Even n.a.v. voorgaand bericht nog een verduidelijking bij mijn stelling over dat nagenoeg bijna altijd autoimmuunproblemen spelen in geval van schildklierproblemen:
Hypothyreoïdie wordt gedefinieerd als een klinische toestand van een laag schildklierhormoonniveau in het lichaam. Het lage schildklierhormoonniveau kan optreden door allerlei verschillende oorzaken, zoals jodiumgebrek, operatieve verwijdering van de schildklier, overmatig gebruik van schildklier-onderdrukkende medicijnen, onderdrukking van de hypofyse of schade aan de schildklier (fysiek of door ziekte veroorzaakt).
De ziekte van Hashimoto veroorzaakt de meeste gevallen van hypothyreoïdie in de Verenigde Staten, Canada, Europa en in andere landen die jodium aan het zout toevoegen. Afhankelijk van de bron heeft naar schatting 90 tot 97% van degenen bij wie hypothyreoïdie is vastgesteld, de ziekte van Hashimoto.
Ondanks dat de ziekte van Hashimoto de onderliggende oorzaak van hypothyreoïdie is, wordt na de diagnose tegen veel mensen gezegd dat hun schildklier ‘onderactief’, ‘traag’ is, of dat ze
‘gewoon hypothyreoïdie hebben’. Echter, maar weinigen krijgen te horen waarom hun schildklier niet meer voldoende hormonen produceert of dat ze een auto-immuunziekte hebben. Wat hun meestal wordt gezegd is dat het goed met hen gaat zolang ze niet vergeten de rest van hun leven elke ochtend hun synthetische schildkliermedicijnen in te nemen. De meeste patiënten denken er nooit aan de vraag te stellen: Waarom valt mijn immuunsysteem mijn schildklier aan? Daarom pakken ze
nooit het verstoorde evenwicht van het immuunsysteem aan en krijgen nooit de gelegenheid het voortschrijden van de ziekte tegen te houden of te keren. De dokter behandelt alleen maar de symptomen, en de patiënt doet precies wat ons allemaal geleerd is: het deskundige
advies volgen en verder gaan met ons leven.
p. 16 van 55 uit deze pdf over het boek van Izabella Wentz: https://www.succesboeken.nl/Inkijken/9789492665096.pdf