Over het thuisblijfouderschap

Het doet me ontzettend goed om dit te horen :D Uh...mag ik vragen of je een werkende moeder bent? De reden waarom ik dit vraag is de volgende: Een compliment krijgen van een thuisblijfmoeder is één, een compliment krijgen van een werkende moeder is weer een ander verhaal, als je begrijpt wat ik bedoel?

Ik ben dus nieuwsgierig geworden naar aanleiding van je laatste zin namelijk:

Ik ben weliswaar iemand die graag en lang werkt maar dan is het juist voor mij goed om heel andere prikkels te krijgen! Ga zo door

 
Food en mood, ik ben geen moeder maar daar wel mee bezig. Wel draag ik de zorg voor mijn eigen ernstig zieke moeder sinds een 8tal jaren en ook regelmatig voor mijn neefje, omdat mijn zus er alleen voor staat. Ik kook ook vaak voor hen.

Ik werk nu tot wel 65 uur per week en zie zeer in dat ik dat niet stoer moet volhouden als ik zwanger mocht raken. Misschien voor jou een logische gedachte maar voor mij niet, zit heel erg in een mannenwereld en dan doe je soms 'stoer' zonder te weten dat je stoer aan het doen bent! Alles is immers relatief en ik vind mijn werk ook oprecht leuk, maar er zijn wel zaken buiten dat. Het zou voor mij dus al een hele stap zijn om bijvoorbeeld 36 uur te gaan werken!

Mijn verloofde werkt overigens in een typische vrouwenbaan en werkt meestal tot 24 uur per week + draait op voor het huishouden. Maar ik merk dat sommige zorgende taken en koken ik niet uit handen wil en kan geven, dat zit er toch zo als oerdrift in.

 
Begrijp ik het goed dat je naast dat je 65 uur per week werkt ook nog de zorg voor je zieke moeder en je neefje hebt?

Hoezo zeg je dat het voor mij een logische gedachte is om niet stoer te blijven volhouden (werken) als je zwanger wilt worden?

Ik weet niet hoeveel je hebt gelezen van mijn blog maar ik ben in het begin juist ook heel stoer door blijven werken. Weliswaar geen 65 uur en ik hoefde ook geen zieke moeder te verzorgen maar toch....

Totdat ik mezelf daarin behoorlijk tegenkwam....Ik deed ook stoer zonder te weten dat ik stoer aan het doen was.

En ik zat niet in een mannenwereld. Ik was juist afhankelijk van vrouwen

(schoonheidsspecialiste). Ook ik vond mijn werk super leuk.

Ik kan me jouw situatie dus heel goed voorstellen.

Je schrijft dat er een oerdrift in jou zit die maakt dat je sommige zorgende taken en het koken niet uit handen wilt geven.

Ik weet zeker dat die oerdrift dadelijk allen maar meer van zich zal laten horen als je eenmaal zwanger/moeder bent.

Dan is het alleen nog maar de kunst om daar ook naar te luisteren :wink:

Nu ik van jouw situatie op de hoogte ben vat ik jouw compliment nog "blijer" op omdat dit mij inspireert om ermee door te gaan.

Want het is mijn hartewens om moeders te inspireren tot bewust moederschap.

Als jij dus aangeeft dat jij "iets" aan mijn blog hebt, ondanks dat je het moeilijk vind om te stoppen met werken, dan is dat voor mij een teken dat er "iets" in beweging is. Snap je het nog?

Ik wens je heel veel sterkte en kracht om in de toekomst dat te doen wat jouw oerdrift je ingeeft.

 
http://ondermoedersvleugels.wordpress.com/2013/05/22/voedzame-voeding-voor-slechte-ettertjes/

Het moet natuurlijk "slechte" E(t)tertjes zijn :wink:

 
O wat leuk Lia, hartstikke bedankt.Krijg ik misschien net zoveel bekendheid als jou :lol: Ja Tanja,het is inderdaad een nauwkeurige routebeschrijving, of juist niet? Bedoel je het misschien sarcastisch want bij jou weet je het maar nooit ;-)Grapjuh...

Het zal wel weer overdreven nauwkeurig zijn mij kennende....maar ik ben er toch wel blij mee.

 
Nee hoor, mijn verbeelding deed me lachen, ik moest denken aan je post over de mislukte poging en zag het voor me hoe jij en je man daar rondreden op zoek naar de boer, geërgerd en teleurgesteld (misschien toch een spoortje sarcasme ;) ). Alleen maar super netjes van je dat je daar de mensen voor wilt behoeden met je haarscherpe routebeschrijving.

 
Poekie, ik heb net even gekeken. Wat maak je leuke reclame voor mijn blog, ik hoop dat andere mensen het ook zo ervaren.

Nogmaals super bedankt.

 
Wat een leuk blog!

Ik ben gestopt met werken toen ik zwanger was van mijn 2e en de 1e 1,5 was. Het werkte gewoon niet. Had het gevoel alles half te doen. Mijn dochter zat niet lekker in haar vel, was onrustig. Had behoefte aan geborgenheid en de borst op zijn tijd en dat ik kon ik niet bieden als ik aan het werk was. Op een dag zat ik huilend op de fiets na een hoop gedoe met de oppas en een huilend kind. Ik zat er doorheen. Ben gelijk doorgefietst naar mijn baas en heb mijn baan opgezegd. De beste keus die ik ooit heb gemaakt. Daar zat ik, 24 jaar, met een studie achter de rug, in een vreemde stad, waar ik bijna niemand kende, thuis! Mijn dochter kwam tot rust, we wandelden, luierden, gingen naar de kinderboerderij, ik kon haar voeden wanneer ik wilde en kon me voorbereiden op mijn 2e kind.

Nu zijn ze 6 en 8 en elk jaar maken mijn man en ik de balans op. We komen steeds weer tot de conclusie dat het werkt zo. Mijn man werkt veel, tot 70 uur per week en toch is er rust en regelmaat in huis. Er is weinig stress. Kinderen kunnen na school, spelen met vriendjes, op de bank hangen of sporten. Ik heb tijd om iedereen van gezond eten te voorzien. Mijn man kan zich richten op zijn werk zonder stress van thuis. En als hij thuis is, is er ook rust. Geen strakke planning met huishoudelijke klussen die nog gedaan moeten worden, boodschappen die nog om 18.00 gehaald moeten worden enz.

Uiteraard zit ik niet stil. Ik lees veel over verschillende onderwerpen, naai kleding voor de kinderen, doe vrijwilligerswerk, help veel op school en heb een groot sociaal netwerk.

Mijn omgeving vond het vreemd, vroeg zich af wat ik toch de hele dag zou gaan doen. Nu hoor ik steeds vaker dat ze het eigenlijk ook best zouden willen, maar het financieel niet kunnen redden. Kwestie van prioriteiten stellen lijkt mij. Ze willen gewoon teveel, nemen een tophypotheek enz.

Afhankelijk van mijn man voel ik me niet meer dan hij van mij. Om ons gezin draaiende te houden hebben we elkaar nodig. Zonder hem heb ik geen inkomen, maar zonder mij kan hij niet zoveel werken en heeft dan ook een probleem.

Als we uit elkaar gaan ben ik in staat om te werken en mijn eigen geld te verdienen, maar waarom zouden we daarvan uit gaan? We zijn getrouwd omdat we van elkaar houden en van plan zijn oud met elkaar te worden. Ondanks onze traditionele rolverdeling hebben we een gelijkwaardige relatie met allebei onze eigen kwaliteiten.

Ik zeg niet dat iedereen het zo zou moeten doen, maar mensen zouden meer hun gevoel moeten volgen en tegen de massa in durven gaan, dan zou de maatschappij er heel anders uit gaan zien.

 
mooi gezegd zoekertje, klinkt als de goede keuze, inderdaad, waarom zou je ervan uitgaan dat je ooit uit elkaar gaat.

 
Zoekertje, wat fijn dat je mijn blog leuk vindt. Wat een geweldig mooi verslag schrijf jij over de keuze voor het thuisblijfmoederschap.

Ik ben stiekem een beetje jaloers dat deze reactie niet op mijn blog staat.

Het zou andere moeders misschien kunnen inspireren :wink:

Maar het kan natuurlijk altijd nog, als je het tenminste leuk vind om te doen. Je kunt bijvoorbeeld onder een nick-name reageren.

Het zou misschien nog andere reacties kunnen losmaken of andere moeders over de streep kunnen halen.

Links op de pagina staat een categorie "thuisblijfmoederschap" waar jouw reactie beslist leuk zou staan :lol:

Ik voel me namelijk af en toe een beetje eenzaam in mijn strijd als " kinderbeschermer".

 
Ik wil met alle liefde reageren op je blog. Zal straks een reactie plaatsen. Ik moet zeggen dat ik me nooit eenzaam voel in deze keuze. Ik heb meerdere mensen om me heen die ook niet werken. De rest van mijn vriendinnen werkt parttime en daarmee heb ik het vaak over de balans vinden, wat ze vaak niet lukt. Om

dat ik 100% achter mijn keuze sta en goed kan verwoorden waarom krijg ik ook zelden negatieve reacties. Ik ben geen strijder. Dat kost me teveel energie, maar merk wel dat mensen vaak geïnspireerd zijn als ik enthousiast dingen vertel. Soms resulteert dat dat mensen biologisch gaan eten en soms in dat zijn vriendjes met voetbal geen aa meer krijgen, maar uiteindelijk moet iedereen zijn eige keuze maken. Ik wil ze alleen informeren, niet overtuigen. Ik ben van mening dat mensen zelf keuzes moeten maken, maar dat alleen kunnen door goed geïnformeerd te worden. Ik weet ook dat het bij sommige mensen zinloos is, die staan er niet voor open. Het beste voorbeeld is toch mijn gezin zelf. Ik heb 2 prachtige kinderen met een gezond en gespierd lijf. Ze zijn nauwelijks echt ziek, doen het heel goed op school, zijn geliefd, vriendelijk en behulpzaam Zijn actief en energiek zonder dat ze ooit heel hyper worden enz. Ik krijg vaak complimenten over de kinderen en dan leggen mensen vaak zelf wel de link met hoe wij het als gezin regelen. Ik

geef toe dat we wel in een luxe positie zitten omdat mijn man genoeg verdiend om nog een leuk leven te leiden. We hoeven niet na te denken of we al het biologische eten kunnen betalen, kunnen leuk op vakantie en, maar hebben ook geen hoge hypotheek en ook geen groot huis zoals de meeste vrienden en geven niets om dure gadgets.

 
Nog niet zo lang geleden reed ik door een straat en zag een kinderdagverblijf dat maar liefst van 6u tot 22u open is! Je kunt daar per uur betalen. Als je je kinderen toch daar gaat parkeren, waarom dan niet meteen een parkeermeter plaatsen? :roll:

Mike

 
Als ze dan een maximale parkeertijd van 4 uur hanteren, dan is het nog enigszins te overzien. Maar ik vrees dat er genoeg mensen zijn die ze 12 uur parkeren.

Mijn zwager en schoonzus werken allebei 40 uur. Hun zoontje gaat 5 dagen per week naar een gastouder en met periodes naar een kdv.(heeft er al 3 gehad) Wordt om 8.00 gebracht en om 18.30 gehaald en heeft dan al gegeten. Om 19.00 ligt hij in bed. Heb al meerdere keren aangeboden dat hij door de week bij ons kan komen wonen, maar dat vonden ze een belachelijk idee.

 
Ja, want zo'n kdv is 'goed voor de sociale ontwikkeling van het kind'. We krijgen alleen maar meer sociaal gestoorde kinderen hierdoor, omdat ze 'geen-bodem-syndroom' ontwikkelen, omdat ze de stabiele fundering van een gezin missen, van ouders die hun verantwoordelijkheid nemen door als ze kinderen op de wereld zetten hier ook voor te zorgen, niet alleen financieel maar vooral ook door een fatsoenlijke ouder-kind-band op te bouwen.

Mike

 
Hij leert zo leuk met andere kinderen spelen. Ooit wel eens een baby gezien die met een andere baby speelt? Het cortisol gehalte blijkt bij kdv kinderen veel te hoog te zijn en ook niet meer te dalen als ze thuis zijn.

Een vriendin van mij zei letterlijk: 'Natuurlijk gaat hij straks naar een kdv. Die mensen hebben er voor geleerd om mijn kind op te voeden' Gelukkig is ze iets bijgedraaid nu de baby er eenmaal is.

Ik zie zoveel 'leed' in mijn omgeving. Kinderen die van hot naar her worden gesleept door de week. Van school, naar bso, naar supermarkt, om vervolgens compleet uitgeput en overprikkeld een 'gezellige' veel te late maaltijd te nuttigen, waarna ze veel te laat naar bed gaan omdat ouders nog quality time willen met het kind. In het weekend is er ook geen rust, want dan moeten ze naar zwemles, dansles, judo, paardrijden enz en vervolgens door naar familie of vrienden van de ouders, want die sociale contacten moeten ook bijgehouden worden. Het valt me op dat die kinderen allemaal wat gemeen hebben. A) ze presteren vaak slecht op school B)ze zijn vaak te zwaar, C) ze zijn vaak ziek, wat gelijk weer stress in het gezin oplevert, want wie blijft er thuis? Meestal geen van beiden en dus worden ze met pcm naar school gestuurd, of gedropt bij oma, tante, vriendin. en D) zijn niet in staat om zichzelf te vermaken en raken van slag als ze zich eens vervelen.

 
ik vind het wel lekker makkelijk roepen als ouder die zijn kinderen thuis heeft en het doet mij veel verdriet dat er geroepen wordt dat kinderen die naar het kdv gaan per definitie slecht af zijn en dat het de keuze is van alle ouders.

alsof ik de verantwoordelijkheid niet neem voor mijn kinderen omdat ze naar de kinderopvang gaan, zo voelt het een beetje voor mij.

Ik denk dat er menig ouder is die in de positie zit dat degene graag meer thuis zou willen zijn maar niet kan zonder er behoorlijk wat zorgen en stress bij te krijgen.

Je hebt niet altijd de keuze, sommige keuzes kun je niet alla hop terug draaien daar zitten gevolgen aan en niet voor 1 persoon. ik zou zo graag thuis willen zijn dat mijn hart ergens hoopt dat ik er uitgeknikkerd wordt door de ontslagprocedure die de komende 3 maanden volgt. Dan moet ik wel thuis zijn, maar financieel ga ik erop achteruit zodat dit gezin in de problemen komt op de duur.

Ik ben blij dat sommige kinderen naar het kdv gaan, er zijn kinderen die deze basis thuis niet krijgen.

Denk eens na over de gezinnen waar kinderen thuis geen veiligheid en geborgenheid kennen.

Kinderen die altijd in angst leven, kinderen die volwassen moeten zijn omdat de volwassenen dit niet zijn.

Ik vind het erg makkelijk roepen als je in de positie van thuisouder zit dat dat het beste is en je dan beter af bent.

Ik lees dit topic om die reden niet graag al ben ik erg weg van het schrijven van food en mood.

 
Je wordt geconfronteerd met een ongemakkelijke waarheid. Dat is het hele idee achter dit forum: waarheidsvinding. Overigens snap ik je dilemma heel goed hoor, dus zie dit niet als een veroordeling. Waar een wil is, is een weg. Als het belangrijk genoeg voor je is maak je vanzelf keuzes die je financieel minder rijk maken, maar als mens des te meer!

Mike

 
Ik ben financieel niet rijk, heb alleen een te duur dak boven me hoofd :-(

zodra iemand ons huis koopt ben ik vertrokken al is het in een hutje op de hei.

Dus iemand die in het mooie drenthe wil vertoeven? Slaapruimte voor 8-10 personen.

In dit gezin proberen we juist niet de kids van hot naar her te slepen, de weekenden zijn we thuis. Rust en regelmaat vinden we belangrijk.

@zoekertje wanneer jij het kind van de ouder bij jou zou nemen, veranderd dat toch ook niks aan de kind-ouderband?

Ik geloof niet dat per definitie elk kind slecht af is in de opvang.

Ik ben ook van mening dat de verantwoordelijkheid niet geheel alleen bij ouders ligt.

vb.

Dat het onderwijs meer dan slecht is volgens sommigen verwijt men toch ook niet de leraren dat ze hun verantwoordelijkheid niet nemen door geen les meer te moeten geven, nu voeden ze juist het onderwijssysteem.

Wanneer je het overtuigd bent dat onderwijs slecht is voor je kind, ben jij "slecht" wanneer je je kind dan niet van school haalt?

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
530.960
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan