Een week later snappen we iets beter hoe Beertje momenteel in elkaar zit. Laat ik beginnen met te zeggen dat het een schat van een kat is, met een heel lief en aanhankelijk karakter. Er zit echter momenteel wel een 'gebruiksaanwijzing' aan dit beestje. We hebben natuurlijk geen flauw idee wat ze heeft meegemaakt de afgelopen twee jaar, maar het is in ieder geval wel duidelijk dat haar verblijf de afgelopen twee maanden in het asiel voor Beertje verre van positief is geweest.
Dit is wat ons opvalt aan Beertje's gedrag in een week tijd:
Ze is erg onrustig en bijzonder makkelijk op te fokken, te zien aan een zwiepende staart. Gelukkig wisselt ze steeds vaker slapen met speels gedrag af, maar wij hebben geleerd haar vooral haar eigen weg daarin te laten vinden en haar niet te stimuleren in haar wilde gedrag. Dit is ook wat ik meteen de eerste dag al schreef - Beertje moet eerder 'getemd' worden, want ze weet van gekkigheid niet of ze nu lief en aanhankelijk moet zijn of wild en speels en wisselt dit razendsnel af. Gelukkig bijt ze niet door en als je niet reageert met je hand en haar met je stem corrigeert stopt ze ook, maar de reflex is er wel. Dit duidt op stress, vooral territoriumstress tegenover andere katten in het asiel. We moeten haar de tijd geven om dit uit haar systeem te krijgen door zelf rust uit te stralen en mee te gaan met haar energie, vooral als ze rustig is.
Verder valt op dat Beertje niet mauwt, het is een bijzonder stille kat. Misschien komt dit nog, maar het kan ook zijn dat we dit moeten accepteren als een 'fact of life'. Als we haar aaien spint ze nu steeds hoorbaarder, maar een week geleden hoorde je haar nauwelijks spinnen. Er zit dus vooruitgang in en ze voelt zich nu ook merkbaar steeds meer op haar gemak in ons huis. Ook opvallend is dat ze niet meteen naar het voer loopt als we dit vers neerzetten voor haar - dit zou ook wel eens te maken kunnen hebben met het moeten delen van voer met teveel katten in het asiel, waarbij ze er vermoedelijk niet als eerste bij was en simpelweg haar beurt heeft afgewacht. Verder drinkt ze niet of nauwelijks, hoewel ze wel plast in de bak. Bakjes met water worden door haar volkomen genegeerd, maar kefir en rauwe melk drinkt ze wel, hoewel minimaal. Gelukkig bevat haar natvoer het nodige vocht!
Al met al is het een heel vriendelijk en vrolijk diertje waar geen greintje kwaad in zit, maar ze is wel beschadigd. Haar asielervaring moet traumatisch zijn geweest, ook gelet op de omschrijving van het asiel zelf dat ze weinig moest hebben van andere katten en ook niet op de asielmedewerkers af kwam lopen. Dat is gelukkig bij ons vanaf het begin al anders geweest - ze zocht ons wel degelijk meteen zelf op. Nu, een week later, slaapt ze nog steeds heel veel, een teken dat ze veel behoefte heeft aan rust die ze kennelijk in het asiel niet heeft kunnen krijgen omdat ze voortdurend op haar hoede moest zijn. Dit verklaart ook waarom ze schijnbaar 'uit het niets' te snel te wild kan zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het allemaal goed gaat komen, het heeft gewoon tijd nodig en een goed beleid van onze kant.
Mike
