Een week na het overlijden van Lucky schreef ik deze tekst, die ik jullie niet wil onthouden:
Quote:
Onze kat heette Lucky, omdat mijn vriendin haar op de weg had gevonden precies een jaar geleden, aangereden door een auto. Lucky leefde nog en mijn vriendin heeft haar naar een dierenambulance gebracht. Een dierenarts heeft haar toen vakkundig opgelapt, waarbij de staart niet meer kon worden gered. Behalve een klein stompje dat herinnerde aan de staart had ze ook een gebroken bekken, was er een miniscuul stukje van een oor af en er waren nog wat verwondingen. We hebben haar in huis genomen omdat niemand haar kwam opeisen. Ze herstelde volledig en werd van een bang, getraumatiseerd katje al snel een vrolijk beestje dat meteen onze harten stal. Het is erg zuur dat ze nu een jaar later alsnog door een auto is doodgereden.
Vorige week dinsdag was Lucky de hele dag zoek. Het voelde al de hele dag onheilspellend aan. Mijn vriendin dacht er 's avonds aan om de voicemail van ons vaste nummer af te luisteren en toen bleek de Dierenambulance al om 9.30 u te hebben gebeld. Ze belde meteen terug en Lucky bleek te zijn doodgereden. Toen mijn vriendin die avond dat bewuste telefoontje pleegde, was ik net begonnen aan mijn wekelijkse bijdrage op Gezondheidradio met Henk. Ik heb onmiddellijk de uitzending gestopt en ben mijn vriendin gaan troosten.
De volgende ochtend hebben we haar opgehaald en begraven in de tuin, onder haar favoriete struik. Toen kon mijn vriendin mij troosten want pas toen barstte ik in huilen uit. Het voelt wel goed dat we haar op haar favoriete plekje teruggegeven hebben aan de aarde om haar favoriete plant te voeden. De wetenschap dat ze nu op een nog veel betere plek is, is voor ons ook een enorme steun.
Lucky maakte geen ontwikkeling door kwa volwassenheid. Onze andere kat was met anderhalf jaar al echt een volwassen kat aan het worden, maar Lucky bleef... een babytje. Alleen maar blij, lief, speels, optimistisch en grappig. Ik denk dat ze een jaar in ons leven is gekomen om ons iets bijzonders te leren: wees elke dag dag blij, lief, speels, optimistisch en grappig!
Ik ben tot de conclusie gekomen dat we een engeltje in katvorm hebben gehad dat ons een jaar lang de belangrijkste les heeft geleerd die er bestaat: leef ten volle en altijd in het moment. De reden waarom Lucky niet volwassen werd, was omdat ze niet voorbestemd was om volwassen te worden. Wij keken uit naar nog vele jaren met ons 'babytje', maar het heeft niet zo mogen zijn. Haar noodlot werd uitgesteld zodat ze nog even bij ons mocht blijven. Ze was een engel die op ons pad is gestuurd en ze ging uit ons leven op dezelfde manier als ze in ons leven was gekomen.
Mike