kon weren. Als ik wel eens naar mijn ouders kwam omdat er iets gebeurd was, dan gaven ze me wel advies maar ik moest het zelf oplossen. En midden in het centrum van Amsterdam gebeurde altijd wel wat dat opgelost moest worden.

Ik was juist erg blij met de artiesten (in brede zin) die homoseksueel waren. Ook trouwens met heel veel artiesten en mensen die heteroseksueel waren. In ieder geval waren het allemaal mensen die lekker strijdbaar in het leven stonden. Ik ontdekte in die tijd ook mijn eigen homoseksualiteit wat ik uiteindelijk nog altijd als een zegen ervaar. Het leerde me om mijn eigen keuzes te maken en daar voor te gaan. Ik viel opeens buiten heel veel verwachtingspatronen dus moest ik zelf uitzoeken wie ik was (en wilde zijn) en wat ik belangrijk vond. Hoe ik mijn leven wilde leven. Ik leerde me te weren tegen mensen die me wilden veroordelen of me wel eens even zouden vertellen hoe ik het zou moeten doen. Ik kwam in een scene terecht van bekende en minder bekende artiesten en andere mensen waarin ik leerde dat ik moest doen waar mijn hart lag. Ik leerde zelf keuzes maken tussen wat goed is en wat anderen zeggen dat goed is. Gewoon zelf ervaren, keuzes maken en staan waarvan ik vind dat ik voor moet staan. Mijn ouders zorgden er wel voor dat ik ook naar anderen bleef luisteren maar als wij weloverwogen onze beslissingen namen dan steunden ze de keuzes van hun kinderen. Hoewel mijn ouders hard werkten, waren ze er altijd voor ons als we 'thuis' waren. Ik ben ze nog altijd dankbaar voor hun open en toch (positief) kritische houding waarmee ze ons hebben begeleid naar zelfstandige mensen die ieder op onze eigen manier ons leven succesvol hebben vorm gegeven.

Ik ben geworden wie ik ben door het onder andere zelf uit te zoeken en me te leren omringen met mensen waar ik iets aan kan hebben. Mensen die net als ik aanpakken en het leven als uitdaging zien. Die kansen creëren en die kansen ook benutten als ze langs komen. Het jammeren laat ik graag aan anderen over die daar blijkbaar tijd genoeg voor over hebben. Die keer op keer zichzelf en de wereld om zich heen bejammeren. De zogenaamde jammeraars. En dat is dan vooral jammer voor die mensen zelf.

Ik op mijn beurt vertel mensen nooit wat ze zouden moeten doen of laten. Mensen mogen me altijd van alles vragen. Ik zal zo mogelijk een goede inspiratiebron zijn. En wat mensen dan uiteindelijk zelf doen is geheel voor hun eigen verantwoording. Ik voel gelukkig ook zelden de neiging om anderen te veroordelen. Ik kan wel met verwondering, en natuurlijk soms met irritatie, bezien wat anderen doen of zeggen. Ik kan mezelf verdedigen als het moet. Ik kan soms ook kritiek hebben. Maar ik kan me gelukkig ook steeds makkelijker, letterlijk, terug trekken.

 
Dat veroordelen van mensen komt voornamelijk uit de hoek van pc's en de sjw's, ze prediken over gelijkheid terwijl ze zelf haatdragend zijn naar mensen die hun mening niet delen. En dat voor mensen die beweren progressief te zijn.

De 80's kan ik me geen bijzonderheden over herinneren. Het softe genre, bubblegummuziek deed zijn intrede door oa Wham. Ik was meer van Joy Divsion, The Cure en New Order. De dreiging van de Koude Oorlog, neutronenbommen en demonstraties al was ik daar net wat te jong voor maar het maakte me wel bang voor de bom. Nu denk ik dat dit fear mongering is geweest maw een poppenkast.

De 90s hebben we ook nog, beginnende rap De La Soul toen was het nog leuk zonder ho's and bitches of gepimp met geld en goud, vergeet Run DMC niet...en ook de house kwam op. Leuke herinneringen allemaal toen die feestjes nog niet zo commercieel waren.

Te bedenken dat ook in die tijd men allang bezig was met massamanipulatie wat nu op volle toeren draait. Je trapt erin of niet, ik heb wel het idee dat steeds meer mensen ontwaken. Niet meegaan in alles wat ik ervan denk, maar wel in de smiezen krijgen dat de zaken niet kloppen.

Nadeel van dit ontwaken vind ik wel dat je het nooit achter je kunt laten want die complotradar is altijd aanwezig. Lijkt wel alsof uitschakelen onmogelijk is.



say no go ;)
 
The Cure? New Order? Can you say 'gay'? Die Robert Smith draagt makeup, forchrissake! Met die New Wave is juist alle ellende begonnen, daarmee hebben ze dat hele LGBT-register open getrokken!

Een van de 80's-artiesten die ik wel kon pruimen wad Bryan Adams. In Kids Wanna Rock zong hij:

London to LA/Talk about the New Wave/For a couple of bucks you get a weird haircut/And waste yout life away

Misschien jeugdsentiment voor jou, maar je schrijft zelf al terecht:



Te bedenken dat ook in die tijd men allang bezig was met massamanipulatie wat nu op volle toeren draait. Je trapt erin of niet,

Mike
 
The Cure? New Order? Can you say ‘gay’? Die Robert Smith draagt makeup, forchrissake! Met die New Wave is juist alle ellende begonnen, daarmee hebben ze dat hele LGBT-register open getrokken!

Dat besef ik me terdege annu nu maar destijds niet, ik was een beginnende puber, ik vond de naweeën van de punk destijds geweldig. En nog steeds kan ik zo af en toe nummers uit die tijd waarderen, jeugdsentiment.

 
Het boegbeeld van de punkbeweging waren wel The Sex Pistols, een creatie van Malcolm McLaren. Als er nou 1 muziekstroming is geweest die 100% gemanipuleerd is en bedacht, dan is het wel punk. McLaren heeft ook zelf toegegeven dat het allemaal 1 grote grap was. Hij verzamelde een stel drugsverslaafde anarchisten met nul talent en zijn enige doel was het creeren van chaos. Punk was voor en door nihilistische losers.

New Wave was het beter vermarktbare kindje van de punk en deze keer konden de manipulators er een wat hipper, modieuzer gay-accent aan geven. Het was allemaal afkomstig van de ultralinkse 'no future'-generatie. Ik kan me nog herinneren hoe liefhebbers van deze stijl zich in het zwart hulden en 'dansten' met een sombere blik en hun hoofd naar beneden, naar de vloer gericht. Wij noemden ze altijd 'stuiverzoekers'.

De hedendaagse 'gothic'-liefhebbers, die zich uitdossen als 'vampieren' of 'vleermuizen', zijn een variant hierop, maar het is nu een substroming van de metal-muziek die in de jaren '80 'death metal' of 'hardcore' werd genoemd. Ik kan me nog de vreselijke band Celtic Cross herinneren, talentloze sukkels compleet met omgedraaide kruizen! Deze stijl heeft ook het 'moshen' (tegen elkaar opbotsen voor het podium met wilde, ongecontroleerde bewegingen) en 'stagediven' (van het podium af duiken) overgenomen van de punk. Via de metal is de oude combinatie van agressieve muziek met een mode-statement weer terug, maar het schoppen tegen de gevestigde orde heeft nu plaatsgemaakt voor doodsverheerlijking.

Mike
 
Net het eerste van die 2 filmpjes gezien over 'genderneutrale" ouders. Are you fuckin' kiddin' me? Baba i.p.v. mama of papa? Ik heb maar 1 woord terug: bah-bah. En kinderboeken waarin jongens of meisjes worden aangeduid met: kind. En natuurlijk hebben beide ouders weer 'vocal fry', de o zo hippe kraak in de stem aan het eind van de zin. O ja, en natuurlijk 'like' 12 keer in 1 zin, alsof ze nooit de puberteit zijn ontstegen. De een is nog nepper dan de ander, het lijken verdorie wel acteurs.

Mike
 
Nu ook het tweede filmpje gezien over die tweelingbroertjes. Ik had het nog niet eerder meegemaakt, maar ik zie dat de 'vocal fry'-epidemie inmiddels de oceaan is overgestoken. Deze vrouw doet in ieder geval haar uiterste best om nog meer kraak in haar stem te hebben dan haar Amerikaanse tegenhangers!

Die vader zegt trouwens iets interessants: voor de geboorte van de tweeling had hij nog nooit gehoord van genderneutraal ouderschap. Drie keer raden wie hem op dit idee heeft gebracht? Die hippe, progressieve mam met de kraakstem! Waarom gedraagt hij zich niet als een man en stelt hij niet: geen sprake van, wij doen niet mee aan die onzin!

Maar ja, als ze maar gelukkig zijn, nietwaar? (eind van het filmpje) Bah-bah!

Mike
 
Hier een filmpje over een Afrikaanse man in Texas met overduidelijk zeer 'ouderwetse' ideeen over geslacht die de vergissing maakt om een vrouw te volgen in het damestoilet, denkende dat zij een man was en dus het herentoilet bezocht:



Die man is uiterst beleefd en verontschuldigt zich, maar natuurlijk moet deze lesbische 'vrouw' haar gram halen omdat ze zich 'bedreigd' voelde. En ze heeft het volledige mediapparaat ingeschakeld, dat maar wat graag dit non-verhaal oppakt en breed uitmeet. Te gek commentaar van de maker van dit filmpje!

Mike
 
Ik ben nu een klein jaar met bezig met die lgbt-madness, ik ben heel wat tegen gekomen. Walgelijke aan dit soort filmpjes is ook de verslaggeving de manier waarop het wordt gebracht social conditioning on it's best. Zo ook in die twins-video. Hoe er gesproken wordt dat niet iedereen zo open minded is, dat de jochies niet in een dress de straat op kunnen vanwege the impact society has on them.

Now boys can wear skirts to school - as new 'gender neutral' uniforms introduced

Elke dag is er wel weer iets te vinden over deze gekte. Kindjes die op de kleuterschool al sex ed krijgen en ze vooral verteld worden over lgbt.

The case for starting sex education in kindergarten

NL kan niet achterblijven natuurlijk. Onder de noemer van love and respect-blabla wordt de propaganda verspreid. Ben blij dat ik geen (jonge) kinderen heb want ik zou ze vertellen over al de leugens die ze op school verteld worden dat de geschiedenis is vervalst, ik zou strict zijn met wat op ze op tv te zien krijgen sowieso geen Disney, ze zoveel mogelijk weg houden van internet. Het liefst thuis houden van school want daar zit de grote mind controller maar dit mag niet in NL. Ik zou vast de gekke moeder zijn geweest en de kinderen waarschijnlijk gepest.

Lastig als je ouder bent en je wilt niet dat je kinderen vervuilen. Het lijkt me heel moeilijk om daar tegenin te gaan.
 
Hier een filmpje over een Afrikaanse man in Texas met overduidelijk zeer ‘ouderwetse’ ideeen over geslacht die de vergissing maakt om een vrouw te volgen in het damestoilet, denkende dat zij een man was en dus het herentoilet bezocht:

Jeff C. Bij hem kwam ik al snel uit toen ik twijfels kreeg over de beelden van de MH17, dat was toen mij de schellen van de ogen vielen voor die tijd was ik niet zo diep in de complotten. Hij haalde duidelijk zaken aan die niet klopten en als je éénmaal daar aan begint dan trek je een vat open. Volg hem tot op heden nog steeds al wordt gezegd dat ook hij een shill zou kunnen zijn al geloof ik dit niet zo. De LGBT-agenda kaart hij met regelmaat aan.




Arjan Ederveen over Geboren in een verkeerd lichaam. ;)
 
Eerder berichtte ik al over het weke karakter van veel artiesten op het recente festival Down the Rabbit Hole, de nieuwe gefeminiseerde millennial-artiesten met Mickey Mouse-shirts en stipjessokken. Maar het kan nog erger: een van de hoofdacts was Anohni, een...tromroffel...transgender.

Van de Wiki-pagina over Anohni:



In 1981 vestigde het gezin zich in Californië in de Verenigde Staten en ook daar verhuisden zij veel. Antony was in zijn jeugd geïnteresseerd in Britse synthpop en zangers als Marc Almond en Boy George. De laatste was een belangrijk rolmodel voor Antony, die als tiener worstelde met zijn seksuele identiteit en zich gesterkt wist door de positieve wijze waarop Boy George uitdrukking gaf aan androgynie.

En zo komen we weer uit bij de stortvloed aan gay en androgiene artiesten uit de jaren '80. Dat is het tijdperk waarin ze hier echt voor gegaan zijn en waarin het zaadje is geplant voor de Anohni's van deze wereld.

Mike
 
Ik ben van '68, dus ik herken me in veel zaken hier. Ik ben helaas (toen natuurlijk voor mij een gelukkig feit) als een prinsesje opgevoed, dus had pas een bijbaantje bij een banketbakker toen ik 19 was.
Maar goed - de rest is wel zeker herkenbaar.

Toch even een opmerking: Make-up bij mannen. Dat is op vandaag natuurlijk een ander item dan bij de natuurvolkeren. Daar maakten mannen en vrouwen zich mooi met aarde en bloed en kettingen etc. Dit was geen feminisering van de man, maar hoorde er gewoon bij. Ik vind dat ook wel heel mooi.

Dorothé
 
'Makeup' bij mannen in inheemse culturen heeft GEEN functie van seksuele aantrekkingskracht, dat is esclusief voor vrouwen. Mannen beschilderen van oudsher hun gezicht en lichaam om indruk te maken op hun vijanden, het zijn hun oorlogskleuren. Mannen smeren als het moet van alles op hun gezicht en lichaam, al naar gelang de functie die ze op dat moment behoeven voor hun overleving. Om geen geursporen af te geven voor beren of andere roofdieren smeren ze zich met evenveel gemak in met poep, om de zon af te weren met zand of klei, om muggen af te weren met bijv. eucalyptusolie uit bladeren en ze besmeren zich met het bloed van vijanden die ze net hebben afgeslacht. Alles is puur functioneel, niet voor de sier. Ze dossen zich wel op voor feesten, bijv. om boze geesten af te weren. Een heel ander verhaal dus, ze doen het niet om zichzelf mooi(er) te maken.

Mike
 
Wat ik al vermoedde blijkt te kloppen:

Eindelijk is er nu een studie die kinderen van ouders van hetzelfde geslacht daadwerkelijk heeft onderzocht i.p.v. vragenlijsten te sturen naar de ouders, zonder dat de kinderen zelf geraadpleegd worden. En jawel hoor, deze kinderen hebben AANTOONBAAR meer psychologische problemen:

https://fellowshipoftheminds.com/2016/07/08/children-of-same-sex-parents-have-more-psychological-problems/

Mike
 
Wat ik al vermoedde blijkt te kloppen

En ja hoor: bovenstaande "studie" blijkt afkomstig te zijn van Paul Sullins, een katholieke priester die lid is van "the Mariage and religion research institute". Een project van de anti LGBT familie die miljoenen doorsluizen naar de bestreiding van de openstelling van het huwelijk.

Het onderzoek mankeert aantoonbaar aan alle kanten.

Jammer om zulke onderzoeken te gebruiken:

http://thinkprogress.org/lgbt/2015/02/10/3621375/regnerus-sullins-same-sex-parenting/
 
Uit het artikel dat ik plaatste:



While Sullins recognizes that such a small sample means that his findings should be interpreted with caution, they nevertheless should not “be dismissed out of hand on preconceived ideological grounds,” especially given the paucity of scientific data on such children to begin with.

Sullins comments on the importance of this study:

First, this study makes clear that some of the problems children have with same-sex parents do not appear until they are in early adulthood. Just like, for many people, what they internalized about family roles from their childhood family does not appear or become important until they themselves are married, and try to do things like their parents did. Though they may look the same at age 15, by age 28 the children raised by same-sex parents are much more likely to be depressed, obese, isolated from their parents and lacking a stable intimate relationship. So it is not enough just to look at whether the children are “no different” as children, we have to look at how they turn out in adulthood. This is often true for children who have been abused in some way; the full harm of the abuse does not appear until they are somewhat older.

Second, this study confirms my earlier study which suggests that having two parents of the same sex conveys difficulties to their children related to the unavoidable fact that the child does not experience the care of both a man and a woman. In both studies, so far as we can tell, the same-sex parents are as warm, caring and loving as any other sets of parents, and are probably good parents as individuals, but they cannot supply for the child the emotional or psychological benefits of the missing father (if lesbian parents) or mother (if gay male parents).

Third, this study is important for a technical reason. It re-analyzes the data from what is often cited as the strongest study showing “no differences” (the Wainright and Patterson 2004 study cited in my article), correcting errors in their sample (which mistakenly included a majority of heterosexual parent couples) showing that, when the sample is properly specified and children are followed into early adulthood, important negative differences emerge.

Mike
 
Uit het artikel dat ik plaatste blijkt dat het onderzoek behoorlijk wat mankementen vertoont waardoor het verre van wetenschappelijk is en al helemaal niet objectief:

One of the first major flaws, however, is the fact that Sullins has no information about whether the same-sex couples were actually married. As he notes, “Almost all opposite-sex parents who are raising joint biological offspring are in intact marriages, but very few, if any, same-sex parents were married during the period under observation.” The same-sex couples were instead defined as “those persons whose reported spouse or cohabiting partner was of the same sex as themselves.” No conclusions can actually be drawn about the impacts of legalizing same-sex marriage because the study, by its own admission, collected no data about same-sex marriage or its effect on children.
Regnerus himself provides an overview of the research. In his attempt to defend it, however, he in turn reveals that it also has the very same flaws as his own study. In particular, the NHIS similarly contains no information about family formation. Sullins notes that many of the children had a biological connection to one of the same-sex parents, but it’s unknown if these are from prior relationships, which would suggest their negative outcomes are related to a broken home instead of having two parents of the same sex. Regnerus used the same conflation; only two of the children in his study were actually raised from birth by same-sex couples and they did not exhibit the same negative outcomes as those children who had parents that separated before one entered a same-sex relationship. Incidentally, Sullins has likewise defended Regenerus’ conclusions about the supposed inferiority “gay and lesbian families,” ignoring the significance of this flawed conflation.
Advertisement

Regnerus notes that another analysis of the same NHIS data found “that children in same-sex families are quite similar to children in married couple families,” but he argues that what matters is “how scholars present and interpret the data.” He proceeds to admit that one of the ways to make children “appear to fare fine (if not better)” with same-sex parents is to control for factors like relationship instability and residential instability. Indeed, the only way that he got his negative results was to not control for the fact that most of the children in his study experienced relationship instability before one of their parents entered a same-sex relationship.
As a vehicle for opposing same-sex marriage, the study severely lacks integrity, as its political positions don’t jibe with its data. “Biology matters,” Regnerus asserts, and Sullins emphasizes that his study identifies “the importance of common biological parentage for optimum child well-being.” Nowhere, however, does Sullins or Regnerus suggest that this has any policy implications for adoption or foster care by different-sex couples. It might be a hard case to make given Sullins has two adopted children of his own.
Furthermore, the study also found, “Child emotional problems in opposite-sex families are highest for single parent families and lowest with married joint biological parents. Compared to single parents, children with same-sex parents have less than twice the risk of emotional problems, but they are at almost four times the risk of emotional problems when compared to children residing with married biological parents.” Besides the counterintuitive finding that having two same-sex parents would result in outcomes that much worse than a single parent, the study then ignores the concerns it did find for single parenting. Neither Sullins nor Regnerus makes any argument against single people having children or adopting. Not a single state currently prohibits single people from adopting, but several nevertheless have prohibitions against same-sex couples jointly adopting.
Conservatives praise these studies for their large samples, eagerly highlighting their negative results while ignore the distortions required to arrive at them. A recent large study from Australia with a similarly-sized pool of same-sex parents who had actually raised children together as couples found that the children have quite positive outcomes. Indeed, there are ample studies that consistently justify the medical community’s support for same-sex couples to have equal access to marriage and joint adoption for their families. As Regnerus himself pointed out, when researchers don’t conflate same-sex families with unstable homes, the results are positive.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.541
Berichten
545.211
Leden
8.664
Nieuwste lid
pioenroos
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan