(Rauwe) melk
- Onderwerp starter mappas
- Startdatum
Gehomogeniseerde biologische melk bij de AH
Ik ben niet zo'n melkliefhebber en koop slechts af en toe rauwe melk. Laatst had ik voor een warm gerecht melk nodig en ben ik maar even naar de AH gegaan voor biologische volle melk natuurlijk. Het viel me op dat er geen room kwam bovendrijven en heb de klantenservice aangeschreven. En wat blijkt, deze melk wordt dus inderdaad gehomogeniseerd. De volgende keer toch maar weer rauwe melk of anders gepasteurisserde melk van de biowinkel, als die tenminste niet gehomogeniseerd is.
Ik ben niet zo'n melkliefhebber en koop slechts af en toe rauwe melk. Laatst had ik voor een warm gerecht melk nodig en ben ik maar even naar de AH gegaan voor biologische volle melk natuurlijk. Het viel me op dat er geen room kwam bovendrijven en heb de klantenservice aangeschreven. En wat blijkt, deze melk wordt dus inderdaad gehomogeniseerd. De volgende keer toch maar weer rauwe melk of anders gepasteurisserde melk van de biowinkel, als die tenminste niet gehomogeniseerd is.
robinAlexander
Well-known member
http://metro.co.uk/2013/01/15/unpasteurised-milk-making-a-comeback-in-top-restaurants-3351536/
Mooiii
Mooiii
G
Guest
Guest
Een verhaal van twee Kalveren
Geplaatst op 10 december 2010
Door Michael Schmidt
In 1940, ten westen van Schotland Agricultural College in Auchincruive voerde een onderzoek waarin de gezondheid van de kalveren gevoerd met rauwe en gepasteuriseerde melk. De onderzoekers twee groepen, elk van de acht kalveren, waargenomen voor negentig dagen. Een groep kreeg rauwe melk en de andere werd gepasteuriseerde melk.
In de rauwe melk groep, alle dieren klaar met het proces zonder mortaliteit. In de gepasteuriseerde melk groep, twee stierven voor ze dertig dagen, en een derde stierf op de negentig-tweede dag, twee dagen na het experiment voltooid. De resterende kalveren in de pasteurisatie groep waren in slechte gezondheid aan het einde van het experiment, terwijl alle dieren in de rauwe melk groep waren in uitstekende gezondheid. De resultaten werden gemeld in een obscure tijdschrift Nature's Path, maart 1941.
Geen enkele agrarische hogeschool of universiteit heeft gezien fit om dit interessante experiment met kalveren of met een ander onderzoek dier-in de laatste zeventig jaren te herhalen. Dus hebben we besloten om onze eigen experiment doen hier op Glencolton Farms, waarbij slechts twee kalveren, een gevoed rauwe melk en een gevoed gepasteuriseerde melk.
Met het oog op de aanvaarding door de wetenschappelijke gemeenschap te krijgen, moet je aan hun eisen te voldoen en een studie met honderd tot duizend kalveren doen. Anders zullen ze zeggen dat wat resultaten die je bereikt kan te wijten zijn aan het toeval. Natuurlijk konden we niet doen een studie over dit veel kalveren. Het experiment kostte ons vijf duizend dollar in de melk alleen. Aangezien wij hebben geen sponsors uit het bedrijfsleven, is dit een aanzienlijke kostenbesparing voor ons als een kleine kaasmakerij.
In 1994 vroeg ik de Canadese regering om een onderzoeksproject samen met onze boerderij, maar ik kreeg geen antwoord. Het simpele feit dat overheden en universiteiten weigeren om dit onderzoek te doen heeft mij zelfs een groter vertrouwen in dat de resultaten die we hebben gezien met deze twee kalveren zijn geloofwaardig en significant. In feite, onze bevindingen ondersteunen die van Pottenger in zijn kat studie en ten westen van Schotland kalf experiment.
Resultaten
Toen de proef begon, beide kalveren hadden ongeveer hetzelfde gewicht. De rauwe melk kalf vier liter per dag van rauwe, volle melk ontvangen van onze boerderij, de gepasteuriseerde melk kalf kreeg vier liter hele gepasteuriseerde (niet ultrapasteurized) melk gekocht van de supermarkt. De kalveren ook verbruikt hooi en weiland. Beide kalveren waren man, geboren op de boerderij. Wij verheffen en melk Canadienne ras koeien, we hebben een gesloten kudde, zodat de moeders van beide kalveren hadden soortgelijke genetica.
Voor de eerste acht weken, ze aangekomen in hetzelfde tempo. Dan is de gepasteuriseerde melk kalf begon te vallen achter.
Tijdens de vier maanden durende proef was er een constant verschil in geur en de consistentie van de mest. De rauwe melk kalf was meestal goed gevormd mest met de normale geur die u zou verwachten. Daarentegen de mest gepasteuriseerde kalf loopneus en de kleur meestal grijs of bijna wit tijdens de voeding proces. We hebben niet behandelen een van deze kalveren voor een medisch probleem, hoewel we zouden hebben gedaan had ofwel kalf ontwikkelde een levensbedreigende aandoening.
Het haar op de rauwe melk kalf was glanzend en sterk. Op de gepasteuriseerde kalf, het haar was dof en gemakkelijk uitgetrokken.
De alertheid van de twee kalveren was een groot verschil: de gepasteuriseerde melk kalf leek erg geïnteresseerd in zijn omgeving en was lusteloos, terwijl de rauwe melk kalf was meer alert. Na ongeveer vijf maanden konden we zien dat de gepasteuriseerde kalf zou moeilijk overleven zonder medicatie en supplementen, zodat we op dat moment de twee kalveren geslacht hebben gehad. Op dat moment, de rauwe melk kalf woog 200 kg, terwijl de gepasteuriseerde melk kalf woog 115 kg. Het belangrijkst, de testikels van de gepasteuriseerde melk kalf bleek ongeveer 30 procent kleiner dan de testikels van de rauwe melk kalf.
Autopsie
Het was toen we afgeslacht de kalveren dat de verschillen werd het meest voor de hand liggende. De lever van de gepasteuriseerde melk kalf was bleek, de lever van de rauwe melk kalf was een donkere kleur en van een sterkere consistentie. Ook de nieren van de gepasteuriseerde melk kalf was bleek, terwijl de nieren van de rauwe melk kalf was een diepe rode kleur. De dierenarts die bij de hand voor het slachten was verbaasd over de verschijning van de nieren en de lever van de rauwe melk kalf, hij zei dat de nieren en de lever van de gepasteuriseerde melk kalf keek "normale", wat betekent dat was wat hij gewend was te zien .
Er was een groot verschil in de twee spijsverteringskanaal. De maag van de rauwe melk kalf vaste inhoud had zonder een onaangename geur. De maaginhoud van het kalf gevoed gepasteuriseerde melk waren loopneus en rook walgelijk.
Smaak Test
Vervolgens hebben we de levers en het vlees naar Chef Chris McDonald, eigenaar en chef-kok van Cava Restaurant in Toronto. Het vlees en de lever werden bestempeld A en B, zodat de chef-kok niet wist en dat was dat. Hij bereidde de lever en het vlees op verschillende manieren en diende ze aan de verzamelde patroons. Er was een duidelijk verschil in de levers: een was donkerder en steviger, de andere bleek en melig. Echter, waren de meningen verdeeld over het vlees, en de verschillen minder duidelijk waren. De proevers waren verdeeld over welk kalf smaakte beter. Misschien de meeste mensen gewend zijn aan het eten van kalveren gevoed gepasteuriseerde melk.
Geen wetenschappelijke Trial
Toegegeven, ik ben een boer, geen wetenschapper. Er zijn aanzienlijke gebreken in de wetenschappelijke methode van dit onderzoek, en een aantal vragen onbeantwoord. We moeten natuurlijk hebben gedaan deze studie met veel kalveren, en de waarnemers had moeten worden "blind", dat wil zeggen, niet weten welke kalveren ontvangen welk type melk.
Toch zijn de resultaten in lijn met de bevindingen van Francis Pottenger, en onder normale omstandigheden zou hebben opgewekt genoeg nieuwsgierigheid van universitaire onderzoekers leiden tot een meer wetenschappelijk uitgevoerd onderzoek. Maar dit zijn geen normale tijden, en de meeste onderzoekers hebben hun handen en voeten gebonden door de eisen van zakelijke financiering.
Wij zijn echter niet zo beperkt, dus we kijken ernaar gaan met verder onderzoek op rauwe en gepasteuriseerde melk met behulp van twee groepen ratten over meerdere generaties. Dit keer is de studie zal leiden tot een getrainde patholoog om het voederen protocol te overzien, acht de ontwikkeling van de dieren en het uitvoeren van de juiste autopsies. Blijf op de hoogte!
Geplaatst op 10 december 2010
Door Michael Schmidt
In 1940, ten westen van Schotland Agricultural College in Auchincruive voerde een onderzoek waarin de gezondheid van de kalveren gevoerd met rauwe en gepasteuriseerde melk. De onderzoekers twee groepen, elk van de acht kalveren, waargenomen voor negentig dagen. Een groep kreeg rauwe melk en de andere werd gepasteuriseerde melk.
In de rauwe melk groep, alle dieren klaar met het proces zonder mortaliteit. In de gepasteuriseerde melk groep, twee stierven voor ze dertig dagen, en een derde stierf op de negentig-tweede dag, twee dagen na het experiment voltooid. De resterende kalveren in de pasteurisatie groep waren in slechte gezondheid aan het einde van het experiment, terwijl alle dieren in de rauwe melk groep waren in uitstekende gezondheid. De resultaten werden gemeld in een obscure tijdschrift Nature's Path, maart 1941.
Geen enkele agrarische hogeschool of universiteit heeft gezien fit om dit interessante experiment met kalveren of met een ander onderzoek dier-in de laatste zeventig jaren te herhalen. Dus hebben we besloten om onze eigen experiment doen hier op Glencolton Farms, waarbij slechts twee kalveren, een gevoed rauwe melk en een gevoed gepasteuriseerde melk.
Met het oog op de aanvaarding door de wetenschappelijke gemeenschap te krijgen, moet je aan hun eisen te voldoen en een studie met honderd tot duizend kalveren doen. Anders zullen ze zeggen dat wat resultaten die je bereikt kan te wijten zijn aan het toeval. Natuurlijk konden we niet doen een studie over dit veel kalveren. Het experiment kostte ons vijf duizend dollar in de melk alleen. Aangezien wij hebben geen sponsors uit het bedrijfsleven, is dit een aanzienlijke kostenbesparing voor ons als een kleine kaasmakerij.
In 1994 vroeg ik de Canadese regering om een onderzoeksproject samen met onze boerderij, maar ik kreeg geen antwoord. Het simpele feit dat overheden en universiteiten weigeren om dit onderzoek te doen heeft mij zelfs een groter vertrouwen in dat de resultaten die we hebben gezien met deze twee kalveren zijn geloofwaardig en significant. In feite, onze bevindingen ondersteunen die van Pottenger in zijn kat studie en ten westen van Schotland kalf experiment.
Resultaten
Toen de proef begon, beide kalveren hadden ongeveer hetzelfde gewicht. De rauwe melk kalf vier liter per dag van rauwe, volle melk ontvangen van onze boerderij, de gepasteuriseerde melk kalf kreeg vier liter hele gepasteuriseerde (niet ultrapasteurized) melk gekocht van de supermarkt. De kalveren ook verbruikt hooi en weiland. Beide kalveren waren man, geboren op de boerderij. Wij verheffen en melk Canadienne ras koeien, we hebben een gesloten kudde, zodat de moeders van beide kalveren hadden soortgelijke genetica.
Voor de eerste acht weken, ze aangekomen in hetzelfde tempo. Dan is de gepasteuriseerde melk kalf begon te vallen achter.
Tijdens de vier maanden durende proef was er een constant verschil in geur en de consistentie van de mest. De rauwe melk kalf was meestal goed gevormd mest met de normale geur die u zou verwachten. Daarentegen de mest gepasteuriseerde kalf loopneus en de kleur meestal grijs of bijna wit tijdens de voeding proces. We hebben niet behandelen een van deze kalveren voor een medisch probleem, hoewel we zouden hebben gedaan had ofwel kalf ontwikkelde een levensbedreigende aandoening.
Het haar op de rauwe melk kalf was glanzend en sterk. Op de gepasteuriseerde kalf, het haar was dof en gemakkelijk uitgetrokken.
De alertheid van de twee kalveren was een groot verschil: de gepasteuriseerde melk kalf leek erg geïnteresseerd in zijn omgeving en was lusteloos, terwijl de rauwe melk kalf was meer alert. Na ongeveer vijf maanden konden we zien dat de gepasteuriseerde kalf zou moeilijk overleven zonder medicatie en supplementen, zodat we op dat moment de twee kalveren geslacht hebben gehad. Op dat moment, de rauwe melk kalf woog 200 kg, terwijl de gepasteuriseerde melk kalf woog 115 kg. Het belangrijkst, de testikels van de gepasteuriseerde melk kalf bleek ongeveer 30 procent kleiner dan de testikels van de rauwe melk kalf.
Autopsie
Het was toen we afgeslacht de kalveren dat de verschillen werd het meest voor de hand liggende. De lever van de gepasteuriseerde melk kalf was bleek, de lever van de rauwe melk kalf was een donkere kleur en van een sterkere consistentie. Ook de nieren van de gepasteuriseerde melk kalf was bleek, terwijl de nieren van de rauwe melk kalf was een diepe rode kleur. De dierenarts die bij de hand voor het slachten was verbaasd over de verschijning van de nieren en de lever van de rauwe melk kalf, hij zei dat de nieren en de lever van de gepasteuriseerde melk kalf keek "normale", wat betekent dat was wat hij gewend was te zien .
Er was een groot verschil in de twee spijsverteringskanaal. De maag van de rauwe melk kalf vaste inhoud had zonder een onaangename geur. De maaginhoud van het kalf gevoed gepasteuriseerde melk waren loopneus en rook walgelijk.
Smaak Test
Vervolgens hebben we de levers en het vlees naar Chef Chris McDonald, eigenaar en chef-kok van Cava Restaurant in Toronto. Het vlees en de lever werden bestempeld A en B, zodat de chef-kok niet wist en dat was dat. Hij bereidde de lever en het vlees op verschillende manieren en diende ze aan de verzamelde patroons. Er was een duidelijk verschil in de levers: een was donkerder en steviger, de andere bleek en melig. Echter, waren de meningen verdeeld over het vlees, en de verschillen minder duidelijk waren. De proevers waren verdeeld over welk kalf smaakte beter. Misschien de meeste mensen gewend zijn aan het eten van kalveren gevoed gepasteuriseerde melk.
Geen wetenschappelijke Trial
Toegegeven, ik ben een boer, geen wetenschapper. Er zijn aanzienlijke gebreken in de wetenschappelijke methode van dit onderzoek, en een aantal vragen onbeantwoord. We moeten natuurlijk hebben gedaan deze studie met veel kalveren, en de waarnemers had moeten worden "blind", dat wil zeggen, niet weten welke kalveren ontvangen welk type melk.
Toch zijn de resultaten in lijn met de bevindingen van Francis Pottenger, en onder normale omstandigheden zou hebben opgewekt genoeg nieuwsgierigheid van universitaire onderzoekers leiden tot een meer wetenschappelijk uitgevoerd onderzoek. Maar dit zijn geen normale tijden, en de meeste onderzoekers hebben hun handen en voeten gebonden door de eisen van zakelijke financiering.
Wij zijn echter niet zo beperkt, dus we kijken ernaar gaan met verder onderzoek op rauwe en gepasteuriseerde melk met behulp van twee groepen ratten over meerdere generaties. Dit keer is de studie zal leiden tot een getrainde patholoog om het voederen protocol te overzien, acht de ontwikkeling van de dieren en het uitvoeren van de juiste autopsies. Blijf op de hoogte!
G
Guest
Guest
A tale of two calves — one calf was fed on raw milk, the other on pasteurized
To understand the results of our raw milk experiment it is important to tolerate the so called scientific demands. That means in order to get accepted and being taken seriously by the scientific establishment you need to have 100 or 200 or 300 or may be even 1000 calves to make a scientific valid point .However the simple fact that the so called experts have not yet entered into a joint research project as proposed by me already in 1994 has given me even a greater confidence that the results we have seen with these two calves are credible and significant. They are in fact supporting the findings of Pottenger’s cat study, which as well has been ignored and ridiculed.
The experiment was costing us over 5000 dollars just in milk. This is a significant amount for us, since we did not get any support from corporate sponsors.
The weight of the two calves was basically equal at the beginning of the feeding trial.
At the end the raw milk calf weight 200 kg and the pasteurized milk calf weight 115 kg.
They gained weight almost equally for about 8 weeks and then the pasteurized milk calf started falling back.
A significant difference during the 4 month trial was always the different smell and the consistency of the manure. The raw milk calf had mostly a well formed manure and normal smell you would expect. Contrary to that the manure of the pasteurized calf was runny and the color mostly grey or almost white during the feeding trial.
We did not treat either of these calves for any condition. We would have if there would have been a life threatening situation.
The hair on the raw milk calf was shiny and solid on the pasteurized calf dull and easily pulled out.
The alertness in the two calves was a major difference: the pasteurized calf seemed very uninterested with a clear lack of movement.
After nearly 5 months we could see that the pasteurized calf would have had difficulty to survive without medication and supplements.
To understand the results of our raw milk experiment it is important to tolerate the so called scientific demands. That means in order to get accepted and being taken seriously by the scientific establishment you need to have 100 or 200 or 300 or may be even 1000 calves to make a scientific valid point .However the simple fact that the so called experts have not yet entered into a joint research project as proposed by me already in 1994 has given me even a greater confidence that the results we have seen with these two calves are credible and significant. They are in fact supporting the findings of Pottenger’s cat study, which as well has been ignored and ridiculed.
The experiment was costing us over 5000 dollars just in milk. This is a significant amount for us, since we did not get any support from corporate sponsors.
The weight of the two calves was basically equal at the beginning of the feeding trial.
At the end the raw milk calf weight 200 kg and the pasteurized milk calf weight 115 kg.
They gained weight almost equally for about 8 weeks and then the pasteurized milk calf started falling back.
A significant difference during the 4 month trial was always the different smell and the consistency of the manure. The raw milk calf had mostly a well formed manure and normal smell you would expect. Contrary to that the manure of the pasteurized calf was runny and the color mostly grey or almost white during the feeding trial.
We did not treat either of these calves for any condition. We would have if there would have been a life threatening situation.
The hair on the raw milk calf was shiny and solid on the pasteurized calf dull and easily pulled out.
The alertness in the two calves was a major difference: the pasteurized calf seemed very uninterested with a clear lack of movement.
After nearly 5 months we could see that the pasteurized calf would have had difficulty to survive without medication and supplements.
G
Guest
Guest
Michael Schmidt’s pasteurized and raw milk calf trial, and “Pottenger’s Cats”
Cowshare member Gary Wilson provides some useful scientific perspective on Michael Schmidt’s recent “Tale of Two Calves” experiment:
Michael Schmidt’s Tale of Two Calves and Pottenger’s Cats
In his report of the results of feeding one calf raw milk and one calf pasteurized milk, Michael mentions a study done by Francis M. Pottenger, Jr., M.D. The results of this study are published by the Price-Pottenger Nutrition Foundation in a book called “Pottenger’s Cats, A Study In Nutrtion”,
From the introduction of this book, “Between the years of 1932 and 1942, Dr. Francis Marion Pottenger, Jr., conducted a feeding experiment to determine the effects of heat-processed food on cats.” This study was conducted on 900 cats of which 600 had complete, recorded health histories. Experimental cats received a diet of two thirds cooked food with one third raw food, along with cod liver oil. Control cats were fed a similar diet of all raw food, along with cod liver oil.
Some experimental cats were fed a diet of two thirds cooked meat, one third raw milk and the cod liver oil supplement. Some cats were fed a diet of two thirds cooked milk (pasteurized, sweetened condensed or evaporated), one third raw meet and the cod liver oil supplement. Control cats were kept on similar diets with both the two thirds and one third portions being raw. While the results are too long to be documented here, they demonstrated that whichever diet the raw food cats were on, they remained healthy generation after generation. The cats on the either diet containing the two thirds cooked portion, however, suffered a variety of different conditions which could best be described as paralleling the diseases of civilization. Pottenger made no attempt to correlate the changes in the animal condition with human conditions.
One of the differences may be of more significance today than when the experiment was done. Generation after generation, the cats on the raw food diets showed no evidence of allergies. The cats given cooked meat or milk, however, developed all kinds of allergies. Quoting from the book, “They sneeze, wheeze and scratch. They are irritable, nervous and do not purr.” The incidence of allergies increased with each generation and by the third generation the incidence was almost 100%. One kitten developed asthama.
Of significance were two extra studies done by Pottenger. The first concerned the feed for the cattle producing the raw milk. In the main study, the milk for the cats on the diet of two thirds raw milk with one third raw meat control group came from cows on fresh feed. When Pottenger substituted raw milk from cows on dry feed, he found that the cats suffered similar deficiencies as the cats fed two thirds pasteurized milk with one third raw meat. The second extra study was done after the main study was finished. The pens that enclosed the cats had six foot fencing and a well-washed quartz sand base. The only fertilizer in this infertile medium was cat manure and urine. After a period with the cats no longer in the pens, it was noted that few weeds grew in the pens where the female cats had been on two thirds cooked milk with one third raw meat, but where the female cats had been on two thirds raw milk with one third raw meat, the pens were covered with a single species of weed. This observation prompted a test planting of two rows of a dwarf white beans in each of the pens. The soil scientist, William Albrecht, Ph.D., explains in a paper published in Chapter 11 of Volume II of “The Albrecht Papers”, “Wherever the cats’ diet contained the heated milks, the plant growth characteristics were those which one would call the bush or dwarf kind of bean. Where the buried dung from the cats fed the raw milk was the fertilizer, the plants were like pole beans with vines climbing the screened sides as high as six feet. Here were decided differences in the growth behaviours of the plants, not because of the claims of the plant breeder, but contrary to them and because of the heat treatment in the feed (in some not to exceed 140 F for half hour) going into the animals making the manure which fertilized the soil growing them.” Albrecht noted that the beans harvested from the plants grown in the soil fertilized with dung from cats fed heated milk were observed to have a fecal odour but there was no such odour in the beans harvested from the plants grown in the soil fertilized with dung from cats fed raw milk. Albrecht explained that this difference was related to indole and the conversion of this remnant of tryptophane back into tryptophane . He concluded, “Tryptophane may be more fundamental in the minutia of reproduction, like the genes and chromosomes, than we yet believe.”
In Michael’s demonstration of calves fed either the raw milk or the pasteurized milk, the milk fed to the two different calves was not from the same source. The raw milk fed to one calf came from his low production dairy herd. The pasteurized milk fed to the other calf was purchased from a store. This milk was not only pasteurized and homogenized but it would have come from a typical modern high production dairy herd producing twice as much milk or more per cow. While the demonstration leaves no doubt that there were differences in the two calves, it would be impossible to tell if the differences in the two calves fed the different milk were due to the pasteurization of the milk, the homogenization of the milk, or to differences related to the widely differing production levels in the cows producing the milk. Both the calves came from Michael’s herd. A comparison of calf mortality and the health records of Michael’s herd with a typical high-production dairy herd would suggest that the calves from Michael’s herd are born healthier. All this does not mean that the demonstration was of no scientific value. Rather, it suggests that the very interesting results should be followed my further research on a bigger scale.
A followup study could be done on eight calves to take into account the variables. Four calves could come from Michael’s herd and four could come from a high-production dairy herd. No homogenized milk should be used in the study as this is an investigation of the pasteurization of milk. In each group of four calves, one calf would be fed raw milk from Michael’s farm; one would be fed pasteurized milk from Michael’s farm; one would be fed raw milk from a high-production dairy farm; and the final calf would be fed pasteurized milk from the same high-production dairy farm. Small pasteurization units are available to pasteurize milk right on the farm. It should be very interesting to see how each of the four calves would do in each of the two groups. It would be best if the four calves from the high-production dairy herd should come from the same herd supplying milk for the test.
In his comparison of the two calves, Michael did not test the calf manure for its value as fertilizer. Based on the results of the Pottenger Cat Study, it would be interesting to save separately the manure from each of the eight calves and use it as fertilizer in a potted plant test with otherwise uniform soil in each of the pots. Dwarf beans or dwarf peas could be the test plants.
Since results in Michael’s Tale of Two Calves indicate there are likely nutritional differences in the different milks used, milk samples in such a follow-up study could be tested for the fat soluble vitamins A and D and, using Albrecht’s explanation of the dwarf bean experiment, they could be tested for tryptophane. The beans or peas grown in the various manures might also be tested for some nutrient contents.
The final big question is, “Who should fund this follow-up study?” This study, although small, is much bigger than Michael’s first two calf demonstration. The financial burden for Michael’s two calf demonstration was more than this individual farmer should have carried alone for a test that might eventually benefit the entire population. Would the dairy industry fund it? Although the dairy industry would likely benefit in the long run from studies along this line, it is unlikely that they would change their position now to fund the study. Remember, however, the doctors in Saskatchewan opposed medicare by going on strike. If you were to remove medicare from Saskatchewan now the doctors would likely go on strike again. Should the government fund it? Although you may think the government is there for the people who elect them, it may actually be that the politicians are there primarily for those who contribute to their political campaigns. One should not be surprised if the government is more interested in protecting the dairy industry than the people who elect them. Perhaps the best answer for funding is to have individuals fund it in a similar way to the way in which President Obama was funded by so many small contributions from the electorate. I am sure Michael could work out the costs involved to conduct such a study. As they do in public TV, you might want to send a pledge to Michael to allow him to see if there would be enough total pledges to enable doing the study. I expect Michael would also keep the contributors informed as to the progress of the study. Contributors could share this with their friends and say, “Hey, I helped make this possible.”
Cowshare member Gary Wilson provides some useful scientific perspective on Michael Schmidt’s recent “Tale of Two Calves” experiment:
Michael Schmidt’s Tale of Two Calves and Pottenger’s Cats
In his report of the results of feeding one calf raw milk and one calf pasteurized milk, Michael mentions a study done by Francis M. Pottenger, Jr., M.D. The results of this study are published by the Price-Pottenger Nutrition Foundation in a book called “Pottenger’s Cats, A Study In Nutrtion”,
From the introduction of this book, “Between the years of 1932 and 1942, Dr. Francis Marion Pottenger, Jr., conducted a feeding experiment to determine the effects of heat-processed food on cats.” This study was conducted on 900 cats of which 600 had complete, recorded health histories. Experimental cats received a diet of two thirds cooked food with one third raw food, along with cod liver oil. Control cats were fed a similar diet of all raw food, along with cod liver oil.
Some experimental cats were fed a diet of two thirds cooked meat, one third raw milk and the cod liver oil supplement. Some cats were fed a diet of two thirds cooked milk (pasteurized, sweetened condensed or evaporated), one third raw meet and the cod liver oil supplement. Control cats were kept on similar diets with both the two thirds and one third portions being raw. While the results are too long to be documented here, they demonstrated that whichever diet the raw food cats were on, they remained healthy generation after generation. The cats on the either diet containing the two thirds cooked portion, however, suffered a variety of different conditions which could best be described as paralleling the diseases of civilization. Pottenger made no attempt to correlate the changes in the animal condition with human conditions.
One of the differences may be of more significance today than when the experiment was done. Generation after generation, the cats on the raw food diets showed no evidence of allergies. The cats given cooked meat or milk, however, developed all kinds of allergies. Quoting from the book, “They sneeze, wheeze and scratch. They are irritable, nervous and do not purr.” The incidence of allergies increased with each generation and by the third generation the incidence was almost 100%. One kitten developed asthama.
Of significance were two extra studies done by Pottenger. The first concerned the feed for the cattle producing the raw milk. In the main study, the milk for the cats on the diet of two thirds raw milk with one third raw meat control group came from cows on fresh feed. When Pottenger substituted raw milk from cows on dry feed, he found that the cats suffered similar deficiencies as the cats fed two thirds pasteurized milk with one third raw meat. The second extra study was done after the main study was finished. The pens that enclosed the cats had six foot fencing and a well-washed quartz sand base. The only fertilizer in this infertile medium was cat manure and urine. After a period with the cats no longer in the pens, it was noted that few weeds grew in the pens where the female cats had been on two thirds cooked milk with one third raw meat, but where the female cats had been on two thirds raw milk with one third raw meat, the pens were covered with a single species of weed. This observation prompted a test planting of two rows of a dwarf white beans in each of the pens. The soil scientist, William Albrecht, Ph.D., explains in a paper published in Chapter 11 of Volume II of “The Albrecht Papers”, “Wherever the cats’ diet contained the heated milks, the plant growth characteristics were those which one would call the bush or dwarf kind of bean. Where the buried dung from the cats fed the raw milk was the fertilizer, the plants were like pole beans with vines climbing the screened sides as high as six feet. Here were decided differences in the growth behaviours of the plants, not because of the claims of the plant breeder, but contrary to them and because of the heat treatment in the feed (in some not to exceed 140 F for half hour) going into the animals making the manure which fertilized the soil growing them.” Albrecht noted that the beans harvested from the plants grown in the soil fertilized with dung from cats fed heated milk were observed to have a fecal odour but there was no such odour in the beans harvested from the plants grown in the soil fertilized with dung from cats fed raw milk. Albrecht explained that this difference was related to indole and the conversion of this remnant of tryptophane back into tryptophane . He concluded, “Tryptophane may be more fundamental in the minutia of reproduction, like the genes and chromosomes, than we yet believe.”
In Michael’s demonstration of calves fed either the raw milk or the pasteurized milk, the milk fed to the two different calves was not from the same source. The raw milk fed to one calf came from his low production dairy herd. The pasteurized milk fed to the other calf was purchased from a store. This milk was not only pasteurized and homogenized but it would have come from a typical modern high production dairy herd producing twice as much milk or more per cow. While the demonstration leaves no doubt that there were differences in the two calves, it would be impossible to tell if the differences in the two calves fed the different milk were due to the pasteurization of the milk, the homogenization of the milk, or to differences related to the widely differing production levels in the cows producing the milk. Both the calves came from Michael’s herd. A comparison of calf mortality and the health records of Michael’s herd with a typical high-production dairy herd would suggest that the calves from Michael’s herd are born healthier. All this does not mean that the demonstration was of no scientific value. Rather, it suggests that the very interesting results should be followed my further research on a bigger scale.
A followup study could be done on eight calves to take into account the variables. Four calves could come from Michael’s herd and four could come from a high-production dairy herd. No homogenized milk should be used in the study as this is an investigation of the pasteurization of milk. In each group of four calves, one calf would be fed raw milk from Michael’s farm; one would be fed pasteurized milk from Michael’s farm; one would be fed raw milk from a high-production dairy farm; and the final calf would be fed pasteurized milk from the same high-production dairy farm. Small pasteurization units are available to pasteurize milk right on the farm. It should be very interesting to see how each of the four calves would do in each of the two groups. It would be best if the four calves from the high-production dairy herd should come from the same herd supplying milk for the test.
In his comparison of the two calves, Michael did not test the calf manure for its value as fertilizer. Based on the results of the Pottenger Cat Study, it would be interesting to save separately the manure from each of the eight calves and use it as fertilizer in a potted plant test with otherwise uniform soil in each of the pots. Dwarf beans or dwarf peas could be the test plants.
Since results in Michael’s Tale of Two Calves indicate there are likely nutritional differences in the different milks used, milk samples in such a follow-up study could be tested for the fat soluble vitamins A and D and, using Albrecht’s explanation of the dwarf bean experiment, they could be tested for tryptophane. The beans or peas grown in the various manures might also be tested for some nutrient contents.
The final big question is, “Who should fund this follow-up study?” This study, although small, is much bigger than Michael’s first two calf demonstration. The financial burden for Michael’s two calf demonstration was more than this individual farmer should have carried alone for a test that might eventually benefit the entire population. Would the dairy industry fund it? Although the dairy industry would likely benefit in the long run from studies along this line, it is unlikely that they would change their position now to fund the study. Remember, however, the doctors in Saskatchewan opposed medicare by going on strike. If you were to remove medicare from Saskatchewan now the doctors would likely go on strike again. Should the government fund it? Although you may think the government is there for the people who elect them, it may actually be that the politicians are there primarily for those who contribute to their political campaigns. One should not be surprised if the government is more interested in protecting the dairy industry than the people who elect them. Perhaps the best answer for funding is to have individuals fund it in a similar way to the way in which President Obama was funded by so many small contributions from the electorate. I am sure Michael could work out the costs involved to conduct such a study. As they do in public TV, you might want to send a pledge to Michael to allow him to see if there would be enough total pledges to enable doing the study. I expect Michael would also keep the contributors informed as to the progress of the study. Contributors could share this with their friends and say, “Hey, I helped make this possible.”
Over het fenomeen dat mensen als enige zoogdier melk drinkt van andere dieren. Ik heb al heel vaak het argument voorbij zien komen dat de mens ook het enig zoogdier zou zijn dat oesters, slakken en kreeften zou eten. Dat klopt niet. Otters, wasberen en egels zijn zoogdieren en otters eten ook oesters en rivierkreeften. Wasberen eten slakken en kreeften, egels eten slakken. Als je dus de melkconsumptie wil verdedigen, moeten er wel argumenten gebruikt worden die standhouden lijkt mij.
Quote:
Over het fenomeen dat mensen als enige zoogdier melk drinkt van andere dieren. Ik heb al heel vaak het argument voorbij zien komen dat de mens ook het enig zoogdier zou zijn dat oesters, slakken en kreeften zou eten. Dat klopt niet. Otters, wasberen en egels zijn zoogdieren en otters eten ook oesters en rivierkreeften. Wasberen eten slakken en kreeften, egels eten slakken. Als je dus de melkconsumptie wil verdedigen, moeten er wel argumenten gebruikt worden die standhouden lijkt mij.
Ook ik beschouw de vergelijking tussen melk en schaal- en schelpdieren nogal mank. Melk is een product dat (soort)specifiek door de moeder wordt aangemaakt om haar zuigeling te voeden. Zuivel is voedsel dat van oudsher by default (bij gebrek aan ander voedsel) werd genuttigd.
Zelfs rauwe melk kan bij een aantal mensen die zwaar lactose-intolerant zijn en/ caseine niet goed kunnen verteren allerlei problemen veroorzaken.
Ik vind rauwe geitenmelk smakelijk maar heb veel liever rauw eigeel en rauwe vis
Over het fenomeen dat mensen als enige zoogdier melk drinkt van andere dieren. Ik heb al heel vaak het argument voorbij zien komen dat de mens ook het enig zoogdier zou zijn dat oesters, slakken en kreeften zou eten. Dat klopt niet. Otters, wasberen en egels zijn zoogdieren en otters eten ook oesters en rivierkreeften. Wasberen eten slakken en kreeften, egels eten slakken. Als je dus de melkconsumptie wil verdedigen, moeten er wel argumenten gebruikt worden die standhouden lijkt mij.
Ook ik beschouw de vergelijking tussen melk en schaal- en schelpdieren nogal mank. Melk is een product dat (soort)specifiek door de moeder wordt aangemaakt om haar zuigeling te voeden. Zuivel is voedsel dat van oudsher by default (bij gebrek aan ander voedsel) werd genuttigd.
Zelfs rauwe melk kan bij een aantal mensen die zwaar lactose-intolerant zijn en/ caseine niet goed kunnen verteren allerlei problemen veroorzaken.
Ik vind rauwe geitenmelk smakelijk maar heb veel liever rauw eigeel en rauwe vis
Tanja,
Je hebt gelijk, I stand corrected. In mijn stuk over plantaardige en vlezige praatjes staat ook dit citaat:
Quote:
De mens is een van de weinige zoogdieren die slakken, rauwe mosselen en rauwe oesters eet. Hij is het enige zoogdier dat kreeft eet. De meeste zoogdieren zijn beperkt in hun voedselkeuzes door hun ecologische omstandigheden. Ze kunnen alleen eten wat de natuur hen biedt. De mens, met zijn mobiliteit en intelligentie, heeft een breed scala aan voedsel waar hij uit kan kiezen. De meeste zoogdieren zullen verse melk, als het ze aangeboden wordt, ook drinken en lekker vinden. Probeer het maar eens bij je kat.
Dit is natuurlijk een veel correctere formulering dan die ik heb gehanteerd. Goed dat je dit hebt rechtgezet!
Mike
Je hebt gelijk, I stand corrected. In mijn stuk over plantaardige en vlezige praatjes staat ook dit citaat:
Quote:
De mens is een van de weinige zoogdieren die slakken, rauwe mosselen en rauwe oesters eet. Hij is het enige zoogdier dat kreeft eet. De meeste zoogdieren zijn beperkt in hun voedselkeuzes door hun ecologische omstandigheden. Ze kunnen alleen eten wat de natuur hen biedt. De mens, met zijn mobiliteit en intelligentie, heeft een breed scala aan voedsel waar hij uit kan kiezen. De meeste zoogdieren zullen verse melk, als het ze aangeboden wordt, ook drinken en lekker vinden. Probeer het maar eens bij je kat.
Dit is natuurlijk een veel correctere formulering dan die ik heb gehanteerd. Goed dat je dit hebt rechtgezet!
Mike
G
Guest
Guest
De gast van Désirée Röver in de uitzending:
http://www.argusoog.org/gezond-en-wel-17-februari-2013/
Vertelde dat rauwe melk TBC bevat, nu vindt ik dat niet erg, gezien de Germaanse Geneeskunst zegt dat TBC nodig is in de laatste fase van de kanker.
Hebben jullie hier al van gehoord?
Ik drink dagelijks een liter rauwe melk die ik bij de boer haal, van koeien die buiten in het gras lopen.
http://www.argusoog.org/gezond-en-wel-17-februari-2013/
Vertelde dat rauwe melk TBC bevat, nu vindt ik dat niet erg, gezien de Germaanse Geneeskunst zegt dat TBC nodig is in de laatste fase van de kanker.
Hebben jullie hier al van gehoord?
Ik drink dagelijks een liter rauwe melk die ik bij de boer haal, van koeien die buiten in het gras lopen.
Het TBC-verhaal in rauwe melk is klinkklare onzin die de gepasteuriseerde zuivelindustrie heeft verzonnen om de vooroorlogse generaties bang te maken voor rauwe melk. Het bangmaakwoord was destijds 'koeien-tbc'. Koeien kunnen tbc krijgen, maar deze variant is niet overdraagbaar op mensen. Daarnaast rekenen de probiotische bacterien en enzymen in rauwe melk snel af met evt. tbc (vaak kwam deze in vroegere tijden via mensenhanden in de melk, nu worden koeien machinaal gemolken). Triest dat anno 2013 dit fabeltje nog steeds de ronde doet!
Mike
Mike
G
Guest
Guest
Mike, dank voor je antwoord, JA we worden bang gemaakt en dom gehouden.
Mijn lichaam doet het prima op rauwe melk, ik ga weer 6 liter halen zodat ik er een week tegenaan kan.
Vroeger 20 jaar geleden kwam ik vaak bij mijn oom, toen kwam er nog een melkboer door de straat waar mijn oom rauwe melk kocht, niet vanwege de gezondheid maar gewoon omdat hij het lekker vond.
Op een gegeven moment ging de melkboer met pensioen, me oom stopte met het drinken van rauwe melk en ik kan nu zien dat zijn gezondheid achteruit is gegaan nadat hij gestopt is met het drinken van rauwe melk, uiteindelijk is hij tijdens een kankerbehandeling gestorven, gewoon omdat hij er geen zin meer in had en rust wilde.
Mijn lichaam doet het prima op rauwe melk, ik ga weer 6 liter halen zodat ik er een week tegenaan kan.
Vroeger 20 jaar geleden kwam ik vaak bij mijn oom, toen kwam er nog een melkboer door de straat waar mijn oom rauwe melk kocht, niet vanwege de gezondheid maar gewoon omdat hij het lekker vond.
Op een gegeven moment ging de melkboer met pensioen, me oom stopte met het drinken van rauwe melk en ik kan nu zien dat zijn gezondheid achteruit is gegaan nadat hij gestopt is met het drinken van rauwe melk, uiteindelijk is hij tijdens een kankerbehandeling gestorven, gewoon omdat hij er geen zin meer in had en rust wilde.
Vroeger, toen de melkwagens inderdaad nog door de straten reden, ging men voor de melk met de dikste vetlaag. Nu gruwelen we van de aanblik van vet en wordt commerciele melk om deze reden ontdaan van het meeste vet en gehomogeniseerd, waarbij de vetmoleculen stuk worden gedrukt door hele kleine openingen. Homogenisering is waarschijnlijk nog kwalijker dan pasteurisatie!
Mike
Mike
R
Romagi
Guest
Biest. Wie heeft er wel eens van biest gehoord? Mijn schoonvader had het er wel eens over, dat hij dat als kind dronk. Hij kwam van een boerenfamilie. Ik kwam dit woord tegen op de webside van www.kankervoorbij.com. Zij hebben het ook over colostrum. Het wordt gemaakt van de biest van de koe en bevat mineralen enz. Het spreekt me wel aan, eventueel in plaats van verse rauwe melk. Googelen op colostrum.
Forum statistieken
