Dit stukje is afkomstig van een blog over thuisblijfmoederschap. Ik had het zelf niet mooier kunnen verwoorden.
En daar zijn we weer. Jet Bussemaker vind het weer nodig om alle vrouwen die er, al dan niet tijdelijk, voor kiezen om thuis te zijn met hun kinderen weg te zetten als luie profiteurs. Ik word hier zo kwaad van. Niet alleen omdat dit mij persoonlijk raakt maar vooral ook omdat ze hiermee het feminisme even goed omver trapt.
“Huh, hoezo dan, feminisme ging toch over dat je mocht werken als vrouw?” Kijk daar wringt nou juist de schoen. Het ging en gaat er om dat vrouwen de vrijheid hebben om te kiezen. Vroeger ging het vooral om de vrijheid om niet achter het aanrecht te staan. Nu wordt de vrijheid om daar wél voor te kiezen dus op losse schroeven gezet.
Jet is van mening dat vrouwen die na een opleiding kiezen om thuis te blijven zich schuldig moeten voelen tegenover de samenleving. Vrouwen moeten stoppen met zich schuldig voelen tegenover hun gezin. Vrouwen mogen niet afhankelijk zijn van hun partner want mensen gaan vaak uit elkaar.
Wanneer zou je van mevrouw Bussemaker dan wel thuis mogen zijn met je kinderen? Als je geen opleiding hebt genoten? Ik ken heel veel vrouwen die er, na een opleiding en een aantal jaar werken, voor kiezen om een paar jaar thuis te blijven. Hierdoor hebben ze wèl een arbeidsverleden en opleiding om op terug te vallen maar kunnen ze ook in de jonge jaren van hun kinderen aanwezig zijn.
Ik ben het op één punt eens met Jet, vrouwen moeten in staat zijn om financieel onafhankelijk te zijn. Hoor me goed: in staat zijn. Dus die opleiding is heel belangrijk, ook als je thuis zit met de kids. Mocht het dan fout gaan dan heb je alles in huis om zelf brood op de plank te brengen. Wat ik niet begrijp is dat we dus in tijden dat je wèl een gezonde relatie hebt waarin met wederzijds respect en in goed overleg is besloten hoe het met geld en kinderen zit, je niet zelf voor je kinderen zou mogen zorgen.
