Gisteren heb ik de medewerkers van het reclamebureau dat verantwoordelijk is voor de dubbelzinnig interpreteerbare posters “Wees Loyaal… ” bekeken, hun facebook gecheckt voor zover ik dat kon (ik heb nl. geen account), twitter, instagram. Ik vond niks bijzonders. Maar ja….’s avonds bleef het gevoel van ‘er klopt hier iets niet’ toch aan me knagen.
Ik ben vanochtend langs geweest bij het bureau, ze zitten in het centrum van het dorp en ik moest toch boodschappen doen. In een opwelling bedacht ik om langs te gaan en ze te complimenteren met de mooie poster en te vragen of ze wisten dat het logo op meerder manieren te interpreteren is.
De setting waarin ik binnenkwam was perfect, mijn beschermengeltjes hadden het goed geregeld:
Beide eigenaren van het bureau waren aanwezig en in gesprek met een journalist van onze plaatselijke krant. Ze spraken op dat moment juist over de campagne en de poster (!) Ik stoorde ze niet en mocht aanschuiven.
Ik vertelde mijn bevindingen over het logo aan hen. Wat er toen gebeurde was heel interessant: de ene eigenaar zat me met grote ogen aan te kijken en dacht ‘waar heeft deze vrouw het over?’. Idem dito voor de journalist.
De andere eigenaar werd boos. Belachelijk wat ik daar stond te verkondigen! En hij ging erbij staan. Dit is een poster om het MKB te steunen en dat heeft niks met pedofilie te maken. Hoe ik het wel niet in mijn hoofd haalde om binnen te lopen en dit te verkondigen!
Nou, zei ik, ik kom jullie alleen maar vertellen dat het logo op deze poster ook op een andere wijze geïnterpreteerd kan worden. Ik ben niet de enige die dit zo ziet, veel meer mensen zien het zo. Jullie willen als bedrijf toch niet met zoiets geassocieerd worden? En ja, dat maakt mij boos, want jullie zijn een reclamebureau en zouden moeten weten wat afbeeldingen betekenen en hoe ze geïnterpreteerd kunnen worden.
Toen zei de boze man: Ola ijs heeft toch hetzelfde logo, met die dubbele hartjes? Ja…. zei ik. Goh, jij bent goed op de hoogte, dacht ik toen. Wat is jouw achtergrond? vroeg hij. Dat vertelde ik hem en ‘ik ben gewoon een moeder’ voegde ik toe. Daarna liep hij boos weg.
De andere eigenaar ging vervolgens aan mij uitleggen in al zijn naïviteit dat je niet overal iets achter moet zoeken. ‘Er zijn zoveel mensen tegenwoordig die van alles beweren, zei hij, maar dat moet je niet allemaal geloven. Wij kunnen toch niet alle logo’s gaan controleren en kijken wat het allemaal zou kunnen betekenen?’
‘Ik denk dat u niet wilt dat uw bedrijf zou kunnen worden geassocieerd met de verkeerde dingen, dus het is wel verstandig om te controleren’, antwoordde ik toen. Dat was hij volledig met mij eens en hij zou het gaan uitzoeken . Op dat moment kwam de boze andere eigenaar terug (van de wc?), griste zijn koffer mee, bedankte de journalist voor zijn aanwezigheid en liet mij weten mij een idioot te vinden en dat het belachelijk was dat ik dit soort dingen ook met mijn kinderen deelde!!
Huh??
Ik deel heel veel met mijn kinderen, dus die zijn heel wakker, maar dit deel ik nou net niet.
Ik heb daarna nog rustig zitten praten met de andere eigenaar, die echt gelooft in de eerlijkheid van deze wereld. ‘Maar ik ga de betekenis van dit logo wel uitzoeken’, zei hij nogmaals.
Fijn, zei ik en bedankte hem voor zijn tijd.
Ik ben vanochtend langs geweest bij het bureau, ze zitten in het centrum van het dorp en ik moest toch boodschappen doen. In een opwelling bedacht ik om langs te gaan en ze te complimenteren met de mooie poster en te vragen of ze wisten dat het logo op meerder manieren te interpreteren is.
De setting waarin ik binnenkwam was perfect, mijn beschermengeltjes hadden het goed geregeld:
Beide eigenaren van het bureau waren aanwezig en in gesprek met een journalist van onze plaatselijke krant. Ze spraken op dat moment juist over de campagne en de poster (!) Ik stoorde ze niet en mocht aanschuiven.
Ik vertelde mijn bevindingen over het logo aan hen. Wat er toen gebeurde was heel interessant: de ene eigenaar zat me met grote ogen aan te kijken en dacht ‘waar heeft deze vrouw het over?’. Idem dito voor de journalist.
De andere eigenaar werd boos. Belachelijk wat ik daar stond te verkondigen! En hij ging erbij staan. Dit is een poster om het MKB te steunen en dat heeft niks met pedofilie te maken. Hoe ik het wel niet in mijn hoofd haalde om binnen te lopen en dit te verkondigen!
Nou, zei ik, ik kom jullie alleen maar vertellen dat het logo op deze poster ook op een andere wijze geïnterpreteerd kan worden. Ik ben niet de enige die dit zo ziet, veel meer mensen zien het zo. Jullie willen als bedrijf toch niet met zoiets geassocieerd worden? En ja, dat maakt mij boos, want jullie zijn een reclamebureau en zouden moeten weten wat afbeeldingen betekenen en hoe ze geïnterpreteerd kunnen worden.
Toen zei de boze man: Ola ijs heeft toch hetzelfde logo, met die dubbele hartjes? Ja…. zei ik. Goh, jij bent goed op de hoogte, dacht ik toen. Wat is jouw achtergrond? vroeg hij. Dat vertelde ik hem en ‘ik ben gewoon een moeder’ voegde ik toe. Daarna liep hij boos weg.
De andere eigenaar ging vervolgens aan mij uitleggen in al zijn naïviteit dat je niet overal iets achter moet zoeken. ‘Er zijn zoveel mensen tegenwoordig die van alles beweren, zei hij, maar dat moet je niet allemaal geloven. Wij kunnen toch niet alle logo’s gaan controleren en kijken wat het allemaal zou kunnen betekenen?’
‘Ik denk dat u niet wilt dat uw bedrijf zou kunnen worden geassocieerd met de verkeerde dingen, dus het is wel verstandig om te controleren’, antwoordde ik toen. Dat was hij volledig met mij eens en hij zou het gaan uitzoeken . Op dat moment kwam de boze andere eigenaar terug (van de wc?), griste zijn koffer mee, bedankte de journalist voor zijn aanwezigheid en liet mij weten mij een idioot te vinden en dat het belachelijk was dat ik dit soort dingen ook met mijn kinderen deelde!!
Huh??
Ik deel heel veel met mijn kinderen, dus die zijn heel wakker, maar dit deel ik nou net niet.
Ik heb daarna nog rustig zitten praten met de andere eigenaar, die echt gelooft in de eerlijkheid van deze wereld. ‘Maar ik ga de betekenis van dit logo wel uitzoeken’, zei hij nogmaals.
Fijn, zei ik en bedankte hem voor zijn tijd.