Dankjewel voor je uitgebreide reactie binc.
Wat betreft de schildklier, die hebben ze vorig jaar onderzocht, en die was ok.
Samira is zeker niet altijd zo onrustig. Als ik haar over de galerij laat lopen, dan loopt ze altijd zo heen en weer. Het is dus maar net hoe je het interpreteert. Het is altijd al een nieuwsgierige kat geweest. Samira komt nog steeds bij me liggen; eet nog redelijke goed – 1,5 felix +_ per dag – en drinkt ook gewoon nog goed. Verder slaapt ze wel erg veel. ze is gewoon het merendeel van de dag rustig. De plasjes die ze doet, zijn vaak wel kleine plasjes, maar ze heeft geen pijn, en ook geen last van verstopping meer. Verder heb ik niet het idee dat ze ongelukkig is. Samira is een oude dame, en het verouderingsproces is volle gang, maar hoe ze dat zelf ervaart, dat is gissen; Dat weten we niet. Mike, zei ook, dat katten in de natuur wegkwijnen, en een lijdensweg is. Wij kunnen dat zo interpreteren, maar misschien ervaart een kat dat veel minder heftig dan wij denken; we weten het gewoon niet! Als ik haar op deze leeftijd nog door de medische malle molen haal, is dat ook een bron van stress voor haar. En met mijn inkomen, heb ik daar ook geen ruimte voor.
Overigens ben ik geen voorstander, om het heft in eigen handen te nemen en mijn kat dan maar te laten inslapen. Dat is iets wat tegen mijn geloof indruist. Net als bij mensen, hoort het ouder worden, bij het leven. Dat is gewoon een proces wat we moeten doorstaan. Of we dat nu leuk vinden of niet, het hoort er gewoon bij. Ik wil daarom zoveel mogelijk de natuur haar werk laten doen. Bij Panther was het een ander verhaal. Die kreeg een hersenbloeding, en die was verlamd, en kon helemaal niks meer. Kon niet meer zelfstandig lopen; eten, of haar behoefte doen. In dat opzicht vond ik het een legitieme reden om haar in te laten slapen.
Bij Samira is dit niet het geval, die functioneert nog zelfstandig, en is zoals ik het interpreteer nog best gelukkig bij mij.
Panther en Samira waren twee totaal verschillende katten, met beide een ander karakter, die elkaar op het laatst niet echt meer opzochten, en ook regelmatig ruzie hadden. Of Samira, Panther mist dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat Samira geen andere katten meer verdraagt. Als Samira een andere kat ziet, schiet ze direct in de stress, en dan is het ook direct knokken. Als het op vechten aankomt is ze nog steeds als de duvel niet bang, ondanks haar bejaarde leeftijd wint ze het nog altijd van jongere katten - tenminste vorig jaar nog wel. En als het moet is zo ook nog behoorlijk snel ook. Ze kan nog best snel de trap omhoog komen.
Wat betreft de schildklier, die hebben ze vorig jaar onderzocht, en die was ok.
Samira is zeker niet altijd zo onrustig. Als ik haar over de galerij laat lopen, dan loopt ze altijd zo heen en weer. Het is dus maar net hoe je het interpreteert. Het is altijd al een nieuwsgierige kat geweest. Samira komt nog steeds bij me liggen; eet nog redelijke goed – 1,5 felix +_ per dag – en drinkt ook gewoon nog goed. Verder slaapt ze wel erg veel. ze is gewoon het merendeel van de dag rustig. De plasjes die ze doet, zijn vaak wel kleine plasjes, maar ze heeft geen pijn, en ook geen last van verstopping meer. Verder heb ik niet het idee dat ze ongelukkig is. Samira is een oude dame, en het verouderingsproces is volle gang, maar hoe ze dat zelf ervaart, dat is gissen; Dat weten we niet. Mike, zei ook, dat katten in de natuur wegkwijnen, en een lijdensweg is. Wij kunnen dat zo interpreteren, maar misschien ervaart een kat dat veel minder heftig dan wij denken; we weten het gewoon niet! Als ik haar op deze leeftijd nog door de medische malle molen haal, is dat ook een bron van stress voor haar. En met mijn inkomen, heb ik daar ook geen ruimte voor.
Overigens ben ik geen voorstander, om het heft in eigen handen te nemen en mijn kat dan maar te laten inslapen. Dat is iets wat tegen mijn geloof indruist. Net als bij mensen, hoort het ouder worden, bij het leven. Dat is gewoon een proces wat we moeten doorstaan. Of we dat nu leuk vinden of niet, het hoort er gewoon bij. Ik wil daarom zoveel mogelijk de natuur haar werk laten doen. Bij Panther was het een ander verhaal. Die kreeg een hersenbloeding, en die was verlamd, en kon helemaal niks meer. Kon niet meer zelfstandig lopen; eten, of haar behoefte doen. In dat opzicht vond ik het een legitieme reden om haar in te laten slapen.
Bij Samira is dit niet het geval, die functioneert nog zelfstandig, en is zoals ik het interpreteer nog best gelukkig bij mij.
Panther en Samira waren twee totaal verschillende katten, met beide een ander karakter, die elkaar op het laatst niet echt meer opzochten, en ook regelmatig ruzie hadden. Of Samira, Panther mist dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat Samira geen andere katten meer verdraagt. Als Samira een andere kat ziet, schiet ze direct in de stress, en dan is het ook direct knokken. Als het op vechten aankomt is ze nog steeds als de duvel niet bang, ondanks haar bejaarde leeftijd wint ze het nog altijd van jongere katten - tenminste vorig jaar nog wel. En als het moet is zo ook nog behoorlijk snel ook. Ze kan nog best snel de trap omhoog komen.
